Ο Ταξιάρχης Λουκόπουλος γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Διακρίθηκε από μικρή ηλικία για την τιμιότητα και την εργατικότητά του. Έπειτα από πλήθος εργασιών που άσκησε ήδη από πολύ νεαρή ηλικία, το 1992 ξεκίνησε την επιχείρηση «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ», η οποία εξελίχθηκε σε μία πολύ επιτυχημένη εταιρεία στον χώρο παραγωγής και εμπορίας αξεσουάρ αυτοκινήτων στην εγχώρια αγορά. Με την επέκτασή του στον χώρο των μηχανοκίνητων καθιερώθηκε και παραμένει έως και σήμερα η καλύτερη ανώνυμη αντιπροσωπία μοτοσυκλετών στην Ελλάδα. Από το 2002 εισήχθη και στον χώρο των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων με μεγάλη επιτυχία. Είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.
Ο Tαξιάρχης Λουκόπουλος γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Η καταγωγή του είναι από την Περδικόβρυση του νομού Αιτωλοακαρνανίας (Παλιά Συνίστα) στην ορεινή Ναυπακτία.
Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Λουκόπουλος του Ιωάννη, για καθαρά βιοποριστικούς λόγους, μετέβη στην Αθήνα, σε ηλικία μόλις εννέα ετών, όπου και έγινε μικροπωλητής στις μικρές γειτονιές της πόλης. Έτσι κατάφερε να επιζήσει μέσα από τις κακουχίες της εποχής. Ο πόλεμος του 1940 τον βρήκε δύο χρόνια αργότερα και σε ηλικία έντεκα ετών να αναγκάζεται να πουλάει ακόμα και στους Γερμανούς. Συχνά όμως το αντάλλαγμά του ήταν να χειροδικούν εναντίον του.
Μέχρι το 1946 ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος συνέχισε να εργάζεται ως πλανόδιος πωλητής. Ένα χρόνο αργότερα, το 1947, ξεκίνησε να επεξεργάζεται κατεστραμμένες φωτογραφίες από τον πόλεμο. Το 1954 μαθήτευσε πλάι σε κάποιον φωτογράφο και έμαθε την τεχνική της φωτογραφίας. Ασχολήθηκε μέχρι το 1964 πιο εξειδικευμένα με τη φωτογραφία, προχωρώντας και στην αγορά μηχανημάτων.
Παράλληλα με τη δουλειά αυτή, ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος άρχισε να εμπορεύεται και κοσμήματα σε ολόκληρη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά. Σε ηλικία 37 ετών άνοιξε το δικό του μαγαζί, στη οδό Σταδίου, σχετικό με το επάγγελμά του (φωτογραφία και κόσμημα). Στο ξεκίνημα αυτό βοήθησε και η εισροή του κόσμου στα μεγάλα αστικά κέντρα της εποχής εκείνης. Όμως το μαγαζί του λειτούργησε για λίγο χρονικό διάστημα, λόγω των γεγονότων του ΄73-74. Έτσι αναγκάστηκε να προβεί στο κλείσιμό του. Εκείνη την περίοδο γνώρισε τη σύζυγό του, Μαρία Κατσόγιαννου, της οποίας η καταγωγή είναι από το Δίλοφο Φθιώτιδας (πρώην ονομασία Μπρούφλιανη). Το 1965 παντρεύτηκαν και ζουν στον Υμηττό. Απέκτησαν τρία παιδιά. Το 1966 γεννήθηκε ο Ιωάννης, το 1967 η Ευαγγελία και το 1969 ο Ταξιάρχης.
Ο μικρότερος γιος τους, ο βιογραφούμενος Ταξιάρχης, τελείωσε το 1ο Γενικό Λύκειο Υμηττού. Από μικρός διακρίθηκε για το ήθος και την τιμιότητά του, καθώς το 1977 βρήκε στο δρόμο και παρέδωσε (παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένειά του) στο αστυνομικό τμήμα Κ.Γ. το ποσό των 3.500 δρχ., τα οποία αφορούσαν τη σύνταξη υψηλόμισθου στρατιωτικού. Το 1982 σε ηλικία δώδεκα ετών άρχισε να δουλεύει σε ταβέρνα στον Υμηττό, έχοντας παράλληλα και τις υποχρεώσεις του σχολείου του. Δύο χρόνια αργότερα, βρίσκεται να εργάζεται σε βενζινάδικο στην Ηλιούπολη και σε ηλικία 16-18 χρόνων εργάστηκε σε ψησταριά στη Γλυφάδα. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, επέδειξε για ακόμη μία φορά εργατικότητα και τιμιότητα τα οποία και εκτιμήθηκαν από τα αφεντικά του. Για τον λόγο αυτό μεταφέρθηκε σε εστιατόριο πολυτελείας, σε υπεύθυνο πόστο.
Τον Ιανουάριο του 1988 δήλωσε εθελοντής στην Αεροπορία και υπηρέτησε στην Τρίπολη, στο Καβούρι και κατόπιν στη Μύκονο. Παράλληλα όμως προσπαθούσε να αποκτήσει γνώση της Αγγλικής γλώσσας καθώς και τον χειρισμό computer και τηλετύπων από όπου και κατάφερε να αποκτήσει το δίπλωμα χειριστή COSMIC OL. Ωστόσο και ως στρατιώτης ακόμα, συνέχισε να εργάζεται, πατώντας στάμπες σε αθλητικές φόρμες και άρχισε να ασχολείται με το service μοτοσικλετών για περίπου τέσσερις μήνες. Τον Σεπτέμβριο του 1989 απολύθηκε από την Αεροπορία.
Τον Δεκέμβριο του 1989 καταπιάστηκε με εξωτερικές εργασίες σε βιοτεχνία υποδημάτων, αλλά το ανήσυχο πνεύμα του τον οδήγησε το 1990 να εργάζεται παράλληλα και σε μαγαζί, τοποθετώντας ραδιοκασετόφωνα και συναγερμούς αυτοκινήτων. Ένα χρόνο μετά, το 1991, γράφτηκε και παρακολούθησε την τότε νεοϊδρυθείσα κρατική σχολή τραυματιοφορέων-οδηγών του ΕΚΑΒ, από όπου και απέκτησε με επιτυχία το δίπλωμα του τραυματιοφορέα του ΕΚΑΒ.
Παρ’ όλο που μπορούσε να διοριστεί στον Δημόσιο τομέα, επέλεξε να ξεκινήσει το 1992 την προσωπική του επιχείρηση, σε ένα υπόγειο μόλις 16 τ.μ., κατασκευάζοντας τσαντάκια για ραδιοκασετόφωνα αυτοκινήτων, τα οποία, για την εποχή εκείνη, ήταν πρωτοποριακή ιδέα. Η κατασκευή τους (κόψιμο) γινόταν από τον ίδιο τον Ταξιάρχη. Αυτή η ιδέα υλοποιήθηκε με επιτυχία, αγοράζοντας τον Μάιο του 1992 τα πρώτα του καινούρια μηχανήματα για την κοπή και ραφή των προϊόντων, φέρνοντας έτσι και δεύτερο άτομο στη μικρή του επιχείρηση, την αδελφή του.
Με γνώμονα πάντα την καλή ποιότητα και πιστεύοντας στην ελληνική αγορά, εδραίωσε το 1993 τον λογότυπο «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» ως φίρμα όλων των προϊόντων που κατασκεύαζε. Τον ίδιο χρόνο, η επιχείρηση αναγκάζεται να αλλάξει επαγγελματική στέγη και να μεταφερθεί σε ιδιόκτητο κτίριο 80 τ.μ. στην περιοχή του Υμηττού. Αμέσως η φίρμα του γίνεται γνωστή στον χώρο των αξεσουάρ αυτοκινήτων και η εμπιστοσύνη των πελατών έναντι της επιχείρησης οδηγεί τον Ταξιάρχη στις πρώτες μεγάλες συνεργασίες με τα Super Market «ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ ΑΕ», «ΥΠΕΡ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ» και «ΝΙΚΗ ΑΕ». Το 1994 κλείνει ακόμα περισσότερες συνεργασίες, με τα Super Market «MAKRO AE», «ΚΟΚΩΣΗΣ ΑΕ» και «ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΟΕ». Η γκάμα πλέον των προϊόντων «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» από 3-4 είδη γίνεται 40, εκ των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό κατασκευάζεται εντός της μικρής ελληνικής βιοτεχνίας.
Το 1995 και σε ηλικία μόλις 26 ετών, εδραιώνει την θέση του, μπαίνοντας στον πολυεθνικό όμιλο “CONTINENT”, στην ελληνική αλυσίδα “METRO”, αλλά και σε μία σειρά άλλων επώνυμων εταιρειών και Super Market της ελληνικής επικράτειας.
Η επαγγελματική σκέψη ωριμάζει και η εταιρεία «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» προσανατολίζεται προς το εμπόριο και άλλων ειδών που αφορούν το αυτοκίνητο (κυρίως αξεσουάρ), με αποτέλεσμα την αύξηση του εμπορικού του ονόματος στο 5-7% της αγοράς. Άρχισε τότε να επισκέπτεται κράτη του εξωτερικού και εισήγαγε διάφορα είδη, πάντα με την επωνυμία «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ», διαμορφώνοντας έτσι την επιχείρηση σε βιοτεχνία και εμπορία αξεσουάρ αυτοκινήτου.
Ο ιδανικός συνδυασμός ποιότητας και προσιτών τιμών υπήρξε πάντα ο βασικός στόχος του επιχειρηματία. Ακολούθησαν διάφορες συνεργασίες και επαφές με την «παραδοσιακή αγορά» καθώς και με πρατήρια καυσίμων. Το 1995 έγινε η κατοχύρωση του λογότυπου «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» και η επιχείρηση αντιπροσωπεύει πλέον το 10-12% της αγοράς στα αξεσουάρ παραγωγής και εμπορίας. Άρχισε επίσης να συνεργάζεται με βιοτεχνίες, πολυεθνικές εταιρείες και αντιπροσωπείες αυτοκινήτων όπως η “ΤΟΥΟΤΑ”, η “OPEL” και άλλες.
Το 1996 προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα επωνυμία το όνομα “DACAR” διαθέτοντας έτσι η επιχείρηση δύο λογότυπους (ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ και DACAR) οι οποίοι είναι καταχωρημένοι πανευρωπαϊκά. Έτσι, η εταιρεία αγγίζει πλέον τα 200 προϊόντα, με κάλυψη του 15-17% της αγοράς και καταξιώνεται στον χώρο του αυτοκινήτου κάνοντας το όνομα «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» γνωστό και στο εξωτερικό, λόγω των μεγάλων συνεργασιών με ξένους οίκους από όλον τον κόσμο. Οι αναγκαίες επαφές της εταιρείας με το εξωτερικό οδηγούν τον επιχειρηματία -πλέον- βιογραφούμενο να διορθώσει τα αγγλικά του και να μάθει από μόνος του την ιταλική γλώσσα.
Το 1997 ξεκίνησαν οι εμπορίες με αντιπροσωπείες εκτός Αττικής (Θεσσαλονίκη, Κρήτη) και ένα χρόνο μετά εξαπλώνεται και στην Καλαμάτα, τη Ζάκυνθο, τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Το 1998 τα προϊόντα της εταιρείας φτάνουν σε αριθμό τα 500-600, με αύξηση παραγωγής αλλά και εισαγωγών, πάντα κάτω από το ελληνικό όνομα της εταιρείας. Επίσης επιτυγχάνεται η εξαγωγή προϊόντων της «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» στη γειτονική Ιταλία. Τον ίδιο χρόνο η επιχείρηση μετατρέπεται σε ΕΠΕ, λόγω της μεγάλης αύξησης του τζίρου της.
Οι επαγγελματικές βλέψεις του επιχειρηματία όμως δεν σταματούν εδώ και καθώς οι δραστηριότητες της εταιρείας επεκτείνονται, δημιουργούνται δύο νέες βιοτεχνίες δαπέδων και υγρών για το αυτοκίνητο. Η μεγάλη αυτή άνοδος δημιούργησε στην εταιρεία την ανάγκη να προχωρήσει στην κατασκευή νέου ιδιόκτητου κτιρίου 800 τ.μ. στην περιοχή της Δάφνης, με το ανθρώπινο εργατικό δυναμικό να αποτελείται από 11 άτομα άριστα καταρτισμένα στον τομέα τους και πέντε αντιπροσώπους. Οι στόχοι της εταιρείας «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ» ήταν η επέκταση εξαγωγών των προϊόντων της στα Βαλκάνια και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Για το λόγο αυτό τα συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό αποτελούσαν μέρος του ετήσιου προγράμματος του επιχειρηματία.
Το ανήσυχο πνεύμα του, η επιθυμία για επέκταση της επιχείρησής του, οι επαφές με τις χώρες του εξωτερικού, καθώς και η σχέση του ίδιου με τα μηχανάκια από παιδί, οδήγησαν στην ιδέα εισαγωγής μηχανοκίνητων (παπιών, scooters, γουρούνες, buggy κ.ά.) από το μεγαλύτερο εργοστάσιο του κόσμου, την Κίνα. Από το 1998-2000 λοιπόν η εταιρεία «ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΕΠΕ» απέκτησε δύο δραστηριότητες, αυτή της βιοτεχνίας και εμπορίας ειδών αυτοκινήτου (που ήδη λειτουργούσε) αλλά και αυτής της εμπορίας μοτοσυκλετών. Το λογότυπο των μοτοσυκλετών καθιερώθηκε ως “TCB MOTORS HELLAS” και παραμένει έως και σήμερα ως η καλύτερη ανώνυμη αντιπροσωπία μοτοσυκλετών στην Ελλάδα.
Η αδιάκοπη εργασία και πάθος του ίδιου, οδήγησε στη δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου συνεργατών σε ολόκληρη την Ελλάδα (Κρήτη, Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Βόρεια Ελλάδα, Νησιά) για αντιπροσώπευση της “TCB”, εισάγοντας έτσι σε κάθε μέρος της χώρας τα μηχανάκια TCB. Παράλληλα με την ανάπτυξη του δικτύου, το 2003 ήρθαν συνεργασίες με μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες όπως η “PRACTIKER” και η “ALEX PACK” για την πώληση των μηχανακίων αλλά και των αξεσουάρ αυτοκινήτου που εξακολουθούσε να εισάγει η εταιρεία. Η συνεργασία με τον όμιλο «ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ» παραμένει έως και σήμερα ενεργή.
Η επιχειρηματική αυτή κίνηση εκτόξευσε την εταιρεία, δημιουργώντας την ανάγκη για νέα στέγη, την οποία και δημιούργησε ο επιχειρηματίας στο Μενίδι (Αχαρναί Αττικής) το 2003. Πρόκειται για ένα ιδιόκτητο ακίνητο 2.300 τ.μ., το οποίο παραμένει έως σήμερα η έδρα της εταιρείας.
Το 2002 και ενώ οι εισαγωγές και η παραγωγή της εταιρείας εξακολουθούν την ανοδική τους πορεία, ο βιογραφούμενος στέφει πλέον το ενδιαφέρον του στον τομέα του τουρισμού, ο οποίος αποτελεί το βασικότερο στοιχείο οικονομικής δραστηριότητας της Ελλάδας, χτίζοντας ένα ξενοδοχείο στην περιοχή της Πελοποννήσου. Το “Anilio Plaza Apartments & Studios” στη Ζαχάρω Ηλείας είναι γεγονός.
Το 2004 ο επιχειρηματίας αποφασίζει να εισαχθεί στο χώρο της τουριστικής ναυτιλίας, αγοράζοντας μία θαλαμηγό 30 μέτρων και ονομάζοντάς το “MANA”, με σκοπό την ενοικίαση αυτής κυρίως σε ξένους επιχειρηματίες. Δημιουργεί έτσι την εταιρεία “ΤΡΙΗΡΗΣ YACHTING”, η οποία δραστηριοποιείται για τέσσερα χρόνια.
Τα επόμενα χρόνια, έχοντας πλέον και τρίτο παιδί (2006), αποφασίζει να επεκτείνει το συγκρότημα “Αnilio Plaza”, δημιουργώντας τη δεύτερη πτέρυγα αυτού. Το 2016 έρχεται στο πλευρό του η πρώτη του κόρη, η οποία αποφοίτησε από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, προχωρώντας στην αναβάθμιση του ξενοδοχείου, με τη δημιουργία ξεχωριστών εγκαταστάσεων για τη φιλοξενία των επισκεπτών με νέες παροχές και δραστηριότητες. Το 2018 ακολουθεί και η δεύτερη κόρη του τις επιχειρήσεις, απόφοιτη του Τμήματος Χρηματοοικονομικών του Πανεπιστημίου Πειραιά στην Αθήνα. Έχοντας πια αγαπήσει τον τομέα του τουρισμού και αποκτώντας εμπειρία και επιτυχία χρόνων σε αυτόν, ο επιχειρηματίας εξακολουθεί μέχρι σήμερα να δραστηριοποιείται στον τομέα της φιλοξενίας. Τα σχέδια ανάπτυξης δεν σταματούν, αφού σήμερα η οικογένεια έχει στα σκαριά τη δημιουργία της τρίτης πτέρυγας του συγκροτήματος “Anilio Plaza”. Επόμενος στόχος αναδεικνύεται η δημιουργία αλυσίδας του “Anilio Plaza” και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Πλέον, ο επιχειρηματίας αποσύρθηκε αλλά βοηθά συμβουλευτικά τις κόρες του, συνεχίζοντας τη σταθερή και υγιή πορεία των 32 ετών της εταιρείας. Έτσι έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα χόμπι του, το μπάσκετ που αποτελούσε πάντα το άθλημά του, τη θάλασσα και τα σπορ της που τον ηρεμούν, αλλά και το χειμερινό σκι, το οποίο έχει αγαπήσει τα τελευταία χρόνια.
Ο Ταξιάρχης Λουκόπουλος είναι παντρεμένος με την Δέσποινα Αρβανιτίδου από την Αθήνα, με την οποία γνωρίστηκαν το 1987 και παντρεύτηκαν το 1994. Έχουν τρία παιδιά, τη Μαρία, 26 ετών (γεννημένη το 1995), την Βάγια, 25 ετών (γεννημένη το 1996) και τον Κωνσταντίνο 15 ετών (γεννημένο το 2006).