Γεωργίου Μανώλης

O Μανώλης Γεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Είναι πτυχιούχος του Βρετανικού Πανεπιστημίου Middlesex στη Διοίκηση Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων. Είναι παντρεμένος με τη Larisa Butkovα.

Το επώνυμο της οικογένειας Γεωργίου ήταν Γεμελιάρης και προέρχεται από μία πολύ γνωστή και μεγάλη οικογένεια από τις Λεύκες της Πάρου. Οι Λεύκες Πάρου είναι μεσόγειο ορεινό χωριό της Πάρου και απέχει από την Παροικιά 10 χλμ. Ο προπάππους του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Παντελής Γεμελιάρης και παντρεύτηκε με τη Σοφία Σαπουντζή, προερχόμενη από εύπορη οικογένεια με καταγωγή από τη Νάξο που έκαναν εξόρυξη ελαφρόπετρας.

Το ζεύγος Γεμελιάρη μετά τον γάμο του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ο Παντελής Γεμελιάρης ήταν ράφτης και είχε ραφείο στο Θησείο, όπου έραβε στολές Αξιωματικών της εποχής εκείνης. Το κατάστημα κάποια στιγμή παραχωρήθηκε και εγκαταστάθηκε ο πρώτος Σύλλογος Παριανών Αθήνας.

Ο παππούς του βιογραφούμενου, Στέλιος Γεμελιάρης, προέρχονταν από μία εύπορη οικογένεια και ζούσε στον Άγιο Παντελεήμονα, που εκείνη την εποχή ήταν μία συνοικία με κατοίκους υψηλού οικονομικού και κοινωνικού επιπέδου. Ο Στέλιος Γεμελιάρης ήταν απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών. Όταν κατετάγη στον Στρατό έγινε Αξιωματικός. Έλαβε μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία του 1919-20 και έζησε τη δόξα και τον όλεθρο, προελαύνοντας έως τον Σαγγάριο ποταμό στην Ανατολία της Τουρκίας.

Επιστρέφοντας από τον πόλεμο, ήρθε σε αντιπαράθεση με ανώτερο Αξιωματικό για πολιτικές απόψεις. Ο Στέλιος Γεμελιάρης για να υποστηρίξει την άποψή του, αφού ο ίδιος γνώριζε τα πραγματικά γεγονότα για την εκστρατεία, φιλονίκησε και συνεπλάκη με τον Αξιωματικό χειροδικώντας εναντίον του. Για να μην τον καταδικάσουν και εκτελέσουν, αναγκάστηκε να λιποτακτήσει και να αλλάξει το επώνυμό του από Γεμελιάρης σε Γεωργίου.

Παντρεύτηκε τη Μαρία Μωραΐτη, η οποία είχε έρθει στην Ελλάδα από τη Σμύρνη μετά την καταστροφή του 1922 και τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες. Το ζευγάρι από τον γάμο του απέκτησε έξι παιδιά, από τα οποία τα δύο πέθαναν σε σχετικά μικρή ηλικία. Ο Στέλιος Γεωργίου πέθανε το 1942, γιατί δεν άντεξε τις κακουχίες της Γερμανικής κατοχής.

Η γιαγιά του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, Μαρία Γεωργίου, το γένος Μωραΐτη, είχε ρίζες από το Ρέθυμνο και συγκεκριμένα από την οικογένεια Κοκκινάκη, οι οποίοι ασχολούνταν με το εμπόριο λαδιού και άλλων παραδοσιακών προϊόντων.

Η οικογένεια της γιαγιάς είχε και ρίζες από την Ισπανία, αλλά μέχρι και σήμερα είναι αδιευκρίνιστο από πού ακριβώς. Στην οικογένεια, πάντως, ο αδελφός του πατέρα του βιογραφούμενου, Νικόλαος Γεωργίου και ο γιος του Αντώνης έχουν έντονα Καταλανικά χαρακτηριστικά.

Η οικογένεια είχε, επίσης, ρίζες και από την οικογένεια Κουκάκη. Ο Γεώργιος Κουκάκης ήταν ένας εργοστασιάρχης σιδερένιων κρεβατιών, που πρώτος έκτισε σπίτι στην περιοχή αυτή και της έδωσε το όνομά της, που με τον καιρό έγινε Κουκάκι. Το σπίτι αυτό βρισκόταν στην ανατολική γωνία των οδών Δημητρακοπούλου και Γεωργίου Ολυμπίου και κατεδαφίστηκε στα μέσα του 20ού αιώνα.

Όταν η γιαγιά Μαρία ήταν στη Σμύρνη, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, στην ανταλλαγή των πληθυσμών, για να μπορέσουν να την περάσουν και να επιβιβαστεί σε πλοίο με τους υπόλοιπους πρόσφυγες, την μασκάρεψαν πασπαλίζοντάς την με αλεύρι ώστε να μοιάζει με ηλικιωμένη γυναίκα και να μην τη σταματήσουν.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Διονύσης Γεωργίου, λόγω των οικονομικών δυσκολιών και της γενικότερης ανέχειας που αντιμετώπισε η μητέρα του όταν χήρεψε, μεγάλωσε με την οικογένεια του Μανώλη και της Κατίνας Μακριδάκη, που ζούσαν δίπλα στο πατρικό του σπίτι. Η οικογένεια Μακριδάκη κατάγονταν από τα Χανιά.

Το ζεύγος Μακριδάκη δεν είχε δικά του παιδιά. Ήταν εύπορη οικογένεια και ανέλαβαν την ανατροφή του, χωρίς να προβούν σε πράξεις υιοθεσίας ή αλλαγής ονόματος. Ο Μανώλης Μακριδάκης γεννήθηκε το 1870 και ήταν οπλαρχηγός του Ελευθέριου Βενιζέλου στην Επανάσταση του Θερίσου, το 1905.

Φωτογραφίες απεικονίζουν τον Μανώλη Μακριδάκη να φοράει την παραδοσιακή πολεμική στολή, στιβάνια, φυσέκια περασμένα στο θώρακα και όπλο. Οι φωτογραφίες αυτές έχουν δοθεί από την οικογένεια, ως κειμήλια, στο πολεμικό Μουσείο Θερίσου.

Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Διονύσης Γεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα και σε ηλικία 16 ετών, την περίοδο της Γερμανικής κατοχής (1941-44), πήγε στη Βιέννη για να βιοποριστεί. Εκεί τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και τον έστειλαν σε κάτεργο. Βρήκε τρόπο και απέδρασε προφασιζόμενος ασθένεια και επέστρεψε στην Ελλάδα. Σαν οικογενειακό κειμήλιο υπάρχει το γερμανικό του διαβατήριο.

Το ζεύγος Μακριδάκη, λόγω της Κρητικής καταγωγής τους, προξένεψαν στον Διονύση Γεωργίου την Ειρήνη Αναστασάκη-Μάντακα, με καταγωγή από τα Χανιά. Ο Διονύσης και η Ειρήνη Γεωργίου παντρεύτηκαν στις 15 Αυγούστου 1950. Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά: τον Στέλιο και τον βιογραφούμενο Μανώλη, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον Μανώλη Μακριδάκη, τον άνθρωπο που ανάθρεψε τον πατέρα του.

Ο Διονύσης Γεωργίου το 1955 αναλαμβάνει την οικογενειακή επιχείρηση, σε ιδιόκτητο κτίριο, που ήταν ένα οινο-παντοπωλείο στην Καλλιθέα, το οποίο στην αυλή είχε τραπέζια και λειτουργούσε σαν ταβέρνα. Στην ταβέρνα αυτή κατά καιρούς πήγαινε και έπαιζε μπαγλαμαδάκι ο Μπαγιαντέρας (γνωστός ρεμπέτης της εποχής). Η επιχείρηση αυτή πουλήθηκε στη δεκαετία του ’60 και ο Διονύσης Γεωργίου μπάρκαρε σαν μάγειρας. Επέστρεψε το 1965 και άνοιξε στο Παλαιό Φάληρο το πρώτο self service mini market, μία πρωτοπόρα ιδέα για τα ελληνικά δεδομένα εκείνης της εποχής, που την πρωτοείδε στο εξωτερικό. Στην πορεία ο Διονύσης Γεωργίου συνειδητοποίησε ότι η αγάπη του για τη θάλασσα και τα ταξίδια ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε. Έτσι έκλεισε την επιχείρησή του και μπάρκαρε ξανά σε κρουαζιερόπλοια. Από το 1975 εργάστηκε, ως υπεύθυνος τροφοδοσίας προσωπικού, σε κατασκευαστικές εταιρείες σε χώρες όπως η Συρία, το Ιράκ, η Λιβύη, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος. Το 1983 σε ηλικία 56 ετών και ενώ βρισκόταν στη Λιβύη, απεβίωσε από εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο βιογραφούμενος επηρεάστηκε πολύ αρνητικά από τον θάνατο του πατέρα του. Ήταν για εκείνον ένα μεγάλο σοκ καθώς οι δυο τους είχαν αναπτύξει μία πολύ ιδιαίτερη σχέση. Ήταν πραγματικοί φίλοι. Ο Διονύσης Γεωργίου ήταν άνθρωπος πολύ αγαπητός σε όλους. Ήταν πολύ ερωτευμένος με τη σύζυγό του και το ζευγάρι είχε μία πολύ αγαπημένη και συνάμα προοδευτική οικογένεια για την εποχή του, καθώς κινούνταν εκτός των συμβατικών και συνηθισμένων καταστάσεων.

Η μητέρα του βιογραφούμενου, Ειρήνη Γεωργίου, το γένος Αναστασάκη-Μάντακα, ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος, επικοινωνιακός, μία γυναίκα γεννημένη για να γίνει καλή μητέρα. Ήταν πολύ καλή μοδίστρα και έραβε τέλεια χωρίς καθυστερήσεις. Εργαζόταν στο σπίτι, με πελατεία που είχε δημιουργήσει εξαιτίας της καλής ποιότητας της δουλειάς της. Η ίδια προέρχονταν από πολύτεκνη οικογένεια, καθώς είχε τρία αδέλφια. Αγαπούσε πάρα πολύ την ιδιαίτερη πατρίδα της τα Χανιά και με την ίδια αγάπη γαλουχήθηκε και ο βιογραφούμενος.

Κάθε καλοκαίρι έρχονταν οικογενειακώς στην Κρήτη, ταξιδεύοντας με τις ντακότες της ΤΑΕ που προσγειώνονταν στο πολεμικό αεροδρόμιο του Μάλεμε και αργότερα με το καράβι «ΑΓΓΕΛΙΚΑ», που παρουσιάζεται και στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Αλέξης Ζορμπάς».

Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά της μητέρας του, ονομαζόταν Μανούσος Αναστασάκης. Είχε δικό του βενζινάδικο, στην οδό Τζανακάκη, απέναντι από την κεντρική αγορά των Χανίων, τη δεκαετία του 1950.

Ο βιογραφούμενος, Μανώλης Γεωργίου, γεννήθηκε στην Καλλιθέα στις 2 Απριλίου 1957. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο της Καλλιθέας και θυμάται την κυρία Δωροθέα, που ήταν η πρώτη του δασκάλα. Συμμαθητές του στο Δημοτικό σχολείο ήταν ο τραγουδιστής Θέμης Ανδρεάδης και ο Λάμπης Ταγματάρχης.

Στη συνέχεια, φοίτησε στο Οικονομικό Γυμνάσιο Καλλιθέας και ήταν συμμαθητής με τον τραγουδοποιό Ορφέα Περίδη και τον Σεραφείμ Κωνσταντινίδη, δημοσιογράφο στην εφημερίδα «Καθημερινή» για πολλά χρόνια.

Το 1975, τελειώνει το Λύκειο και εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση του θείου του, με προοπτική να την αναλάβει αργότερα ο ίδιος. Το 1979, υπηρετεί την στρατιωτική θητεία του στην Κω, σε μία Μονάδα στο Λόχο Στρατηγείου του Ασφενδιού. Πέρασε πολύ ωραία κατά την στρατιωτική θητεία του, γιατί στο διάστημα των 22 μηνών που υπηρέτησε είχε 270 μέρες άδεια. Απολύθηκε τον Οκτώβριο του 1981. Τον Ιανουάριο του 1982 πηγαίνει στην Αγγλία, όπου αρχικά δεν γνώριζε τη γλώσσα και φοίτησε στο Κολλέγιο BELL COLLEGE, που βρίσκεται στο Safron Walden-Cambridge. Εκεί φοίτησε έξι μήνες και στη συνέχεια μεταβαίνει στο Λονδίνο. Μαζί του ήταν και η πρώτη του σύζυγος, Μαρία Κοντοπόδη, με την οποία γνωρίστηκε το 1980.

Συνέχισε την εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας, μαζί με άλλα σεμινάρια και παράλληλα εργαζόταν στην εταιρεία Catering New Quebec Cuisine στο κέντρο του Λονδίνου. Η εργασία ήταν μία πολύτιμη εμπειρία, γιατί γνώρισε έναν νέο κόσμο, όπως αριστοκρατικά σπίτια και παλάτια, που προμήθευε με φαγητό, καθώς και υπαίθρια συνεργεία που έκαναν τα εξωτερικά γυρίσματα για παραγωγές καλλιτεχνών όπως ο Elton John, ο Boy George, οι Rolling Stones και άλλοι γνωστοί καλλιτέχνες.

Από το 1985 έως το 1988 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Middlesex Διοίκηση Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων. Τον Απρίλιο του 1985, λίγο πριν πάει στο Πανεπιστήμιο, απέκτησε με τη Μαρία Κοντοπόδη έναν γιο, τον Διονύση Γεωργίου. Το ζευγάρι τον Μάιο του ίδιου έτους παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο στο Λονδίνο. Τον Ιούλιο του 1985 τέλεσαν τον θρησκευτικό γάμο και τη βάπτιση του παιδιού τους στους Τζερμιάδες Λασιθίου.

Μία από τις σημαντικότερες επαγγελματικές εμπειρίες του βιογραφούμενου είναι όταν εργάστηκε, μαζί με μια ομάδα επαγγελματιών, στη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1986). Τότε του δόθηκε η ευκαιρία να βρεθεί στον ίδιο χώρο με όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες της εποχής.

Ο Μανώλης Γεωργίου, λίγο πριν τελειώσει τις σπουδές του, άρχισε να εργάζεται στο κεντρικό Ξενοδοχείο 5* “HOWARD HOTEL” στο Λονδίνο. Εκεί εργάστηκε αρχικά ως νυχτερινός διευθυντής και αργότερα ως υποδιευθυντής. Η θέση αυτή του προσέφερε σημαντική επαγγελματική εμπειρία, γιατί όλοι οι πελάτες του ξενοδοχείου προέρχονταν από τον επιχειρηματικό κόσμο και ουσιαστικά ήταν οι άνθρωποι που κινούσαν το χρήμα του πλανήτη. Υπήρχαν πολύ αυστηρά κριτήρια στη λειτουργία του ξενοδοχείου, τόσο από τους πελάτες όσο και από την ιδιοκτησία.

Οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου, οι Barclays twins Frederic & David, ήταν στη λίστα των πλουσιότερων οικογενειών της Μεγάλης Βρετανίας. Το 1990, ο βιογραφούμενος προσελήφθη στο ιστορικό “CURZON HOTEL” στο Brighton. Το ξενοδοχείο ήταν παλιά η καλοκαιρινή κατοικία του Λόρδου Curzon. Στο ξενοδοχείο διέμενε συχνά -γιατί ήταν το αγαπημένο του- ο Alfred Scargil, Πρόεδρος του Συνδικαλιστικού Κινήματος την εποχή της παντοδυναμίας της Πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ.

Στις 24 Δεκεμβρίου 1990, ο Μανώλης Γεωργίου, αναζητώντας νέες προκλήσεις στο Lancaster της ΒΔ Αγγλίας, ανέλαβε τη διαχείριση της μπυραρίας (pub) “The County”, η οποία στεγαζόταν σε ένα παραδοσιακό κτίριο του 1870. Το κτίριο ήταν το πρώτο ξενοδοχείο πολυτελείας στην εποχή του. Με την πάροδο του χρόνου, το κτίριο άλλαξε ιδιοκτήτες και λειτουργία και ο σκοπός του βιογραφούμενου ήταν να το αγοράσει και να το επαναφέρει στην αρχική του δόξα. Παλιά λεγόταν “COUNTY HOTEL”. Οι οικονομικές συγκυρίες δεν βοήθησαν στην πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου, όμως παρ’ όλα αυτά, ο βιογραφούμενος χαίρεται που βρέθηκε εκεί γιατί γνώρισε πολλούς καλούς φίλους.

Το 1990, ο Μανώλης Γεωργίου και η Μαρία Κοντοπόδη χωρίζουν. Τρία χρόνια αργότερα, ο βιογραφούμενος επιστρέφει από το Lancaster στο Λονδίνο για να συνεχίσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Middlesex. Παράλληλα, εργάζεται σαν οικονομικός σύμβουλος στη Χρηματοοικονομική Εταιρεία Allied Dunbar.

Τα Χριστούγεννα του 1994 επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου μένει για δύο χρόνια στην Αθήνα και εργάζεται στην αλυσίδα καταστημάτων εστίασης «Pizza Παπαγάλος», που ανήκε στον φίλο του Παναγιώτη Γκαϊντατζή. Τον Μάρτιο του 1997 ο βιογραφούμενος βρίσκεται να εργάζεται ως Προϊστάμενος Συνεδρίων στην Ερέτρια, στα Ξενοδοχεία “Holidays in Evia” και “Eretria Village”. Τον Οκτώβριο του 1999, μετακινείται στην Κρήτη, στο Ξενοδοχείο «Καψής» στην Αγία Πελαγία, όπου εργάζεται ως Προϊστάμενος Συνεδρίων.

Τον Νοέμβριο του 2000, ο βιογραφούμενος παντρεύεται με την Larisa Butkova, την οποία είχε γνωρίσει το 1997 στο “Eretria Village resort”. Το ζευγάρι μετά τον γάμο του επιστρέφει για έναν χρόνο στην Εύβοια, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2002. Το καλοκαίρι του 2001 ήρθε στην Ερέτρια και η κόρη της Larisa από τον πρώτο της γάμο, η Αναστασία, γεννημένη το 1992. Από τον Φεβρουάριο του 2002, το ζευγάρι επιστρέφει στην Κρήτη και εγκαθίσταται μόνιμα στα Χανιά, όπου ο βιογραφούμενος εργάζεται έως τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στο “PERLE SPA RESORT”, που βρίσκεται στον Σταυρό Ακρωτηρίου. Τον Νοέμβριο του 2002, ο βιογραφούμενος μεταβαίνει στην Κύπρο, στη Λευκωσία, για να αναλάβει τη διεύθυνση ενός ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Τον Μάιο του 2003 μεταβαίνει στα Φιλιατρά Μεσσηνίας, στο «Λιμενάρι Hotel», όπου εργάζεται μέχρι τον Νοέμβριο του 2003.

Στη συνέχεια, επιστρέφει στα Χανιά και εργάζεται ως Διευθυντής Λειτουργίας στο «Πόρτο Πλατανιάς» έως τον Οκτώβριο του 2004. Στη συνέχεια και έως τον Οκτώβριο του 2007, εργάζεται ως Υπεύθυνος Τροφοδοσίας στα “Caldera” Hotels. Το 2008, ο βιογραφούμενος ήταν αντιπρόσωπος της Γερμανικής Εταιρείας Εξοπλισμού Ξενοδοχείων με την επωνυμία “LANGEREICH”. Το 2009, εργάστηκε ως Διευθυντής στο «ΑΡΧΟΝΤΙΚH» Hotel. Την ίδια εποχή είχε συνεργασία με το Γραφείο Superior Travel, ως εξωτερικός συνεργάτης. Παράλληλα, δίδασκε Marketing και Τουρισμό στη Σχολή “Hotelier”. Το 2010 εργάστηκε στο Ξενοδοχείο “ATRION”. Τον Μάρτιο του 2011 επέστρεψε για να εργαστεί στο Ξενοδοχείο “PERLE SPA RESORT” ως Διευθυντής και στη συνέχεια εργάζεται στο Ξενοδοχείο “ΙΝDIGO MARE” στα Χανιά.

Από το 2014 ξεκινά να διαχειρίζεται ξενοδοχειακά καταλύματα στα Χανιά και ταυτόχρονα ιδρύει την τουριστική σχολή «Ακαδημία Γαστρονομίας & Τουρισμού» (https://www.academyocgc.com/) με έδρα τα Χανιά. Στον δεύτερο χρόνο λειτουργίας της, βραβεύτηκε ως η καλύτερη σχολή της Κρήτης, στον Πανκρήτιο διαγωνισμό Μαγειρικής που οργάνωσε η Λέσχη Αρχιμαγείρων Κρήτης.

Το 2017, σε συνεργασία με τον αγαπητό φίλο Νεόφυτο Στυλιανού από την Πάφο της Κύπρου, μίσθωσαν το τουριστικό κατάλυμα “Loucerna Art Hotel” (www.loucerna.gr) στα Χανιά, έχοντας σαν επιπλέον δραστηριότητα μαθήματα μαγειρικής για τουρίστες (www.chaniagastronomy.com).

Tον Φεβρουάριο του 2020 μίσθωσαν για 12 έτη το “Notus Hotel” στην παλιά πόλη των Χανίων (https://notushotel.com/).

Ο Μανώλης Γεωργίου αφιερώνει τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του στη Φωτογραφία. Είναι φυσιολάτρης και αγαπάει πάρα πολύ τη θάλασσα. Του αρέσει να παρακολουθεί τις μουσικές συναυλίες που γίνονται στην Κρήτη και προσπαθεί να παρακολουθεί και να συμμετέχει στις πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις του τόπου του. Όταν εργαζόταν στο Ξενοδοχείο «Πόρτο Πλατανιάς» το 2004, ασχολήθηκε με την προστασία της χελώνας Caretta caretta, σε συνεργασία με τον Οργανισμό «ΑΡΧΕΛΩΝ».