Ο Γρηγόρης Σπανούδης είναι γεννημένος το 1956 στη Λάρισα. Κατάγεται από αστική οικογένεια που διακρινόταν για την επαγγελματική της σταδιοδρομία, αλλά κυρίως για την κοινωνική της προσφορά. Όλη η οικογένεια χαρακτηρίζεται για το ήθος, την αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό της. Ο Γρηγόρης είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής στην Πάντοβα της Ιταλίας κι έκανε την ειδικότητά του στην Παιδιατρική. Σήμερα διατηρεί το ιδιωτικό του Ιατρείο στη Λάρισα και ταυτόχρονα ήταν εγγεγραμμένος Ιατρός στο ΙΚΑ. Ήταν παντρεμένος με τη Φανή Ζάχου και απέκτησαν τρία παιδιά. Δύο δίδυμες κόρες, την Αικατερίνη και την Όλγα -η μια σπουδάζει Ιατρική στη Λάρισα, ήδη πτυχιούχος Βιολόγος και η άλλη είναι δικηγόρος και ασκεί το επάγγελμα στη Λάρισα. Η μικρότερη κόρη του είναι η Σπυριδούλα-Ευαγγελία και σπουδάζει Αισθητικός.
Οι ρίζες του βιογραφούμενου είναι από τη Λάρισα. Οι πρόγονοί του ήταν άνθρωποι εγγράμματοι, καλλιεργημένοι, με ήθος και ευρύτητα πνεύματος. Με βάση το επάγγελμα και τη μόρφωσή τους κατατάσσονταν στην αστική κοινωνική τάξη. Αυτό που τους διακρίνει εκτός από το επάγγελμα, ήταν η κοινωνική τους προσφορά.
Ο παππούς του βιογραφούμενου ονομαζόταν Γρηγόριος Σπανούδης και ήταν γεννημένος γύρω στο 1870-1875 στον Καραβά Κυρηνείας στην Κύπρο. Η Κερύνεια ή Κυρήνεια (Τουρκικά: Girne) είναι παραθαλάσσια πόλη της Κύπρου που βρίσκεται περί το μέσον της βόρειας ακτής της. Αποτελεί πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας που εκτείνεται από το ακρωτήριο Κορμακίτη μέχρι τη λεγόμενη «των Αχαιών ακτή», περιλαμβάνοντας και το μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς του Πενταδάκτυλου. Η Κερύνεια είναι η μικρότερη από τις έξι πόλεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και μια από τις αρχαίες πόλεις της Κύπρου, όπως φανερώνει και η ονομασία της, που διασώζει την ονομασία της Κυρηνείας, αρχαιότατης πόλης της Αχαΐας. Πρόκειται στην πραγματικότητα για δύο πόλεις: η «Κάτω Κερύνεια» που εκτείνεται γύρω από το μικρό λιμάνι της, πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων, και η «Άνω Κερύνεια» που εκτείνεται νοτιότερα. Μεγάλα χωριά της επαρχίας Κερύνειας είναι το Δίκωμο, η Λάπηθος και ο Καραβάς. Οι κάτοικοί της, οι καλούμενοι «Κερυνειώτες», που στην πλειοψηφία τους ήταν Έλληνες χριστιανοί, εξαναγκάστηκαν από την πολιτική εθνοκάθαρσης που εφάρμοσαν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα το 1974 να την εγκαταλείψουν και να καταστούν πρόσφυγες. Εξακολουθεί από τότε να είναι κατεχόμενη τόσο η πόλη, όσο και ολόκληρη η επαρχία.
Ο ίδιος τελείωσε το σχολείο στην Κύπρο με διακρίσεις και συνέχισε τις σπουδές του διότι είχε ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα και κυρίως στα φιλολογικά μαθήματα. Αποφάσισε να σπουδάσει στην Παιδαγωγική Σχολή της Κύπρου, από την οποία αποφοίτησε με άριστα. Η μεγάλη του επιθυμία ήταν να επιτελέσει το εκπαιδευτικό λειτούργημα και να ασχοληθεί με την εκπαίδευση των νέων. Δεν αντιμετώπιζε τη δουλειά του μόνο από το πρακτικό της κομμάτι, δηλαδή την απλή μετάδοση γνώσεων, αλλά κυρίως από τον παιδαγωγικό της ρόλο, που ήταν ο σημαντικότερος. Η συμβολή του παιδαγωγού στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των νέων ήταν το κομμάτι που τον απασχολούσε ιδιαιτέρως. Το μέλημα και η ανησυχία του Δασκάλου κατά τον παππού Γρηγόρη ήταν η καλλιέργεια ηθικών αξιών και ιδανικών στους νέους.
Ο Γρηγόρης Σπανούδης όταν τελείωσε τις σπουδές του ήρθε ως εθελοντής στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στον απελευθερωτικό αγώνα του Έθνους κατά των Οθωμανών. Πρόκειται για έναν λόγιο άνθρωπο, που είχε ενστερνιστεί τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και πίστευε στη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και στην αυτοδιάθεση των λαών. Έχοντας λοιπόν το συγκεκριμένο ιδεολογικό εποικοδόμημα δεν θα μπορούσε να μη συνεισφέρει στον αγώνα της Ανεξαρτησίας. Όταν ήρθε στην Ελλάδα, διορίστηκε ως φιλόλογος αρχικά στην Κοζάνη και έπειτα στη Λάρισα. Στην ηλικία των τριάντα και ενώ ασκούσε το λειτούργημα του φιλολόγου στη Λάρισα γνωρίστηκε με τη Δήμητρα Γάτσιου. Εκείνη είχε καταγωγή από το χωριό των Αγίων Αναργύρων της Λάρισας. Οι νεαροί τότε χαίρονταν ο ένας την παρέα του άλλου και αναπτύχθηκε σταδιακά ένα ειδύλλιο μεταξύ τους, το οποίο κατέληξε σε γάμο.
Από τον γάμο τους απέκτησαν τρία παιδιά, όλα αγόρια και δημιούργησαν μια όμορφη, ευτυχισμένη και ισορροπημένη οικογένεια. Το πρώτο τους παιδί γεννήθηκε το 1919 και το ονόμασαν Σπύρο. Την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής (1922) γεννήθηκε και ο δεύτερος γιος τους, ο Θωμάς. Τελευταίος γεννήθηκε το 1927 ο Βασίλης. Το ζεύγος Σπανούδη προσπάθησε να μεγαλώσει τα παιδιά του με τον καλύτερο τρόπο. Αγωνίζονταν να μην τους λείψει το παραμικρό και έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν προκειμένου να τα σπουδάσουν. Το μέλημα και η ανησυχία τους δεν ήταν μόνο η εκπαίδευση και η απόκτηση προσόντων, αλλά κυρίως η διαμόρφωση ανεξάρτητων προσωπικοτήτων με ήθος και αξίες. Άλλωστε τα παιδιά είχαν ως παράδειγμα τον ίδιο τους τον πατέρα που αποτελούσε πρότυπο ανθρωπιάς και κοινωνικής προσφοράς.
Ο Γρηγόρης Σπανούδης ήταν ένας εξαίρετος δάσκαλος που αγαπούσε το επάγγελμά του και το αντιμετώπιζε, όπως αναφέρθηκε, από την ανθρωπιστική και παιδαγωγική του πλευρά. Η τοπική κοινωνία διέκρινε τον Γρηγόρη Σπανούδη όχι μόνο για την πορεία και το έργο του ως δασκάλου, αλλά κυρίως για τη συνολική του προσφορά, καθώς σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα πολλών μετέπειτα τοπικών προσωπικοτήτων. Ο ίδιος ήταν πάντα πρόθυμος να συνεισφέρει και να στηρίξει ηθικά όποιον το χρειαζόταν. Οι μαθητές του τον λάτρευαν και αποτελούσε πρότυπο για αυτούς. Επίσης, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και έχαιρε της εκτίμησης και του σεβασμού όλων των συγχωριανών. Η ανιδιοτελής προσφορά και η αλληλεγγύη που έδειχνε ήταν καθοριστικές παράμετροι για να τον κάνουν να διακριθεί και να τιμηθεί από την κοινωνία της Λάρισας. Έτσι, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, προκειμένου να τιμήσουν τον Γρηγόρη Σπανούδη για το διδακτικό και κοινωνικό του έργο, έδωσαν το όνομά του στην ονοματοδοσία ενός δρόμου. Η τιμή αυτή είναι ενδεικτική της προσφοράς του συγκεκριμένου ανθρώπου στην κοινωνία της Λάρισας και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό η μνήμη του να αποτελεί παρακαταθήκη και κληρονομιά για τις μεταγενέστερες γενιές.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου ήταν ο Σπύρος Σπανούδης και είχε, όπως ήδη αναφέρθηκε, άλλα δύο αδέρφια, τον Θωμά και τον Βασίλη. Ο Θωμάς σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και πήρε την ειδικότητα του Παθολόγου. Παντρεύτηκε τη Νίκη Πυλοστόμου που διέμενε στο Ξυλόκαστρο της Κορίνθου και είχε καταγωγή από τον πατέρα της από τη Μικρά Ασία και είχαν έρθει ως πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά την καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Από τον γάμο τους το ζευγάρι απέκτησε δύο κορίτσια, το 1965 τη Δήμητρα, που πήρε το όνομα της μητέρας τους και το 1968 τη Μαριάννα. Η Δήμητρα ακολούθησε το επάγγελμα του παππού της και έγινε παιδαγωγός. Δουλεύει στην Αθήνα ως δασκάλα. Είναι παντρεμένη και έχει μια κόρη, την Ηλέκτρα. Η Μαριάννα από την άλλη, ήταν ξεναγός στο επάγγελμα. Είχε παντρευτεί με τον Ευριπίδη Γκάτα από το Ξυλόκαστρο και είχαν δύο παιδιά. Την Αλεξία και την Ελένη-Ζωή. Δυστυχώς όμως η μοίρα δεν ήταν καλή για τη Μαριάννα και έχασε τη ζωή της σε τροχαίο ατύχημα το 2002.
Ο άλλος αδερφός του πατέρα του βιογραφούμενου, ο Βασίλης, σπούδασε κλωστοϋφαντουργία στην Ιταλία. Παντρεύτηκε την Ελένη Χρυσοπούλου από το χωρίο Ασίνη της Αργολίδος και απέκτησαν μια κόρη. Στο παιδί τους έδωσαν το όνομα Δήμητρα. Εκείνη σπούδασε παιδαγωγός και είναι δασκάλα στην Αθήνα. Σήμερα είναι παντρεμένη με τον Γιάννη Αθανασίου που κατάγεται από την Πιερία. Ο σύζυγός της είναι Ιατρός Γαστρεντερολόγος. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει από τον γάμο του μια κόρη, που είναι φοιτήτρια.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Σπύρος, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας Σπανούδη. Είχε τελειώσει το σχολείο στη Λάρισα με καθηγητή τον πατέρα του και μετά αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Ο Σπύρος Σπανούδης συμμετείχε και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο ως Έφεδρος Ανθυπίατρος, όπου του απονεμήθηκε μετάλλιο για την προσφορά του ως γιατρός, αλλά και ως άνθρωπος. Ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του, είχε έντονο το αίσθημα της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού. Προσπαθούσε να συνεισφέρει με το παραπάνω σε όσους στρατιώτες είχαν ανάγκη όχι μόνο από ιατρική φροντίδα, αλλά κυρίως από ηθική. Το λειτούργημα και οι ιατρικές του υπηρεσίες όσον αφορά την περίθαλψη και τη νοσηλεία των ασθενών στρατιωτικών ήταν η μέγιστη. Όμως, ιδιαιτέρως σημαντική και αξιοσημείωτη ήταν η ενθάρρυνση και η εμψύχωση που πρόσφερε απλόχερα στους Έλληνες που μάχονταν μαζί με τον ίδιο στην Πρώτη Γραμμή. Ο Σπύρος Σπανούδης τιμήθηκε με Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως για τις διακεκριμένες πράξεις του επί του πεδίου της μάχης. Με το τέλος του πολέμου παντρεύτηκε και ύστερα έφυγε για το Παρίσι, όπου έκανε την ειδικότητά του τη δεκαετία του 1950. Έπειτα, όταν επέστρεψε στη Λάρισα άσκησε το επάγγελμα του Παιδίατρου. Οι συμπολίτες του τον σέβονταν και τον τιμούσαν απόλυτα. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός όχι μόνο για τον επαγγελματισμό που έδειχνε στη δουλειά του, αλλά κυρίως για την κοινωνική του προσφορά και τον ηθικό χαρακτήρα του.
Ο Σπύρος Σπανούδης παντρεύτηκε την Αικατερίνη Κοντογιάννη το 1950. Εκείνη είχε καταγωγή από τον Τύρναβο της Λάρισας. Είχε τελειώσει το Γυμνάσιο, όμως μετά τον γάμο της ασχολήθηκε αποκλειστικά με τα οικιακά και την ανατροφή των παιδιών της. Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γρηγόρη το 1956 και τη Δήμητρα το 1959. Η αδερφή του βιογραφούμενου τελείωσε το Γυμνάσιο και κατοικεί στο πατρικό τους σπίτι στη Λάρισα.
Ο βιογραφούμενος Γρηγόρης Σπανούδης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1956. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Λάρισα και μετά έφυγε για σπουδές στο εξωτερικό, ενώ ήταν πολύ καλός μαθητής. Ήταν προσωπική του επιλογή να μη δώσει εξετάσεις στην Ελλάδα και να φύγει για την Ιταλία. Σπούδασε στην Πάντοβα, στην Ιατρική Σχολή, παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα του. Από την Ιταλία αποφοίτησε το 1987 και αμέσως επέστρεψε στη Λάρισα. Στη συνέχεια έκανε το στρατιωτικό του και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας έχασε τον αγαπημένο του πατέρα, ο οποίος πέθανε από ρήξη ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής. Ο βιογραφούμενος όταν απολύθηκε συνέχισε με το αγροτικό του, το οποίο πραγματοποίησε στον Πυργετό Λάρισας. Το ξεκίνησε το 1989 και το τελείωσε σε δύο χρόνια. Έπειτα, ακολούθησε η ειδικότητα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Την ειδικότητά του την έκανε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης στον κλάδο της Παιδιατρικής με ειδίκευση στα νεογνά και τα πρόωρα μωρά.
Το 1992 επέστρεψε στη Λάρισα για να μείνει πλέον μόνιμα. Σήμερα, ασκεί το επάγγελμα του Παιδίατρου στο ιδιωτικό του Ιατρείο. Το 1994 παντρεύτηκε με τη Φανή Ζάχου που έχει καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη. Από τον γάμο του το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά. Η Αικατερίνη και η Όλγα που είναι δίδυμες γεννήθηκαν στις 27 Οκτωβρίου 1994. Η τρίτη τους κόρη, Σπυριδούλα-Ευαγγελία, γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 2002. Η Αικατερίνη σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Πάφου στην Κύπρο. Θέλησε να ακολουθήσει το επάγγελμα της μητέρας της. Η Όλγα είναι πτυχιούχος Βιολογίας και φοιτήτρια στο πέμπτο έτος της Ιατρικής. Η Σπυριδούλα-Ευαγγελία σπουδάζει Αισθητικός στη Θεσσαλονίκη.