Οι ρίζες της οικογενείας Σαΐτη προέρχονται από το Περιβόλι Γρεβενών. Η δε απώτερη καταγωγή είναι πιθανότατα η Μοσχόπολη της Αλβανίας.
Παππούς του βιογραφούμενου ήταν ο Γιώργος Νασιούλας Σαΐτης, σκηνίτης-ημινομάς μεταξύ Λυγαριάς και Καλοχωρίου Λαρίσης (Χειμαδιά) και Ιστόκ Αχρίδος Σκοπίων, Ποντοκώμη Πτολεμαΐδας (ξεκαλοκαιριό). Είχε οκτώ παιδιά, ένας εκ των οποίων ήταν ο πατέρας του βιογραφούμενου ο Μιχ. Γ. Σαΐτης που γεννήθηκε το 1899 και πέθανε το 1959 στο Καλοχώρι Λάρισας.
Ο Μιχ. Γ. Σαΐτης ήταν ο τσέλιγκας (αρχηγός) της κτηνοτροφικής-γεωργικής εκμετάλλευσης που διατηρούσε μαζί με τα αδέλφια του στη Χασάμπαλη Λάρισας. Ήταν ηγετική μορφή, σκληρός διαπραγματευτής και ασκούσε πραγματική εταιρική διακυβέρνηση στην κοινή εκμετάλλευση που είχε με τα αδέλφια του. Το αρχείο των μεταξύ τους λογαριασμών, που σώζεται αυτούσιο, αποτελεί υπόδειγμα τάξης. Σχεδόν αναλφάβητοι μεν, πρακτικοί-σωστοί δε.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Φραγκίτσα Γ. Μουρτζίλα, από τη Γαλανόβρυση (Αραδοσίβια) Ελασσόνας, ήταν ένα σπάνιο άτομο, δοτικό, φιλότιμο, με πολύ υψηλό αίσθημα ευθύνης, εργατικότητας, καθήκοντος και αλτρουισμού. Είχε σαν υπέρτατη αρχή την προσφορά στους συνανθρώπους της. Πέθανε νεότατη, σε ηλικία 42 ετών.
Ο Λευτέρης Μιχ. Σαΐτης γεννήθηκε στο Καλοχώρι (Τόιβασι) Συκουρίου-Λάρισας το 1941. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στον γενέθλιο τόπο του και το εξατάξιο Γυμνάσιο στο Γυμνασιακό Παράρτημα Συκουρίου (άνηκε οργανικά στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Λάρισας ). Έχασε τη μάνα του στην ηλικία των 8 ετών και τον πατέρα του στα 18.
Τη διαδρομή Καλοχώρι-Συκούριο-Καλοχώρι 12 χιλιομέτρων, την έκανε καθημερινά με τα πόδια. Τελείωσε το Γυμνάσιο με άριστα (σημαιοφόρος) και το 1960 εισήχθη από τους πρώτους στην ΑΣΟΕΕ (σημερινό Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και αποφοίτησε πάλι πρώτος (άριστα) το 1965.
Παράλληλα με τις σπουδές του, εργαζόταν τις αργίες και τα καλοκαίρια στα κτήματα της οικογενείας και βοσκούσε τα ζώα τους (πρόβατα). Να σημειωθεί ότι οι συνθήκες διαβίωσης στο χωριό ήταν πρωτόγονες από κάθε άποψη. Απλά σπίτια με τέσσερις τοίχους και τίποτε άλλο. Ούτε ηλεκτρισμό, ούτε ψυγεία, ούτε δίκτυα νερού, ούτε… τίποτα.
Από το 1965 έως το 1967, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο Πυροβολικό του Στρατού Ξηράς.
Δύο άνθρωποι καθόρισαν την επαγγελματική σταδιοδρομία και πορεία του βιογραφούμενου. Ένας ήταν ο πατέρας του, που τον προέτρεψε (επέβαλε, εμμέσως, με τον τρόπο του) να τελειώσει το Γυμνάσιο και να σπουδάσει. Να σημειωθεί ότι ο βιογραφούμενος ήθελε να γίνει αγρότης καθώς του άρεσε η ενασχόληση με τη γη. Ο δεύτερος ήταν ο αείμνηστος καθηγητής της ΑΣΟΕΕ Μάριος Τσιμάρας, που προέτρεπε τους φοιτητές να μάθουν μία ξένη γλώσσα (Αγγλικά κυρίως). Τους έλεγε: «καλό το πτυχίο, αλλά η γλώσσα θα σας ανοίξει πολλούς ορίζοντες…».
Επαγγελματική Σταδιοδρομία:
Το καλοκαίρι του 1965 εργάσθηκε στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης στη Λάρισα, ως παραλήπτης-ζυγιστής ζαχαρότευτλων, διανύοντας την απόσταση (πήγαινε-έλα) Καλοχώρι-Λάρισα-Καλοχώρι 40 χιλιόμετρα με το ποδήλατο.
Την περίοδο 02/01/1968 έως τον Οκτώβριο του 1970, εργάζεται ως λογιστής και υπεύθυνος εξαγωγών στην Κλωστοϋφαντουργική Βιομηχανία των ΑΦΩΝ ΗΛ. ΧΕΛΙΔΟΝΗ Ο.Ε. στη Λάρισα (φλοκάτες, κουβέρτες, νήματα), έχοντας ως δάσκαλο και καθοδηγητή τον Αρισ. Σκούρα, έμπειρο υπάλληλο της Τράπεζας της Ελλάδος. Η εν λόγω εταιρεία υπήρξε ένα πραγματικό πρακτικό πανεπιστήμιο για τον βιογραφούμενο. Εκεί πήρε το πρώτο βάπτισμα για τις εξαγωγές φλοκάτης. Την ίδια περίοδο, αναλαμβάνει την τήρηση των λογιστικών βιβλίων και άλλων μικρών επιχειρήσεων, σε βάση μικροαπασχόλησης και συμπλήρωσης του μικροεισοδήματος.
Επηρεασμένος από τον πατέρα του, που ήταν αρχηγός του τσελιγκάτου και από την τότε μνηστή του (μετέπειτα σύζυγο) Καλυψώ, που διατηρούσε με τον αδελφό της στο χωριό βιοτεχνία γυναικείων ρούχων-νεωτερισμών-είδη δώρων (εμπορική παράδοση), το επιχειρηματικό δαιμόνιο ‒κρυφό‒ έκαιγε μέσα του. Με την παραίνεση δύο φίλων του της Α.Σ.Ο.Ε.Ε. (Δημόσιοι υπάλληλοι), ιδρύει στα μέσα του 1968 την εταιρεία ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΕΡΜΗΣ» ΕΛ. ΣΑΪΤΗΣ & ΣΙΑ με αντικείμενο ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ-ΣΧΟΛΗ ΛΟΓΙΣΤΩΝ, ευρύ φάσμα λογιστικών εργασιών, συμβουλευτική επιχειρήσεων, γραφείου εισαγωγών-εξαγωγών και αντιπροσώπευση στην Λάρισα του προηγμένου για εκείνη την εποχή λογιστικού συστήματος TAYLORIX.
Όλες τις ανωτέρω εργασίες, τις έκανε μόνος του, δουλεύοντας κυριολεκτικά 16 ώρες το 24ωρο, τη δε αλληλογραφία με το εξωτερικό την έκανε με μια παλιά γραφομηχανή που είχε αγοράσει από το Μοναστηράκι. Τον Σεπτέμβριο του 1968 λαμβάνει μία επιστολή από τον φίλο του από την Α.ΣΟ.Ε.Ε Ελευθέριο Β. Ντριγκόγια, που ήταν στη Γερμανία και του ζητούσε να του βρει κάποια δουλειά, σε λογιστήριο στη Λάρισα, ή να τον δεχθεί σαν βοηθό του, ακόμη και να εισέλθει στην ήδη εταιρεία «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΡΜΗΣ ΕΛ. Μ Σαΐτης & ΣΙΑ».
Ο βιογραφούμενος ανταποκρίνεται θετικά και έτσι τον Δεκέμβριο 1968 εισέρχεται στην εταιρεία που μετονομάσθηκε «ΕΛ. Μ. ΣΑΪΤΗΣ-ΕΛ. Β. ΝΤΡΙΓΚΟΓΙΑΣ ΟΕ». Παράλληλα, εκτός των ως άνω εργασιών, αναλαμβάνουν για τον Νομό Θεσσαλίας την αντιπροσώπευση μηχανών γραφείου και ενισχύουν την εξαγωγή γυναικείων ρούχων της συζύγου του, των ταγαριών, φλοκάτων και άλλων ειδών διατροφής.
Να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του 1970 έκαναν την πρώτη εξαγωγή νωπών ροδάκινων, χωρίς να διαθέτουν δικές τους εγκαταστάσεις. Συγχρόνως ήταν και ασφαλιστικοί αντιπρόσωποι για τον Ν. Λάρισας (υποπράκτορες).
ΕΡΜΗΣ ΕΠΕ-ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΕΙΔΩΝ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, ο βιογραφούμενος δεν επαναπαύτηκε ποτέ στις δάφνες του. Στο λογιστήριο των ΑΦΩΝ ΗΛ. ΧΕΛΙΔΟΝΗ είχε γνωρίσει τον Ι. Σούμπαση που διατηρούσε βιοτεχνία κουβερτών και ταγαριών στη Θεσσαλονίκη. Η πρόταση του Ελ. Σαΐτη για συνεργασία γίνεται δεκτή και έτσι τον Οκτώβριο του 1970, ιδρύεται η ΕΡΜΗΣ ΕΠΕ-Βιοτεχνία ειδών λαϊκής τέχνης, με έδρα τη Λάρισα και εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη με αντικείμενο την παραγωγή και εξαγωγή ταγαριών. Συνέταιροι ήταν οι Ελ. Μ. Σαΐτης, ο Ελ. Ντριγκόγιας και ο Ι. Σούμπασης.
Η εταιρεία γνώρισε μεγάλες δόξες με τα ταγάρια, 100% εξαγωγές και απετέλεσε έναν από τους βασικούς αιμοδότες της ΚΡΟΝΟΣ ΕΠΕ στην εφιαλτική δεκαετία του 1970.
Το 1971, ιδρύθηκε η εταιρεία E-MAYER στην Κολωνία από τους Ελ. Σαΐτη, Ε. Ντριγκόγια και έναν γερμανομαθή Έλληνα, για προώθηση φλοκάτης ταγαριών και κονσερβών φρούτων στην Γερμανία.
ΚΡΟΝΟΣ ΕΠΕ
Μια τυχαία συνάντηση του βιογραφούμενου σε ένα ασανσέρ στη Λάρισα, τον Αύγουστο 1970, με έναν Γερμανό εισαγωγέα κονσερβών φρούτων και τοματοπολτού και την ίδια ημέρα κάτι κομπόστες στα ράφια του εστιατορίου στη Λάρισα, που είχε πάει για μεσημεριανό, στάθηκε η αιτία να μεταβεί στο Ριζάρι Έδεσσας, με ξένο αυτοκίνητο (ΑΠ.ΚΑΡΑΜΟΥΣΛΗΣ), να συναντήσει τον βιοτέχνη Λ. Συμεωνίδη, που διατηρούσε μία μικρή οικοτεχνία κονσερβών φρούτων, τουρσιών κ.ά. στην πυλωτή του σπιτιού του.
Έτσι τον Δεκέμβριο του 1970, συστήθηκε στη Σκύδρα η εταιρεία ΚΡΟΝΟΣ ΕΠΕ με συνεταίρους τις οικογένειες ΕΛ. ΣΑΪΤΗ, ΕΛ. ΝΤΡΙΓΚΟΓΙΑ, Λ. ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ, Κ. ΟΡΦΑΝΙΔΗ. Ο Ορφανίδης (μηχανικός), εισήλθε στην εταιρεία επειδή δεν υπήρχαν χρήματα να του πληρώσουν το κόστος των οικοδομικών αδειών. Τον Μάρτιο του 1971 εισήλθε στην εταιρεία και ο Ι. Δ. Χλωρός, που είχε ξεμπαρκάρει και επένδυσε τις οικονομίες του, στην τότε START UP-ΚΡΟΝΟΣ ΕΠΕ. Η συμβολή του Γιάννη Δ. Χλωρού, σαν διευθυντής εργοστασίου και παραγωγής, υπήρξε πολυτιμότατη και ανεκτίμητη όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να υποτιμηθεί η αξία και των άλλων συνεταίρων.
Η δεκαετία 1971-1981, υπήρξε για την εταιρεία ένας πραγματικός ΓΟΛΓΟΘΑΣ, ένα κυριολεκτικά SALTO MORTALE από κάθε άποψη. Ο λογιστής της εταιρείας, είχε εισηγηθεί να κηρύξουν πτώχευση, ένεκα ανυπέρβλητων ταμειακών δυσχερειών.
Με τη σκληρή όμως δουλειά και σύμπνοια των συνεταίρων, κατάφεραν να ξεπερασθούν οι δυσκολίες και η εταιρεία να αναρριχηθεί στην κορυφή του κλάδου στην Ελλάδα και σε μία από τις μεγαλύτερες διεθνώς στο είδος της.
Ο βιογραφούμενος πέρασε τη μισή του ζωή στα αεροπλάνα προωθώντας την ελληνική κομπόστα σε όλον τον κόσμο.
Είναι υπερήφανος που ο ίδιος και η εταιρεία τους, πρωτοστάτησαν να καθιερωθεί η ελληνική κομπόστα σε όλο τον κόσμο, με τη χώρα να καταλαμβάνει την πρώτη θέση παγκοσμίως, όσον αφορά τις εξαγωγές. Να σημειωθεί ότι η εταιρεία είναι 100% εξαγωγική.
INTERCOMM FOODS SA
To 1989, ένα τυχαίο τηλέφωνο από τον επιστήθιο φίλο του στην Αθήνα Ν. ΜΑΧΑΙΡΑ, στάθηκε η αφορμή να ιδρυθεί στην Λάρισα η INTERCOMM FOODS SA με συνεταίρους τις οικ. ΕΛ. ΣΑΪΤΗ, ΣΤ. ΓΚΟΥΝΤΗ, Γ. ΤΖΩΡΤΖΗ, Σ. ΨΙΛΙΑΝΟΥ.
Η εταιρεία ξεκίνησε σαν μία μικρή βιοτεχνία μαρμελάδας και compost, με ενοίκιο σε ξένες εγκαταστάσεις στον δρόμο Λάρισας-Συκουρίου. Έγιναν μερικές ανακατατάξεις και στη συνέχεια, αφού ξεπέρασε αρκετά εμπόδια και μεγάλες δυσκολίες και με την έλευση των Στ. Β. Τσαγκούλη, Μιχ. Στ. Τσιμπούκη και Π. Διαμαντή (ειδικού στην ελιά), πάντα πρωτοστατούντος του βιογραφούμενου, εξελίχθηκε σε μία μεγάλη βιομηχανία επεξεργασίας φρούτων (ασηπτική συσκευασία φρούτων, κομπόστες) και ελιάς, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στην ΕΛΙΑ στην Ελλάδα. Η εταιρεία πρωτοστάτησε στην τοποθέτηση της ελληνικής ελιάς, στις περισσότερες αλυσίδες στον κόσμο, που μέχρι τότε εξάγονταν ως επί το πλείστων είτε ως ETHNIC PRODUCT σε μεγάλα δοχεία, είτε σε βαρέλια στην Ιταλία.
Το 2001, ιδρύθηκε η εταιρεία Κ. ΧΡΥΣΙΚΟΣ ΑΒΕΕ με συμμετοχή των οικογενειών ΧΡΥΣΙΚΟΥ και ΣΑΪΤΗ, με έδρα το Άνω Βέλο Κορινθίας και αντικείμενο την τυποποίηση, εμπορία και εξαγωγή νωπών φρούτων.
Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού στη δεκαετία του 1990, ιδρύει με τους συνεταίρους του εταιρείες σε Ρουμανία, Μολδαβία και Ρωσία για την προώθηση των προϊόντων των εταιρειών τους καθώς επίσης και άλλων ελληνικών εταιρειών ειδών διατροφής.
Να σημειωθεί ότι μία από τις κόρες του βιογραφούμενου μιλάει άπταιστα τα Ρωσικά, ακολουθώντας την παραίνεση του πατέρα της, που διέβλεπε σε εκείνες τις χώρες του Ανατολικού τόξου προοπτικές ανάπτυξης των εξαγωγών στη δεκαετία του 1990. Ο βιογραφούμενος ήταν και είναι ο εμπνευστής και οραματιστής, όλων των δραστηριοτήτων των εταιρειών που ίδρυσε με τους συνεταίρους του.
Το 2017 εντελώς απρόσμενα, κατόπιν προτροπής και παραίνεσης ενός κοινού φίλου, προέκυψε η ίδρυση της εταιρείας AGROPHOENIX SA, στο Ζερβοχώρι Ημαθίας, με συνεταίρους την ΚΡΟΝΟΣ ΑΕ και τους Χρήστο & Λάζαρο Ιωαννίδη, έχοντας ως αντικείμενο και φιλοσοφία την παραγωγή προϊόντων φρούτων πέρα από τα κλασικά της κονσερβοποιίας.
Ο βιογραφούμενος είναι παντρεμένος με την Καλυψώ Δ. Μότσιου, βιοτέχνη, έμπορο και έχουν τρεις κόρες, τη Φραντζέσκα, σύζυγο του Στ. Β. Τσαγκούλη, τη Νάντια, σύζυγο του Ν. Γ. Τζιμούρτου και την Ιωάννα-Αλεξάνδρα, σύζυγο του Ι. Βαΐτση, απόφοιτες οικονομικών σχολών εσωτερικού-εξωτερικού, ομιλούσες Αγγλικά, Ιταλικά, Ρωσικά.
Όλοι τους ‒κόρες και σύζυγοι‒ είναι επιχειρηματικά ενεργοί και έχουν αναλάβει προ πολλού τα ηνία των επιχειρήσεων. Η τρίτη γενιά ήδη συμμετέχει στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι.
Τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο του, ο βιογραφούμενος τον αφιερώνει στην οικογένειά του, στο διάβασμα και στο γράψιμο. Επίσης, ασχολείται με την πεζοπορία καθώς τυγχάνει φυσιολάτρης.
Η οικογένειά του διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και σε επαγγελματικό, αφού με τη βοήθεια της συζύγου και των αδελφών και συνεταίρων του, δημιούργησαν τις βιομηχανικές επιχειρήσεις που έχουν ως σήμερα.
Ως άτομο, χαρακτηρίζεται από την επιμονή, την εργασιομανία, τη μαχητικότητα και αναζητά πάντα την ηθική αναγνώριση, την επιβράβευση και την «πρωτιά» σε όλα τα επίπεδα. Πιστεύει ακράδαντα στο μεγαλείο της ανθρώπινης δύναμης και θέλησης. Τα πάντα είναι θέμα θέλησης, αποφασιστικότητας και σκληρής δουλειάς. Συνηθίζει να λέει ότι η επιτυχία είναι ένα συνεχές ταξίδι που θέλει όνειρα, ομάδα, δουλειά, ενθουσιασμό και πάθος καθώς και τόλμη. Είναι Έλληνας-Βλάχος ‒μιλάει και αυτός και η σύζυγος του άπταιστα τα Βλάχικα και είναι υπερήφανος για αυτό.
Ο βιογραφούμενος διάγει μια πολύ απλή, λιτή, ασκητική ζωή, δουλεύοντας καθημερινά, ακόμη και σήμερα 12 ώρες την ημέρα. Το «ΕΓΩ» και η ματαιοδοξία, είναι οι πιο μισητές του λέξεις. Διατηρώντας χαμηλό προφίλ, αθόρυβος, υπέρμαχος της ομαδικής δουλειάς, αναφέρει πως «τα γκολ τα βάζει η ομάδα και όχι ο παίκτης». Απλός, πρακτικός, έχοντας σαν αρχή «είτε τρως με χρυσό κουτάλι, είτε με ανοξείδωτο, δεν κάνει καμία διαφορά. Αρκεί να υπάρχει φαγητό, εκεί είναι η ουσία». Είναι υπέρμαχος από τη φύση του του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης έχοντας ως αρχή «Χρημάτων πάντων, μέτρον άνθρωπος».
Τρέφει μια ιδιαίτερη αγάπη για τον γενέθλιο τόπο του, το Καλοχώρι Λάρισας, που δεν έχει κάτι το αξιοζήλευτο, αλλά χαριτολογώντας λέει: «Ο καθένας αγαπάει τον τόπο του με τα δικά του μάτια και ψυχή». Από εκεί, άντλησε και διδάχθηκε στην πράξη όλες τις διαχρονικές αξίες, αρχές και κανόνες για την πρωταρχική σημασία των λέξεων εργατικότητα, μαχητικότητα, οικονομία, τόλμη, κουμάντο, νοικοκυροσύνη, κοστολόγιο, εντιμότητα, αποφασιστικότητα, αλληλεγγύη, ανθρωπιά και καθαροί λογαριασμοί μεταξύ των συνεταίρων (εταιρική διακυβέρνηση). Σε αυτές τις αρχές και καταβολές οφείλεται η μακροημέρευση της ΚΡΟΝΟΣ ΑΕ επί 50 χρόνια, της INTERCOMM FOODS SA 30 χρόνια και έπεται συνέχεια. Συνηθίζει να λέει πάντα ότι το Καλοχώρι και ειδικά η Χασάμπαλη και τα πρόβατα ήταν για αυτόν το καλύτερο πρακτικό πανεπιστήμιο για την μετέπειτα επιχειρηματική του πορεία.
Συγχρόνως, θεωρεί υποχρέωση του (κατάθεση ψυχής), να ευχαριστήσει δημόσια όλους εκείνους (συγγενείς, φίλους, γνωστούς, επώνυμους και ανώνυμους), που βοήθησαν ανιδιοτελώς τόσο τον ίδιο, όσο και τους συνεταίρους του, να ξεπεράσουν ανυπέρβλητες οικονομικές δυσκολίες, στην εφιαλτική δεκαετία του 1971-1981 στην ΚΡΟΝΟΣ ΑΕ. Επίσης, εκφράζει τις άπειρες ευχαριστίες του προς όλους τους εργαζομένους και στελέχη των εταιρειών ΚΡΟΝΟΣ ΑΕ, INTERCOMM FOODS SA, AGROPHOENIX, που όλα αυτά τα χρόνια και στα εύκολα και στα δύσκολα, συμπαραστάθηκαν τα μέγιστα και που χωρίς τις δικές τους θυσίες, δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν όλα αυτά που έγιναν. Το ίδιο και στους συνεταίρους του, που όλα αυτά τα χρόνια, ανεξάρτητα από τις τυχόν διαφορές τους, έκαναν αυτόν το πολύ δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα του «δημιουργείν».
Τέλος, στην ακούραστη σύντροφο της ζωής του Καλυψώ, που ήταν το στήριγμα του και κυριολεκτικά, θυσιάστηκε. Στις κόρες του, που στην πιο τρυφερή ηλικία που έπρεπε να είναι δίπλα τους, τον έβλεπαν πολύ λίγο.