Το όνομα «Ρώμπαπας» προέρχεται από τις λέξεις «Ρωμιός» και «παπάς». Η καταγωγή της οικογένειας τοποθετείται στην Κοζάνη, τον τόπο παραγωγής του κρόκου, του περίφημου μπαχαρικού. Στο γενεαλογικό δέντρο του βιογραφούμενου βρίσκουμε τον Νικόλαο Ρώμπαπα, ο οποίος ήταν δήμαρχος της Κοζάνης και εξελέγη μάλιστα δύο φορές. Οι πρόγονοι του βιογραφούμενου ξεχωρίζουν για την οξυδέρκεια και το εμπορικό δαιμόνιο που τους χαρακτήριζε, χαρακτηριστικά που από γενιά σε γενιά κληροδοτήθηκαν και στον Νικόλαο Ρώμπαπα του σήμερα. Ο Νικόλαος Ρώμπαπας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961 και φοίτησε στο σχολείο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ». Υπήρξε άριστος μαθητής και σπούδασε στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Οικονομικά, στο Salzburg της Αυστρίας -την ιδιαίτερη πατρίδα του Mozart- και ερχόμενος στην Ελλάδα δραστηριοποιήθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση, στην οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Στην προσωπική του ζωή είναι παντρεμένος με την οδοντίατρο Αναστασία Παπαευσταθίου. Αγαπά πολύ το διάβασμα και τις εκδρομές στη φύση. Από τον παππού του δεν κληρονόμησε μόνο την τάση του στο εμπόριο, αλλά και την αγάπη του για τον φιλοτελισμό.
Οι ρίζες της οικογενείας Ρώμπαπα τοποθετούνται στην Κοζάνη, όπου γεννήθηκε ο Νικόλαος Ρώμπαπας του Γεωργίου, το 1839, εποχή που η πόλη ήταν ακόμα υπό Οθωμανική κατοχή. Στο σημείο αυτό αξίζει να ρίξουμε μία σφαιρική ματιά στην Κοζάνη των χρόνων εκείνων. Η Οθωμανική κατοχή στην περιοχή κράτησε πάνω από 5 αιώνες, από τον 14ο αιώνα μέχρι το 1912. Παρά την κατοχή, ο πληθυσμός της περιοχής της Κοζάνης αναπτύσσει έντονη εμπορική, επιχειρηματική, βιοτεχνική και οικοτεχνική δραστηριότητα και μεγαλουργεί. Οι Κοζανίτες έμποροι κατακτούν τις Οθωμανικές αγορές και συναλλάσσονται πλέον και με ευρωπαϊκές χώρες, όπως Γερμανία, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Αυστροουγγαρία, μεγαλουπόλεις των Βαλκανίων και την Κωνσταντινούπολη. Τα προϊόντα που εμπορεύονται είναι νήματα, κρόκος, πολύχρωμα υφάσματα, γούνες, τα οποία και αποφέρουν σημαντικό πλούτο στον τόπο και οδηγούν την περιοχή σε ανάπτυξη. Ταυτόχρονα αναπτύσσονται και οι ορεινοί οικισμοί (Βλάστη, Σιάτιστα, Πεντάλοφος, Γαλατινή, Εράτυρα) λόγω της μεγαλύτερης ελευθερίας που απολαμβάνουν οι κάτοικοι των ορεινών και δυσπρόσιτων οικισμών. Την περίοδο αυτή παρατηρείται και η ίδρυση της ίδιας της πόλης της Κοζάνης, η οποία, από μικρός οικισμός, σταδιακά εξελίχτηκε σε διοικητικό και οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.
Ο Νικόλαος Ρώμπαπας έζησε στην Κοζάνη όλη του τη ζωή· ήταν πολύ μορφωμένο άτομο, με εξαιρετικές ικανότητες. Το επάγγελμά του ήταν έμπορος και συναναστρεφόταν με μέλη της ελληνικής κοινότητας της Βιέννης, άτομα υψηλού επιπέδου. Διετέλεσε Δήμαρχος Κοζάνης για μεγάλο διάστημα και υπήρξε ιδιαιτέρως δημοφιλής και αγαπητός. Έφυγε από τη ζωή το 1909, αφού είχε δημιουργήσει μία πολυμελή οικογένεια, που αριθμούσε οκτώ παιδιά.
Ο Δημήτρης Ρώμπαπας, προπάππους του βιογραφούμενου και τριτότοκος γιος του προαναφερθέντος Νικολάου, γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1870. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γεώργιος, έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα, ανδραγάθησε και τιμήθηκε με μετάλλιο για την προσφορά του. Το μετάλλιο αυτό βρίσκεται στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στη Θεσσαλονίκη. Ο Δημήτρης Ρώμπαπας ήταν πολύ μορφωμένος και ζούσε στην Κοζάνη μέχρι που, καταδιωκόμενος λόγω εμπλοκής του στο Μακεδονικό Αγώνα, αναγκάζεται να διαφύγει οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Παντρεύτηκε την Πελαγία Σαχίνη το 1890 και απέκτησαν οκτώ παιδιά: τον Νικόλαο, την Κατίνα, τον Κωνσταντίνο (Κώτσο), τον Λουκά, την Ελένη (Έλλη), την Άννα, τον Θεόδωρο (ο οποίος πέθανε την ώρα της γέννας) και τη Δανάη.
Ο Δημήτρης Ρώμπαπας ασχολήθηκε με το γενικό εμπόριο και διατηρούσε εμπορικές συναλλαγές με τη Βιέννη. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου δραστηριοποιείται στον ανεφοδιασμό του συμμαχικού στρατού, αλλά το 1917, στη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης, καταστράφηκε ολοσχερώς οικονομικά, αφού κάηκε όλη του η περιουσία. Στη συνέχεια, αποφασίζει να έρθει στην Αθήνα, αφού στη Θεσσαλονίκη είχαν στενέψει τα περιθώρια επιλογών του και έτσι διακόπτονται οι επαφές με τη Μακεδονία. Στην Αθήνα ασχολείται με το εμπόριο οικιακών ειδών.
Ως άνθρωπος ήταν ήρεμος και καλοσυνάτος, πολύ προοδευτικός, δραστήριος και δημιουργικός. Είχε αστείρευτη εσωτερική δύναμη, αφού κατάφερε να ορθοποδήσει πολλές φορές, ξεκινώντας από μηδενική βάση και ποτέ δεν παραιτούνταν, ορμώμενος από την αισιοδοξία του. Ακόμα και όταν καταστράφηκε οικονομικά χωρίς δική του υπαιτιότητα, λόγω της πυρκαγιάς, παρέμεινε ψύχραιμος και μαχητικός.
Στη συνέχεια της ιστορίας, σκαλίζοντας το παρελθόν της οικογενείας Ρώμπαπα, φτάνουμε στον παππού του βιογραφούμενου, Νικόλαο Ρώμπαπα, του Δημητρίου, ο οποίος γεννήθηκε το 1892 στην Κοζάνη. Έλαβε τη βασική εκπαίδευση, εσωτερικός στο Ελληνικό Σχολείο Τσοτυλίου, ευρέως γνωστό για την αυστηρότητά του. Το 1906, η οικογένεια μετοικεί στη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσε το Ελληνογαλλικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης. Το 1911 φεύγει από την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και πηγαίνει στη Δρέσδη της Γερμανίας, όπου σπουδάζει στην Εμπορική Ακαδημία.
Το 1915 επιστρέφει στην Ελλάδα και κατατάσσεται στον Ελληνικό Στρατό για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις ως έφεδρος αξιωματικός του Πυροβολικού. Μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αποφασίζει να επιστρέψει στην κεντρική Ευρώπη -συγκεκριμένα στη Ζυρίχη- όπου αναπτύσσει εκεί εμπορική δραστηριότητα, έχοντας το προνόμιο της γνώσης της γερμανικής και της γαλλικής γλώσσας. Στην Ελβετία έμεινε για δύο χρόνια (1917-1919). Στη συνέχεια μετέβη στη Βιέννη και επέστρεψε στην Αθήνα το 1924. Την επόμενη χρονιά παντρεύτηκε τη Βαλεντίνη Σπάρη, η οποία είχε γεννηθεί στο Αρμαβίρ της Ρωσίας και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Δημήτρη και τον Παύλο. H ζωή του στην Αθήνα συνεχίζεται με τις ίδιες δραστηριότητες· ασχολείται με το χονδρικό εμπόριο και αντιπροσωπεύει ευρωπαϊκά εργοστάσια με την επωνυμία «Δ. ΡΩΜΠΑΠΑΣ & ΥΙΟΣ», η οποία αλλάζει το 1938 σε «Ν. Δ. ΡΩΜΠΑΠΑΣ», μετά το θάνατο του αγαπημένου του πατέρα.
Με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα το 1941, ο Νικόλαος Ρώμπαπας προσκαλείται να συνεργαστεί με τους κατακτητές, ως άριστος γνώστης της γερμανικής γλώσσας. Εκείνος αρνείται, γεγονός που του στοίχισε πολλά. Τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την επαγγελματική του στέγη και αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και εμπόδια σε κάθε προσπάθειά του να ορθοποδήσει και να δουλέψει. Μετά την απελευθέρωση, ο Νικόλαος ανοίγει την επιχείρηση «Ν. ΡΩΜΠΑΠΑΣ & ΥΙΟΣ Ο.Ε.», μαζί με το γιο του Δημήτρη και δραστηριοποιούνται στο χώρο της εμπορίας κρυστάλλων και υφασμάτων, εκπροσωπώντας ευρωπαϊκά εργοστάσια.
Ο Νικόλαος Ρώμπαπας ήταν ανοιχτόμυαλος άνθρωπος με εμπορικό δαιμόνιο. Έβλεπε μπροστά από την εποχή του, ήταν πολυταξιδεμένος και δραστήριος. Διέθετε έναν λαμπρό πατριωτισμό και θάρρος, τα οποία δεν έβλεπε ως αρετές, αλλά τα θεωρούσε αυτονόητα. Ποτέ δεν εξαργύρωσε τις ιδέες του ούτε πούλησε τα πιστεύω του στο όνομα του κέρδους και του προσωπικού οφέλους. Η συμπεριφορά του τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής δεν ήταν πράξη αντίστασης, αλλά αυθόρμητη κίνηση, που κατά τη γνώμη του όφειλε να κάνει κάθε Έλληνας, που τιμά τον εαυτό του και τη συνείδησή του.
Ήταν φιλοτελιστής και είχε συγγράψει μάλιστα το βιβλίο «Τα Αυστριακά Ταχυδρομεία στην Ανατολή» στη γερμανική γλώσσα. Ήταν πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος, με πλούσιες εμπορικές αλλά και πολιτιστικές δραστηριότητες. Το μότο του ήταν το γερμανικό ρητό: “Wer viel verreist hat vielen zu erzählen”, που σημαίνει «όποιος ταξιδεύει πολύ, έχει πολλά να διηγηθεί». Επίσης, πίστευε πολύ στο ρητό “Geld macht nicht glücklich, aber es beruhigt”, δηλαδή «το χρήμα δε σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά σε καθησυχάζει». Έζησε πολύ έντονα και αγαπούσε πολύ τη διασκέδαση και τους φίλους του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Εμπορικών Αντιπροσώπων Αθηνών, το 1954. Έφυγε από τη ζωή το 1973 σε ηλικία 81 ετών.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Δημήτρης Ρώμπαπας, γεννήθηκε το 1926 στην Αθήνα, τελείωσε το Βαρβάκειο, όπως και ο αδερφός του, Παύλος. Σπούδασε Οικονομικά στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε και μετά τη στρατιωτική του θητεία στις Διαβιβάσεις, ως ανθυπολοχαγός, δούλεψε μαζί με τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση συνεχίζοντας την παράδοση στις Αντιπροσωπείες Κρυστάλλων και Υφασμάτων. Παντρεύεται το 1960 τη Φούλη Μπενετή, η οποία κατάγεται από τη Λίμνη Ευβοίας, και αποκτούν δύο παιδιά· τον βιογραφούμενο Νίκο (1961) και τη Λίνα (1967).
Ο Δημήτρης Ρώμπαπας έχει τιμηθεί με το χρυσό μετάλλιο τιμής από την Αυστριακή Δημοκρατία για τη σύσφιγξη των Ελληνοαυστριακών εμπορικών σχέσεων. Κληρονόμησε το εμπορικό δαιμόνιο των προγόνων του και τους τίμησε κρατώντας ψηλά το όνομα της οικογένειας, τόσο μέσα από τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, όσο και μέσα από το ήθος, την εντιμότητα και τη θέση που κατείχε στην κοινωνία. Ως επαγγελματίας ήταν ρηξικέλευθος και δραστήριος, με καινοτόμες ιδέες. Στον στενό οικογενειακό κύκλο, ήταν τρυφερός πατέρας και εξαίρετος σύζυγος. Ήταν αυστηρός αλλά δίκαιος και επέμενε πάντα σε πράγματα για τα οποία δικαιώθηκε στο μέλλον. Απεχθανόταν την οκνηρία και τα «πλάγια μέσα». Έφυγε από τη ζωή το 2015, σε ηλικία 89 ετών.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Φούλη Μπενετή, γεννήθηκε το 1932 στη Λίμνη Ευβοίας. Πέρασε τα σχολικά της χρόνια στη Λίμνη, τη Χαλκίδα και τη Νάξο. Αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην οικογένειά της και δεν εργάστηκε ποτέ. Ως άτομο, ήταν ιδιαιτέρως πρόσχαρη, κοινωνική, μία σωστή οικοδέσποινα, υποδειγματική σύζυγος και μητέρα. Ως μάνα ήταν στοργική και τρυφερή και ανέθρεψε τα παιδιά της με περισσή φροντίδα και στοργή, εμφυσώντας τους ηθικές αξίες. Η προσωπικότητά της ήταν έντονη και ο λόγος της μετρούσε πάντα. Όλοι όσοι τη γνώριζαν, μιλούν για έναν εξαιρετικά δοτικό άνθρωπο, που προσέφερε αφειδώς όπου και όποτε μπορούσε. Έφυγε από τη ζωή το 2004, σε ηλικία 72 ετών.
Ο πατέρας της Φούλης, Νίκος Μπενετής, γεννήθηκε στη Λίμνη Ευβοίας το 1902, στις αρχές του αιώνα. Παρόλο που καταγόταν από ναυτική οικογένεια και είχε σπουδάσει και ο ίδιος στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, εργάστηκε ως Διευθυντής της Ρητινοβιομηχανίας «Ν.ΡΙΤΣΩΝΗΣ Α.Ε.», η οποία βρισκόταν στη Λίμνη Ευβοίας. Παντρεύτηκε την Φλώρα Ριτσώνη, που είχε γεννηθεί επίσης στη Λίμνη και απέκτησαν δύο παιδιά, τη Φούλη και τον Κώστα.
Ο βιογραφούμενος Νικόλαος Ρώμπαπας, γεννήθηκε το 1961 στην Αθήνα. Τελείωσε το σχολείο «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ» στην Αθήνα. Στη συνέχεια, εισήχθη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και μετά το πέρας των σπουδών του, υπηρέτησε στη Λέσβο, στο στρατό ξηράς, ως ανθυπολοχαγός. Απολυόμενος, πηγαίνει στην Αυστρία, στο Salzburg, όπου κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Το 1988 επιστρέφει στην Αθήνα και δραστηριοποιείται στην οικογενειακή επιχείρηση, συνεχίζοντας μαζί με τον πατέρα του τις εμπορικές δραστηριότητες, που ο βιογραφούμενος είχε ήδη ξεκινήσει από τα φοιτητικά του χρόνια. Το 2013 εγκαινιάζει στην Ιστιαία της Βορείου Ευβοίας κατάστημα οικιακών ειδών και δώρων.
Ο Νικόλαος Ρώμπαπας είναι παντρεμένος με την Αναστασία Παπαευσταθίου, η οποία γεννήθηκε στην Ιστιαία Ευβοίας, είναι οδοντίατρος και διατηρεί οδοντιατρείο στην Εύβοια.
Η πολυετής παρουσία της εταιρείας στο χώρο, από το 1895 έως σήμερα, με ανοδική και σταθερή πορεία, οφείλει την επιτυχία της στις ηθικές αρχές που κληρονόμησαν, στην εντιμότητα που διατηρούν στις σχέσεις τους με πελάτες και προμηθευτές και την εμπιστοσύνη που κέρδισαν από τα μέχρι τώρα βήματά τους.