Κουππάρη Ηλιάνας

Οι ρίζες της οικογένειας της Ηλιάνας Κουππάρη χάνονται στην Κύπρο και συγκεκριμένα στο χωριό Πόλη Χρυσοχούς από την πλευρά του πατέρα της και από την Περιστερώνα της Πάφου από την πλευρά της μητέρας της. Η ίδια γεννήθηκε το 1963 στην Πόλη Χρυσοχούς της Πάφου, ενώ σήμερα ζει στον Πετριτή της Κέρκυρας, όπου διατηρεί φαρμακείο.

 

Ο παππούς της βιογραφούμενης από την πλευρά του πατέρα της, Μιχαήλ Κουππάρης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δρούσια της Πάφου. Ήταν κτηματίας και παράλληλα αστυνομικός. Όταν παντρεύτηκε τη σύζυγό του, Τριανταφυλλιά Στυλιανού, από την Πόλη Χρυσοχούς, εγκαταστάθηκαν στην Πόλη και απέκτησαν δύο παιδιά, τον πατέρα της βιογραφούμενης Αντρέα και τη Χριστίνα. Δυστυχώς, ο Μιχαήλ έφυγε πολύ νέος από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 32 ετών, εξαιτίας διάτρησης στομάχου. Η γιαγιά, μετά τον θάνατο του συζύγου της, δυσκολεύτηκε πολύ να μεγαλώσει τα παιδιά της. Για να μην τους λείψει τίποτα, καλλιεργούσε τα κτήματα με τη βοήθεια των εργατών.

Ο Χριστόδουλος Νίττης, παππούς της βιογραφούμενης από την πλευρά της μητέρας της, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Περιστερώνα της Πάφου. Ήταν αγρότης, καλλιεργούσε χαρουπιές, αμυγδαλιές, αμπέλια και λίγα οπωροκηπευτικά, επειδή το έδαφος ήταν πετρώδες. Παράλληλα, ασχολούνταν με την εκτροφή αμνοεριφίων. Ένωσε τη ζωή του με την Αργυρή από την Περιστερώνα Πάφου και μαζί απέκτησαν έξι παιδιά: τη Χριστίνα και την Κυριακού, οι οποίες δεν ζουν σήμερα, τη Μαρία, την Ερασμία, την Άννα και τον Γιώργο, ο οποίος έζησε και πέθανε στην Αφρική. Ο παππούς Χριστόδουλος έφυγε από τη ζωή όταν η βιογραφούμενη ήταν πολύ μικρή, ενώ η γιαγιά Αργυρή έφυγε πλήρης ημερών.

Ο πατέρας της βιογραφούμενης, Ανδρέας Κουππάρης, γεννήθηκε το 1923 στην Πόλη Χρυσοχούς, όπου και μεγάλωσε. Έμεινε, δυστυχώς, ορφανός από πατέρα σε ηλικία οκτώ χρόνων. Παρακολούθησε το ελληνικό δημοτικό σχολείο και μετά την αγγλόφωνη ιδιωτική σχολή του κυρίου Μηναΐδη. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με τη γεωργία, καλλιεργώντας για πολλά χρόνια πορτοκαλιές, λεμονιές, μανταρινιές, ελιές, σιτάρι, κριθάρι, κουκιά και βίκο για ζωοτροφή. Ένωσε τη ζωή του με τη Μαρία Νίττη από την Περιστερώνα της Πάφου και μαζί απέκτησαν επτά παιδιά: τον Μιχάλη, που ζει στην Αθήνα, ήταν ομότιμος καθηγητής Αναλυτικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πλέον είναι συνταξιούχος, τη Γεωργία, πρώην μικροβιολόγο και συντονίστρια διευθύντρια στο Νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ» και νυν συνταξιούχος, τον Αλέξανδρο, μηχανικό αυτοκινήτων στην Κύπρο, τον Στέλιο, επίσης μηχανικό αυτοκινήτων, ο οποίος ζει στην Αυστραλία. Ο γιος τους, Σπύρος, είναι γεωπόνος στη Λεμεσό της Κύπρου, ενώ η μικρότερη κόρη τους, Χρίστη, είναι οδοντοτεχνίτης και ζει στη Λευκωσία της Κύπρου. Το έκτο παιδί της οικογένειας είναι η βιογραφούμενη Ηλιάνα. Το 1963, όταν έγιναν επεισόδια με τους Τουρκοκύπριους, ο Ανδρέας Κουππάρης φύλαγε σκοπιά, ως μέλος της πολιτοφυλακής της Πόλης. Το 1974, όταν η βιογραφούμενη ήταν 11 ετών, σημειώθηκε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ένα γεγονός που αναστάτωσε και δυσκόλεψε τη ζωή της οικογένειας, όπως και χιλιάδων προσφύγων που κατέφυγαν στην ελεύθερη περιοχή. Ο Ανδρέας Κουππάρης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, ενώ η σύζυγός του, Μαρία, είναι σήμερα 96 ετών και ζει στην Πόλη Χρυσοχούς.

Η βιογραφούμενη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1963 στην Πόλη Χρυσοχούς, η οποία ανήκει στην επαρχία της Πάφου στην Κύπρο. Εκεί έζησε μέχρι την ηλικία των 18 χρόνων, οπότε και τελείωσε το λύκειο. Την ίδια χρονιά, το 1981, εισήχθη στη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών, την οποία τελείωσε το 1987. Την επόμενη χρονιά, άνοιξε φαρμακείο στα Βασιλάτικα της Κέρκυρας, νησί από το οποίο κατάγεται ο σύζυγός της. Το φαρμακείο λειτούργησε εκεί μέχρι το 1994, οπότε και μεταφέρθηκε στον Πετριτή της Κέρκυρας, περιοχή όπου διέμενε η βιογραφούμενη, και συγκεκριμένα στη θέση Βολιμιές. Εκεί βρίσκεται και λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Στη διάρκεια των φοιτητικών της χρόνων στην Αθήνα, η Ηλιάνα Κουππάρη γνώρισε και παντρεύτηκε τον Ιωάννη Παγκράτη, ο οποίος καταγόταν από τον Πετριτή της Κέρκυρας. Με τον σύζυγό της, ο οποίος είναι πτυχιούχος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, η βιογραφούμενη απέκτησε τρία παιδιά: τη Στέλλα, τη Μαρία και τον Βασίλη. Η Στέλλα, γεννημένη το 1986, είναι πτυχιούχος νηπιαγωγός του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Η γεννημένη το 1988 Μαρία είναι πτυχιούχος αισθητικής του Τ.Ε.Ι Αθηνών, ενώ ο Βασίλης, γεννημένος το 1992, φοιτά στη Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών.

Η βιογραφούμενη είναι μέλος του Φαρμακευτικού Συλλόγου της Κέρκυρας καθώς και του Συλλόγου Κυπρίων Κέρκυρας «ΕΥΑΓΟΡΑΣ». Αγαπά ιδιαίτερα τη φύση, τους περιπάτους, τη θάλασσα και τα ζώα.

 

ΠΟΛΗ ΧΡΥΣΟΧΟΥΣ

 

Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της Κύπρου και ανήκει στην επαρχία Πάφου. Ο ποταμός που διέσχιζε την περιοχή έφερνε ψήγματα χρυσού και έτσι αιτιολογείται η ονομασία της πόλης.

Κατά την εποχή των Πτολεμαίων, στην ίδια θέση άκμασαν δύο βασίλεια, το «Μάριο» και η «Αρσινόη». Οι ανασκαφές στην περιοχή έφεραν στο φως πολλά αρχαιολογικά ευρήματα που βρίσκονται στο μουσείο της πόλης.

Πριν την τουρκική εισβολή το 1974, ζούσαν στην περιοχή περίπου 500 Τουρκοκύπριοι και διπλάσιοι Ελληνοκύπριοι. Σε αυτούς προστέθηκαν πολλοί πρόσφυγες από τα κατεχόμενα, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα σπίτια των Τουρκοκυπρίων που έφυγαν για τη βόρεια Κύπρο με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Σήμερα, ο πληθυσμός της Πόλης Χρυσοχούς είναι ακόμη μεγαλύτερος λόγω της συνένωσής της με διπλανά χωριά, όπως το Προδρόμι.

Η πλειονότητα των κατοίκων ασχολείται με τη γεωργία και τον τουρισμό. Ο υδατοφράκτης που έγινε βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη των καλλιεργειών, ενώ η λειτουργία μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και τουριστικών καταλυμάτων ενισχύει την τοπική οικονομία.

Η θάλασσα απέχει μόλις ενάμισι χιλιόμετρο από το κέντρο της πόλης. Παλαιότερα, λειτουργούσε στην περιοχή «Λίμνη» μεταλλείο χαλκού και πυρίτη, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω εξάντλησης των κοιτασμάτων και γύρω του κτίστηκαν εξοχικές κατοικίες.

Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το τουριστικό χωριό «Λατσί» με πολλές ψαροταβέρνες και μαρίνα για τουριστικά σκάφη. Εκεί, την ημέρα του Αγίου Πνεύματος, γίνεται η γιορτή του Κατακλυσμού. Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων πραγματοποιούνται θαλάσσια αγωνίσματα. Σε ένα από αυτά, οι συμμετέχοντες προσπαθούν να πιάσουν μία σημαία, στερεωμένη στην άκρη ενός πασσάλου, αλειμμένου με λιπαντική ουσία. Το εγχείρημα είναι πράγματι δύσκολο και οι διαγωνιζόμενοι καταλήγουν στη θάλασσα. Την ημέρα της γιορτής επιτρέπονται τα μπουγελώματα σε όλες τις γειτονιές. Τη Δευτέρα του Πάσχα, γίνονται γιορτές σε όλα τα γύρω χωριά με αγωνίσματα, τσουβαλοδρομίες, παραδοσιακούς χορούς με κυπριακές στολές και γλέντι με μουσική.

Κοντά στην Πόλη βρίσκονται και τα χωριά της Λαόνας, το «Νιόχωρκο» (Νεοχώριο), η Δρούσα, η Ίνια και ο Κάθηκας. Από εκεί ξεκινά η περιοχή Natura της Χερσονήσου του Ακάμα. Κοντά είναι, επίσης, τα «Λουτρά της Αφροδίτης». Σε μία πανέμορφη φυσική σπηλιά με νερά που στάζουν σύμφωνα με τη μυθολογία έκανε το μπάνιο της η θεά της ομορφιάς. Ανατολικά της πόλης βρίσκεται το χωριό Αργάκα, το οποίο είναι γνωστό για τα πρώιμα λαχανικά του, που καλλιεργούνται σε θερμοκήπια.