Η Ελένη Μουγιακάκου διατηρεί κατάστημα Οπτικών στο Πέραμα Αττικής και είναι Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Περάματος.
Η Ελένη Μουγιακάκου, του Χρήστου και της Αριστέας, γεννήθηκε στο Σκουτάρι Λακωνίας και σε ηλικία μόλις 5 μηνών, οι γονείς της εγκαταστάθηκαν στο Πέραμα Πειραιά, όπου ζει και δραστηριοποιείται επαγγελματικά έως και σήμερα.
Το 1981 παντρεύεται τον Γεώργιο Μπιλιλή και αποκτά δύο κόρες, τη Θεοδώρα και την Κωνσταντίνα-Μαρία. Το 1987 και αφού εργάζεται ήδη 10 χρόνια ως οπτικός, ανοίγει το δικό της κατάστημα Οπτικών στον Πέραμα, το οποίο διατηρεί έως και σήμερα.
Το Σκουτάρι απ’ όπου κατάγεται η βιογραφούμενη είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό και στις μέρες μας αριθμεί 50 μόνιμους κατοίκους. Οι ασχολίες των κατοίκων από παλιά περιορίζονταν σε αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Είναι από τα λιγοστά χωριά της Μάνης όπου υπάρχει τρεχούμενο νερό στη βρύση «Καμπούρη» καθώς επίσης και κάμπος. Γι’ αυτό και κατά τα χρόνια της Κατοχής δεν πείνασαν οι κάτοικοι. Επίσης με τα καΐκια τους, εκείνα τα χρόνια, εκτός από ψάρεμα, έκαναν και αντίσταση.
Στην πλαγιά υπάρχει ένα μοναστήρι, το οποίο ήταν της οικογενείας Μενενάκου και σήμερα έχει αναστηλωθεί και κατοικείται από τους απογόνους της οικογενείας. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ο «Παλαιόπυργος» στον οποίον είχαν πυρποληθεί πολλοί κάτοικοι για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Τούρκοι είχαν σφαγιασθεί από την εμπροσθοφυλακή και πετάχτηκαν στα πηγάδια της περιοχής, τα οποία τότε ονομάσθηκαν «Βρωμοπήγαδα» και δεν ήπιε ποτέ κανείς νερό άλλη φορά. Επίσης, στην πλατεία «Παλαιόπυργου» βρίσκεται η προτομή του αξιωματικού Σ. Σταυριανάκου, ο οποίος ήταν από τους πρώτους πεσόντες στην Κύπρο.
Ο προπάππος Αντώνιος ήταν από το χωριό Σπείρα, όμως από κάποια βεντέτα έφυγε και εγκαταστάθηκε στο Σκουτάρι, αλλάζοντας το επώνυμό του από Μελάς σε Μουγιακάκος. Ο παππούς της βιογραφούμενης, Φίλιππος Μουγιακάκος, παντρεύτηκε τη Σταυρούλα Μανδραπήλια, από αρχοντική οικογένεια του Γυθείου, και απέκτησε πέντε γιους. Ο δεύτερος κατά σειρά, ο Χρήστος, είναι ο πατέρας της βιογραφούμενης.
Η μητέρα της κατάγεται από ένα κοντινό χωριό, το Φλομοχώρι (οικισμό Βάτα). Οι γονείς της μητέρας της είχαν και οι δύο καταγωγή από το Βυζάντιο. Η γιαγιά της ήταν απόγονος της οικογένειας Δεμέστιχα και ο παππούς της απόγονος της οικογένειας Δραγουμάνου.
Ο παππούς της βιογραφούμενης, ο Ανάργυρος Δραγουμάνος, ενώ ήταν από τους πρώτους μηχανοδηγούς του ηλεκτρικού Πειραιά-Αθήνα, αποφάσισε να εγκατασταθεί στο χωριό με την οικογένειά του, για να προσέχει και τους ηλικιωμένους γονείς του. Εκεί η μοίρα του επιφύλαξε τα χειρότερα. Τον σκότωσαν τα ξαδέλφια του και ο θείος του, επειδή μεσολάβησε για ηθικούς λόγους (ο ξάδελφός του είχε αφήσει έγκυο μια κοπέλα του χωριού). Τον σκότωσαν Δευτέρα του Πάσχα, μπροστά στα παιδιά του. Οι δράστες δικάστηκαν ισόβια, όμως στην Κατοχή δυστυχώς βγήκαν, όπως και πολλοί άλλοι. Είναι μεγάλος ο καημός της μητέρας της, η οποία τότε ήταν 5 ετών και είδε όλη τη σκηνή του φόνου και ποτέ δεν ένιωσε τη χαρά της εκδίκησης.
Η βιογραφούμενη τον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την Αγιογραφία και τη ζωγραφική. Έχει λάβει μέρος σε αρκετές εκθέσεις.
Ασχολείται με τα κοινά, έχοντας διατελέσει 10 χρόνια Πρόεδρος του Συλλόγου Εμπόρων Περάματος, καθώς επίσης και Αντιπρόεδρος των Οπτικών.
Από το 2019 έχει εκλεγεί στη Δημοτική Αρχή του Δήμου Περάματος και έχει τη θέση της Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου.
Την προβληματίζει έντονα η συνεχής εγκατάσταση μεταναστών στη χώρα, καθώς βλέπει να χάνονται πολλά από τα ήθη, έθιμα και αρχές του Ελληνισμού. «Πρέπει να διαφυλάξουμε την Εθνική μας κληρονομιά και τις παραδόσεις μας», αναφέρει η ίδια.