Η καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της έλκεται από το Χατζή Μεσσηνίας, το οποίο ανήκει στο δήμο Πυλίας και είναι ένα ορεινό χωριό, μια αγροτική περιοχή κατά κύριο λόγο με παραγωγή ελιάς και αμπελιού και από την πλευρά της μητέρας της από τα Φιλιατρά. Η ίδια γεννήθηκε στην Καλαμάτα, όπου ζει έως και σήμερα διατηρώντας το δικό της δερματολογικό γραφείο.
Ο παππούς της, Σωτήρης Βαμβακάς, γεννήθηκε το 1900 περίπου, ήταν αγρότης και είχε αποκτήσει μια καλή περιουσία στο χωριό όπου και έζησε όλα του τα χρόνια. Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία. Σύζυγός του ήταν η Ευσταθία, το γένος Γραμματικοπούλου από την Πελεκανάδα Μεσσηνίας, η οποία ήταν κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας που απέκτησε από τους γονείς της και κατάφερε έτσι να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά της: την Αθηνά, την Αγγελική, τη Μαργαρίτα και τον Ιωάννη. Ο Σωτήρης απεβίωσε λίγο μετά το 1970 και αυτό που θυμάται η βιογραφούμενη από εκείνον είναι πως ήταν έξυπνος, δραστήριος και γεννημένος έμπορος, καθώς ό,τι καλλιεργούσε τα πούλαγε μόνος του. Μάλιστα, μιας και είχε κτηματική περιουσία που βρισκόταν κοντά στο ποτάμι της περιοχής, πούλαγε τα καλάμια που εκείνη την εποχή ήταν χρήσιμα για πολλές δουλειές.
Από την πλευρά της μητέρας της βιογραφούμενης, ο παππούς της ονομαζόταν Φώτης Παπαγεωργίου και είχε γεννηθεί το 1890 περίπου στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Στην Αθήνα ολοκλήρωσε το σχολαρχείο. Ήταν κτηματίας και όλα του τα χρόνια τα πέρασε ασχολούμενος με τα κτήματά του, ενώ παράλληλα ήταν ψάλτης στον Άγιο Νικόλα Φιλιατρών. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους. Σύζυγός του ήταν η Κωνσταντίνα το γένος Μυλωνά, δασκάλα και με καταγωγή επίσης από τα Φιλιατρά, η οποία παρ’ όλο που ήταν ορφανή και από τους δύο γονείς φοίτησε στην Ακαδημία Αθηνών. Το 1912 διορίστηκε για πρώτη φορά δασκάλα στο Σιδηρόκαστρο Μεσσηνίας. Μαζί με τον Φώτιο απέκτησαν έξι παιδιά, από τα οποία το ένα κορίτσι απεβίωσε στα 20 του χρόνια από πολιομυελίτιδα. Τα υπόλοιπα ήταν ο Γιώργος ο οποίος έγινε φιλόλογος, η Παναγιώτα (δασκάλα), η Διονυσία (δασκάλα), ο Ευστάθιος, αξιωματικός του ελληνικού στρατού και η Μαργαρίτα. Ο παππούς της βιογραφούμενης ήταν ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, καλοπροαίρετος, ήρεμος, με φοβερή υπομονή και καλός Χριστιανός. Η σύζυγός του ήταν δυναμική, έξυπνη και πολύ εργατική, αφού εκτός του ότι εργαζόταν ως δασκάλα είχε να φροντίσει και έξι παιδιά. Ο Φώτης έφυγε από τη ζωή το 1975 σε ηλικία 75 ετών και η Κωνσταντίνα το 1984, 92 ετών.
Ο Ιωάννης, ο πατέρας της βιογραφούμενης, γεννήθηκε το 1927 στο Χατζή όπου και ολοκλήρωσε τις τάξεις του Δημοτικού. Γυμνάσιο φοίτησε στην Πύλο, παρ’ όλο που ο πατέρας του δεν τον άφηνε, καθώς πίστευε πως ήταν περιττό να πάει σχολείο. Εκείνος επειδή είχε μεγάλη έφεση στα γράμματα και με τη σύμφωνη γνώμη των αδερφών του, οι οποίες επιθυμούσαν να σπουδάσει, πήγαινε με τα πόδια από το χωριό στην Πύλο, που ήταν κάμποσα χιλιόμετρα μακριά. Βιβλία δεν είχε να αγοράσει, καθώς ο πατέρας του δεν του έδινε χρήματα, διότι τα φύλαγε για να παντρέψει τις κόρες του. Έτσι, εκείνος μάθαινε τα γράμματα από την παράδοση και διάβαζε από τα βιβλία των συμμαθητών του, για να τους τα εξηγήσει μετά το μάθημα. Κάθε Παρασκευή επέστρεφε με τα πόδια πάλι πίσω στο χωριό. Ήταν αριστούχος μαθητής και απουσιολόγος. Μόλις τελείωσε το σχολείο, έδωσε εξετάσεις και εισήχθη στην Παιδαγωγική Ακαδημία με διάβασμα μόλις δύο μηνών, ενώ ταυτόχρονα υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Μόλις αποφοίτησε από την Ακαδημία, διορίστηκε σε ένα χωριό της Μεσσηνίας και έπειτα σε διάφορα χωριά του νομού, ώσπου κατέληξε στην Καλαμάτα απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Το 1959, παντρεύτηκε τη Διονυσία Παπαγεωργίου, γεννημένη και μεγαλωμένη στα Φιλιατρά, επίσης δασκάλα και απόφοιτη της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Πατρών. Η Διονυσία είχε διοριστεί στη Μεσσηνία, όπου υπηρέτησε σε διάφορα χωριά όπως και ο Ιωάννης. Συνυπηρέτησαν, όμως, στο Πεταλίδι και μετά μέσα στην πόλη της Καλαμάτας. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά: την Έφη και τον Σωτήρη. Ο Ιωάννης είναι ένας αισιόδοξος άνθρωπος και ένας πολύ καλός δάσκαλος, τίμιος και σοβαρός σαν άνθρωπος και ένα μαθηματικό μυαλό. Ως πατέρας, έδειχνε εμπιστοσύνη στα παιδιά του και πίστευε πως ό,τι και αν επιθυμούν μπορούν να το καταφέρουν αρκεί να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει και να προσπαθήσουν. Σήμερα, ζει στην Καλαμάτα και χαίρεται την οικογένειά του.
Η Διονυσία, η μητέρα της βιογραφούμενης, ήταν μια πολύ γλυκιά και ευαίσθητη γυναίκα που αγαπούσε πάρα πολύ τους μαθητές της, πολλοί από τους οποίους της πήγαιναν λουλούδια στη γιορτή της, ακόμη και μετά από χρόνια που είχε βγει στη σύνταξη. Ήταν δυναμική με τον τρόπο της και διαχειριζόταν τα οικονομικά της οικογένειας. Εκοιμήθη σε ηλικία 86 ετών, το 2018.
Ο Σωτήρης, ο αδερφός της βιογραφούμενης, γεννήθηκε το 1963 στην Καλαμάτα και εργάζεται ως οδοντίατρος. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος Μεταπτυχιακού διπλώματος με ειδικότητα στην Εμφυτευματολογία, με την οποία ασχολείται και σήμερα στην Καλαμάτα, στο ιατρείο του επί της οδού Κανακάρη 73 Α. Από τον γάμο του με τη Χαρά Κυριακογγόνα απέκτησε έναν γιο, τον Ιωάννη, ο οποίος είναι τελειόφοιτος του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών. O Σωτήρης σήμερα είναι παντρεμένος με τη Δαρεία Νικητοπούλου, γεωπόνο και επιχειρηματία και έχουν έναν γιο, τον Γρηγόρη, 18 ετών.
Η βιογραφούμενη γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1960 στην Καλαμάτα. Δημοτικό φοίτησε στο Πεταλίδι καθώς και τις δύο τάξεις του Γυμνασίου. Την τελευταία τάξη του γυμνασίου τη φοίτησε στην Καλαμάτα καθώς και το Λύκειο. Κατόπιν εξετάσεων, μπήκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1985. Στο Σιδηρόκαστρο Μεσσηνίας έκανε για ενάμιση χρόνο υπηρεσία υπαίθρου, όπου γνώρισε και τον μετέπειτα σύζυγό της, Νικόλαο Γεωργάκα. Έπειτα, για τέσσερα χρόνια πήγε στο νοσοκομείο του Άργους για να κάνει την ειδικότητα της στην Παθολογία, μιας και ήταν προαπαιτούμενο οι δερματολόγοι να κάνουν και Παθολογία. Η σειρά της για την ειδικότητα της δερματολογίας ήρθε τον Σεπτέμβριο του 1990, όπου και πήγε στο Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός για τρία χρόνια. Είχε ήδη νεογέννητο τον πρωτότοκο γιο της, Διονύση. Στο Νοσοκομείο Ανδρέας Συγγρός ειδικεύτηκε και στη δερματολογία-αφροδισιολογία και ταυτόχρονα εκπαιδεύτηκε στα λέιζερ, στην αισθητική δερματολογία και δερματοχειρουργική. Την εποχή εκείνη γεννήθηκε και ο δεύτερος γιος της, Αναστάσιος.
Έλαβε μεγάλη βοήθεια από τον σύζυγό της, ο οποίος είναι οικονομολόγος στο επάγγελμα, στο μεγάλωμα των παιδιών τους, ο οποίος της στάθηκε με τον καλύτερο τρόπο όσον καιρό εκείνη έκανε την ειδικότητά της στην Αθήνα.
Μόλις ολοκλήρωσε την ειδικότητά της η Έφη, κατέβηκαν στην Καλαμάτα όπου στις αρχές του 1994 άνοιξε το δικό της ιατρείο ως δερματολόγος, το οποίο βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης. Τότε γεννήθηκε και το τρίτο της παιδί, η Ειρήνη. Το 1999 πήραν την απόφαση με τον σύζυγό της να φτιάξουν ένα κέντρο αισθητικής. Πράγματι, μέσα σε λίγο καιρό δημιούργησαν ένα πανέμορφο ιατρικό κέντρο, το οποίο ασχολείται με την αισθητική προσώπου και σώματος καθώς και με τα εμφυτεύματα και τις μικροεπεμβάσεις. Μέσα στο ίδιο κέντρο, στεγαζόταν και η οδοντιατρική κλινική του αδερφού της βιογραφούμενης, για 16 χρόνια. Έπειτα, το κέντρο μεταφέρθηκε δίπλα στο ιατρείο, στο κέντρο της Καλαμάτας.
Το πρώτο παιδί του Νικόλαου Γεωργακά και της Έφης Βαμβακά, ο Διονύσης, γεννήθηκε το 1990, είναι απόφοιτος τμήματος Πληροφορικής και σχολής 3D animation και σήμερα ασχολείται με τις επιχειρήσεις της οικογένειας. Το δεύτερο παιδί είναι ο Αναστάσης, ο οποίος γεννήθηκε το 1993 και έχει σπουδάσει και εκείνος πληροφορική και ασχολήθηκε μέχρι τον Αύγουστο 2017 (οπότε εκοιμήθη) με τις επιχειρήσεις της οικογένειας. Το 1998 απέκτησαν και το τρίτο τους παιδί, την Ειρήνη, η οποία είναι αισθητικός και είναι υπεύθυνη στο κέντρο αισθητικής που έχουν.
Αυτό που έχει σαν βασική αρχή η Έφη είναι πως δεν πρέπει να στεναχωριέται κανείς για κάτι που μπορεί να αλλάξει, απλά πρέπει να το βάζει ως στόχο του και να το πετυχαίνει. Το παρελθόν χρησιμεύει για να παίρνουν οι άνθρωποι μαθήματα για το μέλλον και είναι επιλογή του καθενός το πώς θα ζήσει τη ζωή του και το πώς θα αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις. Πιστεύει ότι θα πρέπει ο καθένας να στοχεύει σε έναν δυναμικό τρόπο ζωής, γεμάτο χαρά και ευτυχία κάθε μέρα για όλους.