Η Ουρανία Λανάρα γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαιδεύσεως. Είναι Πρόεδρος της Ορθόδοξης Φιλανθρωπικής Ιεραποστολικής και Πολιτιστικής Αδελφότητας «Αγία Φιλοθέη», στο Αγρίνιο.
Παρουσιάζει την τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο «Φωνή της Ορθοδοξίας» στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΧΕΛΩΟΣ. Επίσης, τις Ραδιοφωνικές Εκπομπές «Εμείς και τα Παιδιά μας» και «Σελίδες Λόγου και Τέχνης» στον Τοπικό Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών για το συγγραφικό έργο της με τίτλο «Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου».
Οι ρίζες της βιογραφουμένης, από την πλευρά του πατέρα της, είναι από την Ορεινή Ναυπακτία. Ο παππούς της ονομαζόταν Νικόλαος Λανάρας. Ο πατέρας της, Ανδρέας Λανάρας, γεννήθηκε στην Αράχωβα Ναυπακτίας, ένα μικρό, πανέμορφο, ορεινό χωριό του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, στα σύνορα με τον Νομό Ευρυτανίας. Λίγα απομεινάρια από το πατρικό του σπίτι σώζονταν ακόμη πριν μερικά χρόνια, λίγο έξω από το σημερινό χωριό, μέσα στο δάσος. Τα παλιά σπίτια της Αράχωβας, σκεπασμένα από σχιστόλιθο στην πλειονότητά τους, παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, αντιπροσωπεύοντας ένα ευρύ φάσμα της παράδοσης με πολλές επιρροές από την αρχιτεκτονική της Ηπείρου. Οι Αραχωβίτες από πολύ παλιά μετανάστευσαν προς όλες τις γωνιές του κόσμου, κυρίως λόγω του άγονου εδάφους και της συνεπαγόμενης φτώχειας.
Ο Ανδρέας Λανάρας, πατέρας της βιογραφουμένης, έμεινε ορφανός σε ηλικία πέντε ετών και από μικρό παιδί εργαζόταν. Έπαιρνε αλάτι από το Μεσολόγγι και το μετέφερε με γαϊδουράκι, για να το πουλήσει στον Θεσσαλικό κάμπο και να αγοράσει σιτάρι. Σε μια από τις μεταφορές συναντήθηκε στον Μπράλο με ληστές, οι οποίοι τον λήστεψαν και τον τραυμάτισαν. Αργότερα, μετά από πολλούς κόπους, άνοιξε στο Αγρίνιο ένα από τα πιο γνωστά τότε εμπορικά καταστήματα, που έκανε εισαγωγές και από την Ευρώπη. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους, στις μάχες του Σκρα, του Κιλκίς και του Λαχανά και ήταν λοχίας του Πυροβολικού. Τραυματίστηκε στη μάχη του Μπιζανίου. Σ’ αυτήν τη μάχη το πυροβολικό διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, δημιουργώντας πανικό στα Τουρκικά στρατεύματα. Έδωσε την ευκαιρία στον διάδοχο Κωνσταντίνο να ελιχθεί και να παραπλανήσει τους Τούρκους, με τελική κατάληξη την εκπόρθηση του Μπιζανίου από τον Ελληνικό στρατό. Για τις υπηρεσίες του αυτές, ο Ανδρέας Λανάρας παρασημοφορήθηκε από τον Διάδοχο Κωνσταντίνο. Έλαβε ακόμη μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία, δηλαδή έφτασε ως το Αφιόν Καραχισάρ.
Διατηρούσε μάλιστα ημερολόγιο, περιγράφοντας τις πολεμικές του εμπειρίες, το οποίο βρίσκεται στα χέρια του Αρχαιολόγου εγγονού του Βενέδικτου Λανάρα. Ελπίζουμε μια μέρα να αξιοποιηθεί.
Μετά τον πόλεμο, το 1923, ο Ανδρέας Λανάρας παντρεύτηκε την Όλγα Παπασπυρίδωνος, με καταγωγή από τη Μπαμπίνη Ξηρομέρου. Ο πατέρας της Όλγας ονομαζόταν Επαμεινώνδας Παπασπυρίδωνος και ήταν διδάσκαλος στο Παρθεναγωγείο Αγρινίου, έπαιζε εξαιρετικό βιολί και μιλούσε πολλές ξένες γλώσσες.
Ο Επαμεινώνδας Παπασπυρίδωνος είχε δύο αδελφούς, τον Διονύσιο και τον Γρηγόριο. Ο Διονύσιος Παπασπυρίδωνος ήταν δικηγόρος στο Μεσολόγγι, νομομαθής και μεγάλος ρήτορας. Πήγαινε κόσμος από την Πάτρα, για να τον ακούσει να αγορεύει.
Δεν απέκτησε παιδιά και κληροδότησε όλη τη βιβλιοθήκη του στη βιογραφουμένη. Ο Γρηγόριος Παπασπυρίδωνος ήταν γιατρός χειρουργός στην Πάτρα, πεθερός δε του Χριστόφορου Κατσάμπα από τη Νερομάνα, ο οποίος ίδρυσε την Πειραϊκή Πατραϊκή. Η κόρη του Γρηγορίου Παπασπυρίδωνος, η Χρυσή, και η μητέρα της βιογραφουμένης ήταν πρώτες εξαδέλφες.
Είναι φανερό ότι οι δύο αυτές οικογένειες κληροδότησαν στη βιογραφουμένη Ουρανία Λανάρα ένα πνεύμα εργατικότητας, δημιουργικότητας και φιλομάθειας και, όπως αποδείχτηκε αργότερα, ικανότητες προφορικού λόγου, διδακτικής αποτελεσματικότητας, επιστημονικής μελέτης και λογοτεχνικής έκφρασης.
Ο Ανδρέας και η Όλγα Λανάρα απέκτησαν από τον γάμο τους επτά παιδιά, έξι κορίτσια και ένα αγόρι: Την Αικατερίνη, τον Νικόλαο, την Αρετή, τη Βασιλική, την Ουρανία, την Αναστασία και την Ερασμία.
Η Αικατερίνη Λανάρα γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1924. Παντρεύτηκε και έζησε στην Αμερική μέχρι το 2011, όταν απεβίωσε. Έζησε στη Βόρειο Καρολίνα και ανέπτυξε σημαντική δράση μεταξύ του Αποδήμου Ελληνισμού. Υπήρξε Πρόεδρος «των θυγατέρων Ευρυτανίας» και με τον σύζυγό της, Δημήτριο Πολύζο, καταγόμενο από το Μικρό χωριό Ευρυτανίας, ίδρυσαν τον Πολιτιστικό Σύλλογο το «Βελούχι» ο οποίος εκδίδει μέχρι σήμερα την εφημερίδα «Βελούχι» στην Ελληνική και Αγγλική γλώσσα. Η Αικατερίνη Λανάρα-Πολύζου, ως Πρόεδρος «των θυγατέρων Ευρυτανίας» με εράνους από τους ομογενείς της Βόρειας Καρολίνας και όχι μόνον, κατόρθωσε να χτιστεί το Νοσοκομείο και το Γηροκομείο Καρπενησίου. Σήμερα το έργο της συνεχίζουν οι δύο θυγατέρες της Ελένη και Όλγα και εκδίδουν ανελλιπώς τη δίγλωσση εφημερίδα «Βελούχι».
Ο Νικόλαος Λανάρας γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1927. Είναι έμπορος και από τον γάμο του με τη Θεοδώρα Μαχαλιώτη απέκτησε πέντε αγόρια και 12 εγγόνια.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου και Αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Εμπορικού Συλλόγου Αιτωλοακαρνανίας.
Η Βασιλική Λανάρα γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1929. Ήταν αφιερωμένη στον Θεό. Ανήκε στην Αδελφότητα «Αγία Ευνίκη», η οποία είχε 120 μέλη, Αδελφές νοσοκόμες, γιατρούς με σπουδές στο εξωτερικό, η οποία κατευθύνεται από την Ορθόδοξη Αδελφότητα Θεολόγων «Η ΖΩΗ». Διετέλεσε Διευθύνουσα στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», Πρόεδρος της Παγκοσμίου Ενώσεως Νοσηλευτών και η Πρώτη Καθηγήτρια Νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απεβίωσε το 2009 και το 2011 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής της έξω από τη Νοσηλευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η Αναστασία Λανάρα γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1933. Παντρεύτηκε τον έμπορο Ιωάννη Γιαννακόπουλο και σήμερα ζει στην Αθήνα. Έχει αποκτήσει παιδιά και πολλά εγγόνια.
Η Ερασμία Λανάρα γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1935. Παντρεύτηκε τον έμπορο Αναστάσιο Τηλιγάδα με εμπορικό κατάστημα σε κεντρικό δρόμο του Αγρινίου.
Απέκτησε επτά παιδιά, είκοσι δύο εγγόνια, πολλά δισέγγονα και απεβίωσε το 2015.
Η βιογραφουμένη, Ουρανία Λανάρα, γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931. Ήταν πάντα αριστούχος μαθήτρια και αποφοίτησε από το οκτατάξιο Γυμνάσιο Αγρινίου, με βαθμό απολυτηρίου Άριστα (20). Στη συνέχεια, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών -Τμήμα Κλασσικό, Ιστορικό, Αρχαιολογικό και Γλωσσολογικό- και αποφοίτησε το 1954 με βαθμό «Λίαν καλώς».
Κατόπιν, φοίτησε στο «Βαρβάκειο Διδασκαλείο», από όπου αποφοίτησε με βαθμό «Άριστα» 10. Είναι κάτοχος πτυχίου Lower του Πανεπιστημίου του Cambridge και γνωρίζει άριστα τη Γαλλική και Γερμανική γλώσσα.
Όταν η βιογραφουμένη επέστρεψε στο Αγρίνιο, διορίστηκε ως καθηγήτρια στα Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια, όπου ήταν μαθήτρια. Σταδιακά έγινε Γυμνασιάρχης, Λυκειάρχης και Γενικός Επιθεωρητής Μέσης Εκπαιδεύσεως. Το 1982, όταν από την Πολιτεία καταργήθηκαν οι Γενικοί Επιθεωρητές, εκείνη συνέχισε το έργο της ως απλή καθηγήτρια, μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε το 1992. Διατήρησε όμως τον τίτλο της τέως Γενικού Επιθεωρητού Μέσης Εκπαιδεύσεως.
Η βιογραφουμένη από μικρή αφιερώθηκε στον Θεό. Έτσι, το 1980, με την προτροπή του μακαριστού Επισκόπου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Θεοκλήτου, ίδρυσε στο Αγρίνιο την Ορθόδοξη Φιλανθρωπική, Ιεραποστολική και Πολιτιστική Αδελφότητα «Αγία Φιλοθέη», με σκοπό να προσφέρουν μαζί με άλλες αφιερωμένες στον Θεό γυναίκες τη διακονία τους στην Εκκλησία και την κοινωνία. Το 1986, απέκτησαν το κτήριο, όπου στεγάζεται η Αδελφότητα μέχρι σήμερα. Ο αείμνηστος Τάσος Παπαστράτος και οι δύο αδελφές του πρόσφεραν τα χρήματα, για να κτισθεί ο Ναός και ο Ξενώνας στο ακίνητο που έχει η Αδελφότητα «Αγία Φιλοθέη» στην οδό Γρίβα 51 στο Αγρίνιο, στον 1ο όροφο. Στο ισόγειο του κτηρίου υπάρχουν αίθουσες συγκεντρώσεων, ψυχαγωγίας και συνεστιάσεων. Στον 6ο όροφο βρίσκεται το Αρχονταρίκι και το υπαίθριο Κιόσκι. Στους άλλους ορόφους διαμένουν τα μέλη της Αδελφότητας «Αγία Φιλοθέη». Στην Αδελφότητα γίνονται συγκεντρώσεις, συζητήσεις εκπαιδευτικού χαρακτήρα, σεμινάρια, κατήχηση, συνεστιάσεις, γιορτές, ψυχαγωγικές συναντήσεις και πολλές άλλες εκδηλώσεις με την ευλογία πάντοτε του εκάστοτε Μητροπολίτη.
Η κοινωνική προσφορά της Ουρανίας Λανάρα είναι πλούσια και πολυσχιδής:
- Είναι Πρόεδρος της Ορθοδόξου Φιλανθρωπικής Ιεραποστολικής και Πολιτιστικής Αδελφότητος «Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ».
- Διευθύντρια επί σειρά ετών του Μαθητικού Οικοτροφείου Θηλέων Αγρινίου «ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ».
- Αρχηγός στις κατασκηνωτικές περιόδους της Αδελφότητος «ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ», που φιλοξενούνται στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας στη Ρίζα Αντιρρίου.
- Πραγματοποιεί ωριαίες εβδομαδιαίες τηλεοπτικές εκπομπές στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό Αγρινίου «Αχελώος ΤV» με τίτλο «ΦΩΝΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», κάθε Σάββατο στις 7.30 μ.μ. περίπου, μετά το δελτίο ειδήσεων.
- Επιμελείται και παρουσιάζει τις εβδομαδιαίες ραδιοφωνικές εκπομπές στον τοπικό Ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας «ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ», κάθε Πέμπτη 8-9μ.μ., και «ΣΕΛΙΔΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ», κάθε Κυριακή 8-9 μ.μ.
- Πραγματοποιεί ομιλίες σε πόλεις και χωριά του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, στην Αθήνα και αλλού.
- Διοργανώνει ημερήσιες και πολυήμερες προσκυνηματικές εκδρομές στους Αγίους Τόπους, Σινά, Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη, Αλησμόνητες Πατρίδες της Μικράς Ασίας, Καππαδοκία, Ευρώπη, Ρωσία κ.ά.
- Διοργανώνει επισκέψεις στις φυλακές Ιωαννίνων, προσφέροντας υλική και πνευματική βοήθεια.
- Μέσω της Αδελφότητος προσφέρει ποικίλο φιλανθρωπικό και υποστηρικτικό έργο.
Πλούσιο είναι και το συγγραφικό της έργο. Εξέδωσε τα εξής βιβλία και μελέτες:
1) «Αθηνών και Σπάρτης Αγωγή» Αθήνα 1969
2) «Υπεύθυνοι διά την αγωγή των παιδιών μας» Αγρίνιο 1979
3) «O Φάουστ του Γκαίτε: Υπαρξιακές Αναζητήσεις» Αγρίνιο 1980
4) «Η αγωγή των παιδιών μας στους σημερινούς καιρούς» Αγρίνιο 1981
5) «Το μέλλον των παιδιών μας» Αγρίνιο 1981
6) «Ο Άνθρωπος, ο Αιώνιος Αναζητητής» Αγρίνιο 1983
7) «Η Αυθεντία κύριος μοχλός της Αγωγής» Αγρίνιο 1984
8) «Ασκραίος, το Μεγάλο Όραμα και Μήνυμα του Παλαμά» Αγρίνιο 1990
9) «Η Γυναίκα, Πηγή της Ζωής» Αγρίνιο 2007
10) «Οι δυο εκκλησίες Παναγία της Φοινικιάς και το ποίημα «Φοινικιά» του Κωστή Παλαμά» Αγρίνιο 2010
11) Το σημαντικότερο έργο της είναι το τετράτομο έργο «Παιδαγωγική Ανθρωπολογία» του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου», το οποίο συνέγραψε μαζί με τον αείμνηστο Βασίλειο Χαρώνη, τέως Επόπτη Μέσης Εκπαιδεύσεως, το οποίο έλαβε Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Βραβεύτηκε στην πανηγυρική Συνεδρίασή της στις 24 Μαρτίου 1997 «ως το καλύτερο θεολογικό έργο της τελευταίας πενταετίας». Το βραβείο συνοδευόταν με έπαθλο 1.000.000 δραχμών, αθλοθετημένο από το «Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα της Ευαγγελιστρίας της Τήνου», το οποίο επήραν εξ ημισείας οι δύο συγγραφείς.
Πρόκειται για έργο ζωής, που χρειάστηκαν 16 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρωθεί. Ο κάθε τόμος έχει 850 σελίδες περίπου. Θεωρείται έργο μοναδικό στην Ελληνική και ξένη Βιβλιογραφία. Έχουν καταχωρηθεί 6.500 λήμματα αλφαβητικώς, σε 350 θέματα. Το κείμενο είναι δίστηλο, καθώς από τη μία στήλη είναι το αρχαίο κείμενο και στην άλλη απέναντι η ελεύθερη απόδοση, από κάτω οι παραπομπές και από πάνω ο τίτλος του θέματος αλφαβητικά, π.χ. Αγάπη, Άγχος κτλ. μέχρι το τέλος.
12) Το ποιητικό της έργο εκδόθηκε με το ψευδώνυμο Σελεστίνη Λ. και τίτλο «Άσατε τω Κυρίω» το 1989 από τις εκδόσεις «Μέλισσα», Ασπροβάλτα Θεσσαλονίκης.
13) Άρθρα της δημοσιεύθηκαν επί σειρά ετών στο Περιοδικό της Ι. Μητροπόλεως
Αιτωλίας και Ακαρνανίας «Κοσμάς ο Αιτωλός» με το ψευδώνυμο Λυδία η Πορφυρόπωλις.
14) «Η αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, Δημιουργός και Τροφός του νεωτέρου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού» Αγρίνιο 1992 και επανέκδοση 2021.