Ο Στέφανος Κούλης γεννήθηκε το 1953. Είναι Ψυχίατρος και Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών Πάτρας. Είναι έγγαμος και πατέρας πέντε παιδιών.
Οι ρίζες του βιογραφούμενου από την πλευρά του πατέρα του, είναι από τον Αστρά -ο οποίος βρίσκεται στα όρια των νομών Ηλείας, Αχαΐας και Αρκαδίας- ενώ από την πλευρά της μητέρας του, από τα Τσουκαλαίικα, που βρίσκονται στον νομό Αχαΐας. Από την πλευρά του πατέρα του, ο παππούς του, Οδυσσέας Κούλης, ήταν έμπορος και η γιαγιά του, Θεώνη Κούλη, ήταν αρχόντισσα, μοδίστρα με πολλές μαθήτριες. Δεν γνώρισε κανέναν από τους δύο επειδή απεβίωσαν το 1934 και το 1942 αντίστοιχα. Από την πλευρά της μητέρας του, ο παππούς Παναγιώτης Παπανδρέου απεβίωσε το 1955, όταν ο βιογραφούμενος ήταν δύο ετών. Η γιαγιά, Βασιλική Παπανδρέου, απεβίωσε το 1975. Έλεγε πολλά γνωμικά με λαϊκή σοφία, τα οποία χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα ο βιογραφούμενος στην ιατρική του πρακτική. Η γιαγιά του ήταν σοφός άνθρωπος, με βαθιά λαϊκή θρησκευτική πίστη. Όλοι την εκτιμούσαν και ο βιογραφούμενος την αγαπούσε πολύ.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Χρήστος Κούλης, ήταν έμπορος, άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος με έντονη κοινωνική δράση. Απεβίωσε το 1998. Παντρεύτηκε τη Μαρία Παπανδρέου και απέκτησαν εννέα παιδιά. Η μητέρα του βιογραφούμενου, Μαρία, ήταν άνθρωπος της οικογένειας, με φιλανθρωπική δράση υπέρ των φτωχών και πολύ θρησκευόμενη. Απεβίωσε κι εκείνη, σε ηλικία ενενήντα εννέα ετών. Από τα παιδιά της οικογένειας, πρώτη ήταν η Θεώνη, Φιλόλογος και Καθηγήτρια που υπήρξε η «μητέρα μετά την μητέρα». Δεύτερος ήταν ο Παναγιώτης, Αρχικαπετάνιος του Εμπορικού Ναυτικού. Ο μεγάλος αδερφός της οικογένειας απεβίωσε το 2014. Τρίτος ο Οδυσσέας, Μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού. Υπήρξε άνθρωπος με πολλά ταλέντα και απεβίωσε το 2013. Τέταρτος ήταν ο Παύλος, ταλαντούχος Θεολόγος με αξιοθαύμαστο τρόπο ζωής και μεγάλη δύναμη ψυχής. Αντιμετώπισε την επί είκοσι τρία έτη αρρώστια του (σκλήρυνση κατά πλάκας) με γενναιότητα και με βαθιά πεποίθηση ότι ήταν δώρο θεού και ευκαιρία για αναγέννηση. Γι’ αυτό, στην επέτειο της αρρώστιας του έκανε Θεία Λειτουργία, όπου καλούσε τους φίλους του και τους κερνούσε. Για εκείνον, αυτή ήταν η γιορτή του. Απεβίωσε το 1992. Πέμπτη ήταν η Βάσω, Ιατρός και συγκεκριμένα Μικροβιολόγος. Είναι η ιατρός της οικογένειας και επιτελεί, με τον τρόπο της, αφανές φιλανθρωπικό έργο. Έκτη η Αγνή, η οποία είναι Συνταξιούχος Δημόσιος Υπάλληλος και συντρέχει με τον σύζυγό της όλη την πατρική οικογένεια. Έβδομος ο Πέτρος, ο οποίος είναι τυπογράφος και αποτελεί τον καλλιτέχνη της οικογένειας. Όγδοος ο βιογραφούμενος, Στέφανος και τελευταία η Ειρήνη, Απόφοιτη του Παντείου Πανεπιστημίου και Συνταξιούχος υπάλληλος της ΔΕΗ, πρεσβυτέρα και μητέρα οκτώ παιδιών.
Ο Στέφανος Κούλης γεννήθηκε το 1953 στην Πάτρα. Τελείωσε το σχολείο και εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Με μεταγραφή -ως μέλος πολυμελούς οικογένειας- ήρθε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε επί διετία την Πατρίδα, στο πλαίσιο της στρατιωτικής του θητείας, ως Ιατρός Στρατιωτικών Μονάδων (Χίος, Κύμη κλπ). Ακολούθησε το αγροτικό ιατρείο επί δεκαπέντε μήνες στην Καλή Κώμη, στην περιοχή της Αργιθέας (Άγραφα) του Νομού Καρδίτσας, με πρωτόγονες συνθήκες διαβίωσης: χωρίς συγκοινωνία και ηλεκτρικό ρεύμα και με τρίμηνο αποκλεισμό λόγω χιονοπτώσεων τον χειμώνα. Όμως, ήταν μία πάρα πολύ καλή εμπειρία, αφού τον αγκάλιασε η απλότητα και η ζεστασιά των ανθρώπων της περιοχής. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε αποτέλεσαν διαπαιδαγώγηση για εκείνον.
Η άσκηση για την ειδικότητα της Ψυχιατρικής ξεκίνησε με τον έναν χρόνο της Νευρολογίας στη Νευρολογική Κλινική του Νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού στην Αθήνα, όπου και γνώρισε τη σύζυγό του. Τα τρία χρόνια άσκησης στην Ψυχιατρική, τα πραγματοποίησε στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου Αθηνών. Η κλινική και η εκπαιδευτική εμπειρία στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο ήταν εξαιρετική και απετέλεσε τη βάση της επαγγελματικής του πορείας ως Ψυχίατρος. Εκεί γνώρισε δύο σημαντικές προσωπικότητες της Ψυχιατρικής, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επαγγελματική και όχι μόνο εξέλιξη, τον Καθηγητή Ψυχιατρικής Γεώργιο Χριστοδούλου και κυρίως τον Καθηγητή Ψυχιατρικής, εξαιρετικό επιστήμονα και δάσκαλο και θαυμάσιο άνθρωπο, Ιωάννη Παπακώστα. Μετά την ολοκλήρωση της ειδικότητάς του το 1987, εργάσθηκε στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινήτειου ως Ψυχίατρος για μία τριετία.
Από το 1992 είναι στη Δομή Ψυχικής Υγείας του Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών (ΕΚΕΨΥΕ) στην Πάτρα. Το ΕΚΕΨΥΕ είναι κοινωφελής οργανισμός ιδιωτικού δικαίου που παρέχει υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες, υπηρετώντας τις αρχές της κοινοτικής-κοινωνικής ψυχιατρικής, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από την κλινική και θεωρητική εμπειρία, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Για την πραγμάτωση των σκοπών του, το Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών οργάνωσε δίκτυο υπηρεσιών με προληπτική και θεραπευτική λειτουργία καθώς και μία πολυδιάστατη εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα.
Η ενασχόλησή του με την κοινωνική επανένταξη πήρε σάρκα και οστά στο Κέντρο Ημέρας του ΕΚΕΨΥΕ, όπου είκοσι-πέντε περίπου πρόσωπα με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα, απασχολούνται δημιουργικά σε καθημερινή βάση αναπτύσσοντας τις δεξιότητές τους σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Η ανάγκη για την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων του Κέντρου Ημέρας, μέσα σ’ ένα δύσκολο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, ώθησε τον βιογραφούμενο να πάρει την πρωτοβουλία και με την ενεργή και εθελοντική συμπαράσταση του φιλότιμου προσωπικού του ΕΚΕΨΥΕ, να δημιουργήσουν επιχειρήσεις ειδικού σκοπού, προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις προστατευμένης ή υποστηριζόμενης εργασίας γι’ αυτήν την ευαίσθητη κι ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε με τη δημιουργία μιας θυγατρικής του ΕΚΕΨΥΕ μη κερδοσκοπικής επιχείρησης με την επωνυμία «Φλόγα Ελπίδας», με μοναδικό επιχειρηματικό αντικείμενο την κηροπλαστική. Στη δραστηριότητα αυτή, εργάσθηκαν επί δέκα χρόνια αρκετοί από τους αποφοίτους του Κέντρου Ημέρας. Μάλιστα, τέσσερις από αυτούς συμπλήρωσαν συντάξιμα ένσημα και λαμβάνουν πλέον μια ικανοποιητική σύνταξη.
Ο κύκλος αυτής της εταιρείας μετά από δέκα χρόνια έκλεισε και στη θέση της δημιουργήθηκε ο Κοι.Σ.Π.Ε. «Φάρος» (Κοινωνικός Συνεταιρισμός Περιορισμένης Ευθύνης) που αποτελεί μια νέα μορφή συνεταιρικής επιχειρηματικής δράσης. Σκοπός του είναι η κοινωνική ενσωμάτωση και η επαγγελματική ένταξη των ατόμων με σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα ώστε να συμβάλλει κατά το δυνατόν στην οικονομική τους επάρκεια και αυτονομία. Ο «Φάρος» ιδρύθηκε το 2006 ως αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας στον οποίο συμμετέχουν ως εταίροι 80 περίπου πρόσωπα με ψυχιατρικά προβλήματα, τριάντα περίπου επαγγελματίες Ψυχικής Υγείας και δώδεκα κοινωνικοί φορείς που υποστηρίζουν την προσπάθεια αυτή, όπως για παράδειγμα η 6η Υγειονομική Περιφέρεια, ο Δήμος Πάτρας, τα Νοσοκομεία της πόλης, το ΕΚΕΨΥΕ, ο Ιατρικός Σύλλογος Πατρών, η Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Ιονίων Νήσων, καθώς και δύο Σύλλογοι Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία.
Στην προσωπική του ζωή, ο Στέφανος είναι έγγαμος με τη Βασιλική, Ιατρό Κυτταρολόγο, Διευθύντρια του Κυτταρολογικού Εργαστηρίου του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας». Η Βασιλική στηρίζει αφανώς όχι μόνο το έργο του ΕΚΕΨΥΕ και του Κοι.Σ.Π.Ε. «Φάρος» αλλά και άλλων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων στην περιοχή. Από τον γάμο τους απέκτησαν πέντε παιδιά. Η Βασιλική είναι η κολόνα της οικογένειας. Πρώτη είναι η Μαρία, Κλινικός Ψυχολόγος, δεύτερος ο Χρήστος, που είναι τελειόφοιτος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και δραστηριοποιείται στην εστίαση. Ακολουθεί ο Ελευθέριος, ο οποίος είναι πτυχιούχος της Νοσηλευτικής Σχολής του ΑΤΕΙ Πάτρας, ενώ τέταρτος είναι ο Παύλος, πτυχιούχος Κοινωνικής Εργασίας του ΑΤΕΙ Πατρών. Ο πιο μικρός της οικογένειας, ο Ανδρέας, έχει κλίση και δραστηριοποιείται κι αυτός στον τομέα της εστίασης. Όλοι εργάζονται και απασχολούνται στον τομέα των σπουδών τους και των επιλογών τους.