Το Βασιλικό είναι χτισμένο σε ένα μικρό καταπράσινο οροπέδιο με θέα προς την εύφορη πεδιάδα του Ασωπού ως το Κιάτο και προς τον Κορινθιακό κόλπο ως τον Ακροκόρινθο και τον Ισθμό. Απέχει 5 χιλιόμετρα από το Κιάτο και έχει πληθυσμό 1.000 περίπου κατοίκων.
Κοντά στο χωριό βρίσκονται τα ερείπια της Αρχαίας Σικυώνας που άκμασε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. Η πόλη άλλαξε πολλά ονόματα, όπως Αιγιαλεία, Σικυών, Δημητριάς. Κατά την παράδοση πρώτοι κάτοικοί της ήταν Πελασγοί αυτόχθονες και, σύμφωνα με τον Παυσανία πρώτος βασιλιάς της ήταν ο Αιγιαλέας από τον οποίο ονομάστηκε Αιγιάλεια όλη η περιοχή που αργότερα έλαβε το όνομα Αχαΐα. Το όνομα Σικυών προήλθε ίσως από το όνομα του πρώτου οικιστή, είτε κατ΄ άλλη εκδοχή, πιθανότερη, από την αρχαία λέξη «σικυός» (= αγγούρι) από την μεγάλη παραγωγή κολοκυνθοειδών της περιοχής. Η πόλη κατακτήθηκε από Δωριείς προερχόμενους από το Άργος στα μέσα του 11ου αιώνα και στην συνέχεια αποτέλεσε ένα από τα τρία Δωρικά κράτη στον χώρο της Κορινθίας, την Σικυωνία.
Σημαντικά μνημεία της Αρχαίας Σικυώνας είναι το μεγαλοπρεπές Αρχαίο Θέατρο, από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, όπου φιλοξενούνται πολιτιστικές εκδηλώσεις, και τα πλινθόκτιστα ‒πολύ καλά διατηρημένα‒ ρωμαϊκά λουτρά, τα οποία σήμερα στεγάζουν το αρχαιολογικό μουσείο. Επίσης έχουν αποκαλυφθεί τα θεμέλια του Βουλευτηρίου, ένα ευρύχωρο τετράγωνο οικοδόμημα με τέσσερις σειρές κιόνων στο εσωτερικό, μιας στοάς, ενός ναού, το Γυμνάσιο που χρονολογείται στο 280 π.Χ. και χωρίζεται σε δύο επίπεδα, με κλίμακες επικοινωνίας μεταξύ τους, καθώς και το στάδιο μήκους περίπου 207 μέτρων.
Δυτικά του Βασιλικού, στις όχθες του ποταμού Ελισσώνα, βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Στεφάνου, που είναι Μετόχι της Μονής Λέχοβας, ενώ στα βόρεια του χωριού μέσα στα περιβόλια είναι χτισμένο το γραφικό βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.