Μενού Κλείσιμο

Κοψιδάς Ευάγγελος

• Έτος Γεννήσεως: 1947
• Επάγγελμα: Ιατρός
• Τόπος Καταγωγής: Λευκάδα, Επτάνησα, Ελλάδα
• Τόπος Διαμονής: Λευκάδα, Επτάνησα, Ελλάδα

Ο Ευάγγελος Κοψιδάς, του Νικολάου και της Αγγελικής, γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1947. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1973. Ειδικεύτηκε στη Γενική Χειρουργική στο Γενικό Κρατικό, ενώ παράλληλα συνέχισε τις σπουδές του στο Nottingham της Αγγλίας στον τομέα της Γενικής Χειρουργικής και Ουρολογίας. Εν συνεχεία ειδικεύτηκε στη Μαιευτική-Γυναικολογία. Υπήρξε Επιμελητής στο Πανεπιστήμιο του Nottingham με ειδική ενασχόληση στη Γυναικολογική Ογκολογία, τη Γυναικολογική Ουρολογία, τη στείρωση, τη γονιμότητα και τη γυναικολογική ενδοκρινολογία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, έκανε το αγροτικό του ως διευθυντής του νοσοκομείου Μολάων. Ξεκίνησε το 1982 να εργάζεται στο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ», ενώ παράλληλα ιδιώτευε με δραστηριότητες στο μαιευτήριο «ΗΡΑ» και στο μαιευτήριο» ΛΗΤΩ», στο οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα. Κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει επιστημονικές εργασίες σε πολλά έγκυρα ιατρικά περιοδικά. Είναι κάτοχος της αγγλικής και της γαλλικής γλώσσας.

 Σύμφωνα με τις προφορικές παραδόσεις που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, η αρχική καταγωγή της οικογένειας Κοψιδά είναι από την Τραπεζούντα του Πόντου. Η ύπαρξη τους χρονολογείται από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η πρώτη φύτρα έρχεται στην Ελλάδα το 1304 με τον Ανδρόνικο Β’ Παλαιολόγο ή με τους Κομνηνούς, αποτελώντας τμήμα του στρατού, εξ ου και το όνομα Κοψιδάς, που προέρχεται από την «κόψη» και σημαίνει «αυτός που κόβει».

Εγκαταστάθηκαν στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, όπου ήταν η δυναστεία των Αγγέλων. Αργότερα έφυγαν από την Ήπειρο και πήγαν στη Λευκάδα-ως στρατός του αυτοκράτορα Παλαιολόγου- υπό τις διαταγές του κόμητα Τώκου, γενοβέζου ηγεμόνα των Επτανήσων.

Εκεί εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Καρυά, κεφαλοχώρι της Λευκάδας. Λέγεται μάλιστα ότι οι ίδιοι έκτισαν το μέρος αυτό και το ονόμασαν Καρυά, εις ανάμνηση του τόπου καταγωγής τους, τις Καρυές, στην περιοχή της Τραπεζούντας.

Όταν ξέσπασαν τα Ορλοφικά, η οικογένεια Κοψιδά διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Αιτωλοακαρνανία. Λέγεται ότι έγινε κατάληψη του φρουρίου της Βόνιτσας από τον Συμεών Κοψιδά. Δυστυχώς όμως αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν διότι η βοήθεια που περίμεναν από τον Ορλώφ δεν ήλθε ποτέ. Ύστερα απ’ αυτά τα γεγονότα, οι αρχές της Λευκάδας -η οποία βρισκόταν υπό ενετική κατοχή- δεν τους επέτρεψαν να επιτρέψουν στο νησί, γιατί θεωρήθηκαν ταραχοποιά στοιχεία. Έτσι τους έστειλαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους στην Αιτωλοακαρνανία.

Εκεί οι Κοψιδάδες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: η μια τράβηξε προς τα Τζουμέρκα και τη Μακεδονία, όπου ίδρυσαν το χωριό Καρυά κοντά στην Αλεξανδρούπολη. Η δεύτερη ομάδα πέρασε στο Ρίο μέσω Αντιρρίου και διασκορπίστηκε στην Πελοπόννησο. Τέλος, η τρίτη ομάδα μέσω της Ναυπάκτου κατέβηκε στην Αττική, κατά την περίοδο 1750-1800. Απ’ αυτούς προέρχεται η ρίζα του βιογραφούμενου. Ωστόσο, κάποιος από τους προγόνους του, μετά την αποχώρηση των Ενετών από τη Λευκάδα, επέστρεψε στο νησί, γι’ αυτό και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν γόνοι της οικογένειας Κοψιδά στην Καρυά της Λευκάδας.

 

Ο προπάππος του βιογραφούμενου, Σίμος Κοψιδάς, γεννήθηκε στη Λευκάδα και ήταν απόγονος αυτών που επέστρεψαν εκεί. Σε μικρή ηλικία έχασε και τους δυο γονείς του, γι’ αυτό και τον μεγάλωσε ο πατήρ Βαρθολομαίος, ηγούμενος της Μονής της Παναγίας της Ρουμπιώτισσας στην Αιτωλοακαρνανία. Χάρη στον άγιο αυτό άνθρωπο, ο Σίμος έλαβε εξαίρετη μόρφωση και μεγάλη πνευματική και ψυχική καλλιέργεια. Εργάστηκε ως γραμματέας στα Δικαστήρια.

Από το γάμο του με τη Χρυσούλα απέκτησε πέντε παιδιά, ανάμεσά τους και τον Ηλία, παππού του βιογραφούμενου. Ο παππούς Ηλίας Κοψιδάς γεννήθηκε γύρω στο 1872 ή 1876 πιθανόν στον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας. Σε νεαρή ηλικία, 20 ετών περίπου, αναζητώντας καλύτερη τύχη ακολούθησε το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς το Νέο Κόσμο, την Αμερική.

Επιστρέφοντας στην πατρίδα παντρεύτηκε την Αφροδίτη Κατσαούνη κι απέκτησε μαζί της πέντε γιους: τον Αναστάσιο, τον Νικόλαο, τον Φώτιο, τον Ευστάθιο και τον Σίμο.

Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας έλαβε μέρος σε πολλούς πολέμους από το 1897, εποχή του άτυχου ελληνοτουρκικού πολέμου, ως το 1912, εποχή των Βαλκανικών Πολέμων. Απολυόμενος είχε ήδη δημιουργήσει μεγάλη περιουσία στην Αμερική. Ωστόσο ερχόταν στην Ελλάδα για να γεννηθούν τα παιδιά του στην πατρίδα και μετά τους έπαιρνε πάλι μαζί του στην Αμερική. Τελικά, η οικογένεια έμεινε οριστικά στην Αμερική εκτός από το Νικόλαο, πατέρα του βιογραφούμενου, που επέστρεψε μόνιμα πλέον στην Ελλάδα.

Πνεύμα δημιουργικό και ανεξάρτητο με επιχειρηματικό δαιμόνιο, ο παππούς Ηλίας ασχολήθηκε με το εμπόριο ξυλείας. Ως άνθρωπος ήταν δραστήριος κι εργατικός, ενώ διακρινόταν από έντονη προσήλωση στις ηθικές και θρησκευτικές αρχές. Έφυγε από τη ζωή το 1948, σε ηλικία 82 ετών.

Η γιαγιά Αφροδίτη γεννήθηκε στην Αιτωλοακαρνανία. Επρόκειτο για μια γυναίκα έξυπνη, γλυκομίλητη, χαμηλών τόνων, αφοσιωμένη ολόψυχα στο σύζυγο και τα παιδιά της. Πέθανε σε ηλικία 86 ετών στην Αμερική, όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

Ο Νικόλαος Κοψιδάς, πατέρας του βιογραφούμενου, γεννήθηκε στον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας τέσσερα χρόνια μετά την αυγή του 20ου αιώνα, το 1904. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, φοίτησε σε Ινστιτούτο Αεροναυπηγικής στην Αμερική, παίρνοντας την ειδικότητα του Μηχανολόγου. Μετά τις σπουδές του κι από νεαρή ηλικία δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στο χώρο των ακινήτων και των κατασκευών, ενώ ασχολήθηκε και με το εμπόριο δερμάτων και το χρηματιστήριο. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων συχνά πηγαινοερχόταν μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής.

Στην προσωπική του ζωή παντρεύτηκε την Αγγελική Τζουμερκιώτου κι απέκτησαν ένα μόνο γιο, τον Ευάγγελο (βιογραφούμενο). Η Αγγελική γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Οι γονείς της, Λάμπρος Τζουμερκιώτης, από το Μοναστηράκι Αιτωλοακαρνανίας, και Μαρία Ζαχαρία, από τον Πειραιά, είχαν αποκτήσει εκτός από την Αγγελική, άλλα τέσσερα παιδιά: το Χρήστο, τη Μόσχω, τον Αριστείδη και την Αικατερίνη. Ο Λάμπρος Τζουμερκιώτης ήταν γιατρός παθολόγος-παιδίατρος με σπουδές στη Βιέννη. Άνθρωπος με ενδιαφέρον για τα κοινά, διετέλεσε για ένα διάστημα Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Πειραιά. Διακρινόταν για την έντονη προσωπικότητά του, το ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα του και την ευφυΐα του. Ήταν ένας από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής του και άφησε πολύ καλό όνομα στον Πειραιά, όχι μόνο για την προσήλωση στο λειτούργημά του, αλλά και για τον καλό και ζεστό χαρακτήρα του.

Είχε δημιουργήσει προσωπικές φιλίες με λόγιους της εποχής, όπως ήταν ο Παύλος Νιρβάνας και ο Κωστής Παλαμάς, ενώ έχαιρε της αγάπης, της εκτίμησης και του σεβασμού όλου του κόσμου. «Ο παππούς Λάμπρος ήταν εκείνος που με ενέπνευσε να ακολουθήσω το επάγγελμα του γιατρού. Άλλωστε ήταν το πρότυπό μου, τον θαύμαζα και τον αγαπούσα πολύ», θυμάται ο βιογραφούμενος με συγκίνηση.

Η Μαρία Ζαχαρία ήταν κόρη του Αριστείδη Ζαχαρία, του επονομαζόμενου Ταλαρά, ιδιοκτήτη της Πειραϊκής Σαπωνοποιίας. Πέρα από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ο Αριστείδης ήταν και μεγάλος γαιοκτήμονας-έχοντας στην κατοχή του το λόφο του Καραβά-καθώς και μέτοχος στα Ναυπηγεία του Περάματος.

Ο Αριστείδης έκανε μεγάλες δωρεές στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα και στο ναό της Αγίας Σοφίας στον Πειραιά. Στη διαθήκη είχε αφήσει πολλά χρήματα και σε διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα του Πειραιά. Παρά τις πολλές και μεγάλες ευεργεσίες του, δεν ήθελε ποτέ να αναγράφεται το όνομά του σε τιμητικές πλάκες, ενώ πάντα φρόντιζε να διατηρεί χαμηλούς τόνους. Ο Λάμπρος και η Μαρία Τζουμερκιώτη φρόντισαν να δώσουν στα παιδιά τους επιμελημένη αγωγή και μόρφωση. Ο Χρήστος σπούδασε φαρμακευτική και διατηρούσε για πολλά χρόνια δικό του φαρμακείο στον Πειραιά. Ο Αριστείδης ήταν χειρούργος μαιευτήρ-γυναικολόγος στη Γερμανία, όπου διέπρεψε.

Τα δύο αδέλφια έκαναν έντονη την παρουσία τους στους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας. Το 1922, μάλιστα, ο Χρήστος ήταν φαρμακοποιός στο επιτελείο του βασιλιά Κωνσταντίνου στη Σμύρνη στη Μ. Ασία. Ο δε Αριστείδης πολέμησε στην Αλβανία, στους Αγ. Σαράντα με το Ναυτικό.

Η Αικατερίνη είχε τελειώσει το Διδασκαλείο, αλλά δεν εργάστηκε ποτέ ως δασκάλα, ενώ η Μόσχω αποφοίτησε από τις Ουρσουλίνες και ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας. Όλα τα μέλη της οικογένειας μιλούσαν τη γαλλική και τη γερμανική γλώσσα.

Η Αγγελική, μητέρα του βιογραφούμενου, σπούδασε πιάνο και φωνητική στο Κρατικό Ωδείο. Ήταν εξαιρετική σοπράνο και μάλιστα ο σύζυγός της, της γύρισε ένα δίσκο τον οποίο τον κράτησαν στην οικογένεια, καθώς ο πατέρας της δεν ήθελε να ασχοληθεί η κόρη του επαγγελματικά με τη μουσική. Φύση καλλιτεχνική και ευαίσθητη η Αγγελική, διοχέτευε τα τεράστια αποθέματα αγάπης και τρυφερότητας που διέθετε στην οικογένειά της και στους γύρω της. Τέλεια μαγείρισσα και νοικοκυρά, ήταν πασίγνωστη για τη φιλοξενία της. Ήξερε να δέχεται με ιδιαίτερη κοινωνικότητα τον κόσμο και είχε ιδιαίτερες σχέσεις με φίλους και συγγενείς. Ήταν πράγματι μια γυναίκα «μοσχαναθρεμμένη», με πολύ καλό χαρακτήρα και εξαιρετικούς τρόπους. Γνώριζε  καλά Γαλλικά και Αγγλικά. Έφυγε από τη ζωή το 1997 σε ηλικία 87 ετών.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, ο Νικόλαος, ήταν πολύ δυναμικό και δραστήριο άτομο. Διέθετε ευρύ πνεύμα, ευχάριστο χαρακτήρα και μεγάλη κοινωνικότητα, γι’ αυτό και ήταν πολύ αγαπητός στον κοινωνικό του περίγυρο. Ήταν Έλληνας με όλη τη σημασία της λέξης και υπερήφανος για την καταγωγή του. Πρόσφερε πάντοτε αμέριστη τη βοήθειά του σε όσους είχαν ανάγκη, όπως έκανε και ο πατέρας του, Ηλίας, που εθεωρείτο ο πάτερ-φαμίλιας της ελληνικής κοινότητας στην Αμερική, καθώς πολύς κόσμος τον συμβουλευόταν για πολλά ζητήματα και ζητούσε την οικονομική και ηθική του υποστήριξη. Ο Νικόλαος στη σχέση του με το γιο του ήταν δημοκρατικός και φιλελεύθερος, αφήνοντάς τον να εκδηλώσει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του και στηρίζοντάς τον ολόψυχα στις επιλογές του. Η σχέση πατέρα και γιου βασιζόταν στην αμοιβαία αγάπη, την εκτίμηση και το σεβασμό. Ο Νικόλαος πέθανε σε ηλικία 88 ετών στην Ελλάδα, που τόσο πολύ αγαπούσε.

Ο βιογραφούμενος Ευάγγελος Κοψιδάς γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1947. Παρακολούθησε το σχολείο στις Η.Π.Α. και στη συνέχεια σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1973. Απέκτησε την ειδικότητα της Γενικής Χειρουργικής καθώς και της Μαιευτικής και Γυναικολογίας στο Nottingham της Αγγλίας. Στην Αγγλία, όταν τελείωσε πλέον την ειδικότητά του, απασχολήθηκε ως Επιμελητής στο Πανεπιστήμιο του Nottingham με ειδική ενασχόληση στη Γυναικολογική Ογκολογία, τη Γυναικολογική Ουρολογία, τη στείρωση, τη γονιμότητα και τη γυναικολογική ενδοκρινολογία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έκανε το αγροτικό του ως διευθυντής στο νοσοκομείο Μολάων Λακωνίας.

Ξεκινά να εργάζεται στο Αντικαρκινικό Ινστιτούτο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ και παράλληλα ιδιωτεύει με δραστηριότητες στο μαιευτήριο ΗΡΑ και στο μαιευτήριο ΛΗΤΩ, στο οποίο συνεχίζει μέχρι σήμερα. Κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει επιστημονικές εργασίες σε πολλά έγκυρα ιατρικά περιοδικά. Είναι κάτοχος της Αγγλικής και της Γαλλικής γλώσσας.

Άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα, πλούσιο ψυχικό κόσμο και καλλιεργημένο πνεύμα, ο Ευάγγελος Κοψιδάς διακρίνεται για την εντιμότητα, την ευθύτητά του, την υπομονή και την επιμονή του, ενώ είναι ασυμβίβαστος και δεν εξαγοράζεται.

Τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του ο Ευάγγελος τον αφιερώνει στο διάβασμα, την κηπουρική, το κυνήγι, αλλά και τον αθλητισμό, κάνοντας κυρίως jogging και βάρη.