O Δημήτριος Θεοφάνης γεννήθηκε στη Χόμορη Ορεινής Ναυπακτίας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας το 1946. Είναι γιος του Νικολάου Θεοφάνη και της Ειρήνης Σκιαδά με καταγωγή από τη Χόμορη. Εργάστηκε επί σειρά ετών στον Ξενοδοχειακό τομέα και σήμερα είναι συνταξιούχος. Είναι μέλος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων της Νέας Υόρκης (Union Local 6). Είναι παντρεμένος με την Κωνσταντίνα (Τίνα) Μπάτσου και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά και τρία εγγόνια.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Σωτήριος Θεοφάνης και γεννήθηκε στη Χόμορη της Ορεινής Ναυπακτίας, στον Νομό Αιτωλοακαρνανίας. Το χωριό βρίσκεται στις ΝΔ πλαγιές του όρους Αρδίνης κάτω από τον λόφο του Αγίου Κωνσταντίνου με το χαρακτηριστικό δάσος. Στο ΝΑ άκρο του χωριού σε γραφικό λοφίσκο βρίσκεται το Μοναστήρι της Παναγίας Καβαδιώτισσας, ενώ ο ενοριακός ναός είναι η Αγία Παρασκευή (1883). Το χωριό βρίσκεται ανάμεσα σε δύο χείμαρρους: το Μέγα Ρέμα δυτικά και τον Χωμορίτικο ανατολικά που χύνονται στον Κότσαλο. Η Χόμορη με την πλακόστρωτη πλατεία της, τη βρύση που κυλάει δίπλα, τα παραδοσιακά σπίτια και το δασικό περιβάλλον είναι μια φυσική ζωγραφιά.
Ο Σωτήριος Θεοφάνης είχε αδέλφια, δεν ήταν μοναχοπαίδι. Ο ίδιος ασχολήθηκε με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Καλλιεργούσε τη δική του κτηματική περιουσία και είχε αρκετά ζώα. Παντρεύτηκε με τη Βασιλική Τσουγκράνη και το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του έξι παιδιά, δύο κορίτσια και τέσσερα αγόρια. Τη Μαρία, την Τασούλα, τον Νικόλαο, πατέρα του βιογραφούμενου, τον Ιωάννη, τον Δημήτριο και τον Οδυσσέα. Ο Δημήτριος Θεοφάνης σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής (1941-44).
Ο παππούς Σωτήριος ήταν άνθρωπος εξαιρετικά εργατικός και άριστος οικογενειάρχης. Σε όλη τη ζωή του έβαζε πάνω απ’ όλα την οικογένεια και του άρεσε πολύ να συζητά και να συμβουλεύει τα εγγόνια του. Τους τόνιζε πάντα πως θα πρέπει να δουλέψουν σκληρά αν θέλουν να αποκτήσουν κάτι στη ζωή τους. Ο ίδιος ήταν άνθρωπος γενναιόδωρος και ιδιαίτερα αγαπητός στον κοινωνικό του περίγυρο. Όλοι τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν. Ήθελε πάντα να κερνάει τους φίλους του, αλλά και τους ξένους που έρχονταν στο χωριό και περνούσαν από το σπίτι του, το οποίο βρισκόταν στο κάτω μέρος του χωριού, δηλαδή στην είσοδό του. Ήταν ένας ιδιαίτερα φιλότιμος και φιλόξενος άνθρωπος. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.
Η γιαγιά Βασιλική Τσουγκράνη γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Περίστα, ένα διπλανό χωριό από τη Χόμορη, και κτισμένο σε υψόμετρο 850 μ., στις πλαγιές της κορυφής του όρους Ξεροβούνι. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Πλατάνου του Νομού Αιτωλοακαρνανίας.
Η γιαγιά Βασιλική προέρχονταν από πολυμελή οικογένεια. Ήταν μία γυναίκα καλοσυνάτη και με καλούς, πολύ γλυκούς τρόπους. Εργαζόταν νυχθημερόν στο σπίτι και στα χωράφια, για να βοηθήσει την οικογένειά της. Έφυγε από τη ζωή πρόωρα, σε ηλικία 55 ετών.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Νικόλαος Θεοφάνης, γεννήθηκε το 1910 στη Χόμορη Αιτωλοακαρνανίας. Τελείωσε τις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου στο χωριό και από μικρό παιδί ασχολήθηκε με τις αγροτικές εργασίες βοηθώντας τον πατέρα του. Όταν μεγάλωσε λίγο περισσότερο δούλευε παράλληλα και σαν υλοτόμος. Πήγαινε μαζί με έναν μακρινό του εξάδελφο στο βουνό, έκοβαν τα ξύλα και τα μετέφεραν, για να τα πουλήσουν στα διάφορα χωριά. Αν και ήταν άντρας μετρίου αναστήματος είχε τρομακτική μυϊκή δύναμη.
Ο Νικόλαος Θεοφάνης έλαβε μέρος στον Ελληνο-Ιταλικό Πόλεμο και πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο (1940). Εκεί από το δυνατό ψύχος και το βαρύ χιόνι έπαθε κρυοπαγήματα. Μόλις έμαθε ότι επρόκειτο να ακρωτηριάσουν τα πόδια του, αυτομόλησε και πήγε και βρήκε τον Στρατηγό Κατσιώτα. Στη συνάντηση που είχε μαζί του παρακάλεσε τον Στρατηγό να τον στείλει στη πιο δύσκολη αποστολή του Μετώπου. Το είχε για καλύτερο, να σκοτωθεί από το εχθρικό βόλι, παρά να του κόψουν τα πόδια και να μην μπορεί να πολεμήσει. Ο Στρατηγός βλέποντας τη γενναιοδωρία του Νικόλαου Θεοφάνη, διέταξε τους γιατρούς να τον γιατρέψουν με οποιοδήποτε μέσο διέθεταν, πράγμα που έγινε. Κατάφεραν να τον θεραπεύσουν χωρίς να του κόψουν τα πόδια. Το συγκεκριμένο περιστατικό επιβεβαίωσαν αργότερα και δύο συγχωριανοί και συμπολεμιστές του στο Μέτωπο, ο Γιάννης Ζαμπάρας και ο Δημήτρης Θεοφάνης. Όταν έγινε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου 1941 και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον Ελληνο-Ιταλικο-Γερμανικό πόλεμο, ο Νικόλαος Θεοφάνης, μαζί με άλλους συγχωριανούς του, έκαναν 18 ημέρες πεζοπορία, για να επιστρέψουν στο χωριό τους. Οι κακουχίες και οι ταλαιπωρίες που πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι δεν τις χωράει ανθρώπου νους.
Ο Νικόλαος Θεοφάνης παντρεύτηκε με την Ειρήνη Σκιαδά και το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του πέντε παιδιά, τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Το ένα από τα τρία αγόρια πέθανε σε βρεφική ηλικία. Τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας είναι ο Σωτήρης, η Βασιλική, η Γεωργία και ο βιογραφούμενος Δημήτριος.
Το 1967 ο Νικόλαος και η Ειρήνη Θεοφάνη, μαζί με την κόρη τους Βασιλική, μεταναστεύουν στην Αμερική αναζητώντας μία καλύτερη ζωή. Είχαν δεχτεί πρόσκληση από τον αδελφό της Ειρήνης, τον Γιώργο Σκιαδά, που ζούσε ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Εδώ να αναφέρουμε ότι ο Νικόλαος Θεοφάνης πριν πάει στην Αμερική, μετανάστευσε το 1965, μαζί με άλλους συγχωριανούς του, στο Ντίσελντορφ (Düsseldorf) της Γερμανίας. Εκεί εργάστηκε για δύο χρόνια σε εργοστάσιο και όταν του ήρθε η πρόσκληση για να φύγει στην Αμερική, επέστρεψε στην Ελλάδα.
Στις ΗΠΑ ο Νικόλαος Θεοφάνης εργάστηκε, αρχικά, σε ένα εστιατόριο, στο Τμήμα Παραλαβής Προϊόντων, για τρία χρόνια και στη συνέχεια, για άλλα τρία χρόνια, σε ένα εργοστάσιο κατασκευής ανταλλακτικών αυτοκινήτων. Κατόπιν συνταξιοδοτήθηκε.
Ο Νικόλαος Θεοφάνης ήταν ένας άνθρωπος εξαιρετικά φιλήσυχος, που αγαπούσε πολύ τη δουλειά του. Υπήρξε εξαιρετικός κλαδευτής και με την τέχνη του βοήθησε πολλούς συντοπίτες του. Ήταν άνθρωπος φιλόξενος, φιλότιμος και γενναιόδωρος. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν πως ό,τι είχε, ήθελε να το μοιράζεται με όλο τον κόσμο. Στις σχέσεις με τα παιδιά του ήταν αυστηρός, αλλά δίκαιος. Συμβούλευε πάντα τα παιδιά του να προσέχουν τις συναναστροφές τους, να συναναστρέφονται καλούς ανθρώπους και να απέχουν από τους ταραξίες και τους ανέντιμους. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Ειρήνη Σκιαδά, γεννήθηκε το 1906 στη Χόμορη Αιτωλοακαρνανίας. Μετά τον γάμο της βοήθησε πολύ τον άντρα της στα χωράφια, αλλά εργαζόταν κοπιαστικά και στο σπίτι έχοντας αναλάβει τη φροντίδα όλης της οικογένειας. Υπήρξε μία πολύ τρυφερή μητέρα για τα παιδιά της, τα οποία μεγάλωσε με πολλή αγάπη, στοργή και φροντίδα, ενώ τους μετέδωσε ήθος, αρχές και ηθικές αξίες. Στους δύσκολους καιρούς που έζησε και συγκεκριμένα στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-49), που το φαγητό ήταν δυσεύρετο, προτιμούσε ένα κομματάκι ψωμί να το μοιράσει στα παιδιά της, παρά να το φάει η ίδια. Ήταν άνθρωπος ιδιαίτερα φιλόξενος, φιλότιμος και δοτικός, μία εξαιρετική νοικοκυρά και μαγείρισσα. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά της μητέρας του, ονομαζόταν Δημήτριος Σκιαδάς και γεννήθηκε στη Χόμορη Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν κτίστης στο επάγγελμα. Παντρεύτηκε με τη Γεωργία Λιάκου, γεννημένη στο κοντινό ορεινό χωριό Περίστα. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Τη Βασιλική, την Ειρήνη, μητέρα του βιογραφούμενου, τον Γιάννη και τον Γιώργο.
Και οι δύο παππούδες πέθαναν κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής (1941-44) σε ηλικία 65 ετών περίπου.
Ο βιογραφούμενος, Δημήτριος Θεοφάνους, γεννήθηκε το 1946 στην Χόμορη της Ορεινής Ναυπακτίας. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο στο χωριό και συνέχισε Γυμνάσιο στη Ναύπακτο, όπου έμεινε στις θείες του και αδελφές του πατέρα του. Τις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου φοίτησε σε απογευματινό σχολείο του Χαϊδαρίου στην Αθήνα και παράλληλα τα πρωινά εργαζόταν. Δούλευε στην ταβέρνα του εξαδέλφου του Νικόλαου Τσούμα, που βρισκόταν έξω από το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Στην ταβέρνα αυτή είχε αρχίσει να δουλεύει τα καλοκαίρια από την ηλικία των 14 ετών. Στη συνέχεια υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, αρχικά, στο ΚΕΔ Χαϊδαρίου και κατόπιν στο Κιλκίς και στο Μπέλλες. Αμέσως μετά υπηρέτησε για ενάμιση χρόνο στην Κύπρο, στις Διαβιβάσεις. Όταν απολύθηκε από τον στρατό, το 1968, έφυγε για την Αμερική με 20 δολάρια στη τσέπη και χωρίς να γνωρίζει καλά-καλά ούτε τη γλώσσα. Το μόνο παρήγορο για τον ίδιο ήταν πως στην Αμερική είχαν ήδη εγκατασταθεί οι γονείς του.
Στην Αμερική, ο Δημήτριος Θεοφάνης, από την πρώτη κιόλας εβδομάδα της παραμονής του έπιασε δουλειά. Για καλή του τύχη ένας θείος του τον συνέστησε στον συμπατριώτη τους από τη Ναύπακτο κύριο Δημήτρη Παπαϊωάννου και εκείνος του βρήκε εργασία στο Hilton Hotel του Μανχάταν, ως βοηθός μπάρμαν. Μέσα σε έναν χρόνο και έχοντας μάθει τη δουλειά, αναβαθμίστηκε σε Bar tender και άλλαξε ξενοδοχείο. Προσλήφθηκε μπάρμαν στο Doral Hotel του Μανχάταν και εργάζεται εκεί για 13 χρόνια. Παράλληλα, σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων (Business Administration) στο Hunter College με ειδίκευση στα Ξενοδοχειακά, ωστόσο, αναγκάζεται να σταματήσει λόγω οικονομικών δυσκολιών. Το 1984 προσλαμβάνεται σε μία καλύτερη θέση, ως Υπεύθυνος Δεξιώσεων (Banquet Captain), στο Sheraton Hotel της Νέας Υόρκης. Στην επιχείρηση αυτή εργάστηκε με μεγάλη επιτυχία για 30 ολόκληρα χρόνια και με πολύ καλές οικονομικές απολαβές. Η δουλειά του έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και τα δύο παιδιά του, να αγοράσει δικό του σπίτι και να ζει σήμερα μία άνετη ζωή.
Ο Δημήτριος Θεοφάνης παντρεύτηκε με την Κωνσταντίνα (Τίνα) Μπάτσου, γεννημένη στην Αστόρια της Νέας Υόρκης και με οικογενειακές ρίζες που φτάνουν έως τη Μικρά Ασία. Η ίδια σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο City College και στο La Guardia. Εργάστηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη Citybank και στη συνέχεια προσλήφθηκε στο Υπουργείο Παιδείας της Νέας Υόρκης απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του δύο παιδιά, τον Νίκο και τον Χρήστο.
Ο Νίκος Θεοφάνης γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1981. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Μάρκετινγκ στο St. John’s University της Νέας Υόρκης και σήμερα εργάζεται στη φαρμακευτική εταιρεία Express Script. Είναι παντρεμένος με την Αναστασία Σαριγιάννη, με καταγωγή από τη Νίσυρο, από την πλευρά της μητέρας της και με καταγωγή από τη Μικρά Ασία από την πλευρά του πατέρα της. Η Αναστασία Σαριγιάννη εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και είναι Διευθύντρια (Director) σε Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού (Human Resources Dept.). Το ζευγάρι έχει αποκτήσει δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Τον Δημήτρη (4 ετών) και την Αργυρώ (Ariana) μόλις 14 μηνών σήμερα.
Ο Χρήστος Θεοφάνης γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1982. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο St. John’s University της Νέας Υόρκης. Σήμερα εργάζεται στον τομέα των πωλήσεων των ξενοδοχείων Grand Hyatt, ενώ παράλληλα έχει ιδρύσει με τη γυναίκα του μία μικρή εταιρεία που ασχολείται με την αντιπροσώπευση των ιατρών στις ασφαλιστικές εταιρείες. Η υπηρεσία αυτή ονομάζεται Medical Billing και παρέχεται αφού πρώτα λάβεις ειδική κρατική άδεια. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει έναν γιο, τον Βασίλη (6 μηνών).
Ο Δημήτρης Θεοφάνης αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στην οικογένεια και ιδιαίτερα στα εγγόνια του. Επίσης, αφιερώνει χρόνο και βοηθά σημαντικά το Σωματείο όλων των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Νέας Υόρκης (Union Local 6), του οποίου είναι μέλος του εκλεγμένου Διοικητικού Συμβουλίου του για περισσότερα από 40 χρόνια εθελοντικά. Σύντομα θα ενταχθεί σε μία ομάδα, στην οποία θα εκπαιδεύονται τα νέα μέλη.
Ο βιογραφούμενος, Δημήτρης Θεοφάνης, έχει αναπτύξει μία σχέση φιλίας με τον πρώην Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Bill Clinton και με τη σύζυγό του Hilary Clinton. Ο Αμερικανός πολιτικός Ουίλιαμ Τζέφερσον “Μπιλ” Κλίντον χρημάτισε 42ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1993 μέχρι το 2001. Αναλαμβάνοντας καθήκοντα Προέδρου σε ηλικία 46 ετών, ήταν ο τρίτος νεότερος πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο Κλίντον έχει περιγραφεί ως Νέος Δημοκρατικός. Πολλές από τις πολιτικές του αποδίδονται στην κεντρώα φιλοσοφία διακυβέρνησης του Τρίτου Δρόμου. Είναι νυμφευμένος με την Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον, η οποία διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών από το 2009 μέχρι το 2013. Ως Πρόεδρος, ο Κλίντον προέδρευσε κατά την διάρκεια της μακρύτερης περιόδου οικονομικής ανάπτυξης σε καιρό ειρήνης στην Αμερικανική ιστορία. Το 1996, ο επανεκλεγείς Κλίντον έγινε το πρώτο μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος μετά τον Φράνκλιν Ρούζβελτ που κέρδισε μια δεύτερη πλήρη θητεία στην προεδρεία. Ο Κλίντον απήλθε από το αξίωμά του με την υψηλότερη δημοτικότητα από κάθε Πρόεδρο των ΗΠΑ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αφότου άφησε το αξίωμά του, ο Κλίντον κατατάσσεται ψηλά στις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης για τους Προέδρους των ΗΠΑ.
Ο Δημήτρης Θεοφάνης νοιώθει ιδιαίτερα περήφανος, επειδή ο Πρόεδρος Bill Clinton και στις δύο ορκωμοσίες του προσκάλεσε τον ίδιο και τη σύζυγό του με προσωπική πρόσκληση, όταν ανάλογη τιμή είχαν μόνον 50 άτομα σε όλη την Αμερική. Η πρόσκληση αυτή έγινε, όπως αναφέρει ο ίδιος, «γιατί ήθελε να μας ευχαριστήσει για τις ιδέες που του είχα δώσει εγώ στο παρελθόν. Όπως έλεγε ο Πρόεδρος, οι ιδέες μου τον ενέπνευσαν να γίνει Πρόεδρος και για τον λόγο αυτό με συνέστησε σε όλους τους φίλους του. Μάλιστα, όταν κάποια στιγμή τον πλησίασα και του ζήτησα να φροντίσει για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και των ναρκωτικών που μάστιζαν τη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή, του διηγήθηκα πως στο χωριό μου, στην Ελλάδα, ήμουν φτωχός, αλλά ελεύθερος, αφού η μητέρα μου δεν φοβόταν να με αφήσει μόνο έξω από το σπίτι. Μόλις άρχισε ο Πρόεδρος την καθιερωμένη ομιλία του, αναφέρθηκε στη συζήτησή μας και κατ’ επέκταση στην έννοια της ανθρώπινης ελευθερίας. Από εκείνη την ημέρα άρχισε και η φιλία μας». Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι στην ορκωμοσία του Bill Clinton, ο Δημήτρης και η Τίνα Θεοφάνη έκαναν ένα πολύ συμβολικό δώρο στον Πρόεδρο, ένα δώρο που τον συγκίνησε αφάνταστα. Ήθελαν το δώρο τους να τιμά την Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Με το δώρο τους πέτυχαν τον σκοπό τους, αφού του πρόσφεραν ένα κρυστάλλινο κουτί, στο οποίο υπήρχε μέσα χώμα από την Ακρόπολη των Αθηνών, τον τόπο που γεννήθηκε η Δημοκρατία, αλλά και χώμα από τον Λευκό Οίκο, τον τόπο που μεγαλούργησε η Δημοκρατία. Στο κουτί από κάτω είχαν γραφτεί τα εξής:
«May this intermingled earth from the Acropolis and the White House, the cradle and champion, respectively of democracy, inspire you to carry the torch of freedom on behalf of the people of world».
Όσες φορές συναντήθηκε με το ζεύγος Clinton στο ξενοδοχείο SHERATON που εργαζόταν, ο Bill Clinton τον έδειχνε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε όλο τον κόσμο και έλεγε «αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε να γίνω Πρόεδρος». Όπως αναφέρει ο βιογραφούμενος, «σε διάφορες συζητήσεις που έκανα με τον Bill Clinton, πριν βγει Πρόεδρος, του ανάφερα πως ένας μεγάλος Αθηναίος ηγέτης ο Περικλής έλεγε ότι το να είσαι φτωχός δεν είναι όνειδος, αλλά το να μην κάνεις τίποτα γι’ αυτό, τούτο είναι όνειδος». Τη φράση αυτή, όπως και πολλές άλλες φράσεις που του είχα πει, τις ανέφερε πολύ συχνά στις ομιλίες του κατά την προεκλογική του εκστρατεία. Μάλιστα μία φορά υποσχέθηκε σε μένα πως, όταν θα επισκεφτεί την Ελλάδα, θα πήγαινε να περπατήσει εκεί που περπάτησε ο Περικλής, υπόσχεση που κράτησε και δεν ξέχασε. Κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Ελλάδα, το 1999, ο Bill Clinton περπάτησε με την κόρη του Τσέλσι στην Αθήνα, στα ίδια μονοπάτια που περπάτησε και ο Περικλής».