Μενού Κλείσιμο

Βολιώνες Αμαρίου

Οι Βολιώνες είναι χωριό στο βόρειο μέρος της επαρχίας Αμαρίου. Βρίσκεται νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου και σε απόσταση 24 χμ. από αυτό, στη δυτική πλευρά του υψώματος Βένη. Έχει υψόμετρο 252 μ. και 210 κατοίκους, που ασχολούνται με τη γεωργία (λάδι, κηπευτικά, πολλά φρούτα, κυρίως αχλάδια) και την κτηνοτροφία.

Είναι κτισμένο σε βαλτώδες μέρος, όπου φυτρώνουν πάρα πολλά λουλούδια διαφόρων ειδών, που στην περιοχή τα λένε βιόλες. Από τα λουλούδια αυτά πήρε το χωριό την ονομασία Βολιώνες.

Η γραφή Βωλιώνες με ω δικαιολογείται από το ότι το χώμα στην περιοχή ήταν δύσκολο να καλλιεργηθεί, γιατί αποτελούνταν από μεγάλους βώλους.

Την εποχή της Τουρκοκρατίας το χωριό ήταν Τουρκοχώρι. Δε γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι κάτοικοι του πριν από τους Τούρκους. Προφανώς όμως πρέπει να ήταν Χριστιανοί, εφόσον εκεί βρέθηκαν βυζαντινές εκκλησίες του 8ου αιώνα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατοικήθηκε κατά τη βυζαντινή περίοδο.

Οι Έλληνες κατοίκησαν στο χωριό μετά το 1900. Οι πρώτοι δε κάτοικοι απ’ αυτούς ήρθαν από τα γύρω χωριά Φουρφουρά, Άνω Μέρος, Οψιγιά, Όρος Ρεθύμνης, Πλατάνια, Παντάνασσα, όλα της επαρχίας Αμαρίου και από τό χωριό Ακούμια της επαρχίας Αγίου Βασίλειου. Τα κτή ματά τους τα αγόρασαν από τους Τού ρκους κατοίκους. Το 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών ήρθαν στο χωριό πολλοί Μικρασιάτες πρόσφυγες. Οι τελευταίοι δε Τούρκοι κάτοικοι έφυγαν το 1924.

Οι παλιότερες οικογένειες του χωριού είναι οι Κεχαγιαδάκηδες, οι Καραγιαννάκη-δες, οι Ανδρουλάκηδες, οι Σταυρουλάκηδες, οι Μανιαδάκηδες και οι Σαρμάνηδες.

Στην περιοχή των Βολιώνων ανακαλύφθηκαν δύο υστερομινωικοί τάφοι. Όπως μας είπε ο Δημήτρης Ιερωνυμάκης βρήκε όστρακα και τα παρέδωσε στον Πάνο Μοσχάκη που ζει στον Πειραιά και έχει ιδιωτικό ναυτικό μουοείο. Σύμφωνα με τη γνώμη του Μοσχάκη αλλά και γεωλόγων που εξέτασαν τα όστρακα είναι ηλικίας 39 εκατομμυρίων χρόνων. Ας σημειωθεί ότι στην περιοχή του χωριού υπάρχει ακόμη μεγάλη ποσότητα θαλασσινής άμμου καθώς και απολιθωμένοι σκελετοί θαλάσσιων ζώων, όπως και στο βουνό Βένη, γεγονότα που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το βουνό ήταν νησί και ‘κει που είναι σήμερα το χωριό ήταν θάλασσα.

Στην περιοχή του χωριού υπάρχει ένα φαράγγι, καθώς επίσης και το λεγόμενο Μαύρο Σπήλαιο χωρίς όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Η παράδοση αναφέρει ότι πριν από 60 χρόνια περίπου είχε πέσει στο χωριό μια θανατηφόρα αρρώστια, από την οποία πέθαναν πολλά παιδιά. Στις 6 Σεπτέμβρη έγινε παράκληση από τους κατοίκους στο Μιχαήλ Αρχιστράτηγο και από τότε δεν πέθανε πλέον κανένα παιδί απ’ αυτήν την αρρώστια. Έτσι από κείνη την εποχή καθιερώθηκε η 6η Σεπτέμβρη σαν μέρα γιορτής του Αρχιστράτηγου. Το όνομα του προέρχεται από παραφθορά των λέξεων Άγιος Ευστράτιος.

Οι εκκλησίες που υπάρχουν στο χωριό ανήκουν στη βυζαντινή εποχή και είναι ο

Μιχαήλ Αρχάγγελος (Ευστράτιος), 900 περίπου χρόνων με τοιχογραφίες. Είναι η εκκλησία του νεκροταφείου. Επίσης η Μεταμόρφωση του Σωτήρα, πολύ παλιά με τοιχογραφίες, που αναστηλώθηκε το 1983.0 Άγιος Κωνσταντίνος παλιό ξωκλήσι, η Αγία Παρασκευή, παλιά δίπλα στην οποία ξανακτίστηκε

καινούρια, ο Άγιος Ονούφριος, η Αγία Φωτεινή ερειπωμένη, ο Άγιος Παύλος μέσα σε σπηλιά, η Παναγία Ελεούσα παλιά έξω από το χωριό και η Παναγία στο Μεσοχώρι της οποίας αναστηλώθηκε ένα μέρος.

*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.

Φωτογραφια: https://www.amariguide.gr