Ο Δημήτρης Ραψωματιώτης του Νικολάου και της Αγγελικής γεννήθηκε στη Στιμάγκα Κορινθίας το 1963. Σπούδασε Τεχνολογία Γεωπονίας στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης καθώς και στην Παιδαγωγική Τεχνική Σχολή της ΣΕΛΕΤΕ. Εργάστηκε ως Υπεύθυνος Ποιοτικού Ελέγχου στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Στιμάγκας Κορινθίας, στη Διεύθυνση Γεωργίας Κορινθίας, σε Επαγγελματικά Λύκεια σε τμήματα Γεωπονίας ως καθηγητής, αλλά και ως εκπαιδευτής πρακτικής άσκησης σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης. Έχει αναπτύξει πλούσια επιχειρηματική δραστηριότητα. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
Οι ρίζες της οικογένειας Ραψωματιώτη ‒όπως φαίνεται από το όνομα‒ προέρχονται από το χωριό Ραψομάτι Κορινθίας κοντά στο σημερινό Κρυονέρι. Οι πρώτες γνωστές μας αναφορές από το χωριό Ραψομάτι είναι από το 1829 σε έγγραφο του προσωρινού Διοικητή της Κορινθίας, όπου αναφέρεται η εκλογή εκλέκτορα ο οποίος μαζί με τους υπόλοιπους εκλέκτορες της πόλεως, κωμών και χωριών της Κορινθίας θα εκλέξουν τους πληρεξούσιους της Κορινθίας στη Δ΄ Εθνική Συνέλευση. Από τον αχρονολόγητο κατάλογο ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα (σύμφωνα με τον Ξενοφώντα Χρ. Ηλία στο βιβλίο του «Ιστορικά ανάλεκτα των χωριών του τέως Δήμου Αλέας» έκδοση 1994) έχει συνταχθεί από τον Δ. Περρούκα το 1828, αναφέρει τα χωριά Σούλι και Ραψομάτι με 32 οικογένειες. Από δημοσιεύματα στην τοπική Κορινθιακή εφημερίδα «Πρωινή» τη Δευτέρα 19 Μαρτίου 2001, όπου καταγράφει τα αποτελέσματα της πρώτης γενικής απογραφής στην Ελλάδα επί Καποδίστρια, το 1828, αναφέρει το χωριό Ραψομάτι με 5 οικογένειες και 25 κατοίκους.
Στο Ραψομάτι ζούσαν οι οικογένειες δυο αδελφών στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Κατάφεραν να πείσουν τον Τούρκο Αγά της περιοχής και τους επέτρεψε να κατασκευάσουν θρησκευτικό ναό για να τον χρησιμοποιούν οι κάτοικοι της περιοχής, όπου εκεί ανεγέρθη η εκκλησία «Παναγία» που της δόθηκε η προσωνυμία «Ραψωματιώτισα» όπως αναφέρεται έως σήμερα. Ο Τούρκος Αγάς έμαθε όμως ότι τα δυο αδέρφια Ραψωματιώτη ήταν αξιωματικοί του Βυζαντίου και έδωσε εντολή να θανατωθούν όλα τα μέλη της οικογένειας. Άγνωστο πώς και μετά από πόσες γενεές, απόγονος της οικογενείας βρέθηκε στο Βασιλικό Κορινθίας. Από εκεί πήγε στη Στιμάγκα όπου εργάστηκε ως παραπαίδι (τσοπάνης) στην οικογένεια Καπώλη. Επειδή ήταν καλός άνθρωπος ο Γεώργιος Ραψωματιώτης, τον πάντρεψαν με την κόρη τους, την Χαρίκλεια Καπώλη. Απέκτησαν δυο γιους, τον Παναγιώτη και τον Νικόλαο. Ο Γεώργιος, ο προπάππους του Δημητρίου Ραψωματιώτη, όμως δεν είχε τη χαρά να δει το δεύτερο παιδί του να γεννιέται, πήγε φαντάρος και αρρώστησε. Γύρισε στη Στιμάγκα και πέθανε, ενώ η σύζυγός του ήταν έγκυος στον Νικόλαο. Η προγιαγιά Χαρίκλεια στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Ιωάννη Πανούση με τον οποίο δεν ευτύχησε να ζήσει μαζί. Το 1913 ο Ιωάννης Πανούσης εφονεύθη στον πόλεμο στο Τενμαράν, όπως αναγράφεται και στο ηρώον του χωριού της Στιμάγκας, χωρίς να προλάβουν να κάνουν παιδιά. Η Χαρίκλεια πέθανε το 1968 σε ηλικία 102 χρονών.
Ο παππούς του, Παναγιώτης Ραψωματιώτης, γεννήθηκε στη Στιμάγκα το 1899. Ασχολήθηκε με τις αγροτικές εργασίες και δεν διέθετε ιδιαίτερη μόρφωση. Από τον γάμο του με την Ευαγγελία Καραβίδα, από το Καστράκι Κορινθίας, απέκτησαν οκτώ παιδιά, εκ των οποίων τα τρία πέθαναν σε μικρή ηλικία. Ένα απ’ αυτά και ο Νικόλαος, πατέρας του βιογραφούμενου. Εργαζόταν μέχρι τελευταία στιγμή για να μπορέσει να δώσει στην οικογένειά του όλα τα απαραίτητα εφόδια για μια άνετη ζωή. Πέρα από τις αγροτικές εργασίες ήταν πολύ καλός κατασκευαστής καλαθιών από καλάμια, με τα οποία προμήθευε όλο το χωριό και συμπλήρωνε το εισόδημα της οικογένειάς του. Πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1976 σε ηλικία 79 ετών στη Στιμάγκα. Η γιαγιά Ευαγγελία γεννήθηκε το 1900 και πέθανε στις 14 Μαΐου 1984.
Ο Νικόλαος Ραψωματιώτης γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1933 στη Στιμάγκα Κορινθίας. Τελείωσε κάποιες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Από τα 8 του χρόνια, με την κήρυξη του πολέμου, είχε αναγκαστεί να φυλάει πρόβατα. Χαρακτηριστικό γεγονός είναι ότι την ημέρα της κήρυξης του πολέμου, όταν χτυπούσαν οι καμπάνες της εκκλησίας του χωριού και όλοι ήταν ανάστατοι, η οικογένεια του Νικολάου ήταν διπλά αναστατωμένη γιατί ο Νικόλαος, όπως κάθε μέρα, είχε πάρει τα πρόβατα και τα είχε πάει για βοσκή και χωρίς να γνωρίζει τίποτα για τα γεγονότα καθυστέρησε να γυρίσει σπίτι, ενώ η οικογένειά του φοβήθηκε ότι κάτι του είχε συμβεί. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω της ύπαρξης καλλιεργήσιμων κτημάτων και των προβάτων, η οικογένεια δεν αισθάνθηκε την πείνα και τις κακουχίες έντονα, όπως συνέβη στις πόλεις.
Ο Νικόλαος ήταν πολύ διορατικός για την εποχή του κι έτσι έκανε επιχειρηματικά ανοίγματα. Χαρακτηριστική φράση του αδελφού του Γεωργίου σε συνέντευξη-εξομολόγηση στον Δημήτριο Ραψωματιώτη τον Ιανουάριο του 2021, σε ηλικία 97 χρονών, κι ενώ ο Νικόλαος δεν ζούσε, ήταν: «Ο Νίκος ήταν κουτουριάρης», κουτούραγε, έπαιρνε ρίσκα, «έκανε αγορές και χωρίς να έχει όλα τα λεφτά».
Ενώ όλοι καλλιεργούσαν με τα ζώα και μετέφεραν τα προϊόντα τους με κάρα, πολύ νωρίς, το 1960, (δεύτερος ή τρίτος στο χωριό) και παρόλο που ήταν φτωχός, αγόρασε πετρελαιοκίνητη φρέζα AGRΙA 12 ΗΡ και με αυτήν πλέον καλλιεργούσε τη γη και έκανε μεταφορές τα αγροτικά προϊόντα (ξερή σταφίδα) προς πώληση στο Κιάτο, όχι μόνο της δικής του παραγωγής αλλά και για λογαριασμό τρίτων. Επίσης, έφτιαχνε ξύλινα παλούκια τα οποία πωλούσε, μεταφέροντάς τα στα χωριά της παραλίας. Έβλεπε ότι τα παραλιακά μέρη της Κορινθίας, όπως για παράδειγμα το Βραχάτι, θα έπαιρναν αξία μελλοντικά, φρόντισε να αγοράσει κάποια στρέμματα στην περιοχή εκείνη τα οποία κάποια στιγμή απέδωσαν πολύ. Από το 1972 αγόρασε αγροτικό αυτοκίνητο και άρχισε να ασχολείται, παράλληλα με την καλλιέργεια και με το εμπόριο, πουλώντας την παραγωγή του, κυρίως σταφύλια, στο Άργος αρχικά. Βλέποντας ότι το αυτοκίνητο που είχε αγοράσει δεν τον ικανοποιούσε γιατί δεν είχε δυνατότητα να φορτώσει μεγάλες ποσότητες, αγόρασε άλλο αγροτικό αυτοκίνητο το 1973, μεγαλύτερο και συνέχισε στις λαϊκές αγορές του Πειραιά με σταφύλια και στα γύρω χωριά της περιοχής της Κορινθίας, κυρίως της Νεμέας, με εσπεριδοειδή.
Ο Νικόλαος κατασκεύασε μεγάλη οικοδομή στο Βραχάτι Κορινθίας όπου ακολούθησε τα παιδιά του, Παναγιώτη και Δημήτρη κατοικώντας μαζί τους, ενώ συνέχισε να εργάζεται στα κτήματά του και να βοηθάει και στην επιχείρηση των γιων του. Πέθανε στις 2 Μαΐου 2020. Στα παιδιά του μετέδωσε την αγάπη και το πνεύμα συνεργασίας και ό,τι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα βασίζονται σε αυτές τις αρχές.
Η μητέρα του, Αγγελική Ραψωματιώτη, του Δημητρίου και της Αναστασίας Καραμάνη γεννήθηκε στις 19 Απριλίου 1934 στη Λαύκα Κορινθίας, ακολούθησε τον πατέρα της στο Κούτσι Νεμέας Κορινθίας, όπου αγόρασε μεγάλες εκτάσεις ως στανοτόπι και χειμαδιό για τα πρόβατά τους και από εκεί ήρθε ως νύφη στη Στιμάγκα. Σταθερός φάρος αγάπης και στήριξης στον σύζυγό της Νικόλαο στις αγροτικές εργασίες αλλά και στη δημιουργία ενωμένης και αγαπημένης οικογένειας, δίδαξε υπομονή και αφοσίωση έως τον θάνατό της, στις 31 Μαΐου 2020, ακολουθώντας τον σύζυγό της Νικόλαο πριν καν κλείσει ο μήνας από τον θάνατό του.
Ο Νικόλαος και η Αγγελική Ραψωματιώτη απέκτησαν τρία παιδιά, την Ευαγγελία, τον Παναγιώτη και τον Δημήτριο.
Ο βιογραφούμενος, Δημήτριος Ραψωματιώτης, γεννήθηκε στη Στιμάγκα Κορινθίας στις 24 Μαΐου 1963. Τελείωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Βέλο και το Κιάτο Κορινθίας. Εισήχθη στη Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, στο τμήμα Φυτικής Παραγωγής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε στις 4 Απριλίου 1985.
Το 1986 κατατάχθηκε στο 11ο Σύνταγμα Πεζικού Τρίπολης. Μετατέθηκε στη Χίο, όπου πήρε τον βαθμό του Λοχία. Εκπαιδεύτηκε στο σχολείο Ατομικού Ραδιολογικού Βιολογικού Χημικού Πολέμου και πήρε την ειδικότητα Ανιχνευτή Επισημαντή Ρ.Β.Χ.Π. Το 1987 μετατέθηκε στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού Κορίνθου έως τις 7 Ιανουαρίου 1988, όπου απολύθηκε.
Συνέχισε τις σπουδές του στην Παιδαγωγική Τεχνική Σχολή (ΠΑΤΕΣ) της Σχολής Εκπαιδευτικών Λειτουργών Επαγγελματικής & Τεχνικής Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε.) από όπου αποφοίτησε το 1993.
Εργάστηκε στη Διεύθυνση Γεωργίας Κορινθίας, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου το 1985, 1990 και 1991. Δίδαξε στο Επαγγελματικό Λύκειο Νεμέας, σε τμήματα Γεωπονίας το 1985 και το 1988-1989. Ασχολήθηκε με τη συντήρηση κήπων κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στο 6ο Σ.Π. στην Κόρινθο το 1987. Πιο δυναμικά στην επαγγελματική του δραστηριότητα μπήκε το 1988, στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Στιμάγκας Κορινθίας, όπου εργάστηκε για μια σεζόν ως Υπεύθυνος Ποιοτικού Ελέγχου και Υπεύθυνος Παραγωγής του εργοστασίου που έκανε συσκευασία και εξαγωγή σταφυλιού (σουλτανίνας) στην Αγγλία και τη Γερμανία. Επίσης εργάστηκε και ως εκπαιδευτής πρακτικής άσκησης σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (Κ.Ε.Κ.), το 2003-2004.
Ανήσυχος και πεισματάρης ως άτομο, δε μπορούσε να αρκεστεί σε εργασίες με υπαλληλική σχέση αλλά αναζητούσε να δημιουργήσει κάτι δικό του από το μηδέν. Έτσι, η τριαντάχρονη και πλέον πορεία του στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι της Κορινθίας έχει επισφραγιστεί από καινοτόμες δραστηριότητες, συνδεδεμένες με την ανάπτυξη της τοπικής αγοράς, την τεχνογνωσία, την επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό, την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τη διαχείριση και αξιοποίηση ευρωπαϊκών και ερευνητικών προγραμμάτων αλλά και τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας.
Μεγαλώνοντας στη Στιμάγκα Κορινθίας, συνέχισε την παράδοση της οικογένειάς του στις αγροτικές δραστηριότητες, καλλιεργώντας σουλτανίνα, ελιές και εσπεριδοειδή στη Στιμάγκα και τη Βόχα ως αγρότης, την οποία δραστηριότητα συνεχίζει έως σήμερα παράλληλα με ό,τι άλλο δραστηριοποιείται.
Μαζί με τον αδερφό του Παναγιώτη ασχολήθηκε με φυτώρια αμπέλου το 1991 και 1992, με βάση την ΑΔΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΦΥΤΩΡΙΑΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ, ΤΥΠΟΥ Α΄ και την ΑΔΕΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ, ΤΥΠΟΥ Δ΄ με ημερομηνία 31/1/1991 στο όνομά του.
Η επιχειρηματική του πορεία ξεκινά το 1989, όπου μαζί με τον αδελφό του Παναγιώτη κατασκεύασαν ψυκτικό θάλαμο και χώρο υποστέγου στο Βραχάτι, στον οποίο γινόταν η επεξεργασία σουλτανίνας, δικής τους παραγωγής, την οποία στη συνέχεια εξήγαν στη Γερμανία. Από το 1989 που ξεκίνησαν με 20 τόνους έως το 1992 έφτασαν να συσκευάζουν 300 τόνους σουλτανίνας για εξαγωγή στην Αγγλία και τη Γερμανία, αγοράζοντας τις επιπλέον ποσότητες.
Το 1993 κατασκεύασαν σε κοντινό μέρος (Μπολάτι Κορινθίας) μεγάλο και σύγχρονο συσκευαστήριο 1.600 τ.μ. όπου συνέχιζαν την εξαγωγή σταφυλιού. Παράλληλα, επεκτάθηκαν σε εσπεριδοειδή και βερίκοκα.
Πούλησαν αρχικά ως παραγωγοί-ατομική εταιρεία, συνεχίζοντας δημιούργησαν Ομόρρυθμη Εταιρεία («Παν. και Δημ. Ραψωματιώτης ΟΕ», με έδρα τη Στιμάγκα και υποκατάστημα στο Βραχάτι) η οποία το 1993 μετατράπηκε στην «ΡΑΨΩΜΑΤΙΩΤΗΣ Α.Ε.», που δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της συσκευασίας νωπών φρούτων και της εξαγωγής τους στην Αγγλία και τη Γερμανία.
Το 1997 πραγματοποίησαν επέκταση των εγκαταστάσεών τους στο Μπολάτι Κορινθίας, δημιουργώντας πλήρως εξοπλισμένο συσκευαστήριο, 5.500 τ.μ. στεγασμένο χώρο, που περιελάμβανε συσκευαστήριο σταφυλιών, ψυκτικούς θαλάμους, συσκευαστήριο εσπεριδοειδών και βερίκοκου, ξηραντήριο φρούτων, εργαστήριο ποιοτικού ελέγχου κ.ά., οι δραστηριότητες του οποίου επεκτάθηκαν σε εξαγωγές φρούτων στη δυτική αλλά και την κεντρική Ευρώπη, σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και στη Ρωσία, φορτώνοντας και καράβια με εσπεριδοειδή στο λιμάνι του Κιάτου.
Η δραστηριότητα των εξαγωγών διεκόπη το 2006 στο πλαίσιο της αρνητικής πορείας όλων των ομοειδών επιχειρήσεων του νομού, όμως, ταυτόχρονα, ξεκίνησε η πορεία της αναζήτησης νέων δραστηριοτήτων. Η εμπειρία και η γνώση στη διαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων του Δημητρίου Ραψωματιώτη και η εμπειρία και οι σπουδές του Παναγιώτη Ραψωματιώτη, ως πολιτικός μηχανικός στις κατασκευές, τους οδήγησαν στη μετατροπή της εταιρείας σε κατασκευαστική εργοληπτική. Το 2007 και το 2008 έκλεισαν συμφωνίες και προχώρησαν στην κατασκευή βιομηχανικών εγκαταστάσεων για λογαριασμό τρίτων και στην προμήθειά τους με εξειδικευμένο εξοπλισμό, ύψους περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ.
Η διακεκριμένη πορεία της οικογένειας των Παναγιώτη και Δημήτρη Ραψωματιώτη στον χώρο της ανακύκλωσης ξεκινά το 2008. Ο Δημήτρης Ραψωματιώτης είναι διαχειριστής στον «Όμιλο Εταιρειών Π. & Δ. Ραψωματιώτη ΙΚΕ» με διακριτικό τίτλο «Rap Group» και σε άλλες εταιρείες διαχείρισης απορριμμάτων, ανακύκλωσης, πράσινων σημείων, σταθμό μεταφόρτωσης και κομποστοποίησης. Ως ο μοναδικός όμιλος με αδειοδοτημένους φορείς ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων σε Πελοποννησιακό επίπεδο, ο «ΟΜΙΛΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ Π. & Δ. ΡΑΨΩΜΑΤΙΩΤΗ ΙΚΕ» μετρά σημαντικές συνεργασίες με φορείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα.
Οι κεντρικές εγκαταστάσεις βρίσκονται στο Μπολάτι Κορινθίας και συνίστανται στην «ECORAP A.E.» με ιδιόκτητο Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ), τη «ΡΑΠ ΕΡ Αναπτυξιακή ΑΤΕΒΕ» με την αδειοδοτημένη μονάδα κομποστοποίησης, την «ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ECOSPOT PC» με Πράσινο Σημείο αλλά και την «ECOSPOT Ερμιονίδας PC» με Πράσινο Σημείο-Σταθμό Μεταφόρτωσης στο Κρανίδι Ερμιονίδας. Τα κεντρικά γραφεία βρίσκονται στην Κόρινθο και επίσης λειτουργούν γραφείο υποκατάστημα στην Τρίπολη και γραφείο υποκατάστημα στην Αθήνα.
Παράλληλα, ο Δημήτρης Ραψωματιώτης από το 2014 δραστηριοποιείται στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Είναι διαχειριστής μαζί με τον αδερφό του Παναγιώτη της “Rap Media”, εταιρείας που εξειδικεύεται στην παροχή υπηρεσιών ενημέρωσης καθώς και στην παραγωγή τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών προγραμμάτων. Η αγάπη και το μεράκι του για την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου του αποτυπώνονται στις δραστηριότητες της Rap Media, οι οποίες μέσω του τοπικού και διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού Eco Radio 87,9 FM και της ιστοσελίδας RapMedia.gr αφορούν, κατά ένα μεγάλο μέρος, την προβολή θεμάτων σχετικών με το Περιβάλλον, τον Πολιτισμό και την Επιχειρηματικότητα. Επίσης, με το ειδησεογραφικό site “Morias News” μπήκαν και στον χώρο της μάχιμης δημοσιογραφίας-ενημέρωσης.
Ο τρίτος πυλώνας της επιχειρηματικής του δραστηριότητας σχετίζεται με τη διαχείριση των ευρωπαϊκών-ερευνητικών προγραμμάτων, τομέα στον οποίο κατέχει μια σημαντική εμπειρία και εξειδικεύεται, αφού πλέον συνεργάζεται με ειδικά γραφεία που διαθέτουν επίσης πολυετή εμπειρία στον χώρο. Η επιχειρηματική του ενασχόληση με τη διαχείριση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων ξεκίνησε αρχικά με την υλοποίηση προγραμμάτων για λογαριασμό των εταιρειών του. Στη συνέχεια, και δεδομένης της σημαντικής εμπειρίας του, καθόσον έχει συμμετάσχει ως μέλος σε επιτροπές επιλογής και εγκρίσεων, σε επιτροπές διαχείρισης, φτάνοντας τελικά να συμμετέχει σε ομάδες εργασίας που υποβάλλουν και υλοποιούν προγράμματα για λογαριασμό τρίτων. Η δραστηριότητά του στον τομέα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων μετρά σημαντικές συμμετοχές και επιτυχίες.
Τα τελευταία χρόνια, αρχής γενομένης το 2017, αποφάσισε να υλοποιήσει ένα από τα μεγάλα του όνειρα: τη δημιουργία ενός κέντρου που θα αποτελεί συγχρόνως λίκνο πολιτισμού, με πολυποίκιλες δράσεις και ιστορικό και λαογραφικό πρόσημο. Επιστέγασμα όλων αυτών αποτελεί το ΚεΔιαΚ (Κέντρο Διατήρησης Κληρονομιάς Οικογένειας ΡΑΨΩΜΑΤΙΩΤΗ).
Η ιδέα για τη δημιουργία του ΚεΔιαΚ καταγράφηκε ανήμερα τα Χριστούγεννα, στις 25 Δεκεμβρίου 2017 και την Πρωτοχρονιά του 2018 ουσιαστικά έγινε η έναρξη αναζήτησης, μελέτης και καταγραφής, που ολόκληρο το 2018 το δημιούργησε και τελικά πήρε τη νομική μορφή στις 24 Μαΐου 2019, από τον Δημήτρη Ραψωματιώτη. Βασικοί του στόχοι είναι η διαφύλαξη και ανάδειξη της υλικής και άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς καθώς και η μετάδοσή της στις επόμενες γενιές. Οι δραστηριότητες του ΚεΔιαΚ, μεταξύ άλλων, είναι η ενδελεχής έρευνα, αναζήτηση, συγκέντρωση, συλλογή και προστασία πολιτιστικού υλικού, η καταγραφή και διάσωση αυτού, καθώς και η ταξινόμηση, αποδελτίωση, αρχειοθέτηση, επεξεργασία, η επιστημονική τεκμηρίωσή του και τέλος η αξιοποίησή του. Παράλληλα, κύρια δραστηριότητα του ΚεΔιαΚ είναι η διαχείριση, ανάδειξη και προβολή αυτού του υλικού και άυλου πολιτιστικού αποθέματος. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, σπάνια τεκμήρια από την πολιτιστική κληρονομιά της Κορινθίας, προσωπικά και μη υλικά αντικείμενα καθημερινών ανθρώπων της πόλης και των χωριών, αγροτικός και βιομηχανικός εξοπλισμός, σπάνια βιβλία, έγγραφα, έργα τέχνης, παραδοσιακές φορεσιές καθώς και πλήθος ποικίλων αντικειμένων περιλαμβάνουν ένα συνονθύλευμα τεκμηρίων της σύγχρονης πολιτιστικής ιστορίας της Κορινθίας προς έρευνα και ανάδειξή τους.
Το ΚεΔιαΚ έχει σκοπό να λειτουργήσει ως πολιτιστικό αποθετήριο, έχοντας στόχο την οργάνωση και συγκέντρωση ανθρώπων με κοινά όνειρα καθώς και τη δημιουργία ομάδας προσφοράς και εθελοντικής συμμετοχής. Κύριο μέλημα για τη δημιουργία και συνέχεια του ΚεΔιαΚ είναι η ανάδειξη όλων των μορφών της πολιτιστικής κληρονομιάς και η ένταξή της στη σύγχρονη κοινωνική ζωή με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας, ώστε να γίνει πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας στις επόμενες γενιές. Επιπλέον, η δημιουργία ψηφιακής -ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης- αποθετηρίου, ιστοσελίδας και πλατφόρμας ως πολιτιστικό αποθετήριο θα βοηθήσει στη διεξαγωγή του γόνιμου διαλόγου, στην ανάπτυξη πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, στην επικοινωνία-συνεργασία με άλλους πολιτιστικούς, πανεπιστημιακούς, εκπαιδευτικούς φορείς, με σκοπό την πραγμάτωση μελετών και ερευνών. Ο γόνιμος διάλογος θα εξελιχθεί με τη δημιουργία και συμμετοχή του ΚεΔιαΚ σε εθνικά και ευρωπαϊκά δίκτυα και οργανισμούς, σε ερευνητικά προγράμματα, μέσω της οργάνωσης διαγωνισμών γνώσεων, της απονομής βραβείων σε πρόσωπα και οργανισμούς, που έχουν συμβάλει στη διατήρηση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, μέσω των συμμαχιών και συνεργειών με άλλους φορείς καθώς και με την υποστήριξη δράσεων ανακύκλωσης και περιβαλλοντικής προστασίας.
Μια πηγή ιδιαίτερης αναζήτησης, προστασίας και ανάδειξης υλικού, στο οποίο καινοτομεί το ΚεΔιαΚ είναι η συγκέντρωση πολιτιστικού υλικού από τα σκουπίδια, από την ανακύκλωση. Η αναζήτηση κληρονομιάς στα σκουπίδια με σκοπό τη διατήρηση του αξιόλογου υλικού είναι μια επίπονη δραστηριότητα με στόχο την καταγραφή, συντήρηση και έπειτα ψηφιοποίηση και εν τέλει την ένταξή του σε κάποια από τις κατηγορίες της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Συνεχίζοντας τη διά βίου εκπαίδευση, ο Δημήτρης Ραψωματιώτης έχει παρακολουθήσει ‒και παρακολουθεί συστηματικά‒ πλήθος εξειδικευμένων προγραμμάτων επιμόρφωσης που καλύπτουν τόσο τα επιχειρηματικά, όσο και τα προσωπικά του ενδιαφέροντα, από το 1985 έως σήμερα.
Πολυποίκιλη είναι η δημόσια δράση και παρουσία του. Είναι Μέλος του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Κορινθίας από το 1997 έως και σήμερα, με διακοπή μόνο μιας θητείας.
Στις εκλογές του Διοικητικού Συμβουλίου στο Επιμελητήριο Κορινθίας το 2018 εκλέχθηκε εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου στη Γενική Συνέλευση της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος.
Έχει συμμετάσχει σε επιτροπές διαχείρισης Κοινοτικών Προγραμμάτων και σε πληθώρα επιτροπών του Επιμελητηρίου Κορινθίας, της Νομαρχίας και διαφόρων άλλων φορέων, τόσο σε επίπεδο Κορινθίας όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Κατά τη θητεία του στο Επιμελητήριο Κορινθίας, υπήρξε Υπεύθυνος για τα προγράμματα του Υπουργείου Γεωργίας, Πρόεδρος της Επιτροπής Εξαγωγικών θεμάτων, Τακτικό μέλος του 5μελούς Προεδρείου του Συμβουλίου Αγροτικής Πολιτικής του Νομού Κορινθίας, Υπεύθυνος για την εκπαίδευση και την κατάρτιση μέσω ΛΑΕΚ, Μέλος επιτροπής «Δημοσίων Σχέσεων», Μέλος 5μελούς επιτροπής προμηθειών, Πρόεδρος 3μελούς επιτροπής «ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΥΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ», Μέλος επιτροπής «ΜΗΤΡΩΟΥ» και Μέλος της επιτροπής πραγματογνωμόνων για τα νωπά γεωργικά προϊόντα για τον Νομό Κορινθίας.
Υπήρξε Πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων Νωπών Αγροτικών Προϊόντων Αργολιδοκορινθίας στις εκλογές στις 25-4-1999 και επανεκλογή του στις εκλογές στις 27-2-2003 καθώς και Γενικός Γραμματέας του προσωρινού Συμβουλίου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εμπόρων Φρέσκων Φρουτολαχανικών, στις εκλογές στις 21-1-2005.
Έχει υπάρξει μέλος πολλών επιμελητηρίων και οργανισμών που προάγουν την εμπορική συναλλαγή μεταξύ των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού καθώς και σε εταιρείες προώθησης θεμάτων ανακύκλωσης-διαχείρισης αποβλήτων.
Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε ημερίδες και συνέδρια από το 1998 σε θέματα φυτικής παραγωγής, διασφάλισης ποιότητας και τεχνικές εξαγωγών, οικολογίας-διαχείρισης περιβάλλοντος και στερεών αποβλήτων, καινοτομίας-επιχειρηματικότητας κ.ά.
Έχει αρθρογραφήσει σε ειδικά περιοδικά με θέματα εμπορίας αγροτικών προϊόντων και συναφούς περιεχομένου.
Αναπόσπαστο κομμάτι του επιχειρηματικού του οράματος αποτελεί η έμφαση στην Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και ειδικότερα η αρωγή συλλόγων, φορέων και σωματείων της Κορινθίας από τον χώρο του αθλητισμού, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος, της κοινωνικής μέριμνας, αλλά και οι εκδόσεις σχετικών συγγραμμάτων.
Είναι εθελοντής αιμοδότης συστηματικά στην Ενοριακή Επιτροπή Αιμοδοσίας Στιμάγκας από το 1990 έως σήμερα.
Κατέχει μια σημαντική εμπειρία στο πεδίο των ευρωπαϊκών-ερευνητικών προγραμμάτων, έχοντας συνεργασθεί με διάφορα πανεπιστημιακά ιδρύματα και ερευνητικούς φορείς στο πλαίσιο της υλοποίησής τους. Επίσης ως αναπόσπαστο κομμάτι της ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας και της επιχειρηματικότητας είναι η προσπάθεια του Δημήτρη Ραψωματιώτη για τη σύνδεση της τοπικής παραγωγής και κοινωνίας με τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, τα Ερευνητικά και Εκπαιδευτικά Κέντρα.
Η κοινωνική παρουσία και η σύνδεση της επιχειρηματικότητας με την κοινωνία και τους άλλους παραγωγικούς φορείς καθώς και της διοίκησης κάθε επιπέδου είναι απαραίτητος μοχλός ανάπτυξης, έτσι και η συμμετοχή σε εκθέσεις επιβάλλονται, ως παρουσία κύρους, των εταιρειών της οικογένειας Ραψωματιώτη.
Για την πολυσχιδή του δράση έλαβε τιμητική πλακέτα από το Επιμελητήριο Κορινθίας το 1998, τιμητική πλακέτα από τον Δήμου Βέλου το 2000 ενώ το προσωπικό του βιογραφικό εντάχθηκε στην Έκδοση: «Ελλάδα 2004-Βιογραφίες Συγχρόνων Προσωπικοτήτων του Ελληνισμού», Τόμος Γ’, Εκδόσεις: ΜΕΛΑΘΡΟΝ ΟΙΚΟΜΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, Συλλεκτική Έκδοση, Αθήνα 2004.
Τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο του τον αφιερώνει στην οικογένειά του και τον φιλοτελισμό. Όνειρό του είναι η ανακαίνιση του πέτρινου παραδοσιακού σπιτιού του στο χωριό Στιμάγκα και μέσα σε αυτό να ζωντανέψει την ιστορία της οικογένειας, την τοπική ιστορία και την απλή καθημερινότητα της εποχής που γεννήθηκε, διασώζοντας στοιχεία της λαογραφίας και του τοπικού πολιτισμού.
Τα προσωπικά του ενδιαφέροντα συνίστανται στη συλλογή, διάσωση και διάδοση της (υλικής και άυλης) πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου του. Επίσης, όνειρό του είναι η δημιουργία ενός ιδιαίτερου εκθεσιακού χώρου που θα φιλοξενήσει ό,τι κατά καιρούς έχει συλλέξει (παραδοσιακά αντικείμενα, σπάνια χειρόγραφα, συγγράμματα κ.ά.) και που θα ενισχύσει με το έργο του την πολιτιστική αναβάθμιση και ανάπτυξη της Κορινθίας.
Ως άτομο είναι δημιουργικός, επίμονος και αποφασιστικός. Άνθρωπος πολυσχιδής και ευρηματικός, διακρίνεται για την επιμονή και την αποφασιστικότητά του, στοιχεία που έχουν καθορίσει την πορεία και τις επιλογές του σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Σημείο αναφοράς και κινητήριος δύναμή του είναι η οικογένειά του και μαζί με το στελεχιακό δυναμικό των επιχειρήσεών του φιλοδοξεί ν’ αλλάξει το τοπίο στα κορινθιακά δεδομένα, εποικοδομώντας την προστιθέμενη αξία της διαφορετικής λογικής και φιλοσοφίας που τον αντιπροσωπεύει.
Στην προσωπική του ζωή, είναι παντρεμένος με τη Νίκη Τσάκωνα, δασκάλα, και έχουν αποκτήσει δυο παιδιά, τον Νικόλαο με σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων με κατεύθυνση στη Δημόσια Οικονομική και τον Αριστείδη, διπλωματούχο Χημικό Μηχανικό και κάτοχο μεταπτυχιακού τίτλου στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων (MBA), ενώ συνεχίζει τις σπουδές του στον τομέα των Πολιτικών Επιστημών.
Είναι ευτυχής γιατί τα παιδιά του, Νικόλαος και Αριστείδης, έχουν ενστερνιστεί τις ίδιες αρχές και αξίες. Όχι απλά συμμετέχουν στις οικογενειακές επιχειρήσεις αλλά έχουν αναλάβει αποφασιστικούς ρόλους και θέσεις και η επιτυχής μετάβαση στην επόμενη γενιά όχι μόνο έχει δρομολογηθεί, αλλά έχει δημιουργήσει ήδη νέα δεδομένα δυναμικής ανάπτυξης.
Μαζί με έμπιστους και αξιόλογους εργαζομένους και συνεργάτες πανελλήνιας εμβέλειας, έχουν δημιουργηθεί ισχυρές βάσεις αντοχής στις δύσκολες εποχές και αναζήτησης των κατάλληλων ευκαιριών για την επόμενη μέρα που θα έχει τη σφραγίδα της επόμενης γενιάς.
Όπως φαίνεται, όλη η επαγγελματική δραστηριότητα του Δημήτρη Ραψωματιώτη έγινε μέσα από την ενωμένη οικογένειά του και μαζί με τον αδερφό του Παναγιώτη. Ο Παναγιώτης Ραψωματιώτης, γεννημένος το 1961, είναι Τεχνολόγος Πολιτικός Μηχανικός και κατέχει τη θέση του Προέδρου της εταιρείας ΡΑΠ ΕΡ Αναπτυξιακή ΑΤΕΒΕ, πρώην ΡΑΨΩΜΑΤΙΩΤΗΣ Α.Ε., ενώ ο Δημήτρης είναι Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος. Σε όλες τις εταιρείες που μαζί δημιούργησαν είναι Πρόεδρος για τις ΑΕ, ως ο μεγαλύτερος σε ηλικία και διαχειριστής, μαζί με τον Δημήτριο. Αρχικά, ο Παναγιώτης εργάστηκε σε μεγάλες τεχνικές εταιρείες, ενώ το 1989 μαζί με τον αδερφό του Δημήτρη ξεκίνησαν τη δική τους επιχειρηματική δραστηριότητα ιδρύοντας την Παν. και Δημ. Ραψωματιώτης Ο.Ε., η οποία στη συνέχεια έγινε Α.Ε. Στην προσωπική του ζωή ο Παναγιώτης είναι παντρεμένος με τη Μαρία Τσουμπρή, από την Αθήνα, δασκάλα, και έχουν αποκτήσει μια κόρη την Ελεάνα, η οποία είναι τελειόφοιτη της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Παναγιώτης παράλληλα εργάζεται και ως πολιτικός μηχανικός.
Οι επαγγελματικοί του στόχοι ταυτίζονται με εκείνους του αδερφού του για το όφελος των οικογενειακών επιχειρήσεων.
Τον λίγο ελεύθερο χρόνο του τον αφιερώνει στην οικογένειά του και του αρέσει το ψάρεμα. Είναι επίμονος άνθρωπος, οργανωτικός, εργατικός, με σημαντικές γνώσεις τεχνικές και κατασκευαστικές, τα οποία λειτουργούν συμπληρωματικά με τον αδερφό του Δημήτριο για την ανάπτυξη των επαγγελματικών τους δραστηριοτήτων.
Γενικά, η απόδοση των επιχειρήσεων στηρίζεται στη διαφορετική αλλά συμπληρωματική πλευρά των απόψεων των δυο αδερφών, καθώς και τη θετική πλευρά των μελών της οικογενείας τους και των στελεχών των επιχειρήσεων.