Ο Δημήτρης Μερτίκας γεννήθηκε στο χωριό Κόκλα Μεσσηνίας το 1949. Μεγαλώνοντας σε φτωχική οικογένεια και μένοντας ορφανός, εργάζεται σκληρά προκειμένου να μεγαλώσει τα πέντε αδέρφια του, εφόσον είναι ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας. Το 1965 μετακομίζει στην Αθήνα, όπου δουλεύει σε δύο εργασίες, ενώ συγχρόνως καλλιεργεί την αγάπη του για την καλλιτεχνική πλευρά του ελαιοχρωματισμού επίπλων. Εξελίσσεται συνεχώς στη δουλειά του, η οποία γνωρίζει συνεχή ανοδική πορεία λόγω της επιμονής, της δημιουργικότητας, της φιλοδοξίας και της εργατικότητάς του. Είναι παντρεμένος με τη Σοφία Παναγιωτοπούλου και έχουν τρία παιδιά.
Οι ρίζες της οικογένειας Μερτίκα προέρχονται από την περιοχή Βιδίσοβα (αργότερα Δροσοπηγή) Μεσσηνίας. Από το ίδιο χωριό καταγόταν και το πρωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη, ο Μήτρος της Βιδίσοβας.
Ο παππούς του Δημήτριος γεννήθηκε στη Βιδίσοβα Μεσσηνίας το 1880. Σε νεαρή ηλικία μετανάστευσε στην Αμερική, εργαζόμενος αρχικά στους σιδηροδρόμους και αργότερα σε καλλιέργειες. Γύρισε στο χωριό του και παντρεύτηκε την Ιωάννα με καταγωγή από τον Αετό. Απέκτησαν μαζί δύο παιδιά. Ο ίδιος είχε ήδη τρία παιδιά από τον πρώτο του γάμο με την Κατερίνα, η οποία πέθανε.
Στην Ελλάδα ασχολήθηκε με αγροτικές εργασίες. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους και πέθανε τον Μάρτη του 1945, περνώντας όλες τις κακουχίες της Κατοχής.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Παναγιώτης, γεννήθηκε στη Δροσοπηγή Μεσσηνίας (σήμερα Κόκλα) το 1928. Τελείωσε το Δημοτικό και έγινε υποδηματοποιός, ενώ αργότερα έγινε χτίστης πέτρας. Φτωχή η οικογένειά του, έζησε και ο ίδιος τις κακουχίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής.
Παντρεύτηκε την Ευσταθία Αρβανιτάκη από το ίδιο χωριό και απέκτησαν έξι παιδιά, ένα εκ των οποίων ο Δημήτριος Μερτίκας. Ο Παναγιώτης Μερτίκας ήταν ψάλτης και μετέδωσε στα παιδιά του την αγάπη για την πατρίδα και τη θρησκεία. Αν και είχε φιλελεύθερες ιδέες, δε μετείχε σε πολιτικές δραστηριότητες και παρατάξεις.
Το 1973 εισήχθηκε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο για εγχείριση πολύποδα και πέθανε στη διάρκειά της από ανακοπή καρδιάς. Η οικογένεια με τα έξι παιδιά στηρίχθηκε στην εργασία του πρωτότοκου γιου Δημήτρη.
Ο Δημήτρης Μερτίκας γεννήθηκε το 1949 στο χωριό Κόκλα Μεσσηνίας, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Τον Ιανουάριο του 1965 φεύγει από τη Μεσσηνία και έρχεται στην Αργυρούπολη Αττικής σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Μαθαίνει την τέχνη του ελαιοχρωματιστή, διαμένει στην Πλάκα για κάποιο χρονικό διάστημα και αργότερα εγκαθίσταται μόνιμα στη Δάφνη.
Αρχικά, δουλεύοντας σε δύο εργασίες ασχολήθηκε με την καλλιτεχνική πλευρά του ελαιοχρωματισμού επίπλων: ντεκαπέ, οξυντέ, πατίνες κλπ. Αργότερα μεταβαίνει στην Αγγλία για περαιτέρω επιμόρφωση στη δουλειά του.
Υπηρετεί στο Στρατό Ξηράς (μαυροσκούφης). Έζησε τα βιώματα της δικτατορίας και δέχτηκε με ανακούφιση τη μεταπολίτευση, δεδομένου ότι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου είχε ενεργό συμμετοχή ο αδελφός του Αθανάσιος.
Το 1975 και για διάστημα δύο ετών μένει ανάπηρος από μελιταίο πυρετό. Ανακτά την κινητικότητα και ικανότητά του και παντρεύεται τη Σοφία Παναγιωτοπούλου με την οποία αποκτούν τρία παιδιά, τον Παναγιώτη, τον Ανδρέα και την Ευσταθία.
Η εξέλιξη στη δουλειά του τον οδηγεί σε συνεργασία με τους αδελφούς Γκουντούμη, Πολιτικούς Μηχανικούς, από το 1988 στον τομέα των κατασκευών σε ιδιωτικά έργα. Η επαγγελματική του εξέλιξη τον οδηγεί σε συνεχή ανοδική πορεία.
Επαγγελματικός του στόχος είναι η επέκταση των δραστηριοτήτων του στον οικοδομικό τομέα.
Προσωπικός του στόχος είναι η επέκταση της επιχείρησής του ακόμα περισσότερο.
Αρετές που τον χαρακτηρίζουν είναι η επιμονή, η φιλοδοξία, η δημιουργικότητα και η εργατικότητα, που τον έχουν οδηγήσει στην επίτευξη του 90% των στόχων του.
Τον ελεύθερο χρόνο του τον αφιερώνει στην οικογένειά του και σε ταξίδια στο χωριό του.
Ασχολήθηκε πολύ με τα κοινά του χωριού του. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του Εξωραϊστικού Συλλόγου Κόκλας, στον οποίο διετέλεσε και γραμματέας. Έχει προσφέρει πολλά για την προβολή του πολιτισμού, καθώς και τη διατήρηση των παραδόσεων και εθίμων του τόπου που τόσο αγαπάει.
Η σύζυγός του είναι από τα ιδρυτικά μέλη του αγροτο-τουριστικού συλλόγου Κόκλας, ο οποίος έχει ιδρύσει και Λαογραφικό Μουσείο.