Ο Κωνσταντίνος Παληκαράς, του Αποστόλου και της Άννας, γεννήθηκε στο Λασποχώρι (σημερινή Λεύκη) Καρδίτσας το 1938. Τελείωσε το γυμνάσιο Σοφάδων και μετά τη στρατιωτική του θητεία, μετοίκησε στην Αθήνα, όπου αρχικά εργάστηκε ως βιομηχανικός εργάτης και στη συνέχεια προσλήφθηκε στο υπουργείο Υγείας και πρόνοιας το 1964. Υπηρέτησε 33 χρόνια σε διάφορες υπηρεσίες με συνέπεια και υπευθυνότητα. Διετέλεσε πρόεδρος του συνδικαλιστικού κινήματος των υπαλλήλων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του υπουργείου και πρόεδρος της Πανελλήνιας ομοσπονδίας εργαζομένων του υπουργείου όπου υπερασπίστηκε δυναμικά τα δίκαια αιτήματά τους. Συμμετείχε σε συμβούλια και επιτροπές με την ιδιότητα του προέδρου ή του μέλους διοικητικών συμβουλίων, νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, παιδικών σταθμών και παιδικών κατασκηνώσεων.
Το 1968 παντρεύτηκε την Ανδριανή Σπυροπούλου από το Κυνηγού Πυλίας και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αποστόλη το 1968 και τον Βασίλη το 1973. Ο Αποστόλης είναι τεχνικός υπάλληλος της Βουλής, παντρεμένος με την Ανδρονίκη Παπαγεωργίου και έχουν έναν γιο, τον Σάββα. Ο Βασίλης είναι υπάλληλος της εταιρίας ΟΣΥ, παντρεμένος με τη Γεωργία Τσιλιάνη και έχουν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο.
Το 1992 ίδρυσε με την οικογενειακή φίλη Καίτη Φούτρη Κραββαρίτη τον παιδικό σταθμό «Τα Χρυσά Στάχυα» στα Πατήσια.
Το οικογενειακό επώνυμο Παληκαράς είναι γνωστό στην ευρύτερη περιοχή Παλαμά Καρδίτσας από τις αρχές του 19ου αιώνα τουλάχιστον. Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν, όμως, για την προέλευση του ονόματος “Παληκαράς”, δεν τα κατάφεραν.
Ο παππούς του βιογραφουμένου, Κώστας Παληκαράς ήταν γιος του Αθανασίου και της Στεργιανής Παληκαρά, γεννήθηκε το 1880 κάπου στην ευρύτερη περιοχή του Παλαμά, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς η γενέτειρά του.
Ο προπάππους Αθανάσιος εγκαταστάθηκε στο χωριό Λασποχώρι Καρδίτσας -σημερινή Λεύκη- με την οικογένειά του, τον γιο του Κώστα και την κόρη του Βασιλική το 1907. Κυνηγημένοι από τον τσιφλικά της περιοχής Παλαμά και αφού περιπλανήθηκαν και σε άλλα χωριά του κάμπου (Μολώσι, Αστρίτσα και Αμπελώνας), εγκαταστάθηκαν οριστικά μαζί με άλλες οικογένειες Παληκαρά στο Λασποχώρι. Αρχικά και για κάποια χρόνια έμειναν σε χαμηλά πλινθόκτιστα κτίσματα, τις λεγόμενες «σαρτάρες» του τσιφλικά Μιχαήλ Πίχτου. Η αναγκαστική απαλλοτρίωση του τσιφλικιού, εκτάσεως 13.472 στρεμμάτων το 1920 προς αποκατάσταση των ακτημόνων, βρήκε τις οικογένειες Παληκαρά στο Λασποχώρι να εργάζονται ως κολίγοι στα κτήματα του τσιφλικά που αναφέρθηκε.
Με την απαλλοτρίωση δόθηκαν σε κάθε οικογένεια από εκατόν είκοσι (120) στρέμματα γης και από ένα οικόπεδο τριών στρεμμάτων. Έκτοτε έχτισαν τα δικά τους σπίτια και συνέχισαν να καλλιεργούν τα κτήματά τους.
Ο πατέρας του βιογραφουμένου, Αποστόλης Παληκαράς, γεννήθηκε στο Λασποχώρι το 1910. Παντρεύτηκε την Άννα Χρήστου Γκίλη από τη Ρεματιά (σήμερα Ρευματιά) Φαρσάλων και από τον γάμο τους απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον βιογραφούμενο Κωνσταντίνο το 1938, κάτοικο Δήμου Ιλίου, τον Βασίλη το 1939, ο οποίος απεβίωσε το 2017, τη Δήμητρα το 1942, σύζυγο του Σπύρου Καρκάνα, κάτοικοι Πετρούπολης Αττικής και τον Χρήστο το 1944, κάτοικο Κοπεγχάγης Δανίας.
Έπειτα από τη μακρόχρονη και ευδόκιμη υπηρεσιακή θητεία του βιογραφούμενου στο υπουργείο Υγείας, συνταξιοδοτήθηκε το 1996.
Ως συνταξιούχος υπήρξε μέλος μίας συντακτικής ομάδας που εξέδιδε μία τοπική εφημερίδα στο Ίλιον με τίτλο «ΚΥΤΤΑΡΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ». Είναι πρόεδρος του συλλόγου συνταξιούχων υπαλλήλων του Υπουργείου Υγείας με τον οποίον πραγματοποιούν εκδρομές, συνεστιάσεις και διάφορες άλλες εκδηλώσεις.
Είναι συγγραφέας του βιβλίου «ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΟΥ – Οικογένειες Παληκαρά του Λασποχωρίου (Λεύκης) Καρδίτσας».
Τέλος αποτελεί μέλος του δικτύου Οικουμενικός Ελληνισμός και ένθερμα όλα αυτά τα χρόνια υποστηρίζει το έργο του και συνδράμει με τον δικό του τρόπο σ’ αυτήν την τεράστια προσπάθεια.
Πολύ συχνά επισκέπτεται το πατρικό του σπίτι στο χωριό και ασχολείται με την κηπουρική.