Μενού Κλείσιμο

Κουτρουμπάς Άρης

• Έτος Γεννήσεως: 1960
• Επάγγελμα: Λογιστής
• Τόπος Καταγωγής: Επισκοπή Ρεθύμνου ,Κρήτη , Ελλάδα
• Τόπος Διαμονής: Σητεία Λασιθίου , Κρήτη , Ελλάδα

O Άρης Κουτρουμπάς γεννήθηκε στο Ρέθυμνο Κρήτης το 1960. Είναι πτυχιούχος της Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Σήμερα διατηρεί δικό του Λογιστικό Γραφείο στη Σητεία. Είναι παντρεμένος με την Ειρήνη Πατεράκη και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.

 

Οι ρίζες της οικογένειας Κουτρουμπά εντοπίζονται στην Ίμπρο Σφακίων. Η Ίμπρος είναι οικισμός της Κρήτης στις πλαγιές των Λευκών Ορέων, στη Β’ έξοδο του φερώνυμου φαραγγιού. Ανήκει στο δήμο Σφακίων του νομού Χανίων και είναι κτισμένος σε υψόμετρο 780 μ. Το γνωστό φαράγγι της Κρήτης στο νομό Χανίων, μεταξύ του κύριου όγκου των Λευκών Ορέων και των προεκτάσεών τους, αρχίζει από τον οικισμό Ίμπρος, κοντά στο οροπέδιο Ασκύφου, καταλήγει στο Λιβυκό πέλαγος, στη Χώρα Σφακίων, έχει μήκος 7 χλμ. και σε ορισμένα σημεία το πλάτος του φτάνει έως τα 2 με 3 μέτρα, ενώ το ύψος των κατακόρυφων πλευρών του έως τα 300 μέτρα.

Ο παππούς του βιογραφούμενου από τον οποίο πήρε και το όνομά του, Αριστείδης Κουτρουμπάς, γεννήθηκε στην Επισκοπή Ρεθύμνου. Η Επισκοπή βρίσκεται στα δυτικά όρια του Νομού Ρεθύμνης, στα σύνορα με τον Νομό Χανίων και απέχει 22 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο. Αποτελούσε επισκοπή του Ρεθύμνου κατά τη Δεύτερη Βυζαντινή Περίοδο, αλλά η επισκοπική εκκλησία του Αγίου Νικολάου, μία τρίκλιτη βασιλική, είναι σήμερα κατεστραμμένη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το χωριό αυτό αποτελεί τη γενέτειρα μίας από τις σημαντικότερες επιχειρηματικές οικογένειες της Ελλάδας, της οικογένειας Βαρδινογιάννη.

Ο Αριστείδης Κουτρουμπάς ήταν αγρότης. Πριν τον γάμο του είχε μεταναστεύσει στην Αμερική, όπου δούλευε σε διάφορα εργοστάσια. Αναμνηστικό της παραμονής του στην Αμερική αποτέλεσε μία κλάρα συκιάς, ποικιλία δίφορη, την οποία συντηρούσε καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής μέσα σε ένα αγγούρι για να έχει υγρασία. Φτάνοντας στο χωριό του φύτεψε εκείνο το κλαρί, το οποίο αναπτύχθηκε σε μία συκιά, που δίνει εκλεκτά σύκα που δεν τα τρώει το σκουλήκι.

Ο Αριστείδης Κουτρουμπάς παντρεύτηκε την Ελένη Τσουκνάκη, με καταγωγή από την Κούφη Ρεθύμνου. Η Κούφη είναι οικισμός της Κρήτης, νοτιοδυτικά της πόλης του Ρεθύμνου. Ανήκει στο δήμο Λαππαίων του νομού Ρεθύμνης. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 190 μ.

Το ζευγάρι από τον γάμο του αποκτά τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Τον Ηλία, πατέρα του βιογραφούμενου, τον Μάρκο και την Ευαγγελία. Όλα τα παιδιά γεννήθηκαν και έζησαν στην Επισκοπή και ασχολήθηκαν με αγροτικές εργασίες.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου ήταν ο Ηλίας Κουτρουμπάς, που απεβίωσε το 2017. Ήταν αγρότης και παλαιότερα και κτηνοτρόφος. Μέχρι και λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του, περπατούσε κάθε μέρα 5 χιλιόμετρα προκειμένου να πάει και να επιστρέψει από τα κτήματά του, στα οποία καλλιεργούσε πάντοτε εξαιρετικής ποιότητας φρούτα και λαχανικά. Ονομαστά έχουν μείνει τα φιστίκια που καλλιεργούσε, ενώ αποτελούσε έναν από τους τελευταίους καλλιεργητές φιστικιών στην Κρήτη με τον παραδοσιακό τρόπο. Ήταν ένας άνθρωπος απλός και πράος, η ηρεμία του αυτή δε αντανακλούνταν στην επαφή του με την φύση και τις καλλιέργειές του. Παντρεύτηκε την Ιωάννα Περνιεντάκη, με καταγωγή από τους Βολιώνες Αμαρίου. Οι Βολιώνες Αμαρίου είναι οικισμός της Κρήτης, νοτιανατολικά της πόλης του Ρεθύμνου, ανήκει στο δήμο Σιβρίτου του νομού Ρεθύμνης και είναι κτισμένος σε υψόμετρο 340 μ.

Η μητέρα του βιογραφούμενου, Ιωάννα Κουτρουμπά, το γένος Νικολάου Περνιεντάκη, αποτελούσε το έβδομο από τα έντεκα παιδιά της πολυμελούς της οικογένειας. Η οικογένειά της ήταν ονομαστή σε ολόκληρη την Περιφέρεια Αμαρίου λόγω της αξιοθαύμαστης και πολύπλευρης δραστηριότητας του πατέρα της, Νικόλαου Περνιεντάκη, ο οποίος αν και έπρεπε σε δύσκολες εποχές να εξασφαλίσει τη συντήρηση της πολυμελούς οικογένειάς του, είχε καταφέρει όχι μόνο να έχει άριστη εσοδεία στις καλλιέργειές του, αλλά και να αναπτύξει εμπορικά την προώθηση των προϊόντων που παρήγαγε. Με τις δραστηριότητες αυτές και τη βοήθεια όλων των παιδιών του, δημιούργησε μάλιστα σημαντική περιουσία και η οικογένειά του διήγαγε έναν άνετο βίο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νικόλαος Περνιεντάκης είχε προμηθεύσει με αχλάδια, αμύγδαλα, καρύδια και ροδάκινα παραγωγής του τη βασιλική οικογένεια, για την ποιότητα των οποίων του απέστειλαν σχετικό Έπαινο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μέλη της οικογένειας αυτής έως και σήμερα αναπτύσσουν επιτυχημένη εμπορική δραστηριότητα στο νομό Ρεθύμνου και αλλού.

Η Ιωάννα Κουτρουμπά ωστόσο ήταν γνωστή σε όλη την Περιφέρεια Αμαρίου και για την απαράμιλλη ομορφιά της, η φήμη της οποίας έχει επιβιώσει έως και σήμερα στην περιοχή. Άλλωστε, πέραν από μία μοναδική εξωτερική εμφάνιση, η γυναίκα αυτή είχε προικιστεί με έναν δυναμικό χαρακτήρα, σπάνιο για την εποχή και το περιβάλλον στο οποίο ζούσε. Εμφύσησε στα παιδιά της την αξία της εργατικότητας, μέσα από το δικό της παράδειγμα, και παρά την εξαιρετικά δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία έπρεπε να τα μεγαλώσει, ως βασικό της σκοπό και στόχο για την εξέλιξή τους έθετε πάντα την παιδεία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε προχωρημένη πια ηλικία περιέγραφε ως την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής της, όταν στο ραδιόφωνο ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα εισαγωγής των υποψηφίων στο πανεπιστήμιο και μεταξύ αυτών άκουσε να ανακοινώνεται και το όνομα του γιου της, Άρη. Είχε αργαλειό και ύφαινε κουβέρτες και χαλιά. Η μητέρα του βιογραφούμενου μέχρι και πριν λίγα χρόνια ήταν ένα ενεργότατο άτομο, που ασχολούνταν με την καλλιέργεια του κήπου της, είχε κοινωνική δραστηριότητα στο χωριό, έψελνε στην Εκκλησία και μελετούσε εκκλησιαστικά κείμενα στο πρωτότυπο. Σήμερα πάσχει από άνοια και διάγει έναν ήρεμο βίο με τη βοήθεια και αγάπη των παιδιών της.

Ο Ηλίας και η Ιωάννα απέκτησαν τρία παιδιά, τον βιογραφούμενο Άρη, την Ελένη και τον Γιώργο.

Ο Γιώργος Κουτρουμπάς, ο αδελφός του βιογραφούμενου, είναι παντρεμένος με την Κυριακή Λελούδα, καθηγήτρια μουσικής και διαμένει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και έχει δύο παιδιά, τη Μαριάννα και την Ίνγκριντ. Η Μαριάννα φοιτά στο Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του Τ.Ε.Ι. Αθήνας και η Ίνγκριντ είναι απόφοιτος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΕΚΠΑ.

Η Ελένη Κουτρουμπά ζει στο Ρέθυμνο και ασχολείται με αγροτικές εργασίες και τα οικιακά. Είναι παντρεμένη με τον Παύλο Μαριανάκη, πρώην φανοποιό και εμπειρογνώμονα ασφαλειών και ήδη συνταξιούχο. Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά: τον Μάνο, που είναι εμπειρογνώμων ασφαλειών, και την Άννα, που είναι δικηγόρος Αθηνών και μέλος της Διεύθυνσης Νομικών Υπηρεσιών της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.

Ο βιογραφούμενος, Άρης Κουτρουμπάς, γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1960. Το Ρέθυμνο είναι πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού της Κρήτης και έδρα του μητροπολιτικού ομώνυμου Δήμου της περιφέρειας Κρήτης. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης μετά το Ηράκλειο και τα Χανιά. Η σημερινή πόλη είναι χτισμένη στην ίδια θέση με την αρχαία Ρίθυμνα ή Ρήθυμνα ή Ριθυμνία. Μαρτυρίες για την ύπαρξη της πόλης υπάρχουν από τον 5ο-4ο αι. π.Χ. και είναι κυρίως τα αργυρά και χάλκινα νομίσματα, τα οποία έφεραν στη μια όψη την κεφαλή του Απόλλωνα ή της Αθηνάς, και στην άλλη τρίαινα ή δύο δελφίνια ή αίγα. Από την κοπή των νομισμάτων αυτών φαίνεται ότι η πόλη ήταν ανεπτυγμένη με αξιόλογο εμπόριο. Ίσως να είχε αναπτύξει σχέσεις με τους Πτολεμαίους, οι οποίοι την είχαν μετονομάσει σε Αρσινόη. Είναι περιορισμένες οι πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας για τη βυζαντινή περίοδο. Αξιόλογες μαρτυρίες δεν υπάρχουν μέχρι το 1204, οπότε οι Ενετοί αγόρασαν από τους Φράγκους κατακτητές του Βυζαντίου ολόκληρη την Κρήτη έναντι 10.000 αργυρών μάρκων. Τότε αρχίζει η περίοδος της Ενετοκρατίας, η οποία φτάνει μέχρι το 1669. Οι Ενετοί αρχικά εξεδίωξαν τους Γενουάτες του Ενρίκο Πεσκατόρε και εγκαταστάθηκαν στο νησί. Δεν έδωσαν εντούτοις ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάπτυξή του. Τους ενδιέφεραν περισσότερο οι κτήσεις τους στην ηπειρωτική Ελλάδα και στα Επτάνησα. Το 1538 ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (Κοκκινογένης), ναύαρχος του Οθωμανικού στόλου και κουρσάρος των ακτών της Αλγερίας (Μπαρμπαριάς), επιτέθηκε στο νησί. Οι Ενετοί αποφάσισαν να κατασκευάσουν ορισμένα οχυρωματικά έργα. Περιέβαλαν την πόλη με τείχος μήκους 1400 μ. (σήμερα ολοσχερώς κατεστραμμένο), αφήνοντας όμως την από θαλάσσης πλευρά εκτεθειμένη. Ήταν εύκολο έτσι για τον πειρατή Ολούτζ Αλή να την κατακτήσει το 1562. Οι Ενετοί, διαπιστώνοντας το σφάλμα τους, αφού τον εξεδίωξαν, κατασκεύασαν το περίφημο κάστρο της Φορτέτζας, σωζόμενο μέχρι σήμερα. Η Φορτέτζα αποτελεί το έμβλημα του Ρεθύμνου. Ο 16ος αιώνας βρίσκει την πόλη σε μεγάλη πνευματική άνθηση. Πολλοί Ρεθυμνιώτες καλλιτέχνες και λόγιοι εργάζονται όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και στη Βενετία. Σημαντικές προσωπικότητες είναι ο Μάρκος Μουσούρος (1470–1517), ο Εμμανουήλ Τζάνες Μπουνιαλής και ο αδελφός του Μαρίνος Τζάνες Μπουνιαλής, δημιουργός του έπους «Κρητικός Πόλεμος», ο Νικόλαος Βλαστός, ο Ζαχαρίας Καλλέργης (συνέταξε και τύπωσε ο ίδιος «Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικόν»), ο ζωγράφος Εμμανουήλ Λαμβάρδος, ο Γεώργιος Χορτάτσης (Ερωφίλη, Γύπαρις, Πανώρια) κ.ά. Η περίοδος αυτή της ακμής διακόπηκε απότομα, όταν το 1669 η Κρήτη κατακτήθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι οδήγησαν την πόλη σε μαρασμό. Οι κάτοικοί της σταδιακά άρχισαν να την εγκαταλείπουν, αλλά δεν έλειψαν και οι μικροεξεγέρσεις. Με την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 στην ηπειρωτική Ελλάδα, η Κρήτη ξεσηκώθηκε. Χωρίς δυσκολία οι Τούρκοι κατέπνιξαν την επανάσταση στο νησί, καθώς οι Κρητικοί πολεμούσαν μόνοι κι αβοήθητοι. Χαρακτηριστικό είναι το επεισόδιο του σπηλαίου του Μελιδονιού, στο οποίο είχαν καταφύγει περίπου 370 άτομα (άνδρες και γυναικόπαιδα) που δεν ήθελαν να παραδοθούν. Οι Τούρκοι πέταξαν αναμμένα υλικά στην είσοδο του σπηλαίου, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο από ασφυξία οι έγκλειστοι σ’ αυτό (2-3 Οκτωβρίου 1823). Το 1866 ξέσπασε νέα επανάσταση. Αυτή τη φορά οι Κρήτες πολέμησαν σε μεγάλο βαθμό αβοήθητοι και η επανάσταση κατεστάλη. Το πιο χαρακτηριστικό γεγονός αυτής της επανάστασης είναι το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου (8 Νοεμβρίου 1866), ενός μοναστηριού 22 χλμ. ανατολικά του Ρεθύμνου. Με την ανεξαρτητοποίηση της Κρήτης (1897) η πόλη άρχισε και πάλι να αναπτύσσεται. Κατασκευάστηκαν έργα υποδομής (δρόμοι, γέφυρες, διδακτήρια). Η ανάπτυξη συνεχίστηκε, όχι όμως με εντατικούς ρυθμούς, για να διακοπεί με τη Μάχη της Κρήτης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά την οποία η πόλη υπέστη αρκετές καταστροφές. Διασώθηκε, ωστόσο, σημαντικό μέρος της (ενετικής) παλιάς πόλης, η οποία είναι μέχρι σήμερα μια από τις καλύτερα διασωζόμενες ενετικές πόλεις στην Ελλάδα. Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία είναι η παλαιοχριστιανική Βασιλική της Αγίας Σοφίας. Κτίσμα της πρώιμης χριστιανικής εποχής (5ος αιώνας), ανασκάφηκε το 1948 και είναι η μεγαλύτερη παλαιοχριστιανική βασιλική της Κρήτης. Στην Παλιά πόλη του Ρεθύμνου βρίσκονται οι εξής ιεροί ναοί: Εισόδια της Θεοτόκου (Μεγάλη Παναγία, Μητρόπολη), Αγία Βαρβάρα, Άγιος Αντώνιος, Άγιοι Απόστολοι (προσκύνημα), Κυρία των Αγγέλων (Μικρή Παναγία), Άγιος Γεώργιος (Γρότα), Αγία Αικατερίνη, Άγιοι Θεόδωροι, Άγιος Σπυρίδων, Τέσσερις Μάρτυρες. Σημειώνεται ότι η Ιερά Μητρόπολις Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου αποτελεί επαρχία του Θρόνου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. H πόλη υπερηφανεύεται για την πνευματική της παράδοση και τα τέκνα της. Τους θερινούς μήνες διεξάγονται το Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου, η Γιορτή Κρασιού και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Υπάρχει Δημοτικό Θέατρο, αρκετοί κινηματογράφοι, ανάμεσά τους και ένας θερινός και Δημοτική Φιλαρμονική-Δημοτικό Ωδείο Ρεθύμνης (αλλά και ιδιωτικά ωδεία), Δημοτική Χορωδία, Δημοτική Πειραματική Συμφωνική Ορχήστρα Ρεθύμνου. Το Φεβρουάριο πραγματοποιείται το Ρεθυμνιώτικο καρναβάλι. Την ίδια περίοδο, λίγο νωρίτερα, διοργανώνεται από τους Ρεθυμνιώτες το Κυνήγι Θησαυρού στο Ρέθυμνο, ένα ομαδικό παιχνίδι ιστορικών γνώσεων.

Ο βιογραφούμενος μεγαλώνει στην Επισκοπή Ρεθύμνου, όπου και τελειώνει το δημοτικό σχολείο. Σε ηλικία 11 χρονών του νοίκιασαν οι γονείς του ένα μικρό δωμάτιο σε σπίτι στην Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, ώστε να μπορέσει να παρακολουθήσει τα μαθήματα στο Εξατάξιο Γυμνάσιο. Τα καλοκαίρια και τα Σαββατοκύριακα που επέστρεφε στο πατρικό του στο χωριό έπρεπε βέβαια να βοηθάει τον πατέρα του με τα πρόβατα και τις υπόλοιπες γεωργικές δουλειές της οικογένειας. Ο βιογραφούμενος ακόμα θυμάται τη φωνή του πατέρα του στις 5 τα ξημερώματα, σημάδι πως έπρεπε να σηκωθεί για να οδηγήσει το κοπάδι σε μέρος να βοσκήσει.

Παρά τις δύσκολες συνθήκες, η επιμονή του και η ενίσχυση κυρίως από την πλευρά της μητέρας του, η οποία παρά τις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες, εξασφάλισε στον Άρη τα χρήματα για ιδιαίτερα μαθήματα και βιβλία, απέδωσαν.

Το 1978 δίνει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και εισάγεται στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης. Η επιτυχία αυτή γέμισε με χαρά την οικογένειά του καθώς ο Άρης ήταν ένας από τους ελάχιστους μαθητές που κατόρθωσαν να εισαχθούν σε μία τόσο σπουδαία Σχολή από τον Νομό Ρεθύμνου τη χρονιά εκείνη.

Χαραγμένη στη μνήμη του βιογραφούμενου είναι η στιγμή όπου οι γονείς του τον συνόδευσαν με μία βαλίτσα φορτωμένη σε έναν γάιδαρο μέχρι την Εθνική Οδό για να πάρει το λεωφορείο μέχρι τα Χανιά και να ταξιδέψει από εκεί μέχρι την Αθήνα και μετά τη Θεσσαλονίκη, όπου θα ξεκινούσαν οι σπουδές του.

Ο Άρης ήταν ένας καλός φοιτητής, χρησιμοποίησε όμως τον χρόνο του στο πανεπιστήμιο και για τη συνολικότερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, μελετώντας μουσική, φωτογραφία, βιβλία πολιτικά, κοινωνικά, λογοτεχνικά. Ανέκαθεν ήταν πολιτικά σκεπτόμενος και τοποθετημένος άνθρωπος, χωρίς ωστόσο ποτέ να εμπλακεί σε κάποιον κομματικό σχηματισμό.

Όταν πήρε το πτυχίο του, υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του στην Πολεμική Αεροπορία ενώ στη συνέχεια, για ένα χρόνο, εργάσθηκε ως διαχειριστής σε ελαιουργείο της Σητείας. Το 1986 ανοίγει πλέον το δικό του Λογιστικό Γραφείο στη Σητεία.

Η Σητεία είναι παράλια κωμόπολη της ανατολικής Κρήτης του νομού Λασιθίου. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού, στο δυτικό μυχό του φερώνυμου όρμου, 70 χλμ. ανατολικά του Αγίου Νικολάου Λασιθίου και αποτελεί έδρα του ομώνυμου δήμου. Είναι πατρίδα του ποιητή του «Ερωτόκριτου» Βιτσέντσου Κορνάρου. Η Σητεία διαθέτει μικρό αεροδρόμιο, μέσω του οποίου συνδέεται με την Αθήνα και τα νησιά του Αιγαίου και αποτελεί τουριστικό θέρετρο. Ο Καλλικρατικός Δήμος Σητείας προέκυψε από τη συνένωση των Δήμων Ιτάνου, Λεύκης και Σητείας. Η πόλη πιθανώς ταυτίζεται με την κλασική και ελληνιστική Ητεία ή Ήτιδα, ή Σηταία, πιθανολογούμενη πατρίδα του Μύσωνα, ενός από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Κατά τον Μεσαίωνα, αποτελούσε σημαντικό εμπορικό λιμάνι του Βυζαντίου. Κατά την Ενετοκρατία ενσωματώθηκε στο Βενετικό Regno di Candia, και είχε χαρακτηρισθεί “maximum statum et lumen ejiusdem insulae” (=μέγιστος σταθμός αλλά και φως του νησιού). Για να σταθεροποιήσουν την κυριαρχία τους, οι Βενετοί έκτισαν σε διάφορα σημεία στρατηγικής σημασίας της επαρχίας πολλά φρούρια που σώζονται και σήμερα (π.χ. Καζάρμα). Η πόλη καταστράφηκε από σεισμό το 1508 και από επιδρομή πειρατών το 1538. Το 1651, οι Βενετοί κατέστρεψαν την πόλη για να μην την παραδώσουν στους Οθωμανούς. Η Σητεία ξαναχτίστηκε το 1870, με την ονομασία Αβνιέ, η οποία όμως δεν επικράτησε. Η οικονομία της επαρχίας στηρίζεται κατά βάση στην πρωτογενή αγροτική παραγωγή με μικρή απόδοση λόγω του πετρώδους χαρακτήρα του εδάφους της. Κατά δεύτερο λόγο, η οικονομία στηρίζεται στη βιοτεχνία, το εμπόριο, τις κατασκευές και τον τουρισμό. Ωστόσο, οι αρχαιολογικές περιοχές και το φυσικό περιβάλλον δεν έχουν αξιοποιηθεί τουριστικά σε σημαντικό βαθμό. Στις τριάντα προθήκες του μουσείου που διαθέτει η Σητεία περιλαμβάνονται εκθέματα από το 3500 π.Χ. μέχρι τα 500 μ.Χ. που προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή της. Το μουσείο χωρίζεται σε πέντε ενότητες, που αναφέρονται σε αντίστοιχες χρονολογικές περιόδους. Μεταξύ άλλων, εκτίθενται η συλλογή αγγείων, πήλινες πινακίδες της Γραμμικής Α που βρέθηκαν στο αρχειοφυλάκιο της Ζάκρου, ειδώλια από ιερά κορυφής, ένα σταφυλοπιεστήριο νεοανακτορικής περιόδου και ένας ελληνιστικός μύλος για άλεση σιτηρών. Μοναδικό είναι το χρυσελεφάντινο ανδρικό ειδώλιο που βρέθηκε στη θέση Ρουσσόλακκος κοντά στο Παλαίκαστρο. Το φρούριο του κάστρου, ή Καζάρμα (Casa di arma), αποτελούσε τον στρατώνα της φρουράς ή το διοικητήριο κατά την Ενετοκρατία, ένα δηλαδή από τα οικοδομήματα της Μεσαιωνικής Σητείας η οποία περιβαλλόταν με τείχος. Η οχύρωση της πόλης και η Καζάρμα χρονολογούνται στην ύστερη βυζαντινή περίοδο. Οι πειρατικές όμως επιδρομές, οι συχνές επαναστάσεις των κατοίκων κατά τη διάρκεια της ενετικής κατοχής και ακόμα και οι σεισμοί επέφεραν αλλεπάλληλες καταστροφές στα τείχη και στην Καζάρμα, μέχρι που οι ίδιοι οι Ενετοί αναγκάστηκαν να τα καταστρέψουν με σκοπό να τα επιδιορθώσουν, πράγμα που δεν έγινε τελικά. Στην περίοδο της τουρκικής κατοχής τα περιμετρικά τείχη φαίνεται ότι δεν ξαναχτίστηκαν, αλλά η Καζάρμα αναστηλώθηκε και σήμερα διακρίνονται οι τουρκικές προσθήκες, όπως οι κουμπέδες πάνω στις επάλξεις, δηλαδή τα φυλάκια του φρουρίου. Η Καζάρμα σήμερα έχει αναστηλωθεί και είναι ανοικτή στο κοινό προσφέροντας πανοραμική θέα στον κόλπο και την πόλη της Σητείας. Κατά την καλοκαιρινή περίοδο στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο της πραγματοποιούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις (Κορνάρεια), όπως θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, διαλέξεις, εκθέσεις εικαστικών τεχνών κ.λπ. Με πρωτοβουλία του πολιτιστικού συλλόγου «Βιτσέντζος Κορνάρος» οργανώθηκε και λειτουργεί ένα λαογραφικό μουσείο. Τα εκθέματα του μουσείου, που ανήκουν στον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ού, συμπεριλαμβάνουν κεντήματα, υφαντά, ξυλόγλυπτα, τοπικές ενδυμασίες, οικοσκευές, εικόνες και άλλα είδη.

Ο Άρης Κουτρουμπάς παντρεύτηκε τη σύντροφό του από το Πανεπιστήμιο, Ειρήνη Πατεράκη, με καταγωγή από τη Χρυσοπηγή Σητείας. Η Ειρήνη Πατεράκη είναι πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ήταν διοικητική υπάλληλος στο ΙΚΑ Σητείας και σήμερα είναι συνταξιούχος. Το ζευγάρι από τον γάμο του απέκτησε δύο παιδιά, τον Αντώνη και τον Ηλία.

Ο Αντώνης Κουτρουμπάς σπούδασε Λογιστική στο Τ.Ε.Ι. Σίνδου, έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ενώ σήμερα εργάζεται στο Λογιστικό Γραφείο του βιογραφούμενου, αποτελώντας τη νέα γενιά που θα βάλει τα θεμέλια για το μέλλον του γραφείου. Ο Ηλίας Κουτρουμπάς σπούδασε Λογιστική στη Θεσσαλονίκη, εκπονεί το μεταπτυχιακό του ενώ και αυτός εργάζεται στο Λογιστικό Γραφείο του βιογραφούμενου.

Ο Άρης Κουτρουμπάς έχει καθιερωθεί στη Σητεία ως οικονομολόγος, λογιστής και οικονομικός σύμβουλος, έχοντας βαθιά γνώση του φορολογικού συστήματος, καθώς μεταξύ άλλων υπήρξε ο πρώτος που εφάρμοσε την ηλεκτρονική τήρηση λογιστικών βιβλίων, το 1988. Με τον καιρό το Λογιστικό του Γραφείο μεγεθύνεται σταθερά και αποτελεί το μεγαλύτερο Λογιστικό Γραφείο της Σητείας.

Ο Άρης Κουτρουμπάς είναι ένα άτομο που, πέραν της επαγγελματικής του αρτιότητας, αναπτύσσει και τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής του. Είναι καλός πατέρας και σύζυγος, ενεργό μέλος της κοινωνικής δραστηριότητας του τόπου του κι αποτελεί έναν άνθρωπο ιδιαίτερα αγαπητό σε όλους. Σε αυτόν και τη σύζυγό του αρέσουν τα ταξίδια και η επαφή με άλλους πολιτισμούς και μαζί έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, όπως στην Κίνα, την Ινδία, την Κούβα, τη Μαλαισία, την Ταϊλάνδη, τη Σρι Λάνκα, το Μεξικό, τις ΗΠΑ, την Ιταλία, τη Γαλλία την Πορτογαλία κ.ά. Παίζει μαντολίνο και κιθάρα, ενώ είναι αυτοδίδακτος. Αγαπά τον αθλητισμό και από το 2008 είναι χειμερινός κολυμβητής. Είναι ένας άνθρωπος με αρχές και αξίες, ενώ διακατέχεται από ειλικρίνεια. Τα χαρακτηριστικά αυτά καθορίζουν τις επαγγελματικές και προσωπικές σχέσεις του. Αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στην οικογένεια, στο διάβασμα και στη μουσική.