Αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω στις ρίζες του πατήρ Παναγιώτη Παπουλάκου, θα διαπιστώσει πως το όνομά της η οικογένεια το οφείλει στο γεγονός πως πάντα μέσα στα μέλη της υπήρχαν κληρικοί, χωρίς όμως να γνωρίζει ακριβώς από πότε ξεκίνησε αυτή η παράδοση. Η καταγωγή του βιογραφούμενου από την πλευρά του πατέρα του προέρχεται από το χωριό Κοτρώνας του νομού Λακωνίας, ένα παραθαλάσσιο χωριό κοντά στην Αρεόπολη και από τη μητέρα του από τα Μαρούλια της Μεσσηνιακής Μάνης. Ο ίδιος γεννήθηκε το 1942 στο Δαφνί του νομού Λακωνίας και σήμερα υπηρετεί ως ιερέας στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στα Σκούρα του νομού Λακωνίας.
Ο παππούς του βιογραφούμενου ονομαζόταν Παναγιώτης και παντρεύτηκε την Αναστασία Στρατάκου στη Γλυκόβρυση, όπου εγκαταστάθηκαν και ασχολήθηκαν με αγροτικές εργασίες. Το ζεύγος έφερε στον κόσμο τρία αγόρια και τρία κορίτσια, ένα εκ των οποίων ήταν ο πατέρας του βιογραφούμενου, ο Ιωάννης Παπουλάκος, ο οποίος γεννήθηκε το 1913 στο χωριό.
Όταν ο πατέρας του βιογραφούμενου ολοκλήρωσε το σχολείο, εκτέλεσε για κάποιο διάστημα χρέη γραμματέως στη Γλυκόβρυση και έπειτα έγινε παππάς, αρχικά υπηρετώντας ως Διάκονος στους Μολάους και ύστερα ως εφημέριος στο Δαφνί του νομού Λακωνίας. Από το 1947 έως το 1956 υπηρέτησε στα Νιάτα Λακωνίας, και από τότε έως το 1973 στον Άγιο Διονύσιο στον Πειραιά∙ ο Άγιος Διονύσιος τότε ήταν μια μικρή εκκλησία που ενώ υπήρχαν σχέδια για ανέγερση μεγαλύτερης από το 1935, η υλοποίησή τους ξεκίνησε να γίνεται την εποχή που υπηρετούσε ο πατέρας Ιωάννης, ο οποίος κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια για να κτιστεί. Στο μεταξύ, το 1939 είχε ενωθεί με τα ιερά δεσμά του γάμου με τη Θεοδώρα Λεκάκου. Το 1973, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 59 ετών έπειτα από 17 χρόνια προσφοράς μεγάλου έργου στον Πειραιά. Μάλιστα, στο λεύκωμα του δήμου υπάρχει αναφορά στο έργο του.
Οι προγονικές ρίζες του βιογραφούμενου από την πλευρά της μητέρας του ανάγονται στο χωριό Μαρούλια της Μάνης. Ο πατέρας της Θεοδώρας ονομαζόταν Νικόλαος και αρχικά είχε εργαστεί στον Πειραιά ως δάσκαλος σε σχολείο και έπειτα εγκαταστάθηκε στους Μολάους όπου υπηρέτησε ως ιερέας. Είχε παντρευτεί τη Γεωργία Μένεγα από τα Μαρούλια και μαζί έφεραν στον κόσμο τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια, ένα εκ των οποίων ήταν η μητέρα του βιογραφούμενου, η οποία γεννήθηκε το 1913 στον Πειραιά.
Καρπός της αγάπης των γονέων του βιογραφούμενου ήταν τα τέσσερα παιδιά τους∙ τρία αγόρια και μία κόρη. Πρώτη γεννήθηκε η Αναστασία το 1940, η οποία παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Καραμούζα, αξιωματικό του πολεμικού ναυτικού και μαζί απέκτησαν τον Γεώργιο και τον Ιωάννη. Το 1944 γεννήθηκε ο Νικόλαος, πρώην δημόσιος υπάλληλος και νυν συνταξιούχος, ο οποίος από το γάμο του απέκτησε τη Χρυσοβαλάντω και τη Θεοδώρα. Ακολούθησε ο Χρήστος το 1947, έμπορος στο επάγγελμα, έγγαμος σήμερα και πατέρας ενός παιδιού, του Στυλιανού.
Ο βιογραφούμενος γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1942 στο Δαφνί του νομού Λακωνίας. Δημοτικό φοίτησε στα Νιάτα ενώ το εξατάξιο τότε Γυμνάσιο το ολοκλήρωσε στον Πειραιά. Από μικρή κιόλας ηλικία τον είχε κερδίσει το λειτούργημα του ιερέα αλλά μέχρι να πάρει την απόφαση να πραγματοποιήσει το όνειρό του εργάστηκε σε διάφορες δουλειές∙ άνοιξε μια βιοτεχνία μπαταριών για αυτοκίνητα στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε με τη δημιουργία της μπαταρίας από την αρχή.
Το 1967, παντρεύτηκε την Αικατερίνη Χοϊδά από την Αθήνα και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ζωγράφου. Εκείνη την εποχή αποφάσισε να γίνει ιερέας και έτσι ξεκινάει να φοιτά στη νυχτερινή Ιερατική Σχολή στην Αθήνα για ένα έτος, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε και τη βιοτεχνία. Τον Δεκέμβριο του 1980 χειροτονήθηκε Διάκος από τον Μητροπολίτη Ευστάθιο στο χωριό Ξηροκάμπι του νομού Λακωνίας και την αμέσως επόμενη χρονιά, στις 29 Μαρτίου, Πρεσβύτερος στον Προφήτη Δανιήλ στην Αθήνα και πάλι από τον Ευστάθιο. Τοποθετήθηκε εφημέριος στη Σκούρα Λακωνίας όπου υπηρετεί έως και σήμερα. Στο μεταξύ το 1984 φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έως και σήμερα υπηρετεί στα γραφεία της Μητροπόλεως Σπάρτης και από το 1985 είναι υπεύθυνος του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» της Ιεράς Μητροπόλεως, βοηθώντας όλο τον κόσμο που έχει ανάγκη, ο οποίος πλέον είναι πολύς.
Στο χωριό του έχει δημιουργήσει Κατηχητικό, το οποίο βοηθάει εκτός από τα Ελληνάκια και πολλά ξένα παιδιά τα οποία ζουν στην περιοχή και ως επί το πλείστον έχουν έρθει από τη Βουλγαρία. Αξίζει να σημειωθεί πως η σύζυγός του είναι η καρδιά των εκδηλώσεων που διοργανώνονται και αγωνίζεται σε τεράστιο βαθμό για την αποστολή του έργου της εκκλησίας. Πριν εγκατασταθεί στο χωριό εργαζόταν ως λογίστρια στην Αθήνα, αλλά τα άφησε όλα πίσω της για να ακολουθήσει τον άνδρα της. Η εκκλησία τίμησε τον βιογραφούμενο με το Οφίκιο του Οικονόμου και του Πρωτοπρεσβυτέρου.
Καρπός της αγάπης του ζευγαριού είναι οι τρεις γιοι που απέκτησαν∙ πρωτότοκος είναι ο Ιωάννης, ο οποίος γεννήθηκε το 1969, σήμερα εργάζεται ως συντηρητής και αγιογράφος έργων τέχνης στη Σπάρτη και από τον γάμο του έχει μια κόρη, την Αργυρούλα. Το 1972 ήρθε στον κόσμο ο Κωνσταντίνος, ο οποίος ασχολείται με τη συντήρηση ψηφιδωτών και έργων τέχνης αλλά παράλληλα εργάζεται και στο τμήμα Ψυχικής Υγείας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στη Σπάρτη. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Ιωάννης και ο Κωνσταντίνος έχουν αποκτήσει δίπλωμα στη Βυζαντινή μουσική. Το 1979 γεννήθηκε το τρίτο παιδί της οικογένειας, ο Θεόδωρος, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως Διοικητικός Υπάλληλος στην Ολυμπιακή.