Ο Ιωάννης Βαβλαδέλλης γεννήθηκε το 1962 στη Μυτιλήνη της Λέσβου και σήμερα ζει με την οικογένειά του στα Δάφια της Λέσβου. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εργάζεται ως δικηγόρος και διατηρεί δικό του γραφείο στην Καλλονή από το 1990. Οι παππούδες του ζούσαν πριν από τον διωγμό στη Μικρά Ασία και μετανάστευσαν ως πρόσφυγες στη Λέσβο.
Οι ρίζες του βιογραφούμενου βρίσκονται στα Δάφια της Λέσβου, όπου γεννήθηκε ο πατέρας του. Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Παρθένης και πιθανότατα πήρε το όνομά του από τη θεά «Δαφνία Αρτέμιδα», που λατρευόταν στην περιοχή. Αυτό αποδεικνύεται από στοιχεία και ευρήματα που μαρτυρούν ότι υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη θεά στη θέση του οποίου αργότερα χτίστηκε τούρκικο τζαμί. Γραπτές μαρτυρίες ενισχύουν την πιθανότητα αυτή όπως η ανεύρεση δυο επιγραφών που κάνουν λόγο για τη θεά Άρτεμη αλλά και η ανεύρεση πρόσφατα των θεμελίων του ναού. Από τα Δάφια καταγόταν και ο σπουδαίος Μητροπολίτης Σμύρνης Χρύσανθος. Απομεινάρια της τουρκικής παρουσίας στο χωριό ήταν το τζαμί, το χαμάμ (λουτρό) και τα χαρέμια, τα οποία γκρεμίστηκαν σχεδόν όλα πρόσφατα. Το 1912, όταν ελευθερώθηκε το νησί από τους Τούρκους, το χωριό είχε 450 κατοίκους και το 1918 έγινε κοινότητα. Το 1922 προστέθηκαν στον πληθυσμό ακόμη 300 πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν και κάτοικοι του χωριού «Κλαπάδος», που βρίσκεται βόρεια της Καλλονής, από το οποίο σώζονται σήμερα μόνο λιγοστά ερείπια.
Ο παππούς του βιογραφούμενου, Γιάννης Βαβλαδέλλης (1888-1959), καταγόταν από το Τσακράνι της Μ. Ασίας και το 1922 μετανάστευσε στη Λέσβο ως πρόσφυγας μαζί με τη σύζυγό του Ευδοκία. Είχαν ξαναδιωχθεί από το Τσακράνι το 1912, όμως τους επέτρεψαν να επιστρέψουν και έμειναν εκεί μέχρι το 1922. Πατέρας του ήταν ο Παναγιώτης Βαβλαδέλλης και μητέρα του η Ραλλού. Προέρχονταν από πλούσια οικογένεια, η οποία ασχολείτο με το εμπόριο καπνών. Το σπίτι τους στη Μ. Ασία το έχτισαν δύο φορές γιατί είχε καταστραφεί από τους διωγμούς. Η προγιαγιά του βιογραφούμενου, Μελπομένη Παπαδοπούλου, έχει και αυτή τις ρίζες της στο Τσακράνι και γέννησε 18 παιδιά από το οποία έζησαν τα 12, μεταξύ των οποίων και η γιαγιά του Ευδοκία Παπαδοπούλου-Βαβλαδέλλη. Αρχικά, μετά τον διωγμό, ο Γιάννης και η Ευδοκία Βαβλαδέλλη εγκαταστάθηκαν στη Βατούσα όπου γεννήθηκε η κόρη τους Ελένη και λίγα χρόνια μετά μετοίκησαν στα Δάφια όπου γεννήθηκε η κόρη τους Ευανθία το 1924. Εκείνη την περίοδο ο παππούς του βιογραφούμενου άνοιξε παντοπωλείο και έγινε και ζευγάς μέχρι το 1959, οπότε και απεβίωσε σε ηλικία 71 ετών. Μαζί με τη σύζυγό του Ευδοκία απέκτησαν εννέα παιδιά από τα οποία έζησαν τα πέντε: η Ελένη, η Ευανθία, ο Ιάκωβος, η Παρασκευούλα και η Φωτεινή, η οποία είναι και η μοναδική εν ζωή.
Ο Ιάκωβος Βαβλαδέλλης, ο πατέρας του βιογραφούμενου, ακολούθησε την πορεία του πατέρα του και έγινε αγρότης και ζευγάς. Έκανε όλες τις αγροτικές δουλειές και δούλευε στα χωράφια. Παντρεύτηκε την Αφροδίτη Κουνή από το χωριό Κλαπάδο, το οποίο δεν υπάρχει πια. Ήταν ένα χωριό το οποίο μετά τον εμφύλιο το 1947 διαλύθηκε, διότι έδιωξαν όλους τους κατοίκους επειδή βοηθούσαν τους αντάρτες. Με τη σύζυγό του απέκτησαν δύο αγόρια: τον Γιάννη και τον Παναγιώτη γεννημένο το 1967. Πήγαν δημοτικό στα Δάφια και Γυμνάσιο-Λύκειο στην Καλλονή. Ο Παναγιώτης είναι απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών Αθηνών και ζει στο Ναύπλιο με τη σύζυγό του και τα δύο του παιδιά.
Από την πλευρά της μητέρας του βιογραφούμενου ο προπάππος του Στρατής Διαμαντής ήταν σύζυγος της Ευανθίας. Με τον πρώτο διωγμό το 1912 μετέβησαν στον Μόλυβο και εκεί ο Στρατής αρρώστησε και πέθανε. Η Ευανθία, όταν τα πράγματα ησύχασαν, πήρε τα τέσσερα παιδιά της, τη Μορφούλα, τη Ραλλού, τη Μαρία και τον Χαράλαμπο και επέστρεψε στο Καραγάτσι, όπου ήταν το σπίτι τους. Το 1922 με τον διωγμό, άφησε την κόρη της Μαρία στο Καραγάτσι (ο Χαράλαμπος είχε αποβιώσει) και πήγε τη μικρή κόρη της Μορφούλα, 8 ετών τότε και τη Ραλλού στο Αϊβαλί για να μεταβούν στη Λέσβο με σκοπό κάποια στιγμή να συναντηθούν. Δεν συναντήθηκαν ποτέ! Έτσι η Ραλλού και η Μορφούλα πήγαν μόνες τους στη Λέσβο και εγκαταστάθηκαν στη Λαφιώνα. Η Ραλλού ήταν 12 ετών και μέχρι τα 19 της δούλευε ως υπηρέτρια στον Μόλυβο. Τότε παντρεύτηκε τον Στρατή Κουνή από τη Στύψη και έμεναν αρχικά στον Κλαπάδο και μετά στα Δάφια.
Η Ραλλού ήταν πολύ καλή νοικοκυρά και μαγείρισσα, τη φώναζαν σε γάμους και αρραβώνες σε όλο το λεκανοπέδιο της Καλλονής και έφτιαχνε παραδοσιακά γλυκά. Ήταν τόσο καλή μαγείρισσα, που το παράρτημα του Νορβηγικού Πανεπιστημίου που εδρεύει στο Μετόχι του Αγίου Ιγνατίου Δαφίων, εξέδωσε ένα βιβλίο μαγειρικής όπου οι περισσότερες συνταγές ανήκουν στη Ραλλού. Στο βιβλίο γίνεται ειδική μνεία στο πρόσωπό της. Επίσης ήταν ξακουστή και για τα κεντήματά της, τα οποία ύφαινε στον αργαλειό.
Ο Στρατής Κουνής ήταν ένας μεγαλόσωμος και δυνατός άνδρας που είχε δουλέψει πολύ στη ζωή του κάνοντας ξυλοκάρβουνα και σπάζοντας πέτρες με βαριοπούλες για το χτίσιμο σπιτιών. Είχε έναν αδερφό τον Νίκο και τρεις αδερφές: την Όλγα, την Άρτεμη και τη Μαρία.
Ο βιογραφούμενος εισήλθε το 1980 στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Το διάστημα 1987-1989 ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία και την άσκηση για την άδεια ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος. Το 1990 άνοιξε δικηγορικό γραφείο στην Καλλονή και σήμερα είναι παντρεμένος με την Περσεφόνη-Χριστίνα Μαυροδή του Χριστοφόρου και της Μαγδαληνής, με καταγωγή από τα Δάφια. Η σύζυγός του έφυγε για την Αυστραλία από το νησί σε ηλικία 2,5 ετών και επέστρεψε μετά από 25 χρόνια για διακοπές, οπότε και γνωρίστηκαν. Παντρεύτηκαν το 1993 στην Αυστραλία και εγκαταστάθηκαν στα Δάφια. Έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τον Ιάκωβο, γεννημένο το 1996, πτυχιούχο Νομικής και ασκούμενο δικηγόρο και τη Μαγδαληνή που γεννήθηκε το 1999, φοιτήτρια Ελληνικής Φιλολογίας.