Ο Δημήτριος Βακλατζής (1932-2014) γεννήθηκε στον Μεσότοπο Μυτιλήνης. Είναι ο ιδρυτής της βιοτεχνίας χρωμάτων MARMOLUX.
Η καταγωγή του παππού του ανάγεται στην Κρήτη. Ο ίδιος όμως γεννήθηκε και έζησε στη Μυτιλήνη και ήταν άνθρωπος του γλεντιού. Άλλωστε χαρακτηριστικό των Μυτιληνιών είναι ότι αγαπούν το γλέντι και την καλοπέραση.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Γεώργιος Βακλατζής, γεννήθηκε και έζησε στον Μεσότοπο Μυτιλήνης μαζί με τα πέντε αδέλφια του, εκ των οποίων οι δύο αδελφοί σκοτώθηκαν στον πόλεμο και οι τρεις υπηρέτησαν ως τσολιάδες. Το επάγγελμα του πατέρα του ήταν οικοδόμος. Άλλωστε το 80% των κατοίκων του χωριού ήταν οικοδόμοι και κτηνοτρόφοι. Η μητέρα του καταγόταν επίσης από το χωριό Μεσότοπος.
Ο βιογραφούμενος Δημήτριος Βακλατζής γεννήθηκε το 1932 στον Μεσότοπο, όπου έζησε μέχρι τα πέντε του χρόνια. Εκεί πήγε στο σχολείο έως την τετάρτη τάξη και έπειτα σταμάτησε.
Ερχόμενος στην Αθήνα εργάστηκε ως οικοδόμος. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας εργάστηκε έως το 1974 ως εργολάβος οικοδομών. Μάλιστα, η τελευταία του δουλειά ως εργολάβος ήταν η νέα πτέρυγα του Υπουργείου Εξωτερικών.
Στη συνέχεια, δημιούργησε βιοτεχνία στην Αλσούπολη με βάση μια καινούργια του ανακάλυψη, το πέτρωμα του πολυεστέρα. Το 1985 πήγε στο Κορωπί και δημιούργησε τη βιοτεχνία MARMOLUX, στην οποία σήμερα δουλεύουν τα παιδιά και τα εγγόνια του. Ο Δημήτριος Βακλατζής απέκτησε μια κόρη, τη Θεανώ και έναν γιο, τον Γιώργο.
Μέρος της βιογραφίας του αφιερώνεται στο χωριό του, τον Μεσότοπο Μυτιλήνης. Το όνομα του χωριού προέρχεται από τις Μούσες. Πολλά είναι τα αξιοθέατα του χωριού που μπορεί κανείς να θαυμάσει. Το Δημοτικό Σχολείο του χωριού χτίστηκε το 1933 όταν πρωθυπουργός ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και Υπουργός Παιδείας ο Γεώργιος Παπανδρέου. Έχει τεράστιο προαύλιο, κολόνες με καλλιτεχνήματα γύρω-γύρω και μέσα στο προαύλιο το Ιερό των Πεσόντων Πολέμου. Πολλοί είναι οι τουρίστες που έρχονται από παντού για να το θαυμάσουν και να το φωτογραφίσουν.
Επί Τουρκοκρατίας χτίστηκαν στο χωριό εκπληκτικές εκκλησίες όπως η Παναγία, ο Άγιος Δημήτριος, η Αγία Μαρίνα κ.ά., οι οποίες είναι διακοσμημένες με πολλές και θαυμαστές εικόνες, χαρακτηριστικό των οποίων αποτελεί το γεγονός ότι τις έχουν ζωγραφίσει όλες οι ίδιοι οι Μεσοτοπίτες. Τις εκκλησίες αυτές κοσμούν επίσης υπέροχα ψηφιδωτά.
Μοναστήρια μέσα στον Μεσότοπο δεν υπάρχουν, εκτός από ένα μεγάλο μοναστήρι που λέγεται Πυθάρι και βρίσκεται στο Σίγρι κι ένα άλλο στην Ερεσό. Από πλευράς τουριστικού ενδιαφέροντος και τα δύο μοναστήρια είναι αξιόλογα.
Ο Δημήτριος Βακλατζής θυμόταν από το χωριό του τα πανηγύρια, που γίνονται ακόμα με την ίδια αίγλη στις εκκλησίες Αγία Μαρίνα και Παναγία. Εκεί μαζεύεται και από άλλα χωριά πλήθος κόσμου και πίνουν, τρώνε και χορεύουν ως το πρωί. Ο βιογραφούμενος πήγαινε σ’ αυτά τα πανηγύρια, τα οποία θεωρούσε ως την πιο σημαντική και διασκεδαστική ψυχαγωγία.
Επίσης, κάθε 1η του Αυγούστου σ’ ένα παλιό καφενείο, που σήμερα αποτελεί μουσικό κέντρο στην πλατεία του χωριού, μαζεύονται όλοι οι Μεσοτοπίτες και φέρνουν ο καθένας από το σπίτι του τρόφιμα και ποτά, ανάβουν φωτιές και πηδούν πάνω από αυτές, χορεύοντας και τραγουδώντας τα παλιά ελληνικά νησιώτικα τραγούδια.
Εκτός από τα παραπάνω, το χωριό έχει γεννήσει και μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Πάνος Κοντέλης, συγγραφέας του βιβλίου «…ο κόσμος ο μικρός». Το βιβλίο αυτό έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών και πρόκειται για ένα βιβλίο ιστορικό, λαογραφικό και ηθογραφικό, που έχει εκδοθεί από τον Σύλλογο Μεσοτοπιτών Λέσβου.
Άλλο μεγάλο όνομα είναι ο Στέλιος Κοντάρας, ο οποίος έκτισε το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος. Ακόμα, έφτιαξε τον Επιτάφιο στον Άγιο Δημήτριο στον Μεσότοπο και την Αγία Ζώνη, που αποτελεί έργο μοναδικό από πλευράς καλλιτεχνίας.
Όσον αφορά τον Σύλλογο Μεσοτοπιτών Λέσβου, αυτός ιδρύθηκε το 1975, ενώ σήμερα Πρόεδρος του Συλλόγου είναι η Γιώτα Πλωμαρίτου. Αποτελείται από 780 μέλη, όλοι Μεσοτοπίτες. Όλα αυτά τα χρόνια το έργο του Συλλόγου είναι τεράστιο. Όνειρο και σκοπός του είναι πως «δεν πρέπει να χαθούμε μες στην Αθήνα». Το χωριό χρειάζεται τη βοήθεια όλων. Το όνομα του Συλλόγου είναι «Αναγέννηση».
Ο Σύλλογος έχει ολοκληρώσει το Αγροτικό ιατρείο και το Πνευματικό κέντρο με τη βοήθεια όλων των Μεσοτοπιτών. Επίσης, έκανε θεσμό τη «Μεσοτοπική Αποκριά», όπου ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια οι τοπικές ενδυμασίες του χωριού. Ταυτόχρονα, συνέβαλε αποφασιστικά στην πολιτιστική ανάπτυξη του χωριού με θεατρικές παραστάσεις και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Ο Δημήτριος Βακλατζής θεωρούσε τον Μεσότοπο ως ένα πανέμορφο χωριό, που οι κάτοικοι αποφάσισαν να κρατήσουν ζωντανό το πιο στέρεο και γλυκό κομμάτι του, τους ίδιους τους ανθρώπους και τις ψυχές τους που ανήκουν και θα ανήκουν στη γη του χωριού, όπου κι αν μένουν τώρα.
Ο Δημήτριος Βακλατζής απεβίωσε στις 22 Μαρτίου 2014, σε ηλικία 82 ετών, αφήνοντας σημαντικό έργο πίσω του. Εκτός από το έργο του όμως, άφησε πίσω του ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές την ευαισθησία του και την ανθρωπιά του.