O Θεοφάνης Καρακώστας γεννήθηκε στον Πύργο του Νομού Ιωαννίνων το 1932. Είναι γιος του Νικόλαου Καρακώστα και της Βιργινίας Μήσιου με καταγωγή από τον Πύργο Ιωαννίνων. Σπούδασε στην Επαγγελματική Σχολή Μεταλλουργίας, στο Τερκόβιστε της Ρουμανίας και αποφοίτησε από τη Μεσαία Τεχνική Σχολή Μηχανικών στο Βουκουρέστι στις 29 Ιουνίου 1952. Σήμερα είναι συνταξιούχος. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Κέκου και έχουν αποκτήσει τέσσερις γιους και επτά εγγόνια.
Ο προπάππους του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Γεώργιος Καρακώστας και είχε έναν ακόμη αδελφό, τον Γιάννη.
Ο Γιάννης Καρακώστας απέκτησε από τον γάμο του τρεις γιους. Τον Νικόλαο το 1864, τον Παναγιώτη το 1872 και τον Δημήτριο το 1876. Από τα παιδιά αυτά, ο Παναγιώτης Καρακώστας, απέκτησε έναν γιο, τον Χριστάκη το 1906. Ο Χριστάκης Καρακώστας απέκτησε δύο γιους, τον Γιάννη το 1929 και τον Βασίλη το 1934.
Ο προπάππους Γεώργιος απέκτησε από τον γάμο του δύο παιδιά, τον Ευάγγελο το 1861 και τον Πέτρο το 1880.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Ευάγγελος Καρακώστας και γεννήθηκε το 1861 στη Στράτσιανη, τον σημερινό Πύργο του Νομού Ιωαννίνων. Ο Πύργος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 940 μ. στις ΝΔ υπώρειες της κορυφής Κάμενικ της οροσειράς του Γράμμου, κάτω από το ύψωμα Πύργος (1419μ). Διαθέτει υπέροχη θέα προς την κοιλάδα του Σαραντάπορου, το Σμόλικα και τα γύρω βουνά. Ξεχωριστές είναι οι εκκλησίες του χωριού, όπως η κεντρική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η Αγία Παρασκευή και η Παναγιά. Τα παλιά πέτρινα αρχοντικά, οι όμορφες πλατείες με τις βρύσες και τα ερειπωμένα σπιτάκια θυμίζουν της παλιές καλές μέρες και τον πλούτο του χωριού. Οι οικοδομικές εργασίες υπήρξε και εξακολουθεί να είναι η κύρια απασχόληση των μόνιμων κατοίκων. Παλαιότερα πολλοί κάτοικοι της Στράτσιανης –το παλιό όνομα του χωριού- βρέθηκαν μετανάστες σε μακρινά μέρη, όπως στο Κογκό της Αφρικής και δημιούργησαν μεγάλες περιουσίες. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς ευεργέτησαν ποικιλοτρόπως τη γενέτειρά τους. Κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου (1946-49), τα υψώματα βόρεια του οικισμού, έγιναν θέατρο σφοδρών μαχών. Μεγάλο πανηγύρι γίνεται τον Δεκαπενταύγουστο στην πλατεία του χωριού και στις 26 Οκτωβρίου διοργανώνεται Γιορτή Τσίπουρου.
Στη Στράτσιανη ο Ευάγγελος Καρακώστας ήταν οικοδόμος και κτίστης, ένα επάγγελμα που ακολούθησε ολόκληρη τη ζωή του. Παντρεύτηκε με τη Γιάννω Οικονόμου και το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά, δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Τη Βέργα (Βιργινία), τη Φωτεινή και τον Νικόλαο.
Ο παππούς Ευάγγελος ήταν άνθρωπος καλοσυνάτος και πολύ αγαπητός σε όλους. Είχε μεγάλη περιουσία στο χωριό, με κτήματα με κυδωνιές και οπωροκηπευτικά, ενώ καλλιεργούσε χωράφια με σιτάρι και καλαμπόκι. Επίσης, είχε δικό του μουλάρι και κοπάδι με πρόβατα και γίδια. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μεγαλύτερη των 80 ετών.
Η γιαγιά Γιάννω Οικονόμου γεννήθηκε, επίσης, στη Στράτσιανη και είχε αδελφό της τον Περικλή, αλλά και άλλα αδέλφια. Στο χωριό τη φώναζαν η Μπάμπω Γιάννω. Μετά τον γάμο της ασχολήθηκε με την οικογένεια και τα παιδιά της. Όσοι τη γνώρισαν μιλούν για μία καλοσυνάτη και καλόκαρδη γυναίκα. Όπως αναφέρει ο βιογραφούμενος, «κάθε βράδυ κοιμόμουν μαζί της μέχρι τον θάνατό της, τόσο πολύ την αγαπούσα». Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Νικόλαος Καρακώστας, γεννήθηκε το 1902 στη Στράτσιανη Ιωαννίνων. Ήταν κτίστης σαν τον πατέρα του και γνώριζε πολύ καλά να πελεκάει την πέτρα. Υπήρξε άριστος τεχνίτης, όπως ήταν άλλωστε οι περισσότεροι τεχνίτες στην Κόνιτσα. Αυτοί οι παραδοσιακοί τεχνίτες, οργανωμένοι σε ομάδες, ταξίδευαν από περιοχή σε περιοχή και έχτιζαν τα κτίρια, τις γέφυρες, τις βρύσες, τους μύλους και κάθε άλλη κατασκευή των παραδοσιακών οικισμών. Η Ήπειρος είναι κοιτίδα των μαστόρων, οι οποίοι προέρχονται από τρεις περιοχές: τα χωριά της Κόνιτσας, τα Τζουμέρκα και τους Χουλιαράδες. Τα παλιότερα μαστοροχώρια είναι η Πυρσόγιαννη και η Βούρμπιανη (Κόνιτσα). Δεν είναι τυχαίο ότι πατρίδα των μαστόρων αποτελούν τα πιο ορεινά και βραχώδη χωριά, τα οποία δεν έχουν εδάφη κατάλληλα για καλλιέργειες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί τους να στρέφονται στην οικοδομική, κυρίως τέχνη (αλλά και τη ζωγραφική και την ξυλογλυπτική), προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα και να επιβιώσουν. Η ζωή στα μαστοροχώρια της Κόνιτσας ήταν γενικά δύσκολη και φτωχική – χαμηλό οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο, σκληρή δουλειά αντρών και γυναικών, λίγοι πλούσιοι κάτοικοι, αλληλεγγύη των οικογενειών των μαστόρων. Οι λαϊκοί οικοδόμοι ήταν οργανωμένοι σε συντεχνίες, που στην Ήπειρο ονομάζονται Κουδαραίοι. Η μαθητεία στην οικοδομική τέχνη ξεκινούσε από την ηλικία των 15 ετών περίπου. Περνούσε από γενιά σε γενιά, στον τόπο της δουλειάς, στα εργαστήρια και στα γιαπιά, υπό την επίβλεψη του αρχιτεχνίτη (πρωτομάστορα). Ο Νικόλαος Καρακώστας δούλεψε με τις συντεχνίες σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, όπως και στην Κεφαλονιά, μετά τον καταστροφικό σεισμό, όπου πήγαν και έκτισαν αντισεισμικά σπίτια για όλο τον κόσμο. Μαζί του τότε είχε πάρει και τον γιο του τον Βαγγέλη.
Ο Νικόλαος Καρακώστας παντρεύτηκε με τη Βιργινία Μήσιου και το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του πέντε παιδιά, τρία αγόρια και δύο κορίτσια. Ο βιογραφούμενος Θεοφάνης (Φάνης), η Αλεξάνδρα που γεννήθηκε το 1934, η Όλγα που γεννήθηκε το 1936, ο Βαγγέλης που γεννήθηκε το 1938 και Ομορφούλα που γεννήθηκε το 1942.
Όσοι γνώρισαν τον Νικόλαο Καρακώστα μιλούν για έναν άνθρωπο με πολύ καλή καρδιά και εξαιρετικά εργατικός. Ήταν ανοιχτοχέρης και γενναιόδωρος, εξαιρετικά κοινωνικός και αγαπητός σε όλο τον κόσμο. Υπήρξε άριστος οικογενειάρχης και πατέρας. Όταν έμαθε ότι πήραν τα παιδιά του στο «παιδομάζωμα», έκλαιγε ασταμάτητα κάθε μέρα. Άνθρωπος ευαίσθητος, καλοσυνάτος και με αισθήματα. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών, το 1975, από καρκίνο των πνευμόνων.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Βιργινία Μήσιου, γεννήθηκε το 1902 στη Στράτσιανη. Στο χωριό τη φώναζαν Βέργα και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Εργάστηκε σκληρά στα χωράφια όλη τη ζωή της. Παράλληλα, μετά τον γάμο της αφοσιώθηκε στην οικογένεια και στο σπίτι της. Μεγάλωσε τα παιδιά της με πολλή αγάπη, στοργή και φροντίδα, ενώ ήταν ο άνθρωπος που τους μετέδωσε ήθος, αρχές και ηθικές αξίες. Αν και μεγάλωσε τα παιδιά της με πολλή τρυφερότητα, πάντα ήταν αυστηρή σε θέματα αρχών και ηθικής.
Η Βιργινία Μήσιου ήταν μία γυναίκα πολύ φιλότιμη, φιλόξενη και γενναιόδωρη. Πολλές φορές όταν μαγείρευε, μοίραζε φαγητό και στη γειτονιά, τόσο καλός άνθρωπος ήταν. Γυναίκα εξαιρετικά εργατική, δραστήρια και δυναμική. Κατάφερε να ταξιδέψει μέχρι την Αμερική, για να δει τα παιδιά της. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, από την πλευρά της μητέρας του, ονομαζόταν Βασίλειος Μήσιος και γεννήθηκε στη Στράτσιανη. Ήταν κι αυτός χτίστης. Δυστυχώς, σκοτώθηκε την ώρα της εργασίας του, πέφτοντας από τη σκαλωσιά, καθώς δούλευε στη Ματαράγκα Αιτωλοακαρνανίας, το 1917.
Ο Βασίλειος Μήσιος παντρεύτηκε με την Πανάγιω Σουρέλη, γεννημένη στο ίδιο χωριό. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Τον Γιώργο, τη Βιργινία, μητέρα του βιογραφούμενου, και τον Μήτσο (Δημήτρη).
Ο Μήτσος Μήσιος, κτίστης στο επάγγελμα, παντρεύτηκε με τη Μαρία Πρωτόπαπα. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Τον Βασίλη και τη Σοφία, τον Κώστα και τη Λεύκω (Λευκοθέα). Ο Κώστας Μήσιος έχει αποκτήσει από τον γάμο του δύο παιδιά, τον Δημήτρη το 1986 και τον Γιώργο το 1989. Ο Δημήτρης σπούδασε Πληροφορική – Διοίκηση Επιχειρήσεων – Οικονομία και σήμερα εργάζεται στο Λονδίνο. Ο Γιώργος αποφοίτησε από το Τεχνικό Λύκειο και ειδικεύτηκε ως τορναδόρος. Σήμερα εργάζεται ως μηχανικός αυτοκινήτων στην Ιρλανδία.
Η γιαγιά Πανάγιω Σουρέλη ήταν ένας καλοκάγαθος και καλόκαρδος άνθρωπος. Βασανίστηκε στα γεράματά της, γιατί έπαθε παράλυση και έμεινε κατάκοιτη στο κρεβάτι αρκετό καιρό. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.
Ο βιογραφούμενος, Θεοφάνης (Φάνης) Καρακώστας γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1932 στη Στράτσιανη (σημερινό Πύργο) του Νομού Ιωαννίνων. Φοίτησε στις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου στο χωριό και βρέθηκε σαν παιδί μέσα στη δίνη του πολέμου. Όπως αναφέρει ο ίδιος, «την ημέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος του 1940, έπαιζα με τα παιδιά της γειτονιάς μου σ’ ένα αλώνι. Ξαφνικά είδαμε να ξεπροβάλλει από τα Μπουρίκια ο Ιταλικός στρατός, που στρατοπέδευσε μέσα και έξω από το χωριό σε σκηνές. Μία από εκείνες τις ημέρες με έστειλε ο πατέρας μου να μαζέψω τα αποτσίγαρα που πέταγαν οι στρατιώτες στην πλατεία του χωριού. Έφτασα στην πλατεία και τότε ξεπρόβαλλαν στον ουρανό δύο αεροπλάνα. Είδα με τα μάτια μου να πέφτουν οι βόμβες από τα αεροπλάνα και να σκάνε στο χωριό. Γλίτωσα σαν από θαύμα. Ένας Ιταλός στρατιώτης με άρπαξε στην αγκαλιά του, ξάπλωσε από πάνω μου και έτσι σώθηκα. Την ίδια στιγμή σκοτώθηκαν επτά άνθρωποι από το χωριό και τρεις Ιταλοί στρατιώτες».
Το 1948 ήρθε στο χωριό, τη Στράτσιανη, μία Επιτροπή από αντάρτες και ζήτησαν από τους χωριανούς, όσοι ήθελαν, εθελοντικά, να δώσουν τα παιδιά τους, για να πάνε στις λαϊκές δημοκρατίες και έτσι να επιζήσουν από τον πόλεμο και την πείνα. Από το χωριό δηλώθηκαν 18 άτομα, αγόρια και κορίτσια. Από την οικογένεια Καρακώστα έφυγαν, αρχικά, τρία παιδιά. Ο βιογραφούμενος Θεοφάνης, ο Βαγγέλης και η Όλγα.
Όπως θυμάται ο βιογραφούμενος, «είχαμε φτάσει με τα πόδια στην Πυρσόγιαννη, όταν είδα τη μάνα μου να μας ακολουθεί. Μου ζήτησε να γυρίσω πίσω και να πάρω μαζί μου και τη μικρότερη αδελφή μου Ομορφούλα, κάτι που έκανα. Μάλιστα κουβαλούσα δύο ώρες ποδαρόδρομο τη μικρή αδελφή μου στους ώμους μέχρι να φτάσω ξανά στην Πυρσόγιαννη. Μας πήγαιναν στους Χιονιάδες, χωριό στα σύνορα με την Αλβανία. Μαζί ερχόταν συνοδεία και η μάνα μας. Όταν φτάσαμε εκεί, έπρεπε να αποχωριστούμε από τη μάνα μας. Αν και αποχαιρετιστήκαμε μέσα στη συγκίνηση, εκείνη μας ακολούθησε κλαίγοντας και μου φώναζε: «Φάνη να προσέχεις τα αδέλφια σου. Από εκεί μας πήγανε στην Κορυτσά και μας μοίρασαν σε Ελληνικά σπίτια. Εγώ με τον φίλο μου Παναγιώτη Γέγιο φύγαμε με σκοπό να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, αλλά μας συνέλαβαν Αλβανοί αστυνομικοί και μας γύρισαν πίσω. Από την Κορυτσά φτάσαμε στο Φιέρ και εκεί πάλι μείναμε σε σπίτια Ελλήνων. Στο σπίτι που με πήγαν, ο Έλληνας οικοδεσπότης με πρόσεχε, για να μην ξαναφύγω. Μάλιστα με έπαιρνε μαζί του στο καφενείο που ήταν ιδιοκτήτης και δούλευα. Κάποια στιγμή μας μετέφεραν σε ένα κτίριο που ετοίμασαν για να φιλοξενηθούμε και χώρισαν τα κορίτσια από τα αγόρια. Τον Δεκέμβριο του 1948 φύγαμε από το Φιέρ και φτάσαμε μέσω Σερβίας στη Ρουμανία. Εκεί μας χώρισαν και μας έστειλαν σε διάφορες χώρες. Εμένα με τον Βαγγέλη και την Ομορφούλα μας έστειλαν στη Σινάϊα της Ρουμανίας, ενώ την Όλγα την πήγαν στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας».
Στη Ρουμανία ο μικρός Θεοφάνης και τα υπόλοιπα παιδιά άρχισαν να μαθαίνουν τη Ρουμανική και να πηγαίνουν σε κανονικό σχολείο. Στο σχολείο υπήρχαν πολύ καλοί δάσκαλοι και όλα τα μαθήματα γίνονταν στην Ελληνική. Έμειναν στη Σινάϊα σχεδόν έναν χρόνο και ο βιογραφούμενος έχει διατηρήσει πολύ καλές αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο της ζωής του. Μετά τοποθέτησαν τα παιδιά σε διαφορετικές επαγγελματικές σχολές και έτσι χώρισαν. Ο Θεοφάνης Καρακώστας στάλθηκε στην καλύτερη Επαγγελματική Σχολή Μεταλλουργίας, στο Τιργκόβιστε της Ρουμανίας. Στη Σχολή τα παιδιά άρχισαν να οργανώνονται. Ο Θεοφάνης ήταν Οργανωτής της Νεολαίας και ο φίλος του, Γεώργιος Τοπαλίδης, Πρόεδρος της Νεολαίας. Οι σπουδές του διήρκεσαν τέσσερα χρόνια και σαν φοιτητής ασχολήθηκε με πολλά αθλήματα. Έμαθε μέχρι να πέφτει με το αλεξίπτωτο. Ήταν άριστος φοιτητής και πήρε στον προβλεπόμενο χρόνο το πτυχίο του. Μετά την αποφοίτησή τους το Κομμουνιστικό Κόμμα προώθησε τους απόφοιτους σε ανώτερες σπουδές. Ο Θεοφάνης εγγράφηκε στη Μεσαία Τεχνική Σχολή Μηχανικών στο Βουκουρέστι, όπου σπουδάζει για δύο χρόνια, ενώ παράλληλα έδινε μαθήματα γυμναστικής στους μαθητές. Ήταν πρώτος αθλητής στον δίσκο και τη δισκοβολία, όπου έλαβε βραβείο στις εξετάσεις, και δεύτερος στη σφαιροβολία. Την ίδια περίοδο πήρε και βραβείο Μαθηματικών και Φυσικής που συνοδευόταν από το βιβλίο με τίτλο «Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο» Νίκος Μπελογιάννης. Επίσης, έγινε μέλος του Κ.Κ.Ε. (Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος), όταν σκότωσαν τον Νίκο Μπελογιάννη. Ο Νίκος Μπελογιάννης (1915-1952) ήταν Έλληνας κομμουνιστής, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών και στέλεχος του ΔΣΕ (Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας). Εκτελέστηκε το 1952 ως κομμουνιστής με την κατηγορία της κατασκοπείας. Η δίκη που έμεινε στην ιστορία ως «υπόθεση Μπελογιάννη» και η εκτέλεσή του έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσαν διεθνείς αντιδράσεις, ενώ έμειναν στην ιστορία ως παράδειγμα υπερβολικής σκληρότητας των μετεμφυλιακών αντικομμουνιστικών διώξεων. Προς τιμήν του ονομάστηκαν δρόμοι και οικισμοί σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπως το χωριό Μπελογιάννης στην Ουγγαρία.
Το 1954 πολλοί πολιτικοί πρόσφυγες έδωσαν τα στοιχεία τους σε μία Επιτροπή που ήρθε από την Ελλάδα δηλώνοντας ότι θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα. Ζητούσαν να γυρίσουν πίσω, κυρίως, γιατί λυπούνταν τους γονείς τους που άφησαν πίσω. Εκείνη την εποχή, ο Θεοφάνης Καρακώστας, εστάλη στη Φλωρίκα της Ρουμανίας, μία από τις δεκαοκτώ πόλεις που τοποθετήθηκαν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες. Πρέπει να υποσημειώσουμε ότι κοινός τόπος των πόλεων όπου τοποθετήθηκαν οι πρόσφυγες είναι η ύπαρξη βαριάς βιομηχανίας, στην οποία εργάστηκαν. Στη Φλωρίκα ο Θεοφάνης εργάστηκε σε εργοστάσιο κατασκευής βαρελιών. Τότε έγραψε ένα γράμμα στον Πρωθυπουργό της Ρουμανίας Γεωργίου Ντες, στο οποίο του ζητούσε να σταλούν στη Φλωρίκα και τα αδέλφια του, πράγμα που έγινε. Μετά από λίγο διάστημα όλα τα αδέλφια φεύγουν μαζί με το τραίνο για την Κωνστάντζα και από εκεί με το Ελληνικό πλοίο «SEMIRAMIS» φτάνουν στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια πηγαίνουν στα Ιωάννινα. Εκεί τους περίμενε ο πατέρας τους, μαζί με τον γαμπρό του Θεόδωρο Ρήγα. Όλοι μαζί φτάνουν στο χωριό και εκεί τα παιδιά συναντιούνται ξανά τη μάνα τους. Η συγκίνηση από την επανένωση της οικογένειας ήταν μεγάλη και δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Δύο μήνες αργότερα ο βιογραφούμενος καλείται να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία του. Παρουσιάζεται στην Κόρινθο και αφού έλαβε την ειδικότητα του Μηχανουργού Πυροβόλων μετατέθηκε στο ΚΕΤΕΣ των Αθηνών. Δυστυχώς, όμως, μόλις οι ανώτεροί του έλαβαν τον φάκελό του από τη Ρουμανία, τον κατάργησαν από μηχανουργό και τον τοποθέτησαν απλό πυροβολητή στη Θήβα. Μετά τη Θήβα υπηρέτησε στην 114 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού στα Μέγαρα και εκεί εκπαίδευε τους έφεδρους αξιωματικούς και τους ευέλπιδες. Μόλις απολύθηκε από τον στρατό, επέστρεψε στο χωριό του και λίγο αργότερα έφυγε με τον πατέρα του για την Αθήνα, προκειμένου να μάθει την τέχνη του κτίστη, αλλά και του μαραγκού καλουπατζή.
Το 1961 ο Θεοφάνης Καρακώστας παντρεύτηκε με τη συγχωριανή του Μαρία Κέκου. Οι δύο νέοι γνωρίζονταν από μικρά παιδιά και μάλιστα ο βιογραφούμενος της έκανε παλιά κάποια σχολικά μαθήματα στο χωριό. Το ζευγάρι απέκτησε από τον γάμο του τέσσερα παιδιά. Τα δύο πρώτα, ο Νίκος και ο Ανδρέας γεννήθηκαν στην Αθήνα, ενώ τα άλλα δύο, ο Κωνσταντίνος και Σπυρίδωνας στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.
Το 1966, μετά από πρόσκληση από τον πεθερό του Ανδρέα Κέκο, το ζευγάρι αποφασίζει να μεταναστεύσει στην Αμερική και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη. Ο Ανδρέας Κέκος ζούσε τότε στο Richmond Hill, γειτονιά της Νέας Υόρκης. Έφυγαν από την Ελλάδα με το καράβι «Χριστόφορος Κολόμβος». Τον πρώτο καιρό στη Νέα Υόρκη εργάστηκε σε εστιατόρια πλένοντας πιάτα. Στη συνέχεια, μέσα από τις αγγελίες της Ελληνικής εφημερίδας «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» βρίσκει δουλειά τορναδόρου σε ένα εργοστάσιο, όπου εργάζεται για έξι χρόνια. Κατόπιν γίνεται μέλος του Σωματείου Μαραγκών Νέας Υόρκης και ξεκινά να εργάζεται σε διάφορες πολυκατοικίες. Από την πολλή δουλειά έπαθε υπερκόπωση το δεξί χέρι του και αποφασίζει να επιστρέψει στο εργοστάσιο που εργαζόταν πριν. Εργάστηκε εκεί μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Μάλιστα με τους ιδιοκτήτες του εργοστασίου, τους κ.κ. Νικόλαο και Ιωάννη Ζιώζη, έγιναν κουμπάροι, καθώς του βάφτισαν τον γιο του Κωνσταντίνο και στη συνέχεια τον πάντρεψαν. Το 1971 κατάφερε να αγοράσει το δικό του σπίτι στο 160-02 Grand Central Pkwy, στο Jamaica Hill της Νέας Υόρκης.
Ο Θεοφάνης Καρακώστας είναι μέλος της Εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου στο Jamaica Hill και ήταν μέλος της ομάδας που δημιούργησε το Γυμνάσιο του Αγίου Δημητρίου. Επίσης, υπήρξε εκπαιδευτής των προσκόπων του Αγίου Δημητρίου και μέλος του Συλλόγου Ηπειρωτών «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ». Ο βιογραφούμενος είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου «ΣΜΟΛΗΚΑΣ», του οποίου διετέλεσε επί σειρά ετών ταμίας και Αντιπρόεδρος. Κατά τη θητεία του ως Αντιπρόεδρος αγοράστηκε ένα πλήρως εξοπλισμένο ασθενοφόρο, το οποίο δόθηκε δωρεά στην Κόνιτσα. Ο ίδιος έχει γράψει ένα βιβλίο με την ιστορία της ζωής του, στην Ελληνική και Αγγλική, το οποίο φέρει τον τίτλο «Το Μονοπάτι της Ζωής μου».
Τα παιδιά της οικογένειας του Θεοφάνη και της Μαρίας Καρακώστα ζουν και προοδεύουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Ο Νίκος Καρακώστας γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Σπούδασε Control Data Institute στο Queen’s College και είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε τα μηχανήματα των στοιχημάτων στον Ιππόδρομο (autotote). Εργάστηκε ως υπάλληλος δικαστηρίου και σήμερα είναι ανώτερος υπάλληλος δικαστηρίου στο Queen Bulv. της Νέας Υόρκης. Είναι παντρεμένος με την Κατερίνα Φασολάκη και έχουν αποκτήσει μία κόρη, την Ευαγγελία – Μαρία (Angela) που είναι σήμερα 26 ετών. Σπούδασε Στενογραφία και εργάζεται σε δικηγορικό γραφείο.
Ο Ανδρέας Καρακώστας γεννήθηκε στις 13 Μαΐου 1964 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Queensborough Community College και πήρε το Assos Degree στο Liberal Arts. Επίσης, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων – Διαχείριση Μάρκετινγκ – Διαφήμιση στο Baruck College. Τα τελευταία 27 χρόνια εργάζεται στην εταιρία United Airlines ως Lead Materials Specialist. Είναι παντρεμένος με τη Δήμητρα Ελευθερίου και το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Τον Θεοφάνη Νικόλαο, τον Πέτρο και την Εύα Μαρία. Ο Θεοφάνης Νικόλαος Καρακώστας γεννήθηκε το 1994 και σπουδάζει Οικονομικά στο Columbia University με υποτροφία. Ο Πέτρος Καρακώστας γεννήθηκε το 1997 και σπουδάζει Διαχείριση Επενδύσεων στο Baruck College. Η Εύα-Μαρία Καρακώστα γεννήθηκε το 2002 και είναι μαθήτρια στο High School. Επίσης, είναι μέλος της ομάδας γυμναστικής του σχολείου.
Ο Κωνσταντίνος (Ντίνος) Καρακώστας γεννήθηκε το 1969 στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στο Queensborough Community College για τρία χρόνια και σπούδασε τρία χρόνια στο St. John University. Εδώ και 21 χρόνια εργάζεται ως τεχνικός στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών Verizon Telephone New York. Είναι παντρεμένος με τη Lisa Delapola, Ιταλικής καταγωγής και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, την Αριάνα που γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 2002 και τον Κωνσταντίνο που γεννήθηκε στις 31 Ιουλίου 2006.
Ο Σπύρος Καρακώστας γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1972 στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στο Farmingdale University και Ποινική Δικαιοσύνη στο John Jay School of Criminal Justice. Αποφοίτησε από την Αστυνομική Ακαδημία και υπηρέτησε στο Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης για τέσσερα χρόνια. Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον ανάγκασε να αποστρατευτεί με αναπηρική σύνταξη. Σήμερα εργάζεται ως διευθυντής μεταφορών στο Ντάλλας και διευθύνει μία εταιρεία κολοσσό. Είναι παντρεμένος με τη Sandra Donemech και το ζευγάρι έχει αποκτήσει μία κόρη, τη Χλόη, που γεννήθηκε το 2010.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ντίνος και ο Σπύρος Καρακώστας έχουν λάβει τη μεγαλύτερη διάκριση από το Σώμα των Προσκόπων, το βραβείο Eagle Scout. Και τα τέσσερα αδέλφια έλαβαν από την Αρχιεπισκοπή το Α & W και έχουν αποφοιτήσει από το απογευματινό Ελληνικό σχολείο μετά από έξι χρόνια φοίτησης. Στο απογευματινό Ελληνικό σχολείο έχουν φοιτήσει και τα τρία παιδιά του Αντρέα Καρακώστα.
