Ο Γρηγόρης Κόκκορης γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1950 στην Αθήνα και κατάγεται από τις Κολλίνες Τριπόλεως. Οι γονείς του ήταν ο Δημήτριος και η Ευαγγελία. Είναι ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εταιρείας DOT REPRO A.E., που ασχολείται με Γραφικές Τέχνες και Συσκευασία.
Οι ρίζες του είναι από την Πελοπόννησο και συγκεκριμένα από το χωριό Κολλίνες Τριπόλεως, που είναι η γενέτειρα του παππού και του πατέρα του. Ο παππούς του ονομαζόταν Θεόδωρος και αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής μετανάστευσε στην Αμερική, αν και η γυναίκα του, η Κωνσταντίνα, δεν τον ακολούθησε, αλλά παρέμεινε στις Κολλίνες. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεόδωρος Κόκκορης πηγαινοερχόταν συχνά Ελλάδα-Αμερική. Σχεδόν σε κάθε ταξίδι του αποκτούσαν κι από ένα παιδί. Έκαναν έτσι οχτώ παιδιά: τον Δημήτρη, τον Απόστολο, τον Παναγιώτη, τον Γιάννη, τον Νίκο, την Ιφιγένεια, την Ελένη και τον Γρηγόρη. Μετά από χρόνια επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου και πέθανε.
Ο πατέρας του, ο Δημήτρης, ήταν ο μικρότερος της οικογένειας, ο πιο ανήσυχος και ο πιο δημιουργικός. Γεννήθηκε στις Κολλίνες, όπου και πήγε δημοτικό. Σε ηλικία μόλις 12 ετών άφησε την οικογένεια και το χωριό του και πήγε με τα πόδια στην Αθήνα, αξιοθαύμαστο κατόρθωμα για ένα παιδάκι, που δείχνει, όμως, μεγάλη δύναμη χαρακτήρα. Στην Αθήνα έπιασε δουλειά σε ένα μπακάλικο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε τα μαθήματα σε ένα νυχτερινό σχολείο. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του φοιτώντας σε μία Εμπορική Σχολή. Όλα αυτά τα κατάφερε στηριζόμενος αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό του. Με το πέρασμα του χρόνου δημιούργησε μια πολύ καλή προσωπικότητα στις δημόσιες σχέσεις. Ίσως σ’ αυτό τον βοήθησε και το πολύ ωραίο παρουσιαστικό του.
Τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής τον βρήκαν στην Αθήνα. Παρά τις πολύ άσχημες συνθήκες κατάφερε να επιβιώσει εξαιτίας της δουλειάς του στο μπακάλικο, που του έδινε τη δυνατότητα να προμηθεύεται πιο εύκολα από τους υπόλοιπους ανθρώπους τρόφιμα. Σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες που ο ελληνικός λαός δοκιμαζόταν σκληρά από την πείνα και τις κακουχίες, δεν ξέχασε τα αδέρφια του, αλλά φρόντιζε και για τη δική τους επιβίωση, αφού όποιος είχε πρόσβαση σε τρόφιμα κατά τη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα, ήταν προνομιούχος.
Μετά τον πόλεμο, ο αδερφός του ο Παναγιώτης μετανάστευσε στη Γερμανία, όπου οι ευκαιρίες για δουλειά ήταν πάρα πολλές. Εκεί δούλεψε σε μια αλλαντοποιία. Σε κάθε ταξίδι του στην Ελλάδα έφερνε στα αδέρφια του τις εμπειρίες και την τεχνογνωσία του από την απασχόλησή του στο εργοστάσιο. Με αφορμή τις γνώσεις του, ο Παναγιώτης μαζί με τα αδέρφια του, Δημήτρη και Γιάννη, δημιούργησαν την πρώτη αλλαντοποιία στην Ελλάδα ‒των αδερφών Κόκκορη με έδρα στον Ταύρο.
Ο Δημήτρης Κόκκορης γνώρισε στην Καλλιθέα την Ευαγγελία Εβραίνογλου, η οποία εργαζόταν ως μοδίστρα και ήταν από τις καλύτερες της εποχής. Παντρεύτηκαν το 1947 και απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Θεόδωρο, τον Γρηγόρη, τον Παναγιώτη και τον Μηνά.
Η μητέρα του καταγόταν από τα μικρασιατικά παράλια, καθώς ο πατέρας της ο Μηνάς Εβραίνογλου, είχε γεννηθεί στην Αττάλεια της Μικράς Ασίας. Ήταν ένας σπουδαίος ράπτης εκείνη την εποχή και είχε διατελέσει και Δήμαρχος της γενέτειράς του. Παντρεύτηκε την Κλεονίκη και απέκτησαν τρία παιδιά: τον Ευστράτιο, τον Αναστάσιο και την Ευαγγελία. Έζησαν από κοντά τη Μικρασιατική Καταστροφή, που άνοιξε βαθιές πληγές στον ελληνισμό εκείνης της περιοχής και τον οδήγησε στον ξεριζωμό. Η οικογένεια Εβραίνογλου, όπως και τόσες άλλες, αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς, εγκαταλείποντας την πατρίδα τους και την περιουσία τους, αλλά έχοντας το πλεονέκτημα να είναι όλοι μαζί και όχι κάποιοι αγνοούμενοι. Ήρθαν στην Ελλάδα το 1922 και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα. Η Ευαγγελία γεννήθηκε στην Καλλιθέα, στον καταυλισμό των προσφύγων. Ο παππούς και η γιαγιά Εβραίνογλου μετέφεραν την κουλτούρα και τον πολιτισμό και μετέδωσαν στα παιδιά και στα εγγόνια τους τις αξίες για ένωση της οικογένειας, τα χριστιανικά ήθη και έθιμα, την αξία της καθαριότητας, τη μαγειρική, το ήθος και την εντιμότητα.
Ο Γρηγόρης Κόκκορης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Σεπτεμβρίου 1950. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, στο Παλλάδιο Νέας Σμύρνης, τις δύο τάξεις του γυμνασίου στο 6ο Γυμνάσιο Καλλιθέας και τις υπόλοιπες τάξεις σε νυχτερινό σχολείο. Ξεκίνησε να δουλεύει στα 14 χρόνια του, από το καλοκαίρι, δηλαδή, του 1964, σε ένα λιθογραφείο, επειδή ζωγράφιζε πολύ καλά και για να απασχολείται κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών. Η ενασχόλησή του αυτή, όμως, του άρεσε πάρα πολύ και πήρε την απόφαση να συνεχίσει να εργάζεται και μετά το καλοκαίρι. Γι’ αυτό την καινούργια σχολική χρονιά γράφτηκε σε νυχτερινό σχολείο, προκειμένου να συνδυάσει δουλειά και μόρφωση. Θεωρήθηκε ιδιαίτερο ταλέντο σαν καλλιτέχνης και από τα 17 του αρχίζει να προΐσταται σε ατελιέ Γραφικών Τεχνών.
Κατά τα έτη 1971-1973 υπηρέτησε τη θητεία του στο Ναυτικό και παράλληλα αποφοίτησε από το Γερμανικό Ινστιτούτο Γραφικών Τεχνών. Λόγω του ταλέντου του στη ζωγραφική ήταν κοντά στον Αραπάκη, που ήταν αρχηγός στόλου, και ασχολήθηκε με τη φιλοτέχνηση των θυρεών των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού. Η δουλειά του εντυπωσίασε τόσο πολύ, ώστε του έγινε πρόταση να μείνει μόνιμα στο Ναυτικό. Εκείνος, όμως, αρνήθηκε και επέστρεψε στην εργασία του, έχοντας πλέον αρκετούς προβληματισμούς για το μέλλον του.
Εν τω μεταξύ από την ηλικία των 17 ετών είχε ήδη γνωρίσει τη μέλλουσα γυναίκα του, την Ασπασία Φλωροπούλου, η οποία σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και έκανε μεταπτυχιακό στο Λονδίνο. Το 1974 πήγε στην Αγγλία, όπου ήταν η Ασπασία, και σπούδασε Λιθογραφία (γραφικές τέχνες). Για να μπει στο Πανεπιστήμιο, επειδή δεν είχε τα τυπικά προσόντα, παρακάλεσε στην αίτησή του για μια προσωπική επαφή. Οι Άγγλοι υπεύθυνοι ικανοποίησαν το αίτημά του και εκείνος στη συνάντηση είχε μαζί του δείγματα της δουλειάς του (πορτφόλιο). Η κίνησή του αυτή είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα, αφού τους έπεισε για το ταλέντο του και την ανάγκη του να σπουδάσει Ήταν, έτσι, ανάμεσα στους 18 νέους σπουδαστές που έγιναν δεκτοί στη σχολή από τους 750 που είχαν κάνει αίτηση. Η θέληση και το πείσμα του τον βοήθησαν να βγει νικητής και να μπορέσει να πάρει καλύτερη μόρφωση στο αντικείμενο που τον ενδιέφερε.
Εκείνη την εποχή, το 1974, έγινε η εισβολή στην Κύπρο και επιστρατεύθηκε στο Ναυτικό. Έφυγε από την Αγγλία και πήγε στην Κύπρο με τις ελληνικές δυνάμεις έχοντας μια άδεια απουσίας από το Πανεπιστήμιο τεσσάρων εβδομάδων μόνο. Με την παρέμβαση του Αραπάκη, τον οποίο γνώριζε από την περίοδο που υπηρετούσε τη θητεία του στο Ναυτικό, απολύθηκε και επέστρεψε στην Αγγλία για να συνεχίσει τις σπουδές του. Η αναγνώριση και επιβράβευση του ταλέντου του δεν άργησε να έρθει. Τελείωσε πρώτος στο τμήμα του και του έγινε πρόταση να γίνει καθηγητής εκεί, κάτι που πραγματοποιήθηκε την επόμενη χρονιά.
Το 1974 παντρεύτηκε με την Ασπασία στην Ελλάδα, όπου ήρθαν μόνο για μία μέρα, για να γίνει ο γάμος. Αμέσως μετά την τέλεση του μυστηρίου επέστρεψαν στην Αγγλία, όπου το 1976 γεννήθηκε ο Δημήτρης (στις 8 Σεπτεμβρίου). Παράλληλα με τις σπουδές του εργαζόταν, ιδιαίτερα στις διακοπές, φτιάχνοντας ελληνικές σαλάτες και μοιράζοντάς τες σε μεγάλα εστιατόρια. Έκανε και πολλές άλλες δουλειές, που του προσέφεραν εμπειρία και γνώσεις. Η σύζυγός του δούλευε σε ένα από τα μέλη της οικογένειας Λαιμού στο Λονδίνο.
Κάποια στιγμή και ενώ δούλευε ως καθηγητής στην Αγγλία, αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα. Έτσι, παραιτήθηκε από τη θέση του και το 1978 επέστρεψε στη χώρα του. Απευθύνθηκε στα ΤΕΙ για να διδάξει, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Μετά από αυτή την άσχημη τροπή, αναγκάστηκε να δανειστεί κάποια χρήματα από έναν τοκογλύφο προκειμένου να ανοίξει, το 1979, την επιχείρηση που διατηρεί μέχρι σήμερα. Το διάστημα αυτό η γυναίκα του δούλευε στην Τράπεζα και ταυτόχρονα σε ένα εφοπλιστικό γραφείο. Δουλεύοντας σε δύο δουλειές αγόγγυστα παρείχε στον σύζυγό της όλο το στήριγμα που χρειαζόταν εκείνη την εποχή για να οικοδομήσει τον δρόμο τους προς την επιτυχία. Το 1979 γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί τους, η Εύα-Χριστοφόρα.
Η εταιρεία του Γρηγόρη Κόκκορη, που έχει την επωνυμία DOT REPRO A.E., 42 χρόνια τώρα παρουσιάζει μια σωστή και ανοδική πορεία στον χώρο της εύκαμπτης συσκευασίας. Έχει να επιδείξει έντονη δραστηριότητα με βασικό όφελος την επιτυχή μεταφορά γνώσεων στους νέους. Διατηρεί άμεση επαφή με το εξωτερικό και έχει κερδίσει πολλές πρωτιές τεχνολογικά. Για πρώτη φορά διοργάνωσε ένα συνέδριο ψηφιακής τεχνολογίας στην Ελλάδα με ομιλητές τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο διεθνώς. Παράλληλα ο ίδιος διδάσκει σε πολλά συνέδρια και σχολές. Όταν επέστρεψε από την Αγγλία δίδαξε επί 8 χρόνια στο Γερμανικό Ινστιτούτο Γραφικών Τεχνών.
Ο γιος του ο Δημήτρης αποφοίτησε από το American Community School (ACS) και αφού πέρασε στις εξετάσεις πήρε το International Baccalaureate (IB). Πήγε κατόπιν στην Αμερική και σπούδασε στο Rochester Institute of Technology (R.I.T.). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του υπηρέτησε τη θητεία του στο Ναυτικό.
Η κόρη του η Εύα τελείωσε το σχολείο Κωστέα Γείτονα με International Baccalaureate (IB), σπούδασε στην Αγγλία Διαφήμιση και Marketing και ύστερα έκανε Master στον τομέα του E-Business.
Ο ίδιος έχει πολλά ενδιαφέροντα στα οποία μοιράζει τον ελεύθερο χρόνο του. Του αρέσει πολύ ο αθλητισμός και κυρίως το windsurfing, καθώς είναι από αυτούς που το ξεκίνησαν στην Ελλάδα, και το ski βουνού. Μετά από πολλά χρόνια εμπειρίας στον χώρο των εικαστικών, του χρώματος και των καλών τεχνών, ασχολείται με τη ζωγραφική και τις εφαρμοσμένες καλές τέχνες.