Ο Αντώνης Καστανιάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και κατάγεται από το χωριό Λεύκες της Πάρου. Διατηρεί το «Ιεροραφείο Καστανιά» στο Σύνταγμα της Αθήνας μαζί με την αδερφή του, Κατερίνα, στο οποίο η οικογένειά του εργάστηκε με προσήλωση στις αξίες και τις αρχές της ορθόδοξης παράδοσης για πάνω από 50 χρόνια. Είναι πατέρας μιας κόρης.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, Αντώνης Καστανιάς, γεννήθηκε στις Λεύκες της Πάρου. Οι Λεύκες είναι ορεινό χωριό της νήσου Πάρου σε υψόμετρο 200 μέτρων. Απέχει από την Παροικιά 10 χιλιόμετρα. Το χωριό Λεύκες είναι το ορεινότερο χωριό της Πάρου, με άφθονο πράσινο. Πήρε το όνομά του από τις λεύκες που κυριαρχούσαν στην περιοχή και είναι αναμφίβολα ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων -κι ας μην είναι παραθαλάσσιο. Η ίδρυσή του τοποθετείται χρονικά στον 15ο αιώνα και μέχρι σήμερα έχει μερικούς από τους τελευταίους ανεμόμυλους που διασώζονται στο νησί. Το χωριό έχει πολλές εκκλησίες, αρκετές του 17ου αιώνα, με ξεχωριστή αυτή της Αγίας Τριάδας που είναι χτισμένη με παριανό μάρμαρο κι έχει εντυπωσιακά καμπαναριά.
Ο παππούς Αντώνης Καστανιάς ήταν αγρότης και κουρέας. Λόγω έλλειψης εργασίας, είχε καταφύγει στην Αθήνα, όπου δούλεψε στα λατομεία μαρμάρου του Διονύσου για κάποια χρόνια. Ήταν παντρεμένος με τη γιαγιά Μαργαρίτα, επίσης από τις Λεύκες, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Τον πατέρα του βιογραφούμενου, Κωνσταντίνο, τη Μαρουσώ, τον Γιάννη, την Κατερίνα και δύο δίδυμα, τα οποία δυστυχώς πέθαναν. Ο παππούς Αντώνης ήταν ένας πράος, κεφάτος άνθρωπος και η γιαγιά Μαργαρίτα είχε μια έντονη, αλλά ευαίσθητη προσωπικότητα.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Κωνσταντίνος Καστανιάς, γεννήθηκε στις Λεύκες. Ήταν ένα ζωηρό, νευρικό παιδί, αλλά πολύ καλό και εργατικό. Πήγαινε σχολείο στην Παροικιά, περπατώντας 10 χιλιόμετρα. Ορισμένες μέρες, έμενε στα κελιά της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, ώστε να μην γυρίζει πίσω στις Λεύκες καθημερινά. Φοίτησε σε εξατάξιο γυμνάσιο μέχρι την Γ΄ Γυμνασίου και έπειτα ήρθε στην Αθήνα, όπου δούλεψε στα Λατομεία. Έπειτα, γύρισε στην Πάρο, από όπου έφυγε ξανά για την Καβάλα, για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, για τρία χρόνια. Μετά τον στρατό, γύρισε στην Αθήνα και δούλεψε σε ένα σιδεράδικο που είχε ένας θείος του. Αργότερα, εργάστηκε στο Ιεροραφείο ενός άλλου θείου του, του Δημήτρη Παντελαίου, το οποίο στη συνέχεια ανέλαβε και έμεινε εκεί έως τη σύνταξή του.
Το «Ιεροραφείο Καστανιά» έχει μακρά οικογενειακή ιστορία. Η αδερφή της γιαγιάς Κατερίνας, Καλλιόπη, το γένος Πανωρίου, είχε πιάσει δουλειά σε έναν ιεροράπτη που είχε έρθει από την Πόλη και αναζητούσε γυναίκες για ράφτρες. Η θεία ήταν εργατική και πολύ έξυπνη, προσπαθώντας να μάθει όλη τη δουλειά και όχι μόνο το κομμάτι που τους έδινε ο ιεροράπτης. Έτσι αποφάσισε με τον άνδρα της, Δημήτρη Παντελαίο, αδερφό της γιαγιάς Μαργαρίτας, να πάνε πόρτα-πόρτα στις εκκλησίες και να ράβουν μόνοι τους. Στη συνέχεια μάζεψαν τις κοπέλες της οικογένειας για να ράβουν στο σπίτι ράσα, όπως και τη μητέρα του βιογραφούμενου Άννα. Η δουλειά τους ήταν πολύ καλή και έτσι, τη δεκαετία του 1950-1960, αποφάσισαν να ανοίξουν το πρώτο μαγαζί στο Σύνταγμα, στην οδό Πεντέλης 3, δίπλα από το παλιό Υπουργείο Παιδείας.
Από την πλευρά της μητέρας του, προπάππους του ήταν ο Νικόλαος Πανωρίος από τις Λεύκες της Πάρου, ο οποίος ήταν αγγειοπλάστης. Παντρεύτηκε την Άννα Παντελαίου από τις Λεύκες και απέκτησαν εννέα παιδιά (Αρτεμία, Καλλιόπη, Καντιώ, Κατερίνα, Κούλα, Δημήτρη, Αντώνη και δύο παιδιά που πέθαναν). Η γιαγιά Αικατερίνη Πανωρίου παντρεύτηκε τον ναυτικό Ιωάννη Χανιώτη και απέκτησαν την Άννα, τη μητέρα του βιογραφούμενου.
Η Άννα έμεινε από πολύ νωρίς ορφανή από πατέρα και ζούσε με τη μητέρα της στην Αθήνα, η οποία δούλευε πολύ σκληρά για να ζήσουν. Τα καλοκαίρια έμενε στην Πάρο, όπου την έστελνε η μητέρα της στη γιαγιά της. Το ταξίδι αυτό τότε ήταν αρκετά δύσκολο για την Άννα, γιατί ταξίδευε μέσα στο αμπάρι του πλοίου, στο χώρο των αποσκευών μαζί με τα εμπορεύματα και τα ζώα, ενώ το ταξίδι διαρκούσε 12 ώρες. Η γιαγιά Αικατερίνη δούλευε στη διαλογή υλικού πολέμου (ρούχα κλπ.) στο Γουδί, πηγαίνοντας εκεί κάθε μέρα με τα πόδια. Μετά από ένα ατύχημα που προκλήθηκε από ένα στρατιωτικό φορτηγό, έσπασε το χέρι της και έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει στο ιεροραφείο. Ήταν πολύ καλή στον πηλό, γιατί ο πατέρας της ήταν αγγειοπλάστης. Ήταν χρόνια δύσκολα, γεμάτα φτώχεια και πείνα.
Η Άννα στάλθηκε και εκείνη στο Ιεροραφείο να δουλέψει, από τη θεία της. Δεν γνώριζε τότε τον σύζυγό της, Κωνσταντίνο, ο οποίος έτυχε να έρθει και αυτός να δουλέψει εκεί. Έτσι γνωρίστηκαν και έπειτα, το 1966, παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο παιδιά, την Κατερίνα και τον βιογραφούμενο Αντώνη.
Ο Αντώνης Καστανιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Τελειώνοντας το σχολείο, μπήκε στο Ιεροραφείο των γονιών του, μαθαίνοντας τη δουλειά. Το 1999, ο Αντώνης Καστανιάς παντρεύτηκε τη συμμαθήτριά του, Νίκη Ζέρβα και απέκτησαν μια κόρη, τη Μαρία-Μαρίνα Καστανιά.
Η αδερφή του, Κατερίνα Καστανιά, τελειώνοντας το σχολείο μπήκε και εκείνη στο Ιεροραφείο. Απέκτησε τρία παιδιά, την Άννα, τον Αριστείδη και την Κωνσταντίνα-Κυριακή.
Τα δύο αδέρφια, ο Αντώνης και η Κατερίνα Καστανιά, διατηρούν μέχρι σήμερα το Ιεροραφείο, το οποίο βρίσκεται στο Σύνταγμα, στην οδό Περικλέους 56, συνεχίζοντας τη μακρά παράδοση της οικογένειας. Η πολυετής εμπειρία, η εξειδίκευση καθώς επίσης και η δημιουργική τους αναζήτηση, καθιστούν το «Ιεροραφείο Καστανιά» μία από τις κορυφαίες βιοτεχνίες στον χώρο του ιερατικού ενδύματος.