Λαζαρίδου Ελένη

Η Ελένη Λαζαρίδου γεννήθηκε στο San Mateo της Καλιφόρνιας. Είναι κόρη του Ιωάννη Κανακάρη που γεννήθηκε στο Lynn της Βοστόνης και της Άννας Ζωγράφου με καταγωγή από το Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε Fashion Merchandising και Βοηθός Δικηγόρου και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Είναι παντρεμένη με τον Γεώργιο Λαζαρίδη και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.

Ο παππούς της βιογραφούμενης, από την πλευρά του πατέρα της, ονομαζόταν Γεώργιος Κανακάρης και γεννήθηκε στη Λυκοποριά του Νομού Κορινθίας το 1882. Είχε και άλλα δύο αδέλφια, τον Ανδρέα και τον Γιάννη. Το 1910, στην ηλικία των 20 ετών, αποφασίζει να ξενιτευτεί στην Αμερική, για να βρει την τύχη του, μαζί με τον αδελφό του Ανδρέα. Μόλις φτάνουν μετά από πολυήμερο ταξίδι, περνούν, όπως όλοι οι μετανάστες εκείνη την εποχή από το Elis Island. Όταν ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες εισόδου στη χώρα, πήγαν στη Νέα Υόρκη και έπιασαν δουλειά στην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Νέας Υόρκης – Καλιφόρνιας. Εργάστηκαν εκεί για δύο χρόνια και έφτασαν μέχρι το Κολοράντο. Στη συνέχεια, ο Γεώργιος Κανακάρης επέστρεψε στο Lynn, έξω από τη Βοστόνη και εργάστηκε σαν τσαγκάρης.

Γνώρισε τη γυναίκα του Ελένη Τσαβαλά σε ένα φιλικό σπίτι. Μόλις την είδε για πρώτη φορά, του άρεσε πάρα πολύ. Η Ελένη δέχτηκε την πρόταση γάμου που της έκανε ο Γιώργος και το ζευγάρι κλέφτηκε, για να παντρευτούν. Απέκτησαν από τον γάμο τους τρία παιδιά, ένα αγόρι και δύο κορίτσια. Τον Ιωάννη, πατέρα της βιογραφούμενης, τη Μαίρη και την Αργυρώ.

Το 1947 ο Γεώργιος Κανακάρης μετακόμισε οικογενειακώς στην Καλιφόρνια και συνταξιοδοτήθηκε. Όσοι γνώρισαν τον παππού Γιώργο μιλούν για έναν πολύ καλό άνθρωπο, ήσυχο και ευγενικό, που αγαπούσε πολύ τα εγγόνια του. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, το 1968.

Η γιαγιά Ελένη Τσαβαλά γεννήθηκε το 1889 στον Γέρακα του Νομού Λακωνίας, ένα μικρό Μεσαιωνικό χωριό που είναι χτισμένο στο πλάι της θάλασσας. Η γιαγιά Ελένη Τσαβαλά είχε άλλα επτά αδέλφια. Η οικογένεια της γιαγιάς προήρχετο από την οικογένεια των Τζαβελαίων και το Σούλι. Οι Τζαβελαίοι ήταν παλιά και μεγάλη Ελληνική οικογένεια αγωνιστών από το Σούλι. Ο προ-προπάππους της Ελένης Τσαβαλά έφυγε από το Σούλι, μαζί με έναν φίλο του, για να σώσουν την αδελφή του φίλου του, που την ήθελε ένας Τούρκος. Κατέβηκαν στον Γέρακα και έμεναν σε σπηλιές στο βουνό. Στη συνέχεια έχτισαν το χωριό Γέρακα.

Η Ελένη στάλθηκε στην Αμερική, γιατί εκεί είχε εγκατασταθεί η αδελφή της Βασιλώ με τον άντρα της Παναγιώτη Νικολόπουλο. Στην Αμερική, όπως είπαμε, παντρεύτηκε τον Γεώργιο Κανακάρη. Όσοι γνώρισαν τη γιαγιά Ελένη μιλούν για μία καλόκαρδη και καλόψυχη γυναίκα, έναν άνθρωπο δοτικό, εξαιρετικά φιλότιμο και φιλόξενο και μία άφταστη, αξιόλογη νοικοκυρά. Έφυγε πρόωρα από τη ζωή, το 1948, σε ηλικία 59 ετών.

Ο πατέρας της βιογραφούμενης, Ιωάννης Κανακάρης, γεννήθηκε το 1915 στο Lynn της Βοστόνης. Στο σχολείο ήταν άριστος μαθητής και ο Διευθυντής του Γυμνασίου επισκέφτηκε τρεις φορές το σπίτι του, προκειμένου να πείσει τον πατέρα του να τον σπουδάσει. Οι οικονομικές δυσκολίες, όμως, που αντιμετώπιζαν σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ήταν ο προστάτης των δύο αδελφών του δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει τις σπουδές του. Όπως ο πατέρας του, ξεκίνησε και ο ίδιος να εργάζεται σαν τσαγκάρης σε διάφορα εργοστάσια. Όταν ο πρώτος εξάδελφος της μητέρας του Δημήτρης (Τζίμης) Τσαβαλάς πήγε στο San Mateo της Καλιφόρνιας κάλεσε τον Ιωάννη και τον Ανδρέα (γαμπρό του Ιωάννη) να πάνε στην Καλιφόρνια και να ανοίξουν μαζί ένα CoffeeShop. Έτσι και έγινε. Πήγαν το 1947 στο San Mateo και σιγά – σιγά ο Ιωάννης έφερε και τους γονείς του να ζήσουν μαζί τους.

Μία οικογενειακή φίλη του Ιωάννη σε ένα ταξίδι που έκανε στην Ελλάδα, νοσηλεύτηκε στο Αίγιο και στο νοσοκομείο γνώρισε την Άννα Ζωγράφου, που ήταν νοσοκόμα. Της άρεσε η κοπέλα και την προξένεψε στον Ιωάννη. Η Άννα αποφάσισε να ταξιδέψει στην Αμερική και τελικά παντρεύτηκε τον Ιωάννη, παρά τη διαφορά της ηλικίας τους. Η ίδια ήταν τότε 26 ετών και ο Ιωάννης 47 ετών.

Ο Ιωάννης και η Άννα Κανακάρη, το γένος Ζωγράφου, απέκτησαν από τον γάμο τους τρεις κόρες. Τη βιογραφούμενη Ελένη, την Ειρήνη και τη Γεωργία.

Υπήρξε ενεργό μέλος της Εκκλησίας και της Κοινότητας, ενώ με τις ενέργειές του πρωτοστάτησε στην ανέγερση της εκκλησίας του Τιμίου Σταυρού στο Belmont, στο Σαν Φρανσίσκο. Ήταν ο άνθρωπος, στον οποίο όλοι πήγαιναν, για να τον συμβουλευτούν και να ζητήσουν τη βοήθειά του. Σαν πατέρας ήταν πολύ περήφανος για τα παιδιά του και τα καμάρωνε. Του άρεσε να γράφει ιστορίες και ποιήματα, ενώ το όνειρό του ήταν κάποια στιγμή να επισκεφθεί την Ελλάδα, αλλά δεν τα κατάφερε. Παρόλο που γεννήθηκε στην Αμερική, μιλούσε τέλεια την Ελληνική γλώσσα, όπως και τα παιδιά του. Μάλιστα και τα τρία παιδιά του έμαθαν να χορεύουν παραδοσιακούς Ελληνικούς χορούς και έπαιρναν μέρος σε χορευτικά συγκροτήματα της Ελληνικής κοινότητας. Άλλωστε η βιογραφούμενη Ελένη, όπως και η Γεωργία λατρεύουν την Ελλάδα και την επισκέπτονται συχνά. Ο Ιωάννης Κανακάρης απεβίωσε σε ηλικία 65 ετών.

Η μητέρα της βιογραφούμενης, Άννα Ζωγράφου, γεννήθηκε το 1936 στον Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας, το οποίο απέχει 32 χλμ. από το Αγρίνιο.

Η Άννα Ζωγράφου αποφοίτησε από το Δημοτικό σχολείο στο χωριό και άρχισε να εργάζεται σκληρά στην καλλιέργεια του καπνού. Στη συνέχεια πήγε να εργαστεί ως νοσοκόμα  στο νοσοκομείο του Ξυλόκαστρου. Όπως αναφέραμε, στο νοσοκομείο αυτό γνώρισε τη γυναίκα που θα την προξένευε με τον άντρα της και θα της άλλαζε ολόκληρη τη ζωή.

Η μητέρα της βιογραφούμενης είναι μία πολύ ευγενική και διακριτική γυναίκα. Άνθρωπος δημιουργικός με καλλιτεχνική φύση. Είναι γυναίκα ανεξάρτητη και αυτόνομη. Λατρεύει τα παιδιά της, τα οποία βοηθάει και στηρίζει με όλες τις δυνάμεις της. Μετά τον θάνατο του συζύγου της αναγκάστηκε να μάθει οδήγηση και άρχισε να εργάζεται, για να μπορέσει να επιβιώσει η οικογένειά της.

Ο παππούς της βιογραφούμενης, από την πλευρά της μητέρας της, ονομαζόταν Ιωάννης Ζωγράφος και γεννήθηκε στα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας, ενώ κατάγονταν από το νησί της Ικαρίας.

Ο Ιωάννης Ζωγράφος ήταν υψηλόβαθμος στρατιωτικός. Παντρεύτηκε με την Ειρήνη, γεννημένη στη Σμύρνη και γόνο εύπορης οικογένειας. Ο Ιωάννης Ζωγράφος επιχείρησε να κλέψει την Ειρήνη, αλλά τους σταμάτησε ο αδελφός της Ειρήνης και τελικά παντρεύτηκαν με την ευχή των γονιών της. Από τον γάμο τους απέκτησαν πέντε παιδιά, δύο αγόρια και τρία κορίτσια. Τον Νίκο, τη Δέσποινα, τον Νώντα, την Κατίνα και την Άννα, μητέρα της βιογραφούμενης.

Με τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) και τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τις πατρογονικές εστίες τους η γιαγιά Ειρήνη ήρθε πρόσφυγας στην Ελλάδα μαζί με τους γονείς της. Μαζί κουβαλούσε και το πρώτο παιδί της, ενώ ο άντρας της βρισκόταν στον πόλεμο. Ο Ιωάννης Ζωγράφος αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και παρέμεινε σε κατάσταση αιχμαλωσίας για δύο χρόνια. Όπως διηγούνταν, συχνά, η γιαγιά Ειρήνη, τις ημέρες της Καταστροφής έτρεχαν στους δρόμους της Σμύρνης, για να ξεφύγουν από τη φωτιά. Η Ειρήνη έφτασε με τον γιο της Νίκο στην Αθήνα και από εκεί τους έστειλαν στο Αγρίνιο, όπου εγκαταστάθηκαν μόνιμα. Μετά από δύο χρόνια ο παππούς Ιωάννης ήρθε στην Ελλάδα και άρχισε να ψάχνει την οικογένειά του από μία φωτογραφία που είχε πάρει από το σπίτι του. Κάποια στιγμή έμαθε που έχουν σταλεί οι πρόσφυγες και κατόρθωσε να βρει τη γυναίκα και το παιδί του. Ο παππούς Ιωάννης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 63 ετών, ενώ η γιαγιά Ειρήνη έζησε μέχρι την ηλικία των 94 ετών.

Η βιογραφούμενη, Ελένη Κανακάρη Λαζαρίδου, γεννήθηκε στο San Mateo της Καλιφόρνιας. Αποφοίτησε από το Λύκειο 16 ετών, γιατί ήταν άριστη μαθήτρια και παρακολούθησε ένα πρόγραμμα για εξαιρετικά ευφυείς μαθητές, που της επέτρεψε να συμπτύξει τις σχολικές τάξεις. Από 13 ετών, παράλληλα με το σχολείο, εργαζόταν μαζί με τη μητέρα της, για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά της, λόγω της ασθένειας του πατέρα της.

Σπούδασε Fashion Merchandising σε δημόσιο πανεπιστήμιο για δύο χρόνια και παράλληλα δούλευε. Προσλήφθηκε σαν γραμματέας σε μία μεγάλη εταιρεία που παρήγαγε αναλώσιμα υλικά στον χώρο της υγείας (φακούς επαφής, κ.α.). Ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κύριος Bob Dran βλέποντας την επαγγελματική της ευσυνειδησία και εργατικότητα την τοποθέτησε στο δικό του τμήμα. Ο ίδιος άνθρωπος μετά από έναν χρόνο της πρότεινε να καλύψει η εταιρεία τα έξοδα των σπουδών της, σαν ανταμοιβή για τον εξαιρετικό ζήλο που επιδείκνυε στη δουλειά, αλλά και για την εξαιρετική ευφυΐα της. Η βιογραφούμενη δέχεται την πρόταση και σπουδάζει βοηθός δικηγόρου, παράλληλα με την εργασία της στην εν λόγω εταιρεία. Το πρωί εργαζόταν και το βράδυ πήγαινε στη σχολή της. Μόλις πήρε το πτυχίο της, την αμέσως επόμενη μέρα, ο κ. Bob Dran την προάγει σε νέα και καλύτερη θέση, με πολύ καλύτερο μισθό και σύντομα την μετέθεσε στη Νέα Υόρκη, για να οργανώσει την εταιρεία στο Park Avenue.

Στη Νέα Υόρκη, το 1989, η βιογραφούμενη γνωρίζει τον μετέπειτα σύντροφο της ζωής της Γεώργιο Λαζαρίδη και το ζευγάρι παντρεύεται το 1991.

Ο Γεώργιος Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1966 στο New Jersey. Σε ηλικία 8 ετών έζησε από κοντά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο (1974), καθώς οι γονείς του κατάγονται από εκεί. Μέσα στη δίνη του πολέμου κατάφερε να επιστρέψει στην Αμερική μέσω Αγγλίας, επειδή είχε την Αμερικανική υπηκοότητα. Ταξίδεψε τότε με την αδελφή του που ήταν 4 ετών και την ξαδέρφη του που ήταν 3 ετών. Από μικρό παιδί ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες. Στην ηλικία των 18 ετών άνοιξε την πρώτη του εταιρεία και μετά από πολλές επιχειρηματικές απόπειρες επικεντρώθηκε στο αντικείμενο που αγαπούσε και του κέντριζε το ενδιαφέρον, που ήταν ο τραπεζικός τομέας. Αποφάσισε και άνοιξε τη δική του τράπεζα στην Αστόρια, μία τράπεζα που σήμερα έχει παραρτήματα και σε άλλες Πολιτείες, όπως στη Βοστόνη, τη Φλόριδα, τη Βιρτζίνια, την Τζόρτζια και την Ινδιανάπολη.

Ο Γεώργιος και η Ελένη Λαζαρίδη, το γένος Κανακάρη, απέκτησαν από τον γάμο τους δύο κόρες, την Ειρήνη και την Ιωάννα.

Η Ειρήνη Λαζαρίδη γεννήθηκε το 1994. Σπούδασε Θέατρο και Σκηνοθεσία στο New York University και πήρε δεύτερο πτυχίο στην Πληροφορική. Από πολύ μικρή εκδήλωσε μεγάλη αγάπη για το θέατρο και από την ηλικία των 11 ετών η μητέρα της την πήγαινε στο Μανχάταν, για να παρακολουθήσει το ειδικό σχολείο θεάτρου. Στο συγκεκριμένο σχολείο κατέλαβε μία από τις είκοσι διαθέσιμες σχέσεις ανάμεσα σε 300 υποψηφίους. Στο Λύκειο La Guardia εγγράφηκε μετά από ειδικές εξετάσεις, προκειμένου να παρακολουθήσει το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο σχολείο για το θέατρο, τη μουσική και τον χορό. Στο Tisch School of the Arts εισήχθη και πάλι μετά από ειδικές εξετάσεις. Σήμερα είναι σκηνοθέτης και στην αρχή μιας μεγάλης πορείας, έχοντας ήδη αναλάβει τη σκηνοθεσία τριών μεγάλων έργων.

Η Ιωάννα Λαζαρίδη γεννήθηκε το 1996. Σπουδάζει Αρχιτεκτονική στο Pratt University, στο Μπρούκλιν και βρίσκεται στο 4^ο έτος των σπουδών της. Είναι ένα παιδί που ξεχωρίζει για τις επιδόσεις της και έχει επιβραβευτεί πολλές φορές με την ανάλογη δημοσιότητα. Έχει μεγάλο πάθος και ζήλο για την Αρχιτεκτονική. Η ίδια είναι λάτρης του χορού. Ξεκίνησε μπαλέτο στο ειδικό σχολείο χορού, που φοίτησε και η αδελφή της, κατόπιν ειδικών εξετάσεων και συνεντεύξεων. Λατρεύει τους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, τους οποίους διδάσκει τον ελεύθερο χρόνο της. Στις αρχές του χρόνου ετοιμάζεται κατόπιν επιλογής από το πανεπιστήμιο να παρακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα στην Αρχιτεκτονική διάρκειας πέντε μηνών.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι η βιογραφούμενη, παράλληλα με τη δουλειά της, αφοσιώθηκε στην ανατροφή των δύο κοριτσιών της. Ήταν και παραμένει εξαίρετη μάνα, καθώς στήριξε τα παιδιά της από μικρά, φροντίζοντας να παρακολουθήσουν τα καλύτερα σχολεία όσο μακριά και αν βρίσκονταν. Επίσης, στάθηκε πλάι στον σύζυγό της και τον στήριξε σε όλα τα βήματα της καριέρας του.

Η Ελένη Λαζαρίδου αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της στα δύο αγαπημένα της χόμπι, τη φωτογραφία και τη ζαχαροπλαστική. Όπως αναφέρει η ίδια, «τρέφω ιδιαίτερη αγάπη για τις ρίζες μου, για την Ελλάδα. Θέλω η Ελλάδα να αποκτήσει την θέση και την αίγλη που της αξίζει, καθώς είναι μία χώρα με Ιστορία και έναν πολιτισμό που κουβαλάει από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Για μένα είναι πολύ σημαντικό ότι οι Έλληνες ομογενείς που ζουν στην Αμερική εδώ και έναν αιώνα, διατηρούν ακόμα ζωντανές τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις παραδόσεις, τις αξίες, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας».