Ο Δημήτριος Παπαδομανωλάκης γεννήθηκε στο χωριό Μαχαιροί του νομού Χανίων το 1949. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πτυχιούχος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας το 1969. Το 2001 έλαβε το πτυχίο εξομοίωσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ήταν παντρεμένος με τη δασκάλα Μαρία Ξυλάκη, η οποία έφυγε απ’ τη ζωή στις 11 Ιουλίου 2019 και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια.
Οι ρίζες της οικογένειας Παπαδομανωλάκη προέρχονται από το χωριό Μαχαιροί του νομού Χανίων. Οι Μαχαιροί είναι χωριό του Δήμου Αποκορώνου της περιφερειακής ενότητας Χανίων. Βρίσκεται σε υψόμετρο 120 μέτρων και απέχει από τα Χανιά περίπου 23 χιλιόμετρα (διαδρομή Αρμένοι – Νιο χωριό – Μαχαιροί). Στην απογραφή του 2011 το χωριό είχε 54 κατοίκους.
Ιστορικά αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι ως Maghierus το 1577 και από τον Καστροφύλακα ως Machierus με 84 κατοίκους. Την ίδια ονομασία αναφέρει και άλλος ιστορικός το 1630. Το 1881 αναφέρεται στον Δήμο Αρμένων με 250 κατοίκους, όλοι Χριστιανοί. Το 1900 στον ίδιο Δήμο με 298 κατοίκους. Το 1920 με δική του κοινότητα 258 κατοίκων, το 1928 στην κοινότητα Στύλου με 225 κατοίκους και το 1940 με 226 κατοίκους. Το 1951 έχει δική του κοινότητα με 199 κατοίκους, το 1961 με 142 και το 1971 με 109 κατοίκους και το 2011 με μόλις 54 κατοίκους.
Το χωριό είναι κτισμένο στην πλαγιά ενός λόφου και τα σπίτια του τα αγκαλιάζουν λογής-λογής δέντρα. Δυτικά βλέπει κανείς έναν ορεινό όγκο και στη βάση του ένα εκκλησάκι (τάμα ενός λεγόμενου «Καλογήρου» αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Ερημίτη).
Οι ιστορικοί Κριτοβουλίδης, Ζακυνθινός Μάτεσης και Ψιλάκης αναφέρουν διάφορα ιστορικά γεγονότα που έχουν σχέση με το χωριό. «Το 1684, οι άνδρες ενός γενναίου εκ Μαχαιρών οπλαρχηγού, του Ιωάννη Μαχαιριώτη, επιτιθέμενοι βοήθησαν τους Ενετούς να εκδιώξουν τους Τούρκους από το φρούριο της Κισάμου και να το καταλάβουν». Επίσης «στις 30 Οκτωβρίου 1821, ανατολικά του χωριού, οι οπλαρχηγοί Γεώργιος Παπαδάκης εκ Νεοχωρίου, Νικόλαος Κωνσταντουδάκης, αδελφός του Σήφακα εκ Μελιδονίου και ο Σφακιανός Αλεβίζος, με 30 στρατιώτες και άλλους μαχητές από την περιοχή, εμπόδισαν με ακατάπαυστους πυροβολισμούς τους Τούρκους που πήγαιναν να καταλάβουν τα Σφακιά, καθυστερώντας τους έως ότου ειδοποιηθεί ο λαός για την εχθρική εισβολή».
Το παλαιό τμήμα του οικισμού έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Είναι από τα καλύτερα διατηρητέα παραδοσιακά χωριά του νομού που κρατούν αναλλοίωτη τη μορφή του. Χαρακτηριστικό αξιοθέατο είναι το πέτρινο θέατρο χωρητικότητας 500 θέσεων, που το καλοκαίρι γίνονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Την περίοδο του καλοκαιριού επισκέπτονται το χωριό αρκετοί τουρίστες.
Ο προπάππους του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν πολύ εργατικός άνθρωπος και έφτιαξε τοίχους με μεγάλες πέτρες για να περιφράξει τα χωράφια του, που διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Ο παππούς του βιογραφούμενου ονομαζόταν Νικόλαος Παπαδομανωλάκης και ήταν άντρας πανύψηλος. Στο χωριό και τα γύρω χωριά τον αποκαλούσαν «Νικολάρο». Στα τέλη του 19ου αιώνα μετανάστευσε στην Αμερική. Εκεί εργάστηκε αρκετά χρόνια σε ορυχεία, αλλά σε κάποιο ατύχημα τραυματίστηκε και αναγκάστηκε να γυρίσει στο χωριό και ασχολήθηκε με γεωργικές εργασίες παρόλο το πρόβλημα της αναπηρίας του. Παντρεύτηκε τη Στυλιανή Μπριντάκη από το ίδιο χωριό και απέκτησαν επτά παιδιά.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Κωνσταντίνος Παπαδομανωλάκης, ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας και γεννήθηκε το 1906. Ασχολήθηκε αρχικά με τη γεωργία και αργότερα κατετάγη στην Ελληνική Χωροφυλακή. Μετά το κίνημα του 1935 τον απέλυσαν. Αργότερα τον ξανακάλεσαν στη Χωροφυλακή, αλλά οικογενειακές υποχρεώσεις τον υποχρέωσαν να μην επιστρέψει. Το 1935 παντρεύτηκε την Ευαγγελία Ματσαμάκη με καταγωγή από το γειτονικό χωριό Ραμνή.
Η γιαγιά του βιογραφούμενου από την πλευρά της μητέρας του ονομαζόταν Αγάπη Ματσαμάκη. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, καλοσυνάτος, με αγάπη προς όλους τους ανθρώπους. Ήταν μία αγία μορφή. Πέθανε σε ηλικία 98 ετών το 1972.
Από τον γάμο τους ο Κωνσταντίνος Παπαδομανωλάκης και η Ευαγγελία Ματσαμάκη απέκτησαν πέντε παιδιά: τη Θεοπίστη το 1936, τη Στυλιανή, που πέθανε βρέφος, τον Νικόλαο το 1939, τη Γεωργία το 1947 και τον βιογραφούμενο Δημήτριο το 1949. Ο Νικόλαος και η Γεωργία μετανάστευσαν τη δεκαετία του 1960 στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου απέκτησαν οικογένειες και παραμένουν εκεί.
Ο βιογραφούμενος το 1955 γράφτηκε στην Α΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Μαχαιρών και αποφοίτησε το 1961. Τα χρόνια εκείνη την εποχή (δεκαετίες 1950-1960) ήταν αρκετά δύσκολα για όλα σχεδόν τα παιδιά του χωριού. Ελεύθερος χρόνος για παιχνίδια μετά το σχολείο ή τις Κυριακές δεν υπήρχε. Θα έπρεπε να βοηθήσουν την οικογένεια σε διάφορες εργασίες (επίβλεψη και βόσκηση ζώων, μάζεμα ελιών κ.ά.). Το διάβασμα γινόταν το βράδυ με το φως ενός λυχναριού. Ο ηλεκτρισμός έφτασε στο χωριό το 1970.
Το 1961 φοίτησε στο Α΄ Γυμνάσιο Χανίων μένοντας στο σπίτι του εργαζόμενου αδερφού του. Την επόμενη σχολική χρονιά που ο αδερφός του έφυγε στην Αυστραλία, φοίτησε στο Γυμνάσιο Βάμου. Όλα τα παιδιά του χωριού (μαθητές Γυμνασίου) ξεκινούσαν νύχτα και με γρήγορο περπάτημα -σχεδόν τρέξιμο- μίας και πλέον ώρας έφταναν στο σχολείο με ό,τι καιρικές συνθήκες και αν επικρατούσαν. Το ίδιο και η επιστροφή στο χωριό. Ευτυχώς την επόμενη χρονιά γύρισε στο Γυμνάσιο Χανίων, όπου και αποφοίτησε το 1967.
Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο έδωσε στις πανελλήνιες εξετάσεις -που τότε γίνονταν στην Αθήνα- και πέτυχε την εισαγωγή του στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Αποφοίτησε από την Ακαδημία το 1969 και την επόμενη χρονιά υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία (συνολικής διάρκειας 27 μηνών) στις Διαβιβάσεις.
Στη συνέχεια επέστρεψε στα Χανιά και για ένα χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες στο χωριό του. Τον Οκτώβριο του 1972 διορίστηκε αναπληρωτής δάσκαλος στη Ραμνή Αποκορώνου και την επόμενη σχολική χρονιά στο Αρώνι Κυδωνίας.
Το 1974 διορίζεται μόνιμος δάσκαλος και τοποθετείται στο Δημοτικό Σχολείο Επανωχωρίου Σελίνου. Έχει διδάξει σε διάφορα σχολεία όπως στις Καρές Αποκορώνου, στο Νεροχώρι Αποκορώνου, στο Ασκύφου Σφακίων και στους Αρμένους Αποκορώνου. Από το 1984 μέχρι το 2007 που συνταξιοδοτήθηκε, υπηρέτησε στο δωδεκαθέσιο Δημοτικό Σχολείο Χρυσοπηγής Χανίων. Από το 1990 έως το 2007 ήταν διευθυντής στο Σχολείο Χρυσοπηγής.
Το 2001, μετά από παρακολούθηση μαθημάτων και εξετάσεις έλαβε το πτυχίο εξομοίωσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Ο βιογραφούμενος στις 2 Ιουλίου 1978 παντρεύτηκε τη Μαρία Ξυλάκη με καταγωγή από το χωριό Τζιτζιφέ Αποκορώνου. Η Μαρία Ξυλάκη ήταν δασκάλα που υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία πριν συνταξιοδοτηθεί το 2009 από το Σχολείο Χρυσοπηγής. Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και την Ευαγγελία.
Ο Κωνσταντίνος Παπαδομανωλάκης γεννήθηκε το 1979. Είναι απόφοιτος Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος ΤΕΙ και εργάζεται στην ΕΤ.ΑΝ.ΑΠ. στον Στύλο Αποκορώνου. Είναι παντρεμένος με τη Μαριάνθη Χριστουλάκη και από τον γάμο τους έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.
Η Ευαγγελία Παπαδομανωλάκη γεννήθηκε το 1982. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου και είναι δασκάλα στο 19ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων. Είναι παντρεμένη με τον Αντώνη Συντζανάκη και από τον γάμο τους έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.