Ο Αντώνιος Βασιλογιαννακόπουλος γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα και κατάγεται από την Κορώνη Μεσσηνίας. Είναι ιατρός Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος, Διευθυντής της Β΄ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν.
Ο παππούς του, Αντώνιος Βασιλογιαννακόπουλος, βρέθηκε σε νεαρή ηλικία στις Η.Π.Α. ως μετανάστης για ένα καλύτερο μέλλον. Ωστόσο, επανήλθε ως εθελοντής στην Ελλάδα και συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους. Παντρεύτηκε τη Σοφία Γαϊτάνη και απέκτησε έξι παιδιά, την Αναστασία, την Ελένη, την Κατερίνα, τον Παναγιώτη, τη Μαρία και τον Απόστολο.
Ο πατέρας του, Παναγιώτης Βασιλογιαννακόπουλος, δραπέτευσε με βάρκα σε ηλικία 18 ετών από το Βασιλίτσι Κορώνης, ένα μήνα μετά την Γερμανική εισβολή, για να πολεμήσει τον κατακτητή. Συνεπιβάτες του ήταν τέσσερις Νεοζηλανδοί και ο συγχωριανός Γεώργιος Μπίζος, ο μετέπειτα δικηγόρος του Μαντέλα. Μεσοπέλαγα περισυλλέχθηκαν από το αγγλικό αντιτορπιλικό HMS Kimberly που τους αποβίβασε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Ο Παναγιώτης κατετάγη αρχικά στον Αγγλικό στρατό τον Ιούνιο του 1941 και κατόπιν στον Ελληνικό. Πήρε το βάπτισμα του πυρός στις πολεμικές επιχειρήσεις της Β. Αφρικής (Τομπρούκ, Ελ Αλαμεϊν, Τύνιδα κ.τ.λ.). Με την Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία, την λεγόμενη Ταξιαρχία Εξιλασμού, μετείχε στις μάχες της Ιταλικής Χερσονήσου και στο Ρίμινι.
Μετά την απελευθέρωση το 1944 ήρθε στην Αθήνα και έδωσε το παρόν στα Δεκεμβριανά με την Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία. Το 1945 εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων. Ορκίσθηκε Ανθυπολοχαγός το 1947 και τοποθετήθηκε στους τότε συγκροτουμένους Λόχους Ορεινών Καταδρομών (ΛΟΚ). Συμμετείχε στις επιχειρήσεις της Ρούμελης, Πελοποννήσου, Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας (Γράμμος-Βίτσι). Τιμήθηκε επανειλημμένα με χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, Πολεμικό Σταυρό και Μετάλλια Εξαίρετων Πράξεων. Εν καιρώ ειρήνης, υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στην Ελλάδα, στο εξωτερικό και στο ΝΑΤΟ. Αποστρατεύθηκε το 1976 με τον βαθμό του υποστράτηγου.
Ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τη Σοφία Παναγοπούλου το 1961. Η Σοφία γεννήθηκε στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας και σπούδασε στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία της Πάτρας. Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αντώνιο και τον Βασίλειο. Ο Βασίλειος είναι μηχανικός στο Πολεμικό Ναυτικό. Ο πατέρας τους απεβίωσε το 2005. Παρακαταθήκη για τα δύο αδέρφια από τις προηγούμενες γενιές είναι η αγάπη για την πατρίδα, που είναι φυσική στον άνθρωπο.
Όπως αναφέρει ο βιογραφούμενος, «η αγάπη στην πατρίδα είναι αξία που οφείλουμε να διατηρούμε και να μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές με έργα, αντιλαμβανόμενοι την Οικουμενικότητα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας».
Ο Αντώνιος Βασιλογιαννακόπουλος γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Λόγω της φύσης του επαγγέλματος του πατέρα του, βρέθηκε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού μέχρι το τέλος του Λυκείου, όπως την Αλεξανδρούπολη, την Θεσσαλονίκη, τις Βρυξέλλες, τις Σέρρες, τη Σμύρνη, την Τουρκία και τον Βόλο.
Ο Αντώνιος εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πάτρας το 1980 και αποφοίτησε το 1986. Υπηρέτησε ως δόκιμος αξιωματικός υγειονομικού το διάστημα 1987-1989 και κατόπιν έκανε την υπηρεσία υπαίθρου στη Σκάλα Λακωνίας. Έκανε την ειδικότητα της Παθολογίας στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» μέχρι το 1995. Συνέχισε με την εξειδίκευση στην Λοιμωξιολογία στο University of California San Diego με advisor τον καθηγητή Joshua Fierer. Ολοκλήρωσε την διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με θέμα «Συγκριτική αποτελεσματικότητα μορφών λιποσωμικής Αμφοτερικίνης σε μοντέλο πειραματικής ενδοκαρδίτιδας».
Το 2003 έγινε Αναπληρωτής Διευθυντής και κατόπιν Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής και Κλινικής Λοιμώξεων στο Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν» όπου υπηρετεί έως και σήμερα. Διευθύνει παράλληλα το Ιατρείο Γεωγραφικής, Ταξιδιωτικής Ιατρικής και Τροπικών Νόσων.
Εκπροσώπησε τη χώρα μας το διάστημα 2012-2016 στο Management Board του Ευρωπαϊκού Κέντρου Λοιμώξεων (ECDC) στην Στοκχόλμη. Διδάσκει λοιμώξεις στην Ιατρική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Κύπρου.
Είναι παντρεμένος με την Ελένη Παπαθεοδωράκου, η οποία κατάγεται από τη Λακωνία και εργάζεται ως φιλόλογος. Έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τη Σοφιάννα και την Εμμέλεια.
Θυμάται τα τελευταία χρόνια της παιδικής του ζωής που βρέθηκε στη Σμύρνη, από το 1972 έως το 1974, χρόνια κρίσιμα. Ζώντας σε ένα περιβάλλον καχυποψίας, διαμόρφωσε εκ των πραγμάτων την εθνική του συνείδηση.
Θεωρεί σημαντικά τα φοιτητικά του χρόνια, όταν παράλληλα με τις σπουδές ασχολήθηκε με τα κοινά. Τα κρίσιμα χρόνια 1981-1986 συστρατεύθηκε στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αγωνιζόμενος κατά του λαϊκισμού της εποχής, της υποβάθμισης των σπουδών και του Πανεπιστημίου.
Τα χρόνια στις Η.Π.Α. του έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσει σημαντικές προσωπικότητες της επιστήμης των γραμμάτων και της πολιτικής όπως τους Michael Oxman, Helen Ranney, Mike Doukakis, D. Anagnostopoulos. Διετέλεσε μέλος του New York Academy of Science.
Έχει δημοσιεύσει αρκετά άρθρα σε σημαντικά αγγλόφωνα επιστημονικά περιοδικά όπως το Proceedings of National Academy of U.S.A. Παράλληλα αρθρογραφεί για θέματα υγείας, πολιτισμού και πολιτικής στον ημερήσιο τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, καθώς και σε περιοδικά γνώμης.
Είναι θερμός Ευρωπαϊστής αλλά πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να βρει τον βηματισμό της, επενδύοντας στο σημαντικότερο ατού της, την πολιτιστική της ταυτότητα. Πρέπει επίσης να επιδείξει μεγαλύτερη πολιτική αλληλεγγύη των μελών της.
Πιστεύει ακόμα ότι οι συμπατριώτες μας πρέπει να συμμετέχουν ενεργότερα, στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και όχι να μένουν αυτάρεσκα στο περιθώριο. Πιο σημαντικό απ’ όλα θεωρεί, ωστόσο, ότι ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να αφοσιωθεί και να αντιληφθεί την Οικουμενικότητα του Ελληνισμού και των αξιών του. Η αφύπνιση αυτή είναι αναγκαία συνθήκη για να έλθει ο τόπος μας στο προσκήνιο του σύγχρονου πνευματικού και πολιτικού γίγνεσθαι και να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της παρακμής.