Οι ρίζες της οικογένειας Γιαννίδη εντοπίζονται για πρώτη φορά στα 1600, ενώ από τα μέσα του 19ου αιώνα αρχίζει από τη Νίσυρο η νεότερη ιστορία της οικογένειας. Οι ενδιάμεσοι σταθμοί της ιστορίας τους είναι πολλοί και ενδιαφέροντες: Κωνσταντινούπολη, Ρουμανία, Αμερική, Πειραιάς.
Ο αρχηγός της οικογένειας ονομαζόταν Διάκος Δημήτρης Γιαννής. Η ονομασία Διάκος του δόθηκε για τη μεγάλη του μόρφωση. Παντρεύτηκε την Καλλιόπη Βεζίρογλου κι απέκτησε μαζί της πέντε κόρες κι έναν γιο, τον Ιωάννη Γιαννή, παππού του βιογραφούμενου.
Ο Ιωάννης Γιαννής, ο βενιαμίν της οικογένειας, γεννήθηκε στη Νίσυρο το 1865. Σε ηλικία 10 ετών πήγε στην Κωνσταντινούπολη κοντά στην αδελφή του Άννα και το σύζυγό της Νίκο Μεζά για να μορφωθεί. Ο Νίκος Μεζάς, βλέποντας πόσο δραστήριος ήταν ο μικρός Γιάννης, τον πήρε κοντά του να τον βοηθά στο καφενείο που διατηρούσε στην Πόλη. Ο Γιάννης όμως ήθελε να μάθει γράμματα, γι’ αυτό και με τα χρήματα που κέρδιζε από τη δουλειά του αγόρασε βιβλία εκμάθησης ξένων γλωσσών και διαβάζοντάς τα στο πατάρι όπου είχε το δωμάτιό του, έμαθε να μιλά πολύ καλά Γαλλικά, Αγγλικά και λίγα Ιταλικά.
Στο καφενείο του γαμπρού του γνωρίστηκε με έναν Κεφαλλονίτη έμπορο, τον Σταύρο Ραΐση, ο οποίος, βλέποντας πόσο δυνατό μυαλό και όρεξη για δουλειά είχε ο Γιάννης, που την εποχή εκείνη ήταν 15 ετών, τον πήρε κοντά του στο Σουλινά, ένα λιμάνι της Αν. Ρουμανίας, όπου ο Ραΐσης είχε πολλά μεγάλα καταστήματα. Χάρη στην εξυπνάδα και την εργατικότητά του, ο Γιάννης έγινε σύντομα το δεξί χέρι του Ραΐση, ο οποίος του πρόσφερε υπεύθυνη θέση στην επιχείρησή του. Ανάμεσά τους υπήρχε σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και εκτίμησης. Στη Ρουμανία που ζούσε, παρά τη σκληρή δουλειά και τα πολλά χρήματα που έβγαζε δεν είχε ξεχάσει τη Νίσυρο και τους δικούς του. Έτσι με την πρώτη ευκαιρία τους επισκέφθηκε, ενώ αργότερα επέστρεψε στον τόπο του οριστικά.
Το 1898 ο Γιάννης Γιαννίδης (το Γιαννής το έκανε Γιαννίδης στην Πόλη) παντρεύτηκε την Ειρήνη Παπανικολάου Μουλού, η οποία προερχόταν από οικογένεια ιερέων. Το ζευγάρι απέκτησε δέκα παιδιά απ’ τα οποία έζησαν τα έξι: η Ανθούσα, ο Δημήτρης, ο Νίκος (πατέρας του βιογραφούμενου), ο Κώστας, ο Αρμόδιος και ο Σταύρος.
Αρχικά, ο Γιάννης άνοιξε μαγαζί με γενικό εμπόριο. Τότε όμως στη Νίσυρο, όπως και παντού σε όλη την Ελλάδα, ο κόσμος δεν είχε χρήματα, δεν αγόραζε, έτσι η κίνηση στο μαγαζί ήταν περιορισμένη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη γεωργία. Προκειμένου να εξασφαλίσει καλύτερες προοπτικές ζωής για την οικογένειά του, τις οποίες δεν μπορούσε να του προσφέρει το νησί που ζούσε, δεν δίστασε να μεταναστεύσει στην Αμερική, όπου παρέμεινε δύο χρόνια, δουλεύοντας σκληρά.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, πήγε στον Πειραιά και με τις οικονομίες του από την Αμερική αγόρασε ένα μικρό ξενοδοχείο κοντά στο λιμάνι, το «Ρόδο». Οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλά, έτσι σύντομα πούλησε το «Ρόδο» κι αγόρασε ένα μεγαλύτερο ξενοδοχείο, το «Μητρόπολη». Όταν σταθεροποιήθηκαν τα εισοδήματά του, τότε έφερε και τους δικούς του στον Πειραιά, όπου εγκαταστάθηκαν μόνιμα.
Ως άνθρωπος υπήρξε αυστηρός, έντιμος, ηθικός και φιλοπρόοδος. Ήταν πιστός στα ιδανικά και τις αξίες που είχε μέσα του και τις μετέδωσε στα παιδιά του με το παράδειγμα και τα λόγια του. Η σύντροφος της ζωής του, η Ειρήνη, διακρινόταν για την ευγένεια του χαρακτήρα της και τα τεράστια αποθέματα αγάπης και καλοσύνης που διέθετε. Και οι δύο φρόντισαν να δώσουν στα παιδιά τους ψυχική και πνευματική καλλιέργεια και να τους μεταδώσουν τις αρετές της εργασίας, της τιμιότητας και της πίστης στο Θεό και τον εαυτό τους.
Ο Γιάννης έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών σε ηλικία 98 ετών το Νοέμβριο του 1963. Η σύζυγός του είχε πεθάνει από το 1936.
Πράγματι, η πορεία των παιδιών τους στη ζωή υπήρξε επιτυχημένη.
Η Ανθούσα, γεννημένη το 1900, παντρεύτηκε τον Δημήτρη Οικονομίδη, απόφοιτο της Μεγάλης του Γένους Σχολής που εργαζόταν στους Σιδηροδρόμους, στο Λογιστήριο κι απέκτησε μαζί του δύο παιδιά, τον Γιάννη και την Ρένα. Ο Γιάννης είναι γιατρός μικροβιολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο και η Ρένα οδοντίατρος. Και οι δύο είναι παντρεμένοι, έχοντας δημιουργήσει εξαιρετικές οικογένειες.
Ο Δημήτρης ή Μήτσος, όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά τα αδέλφια του, γεννημένος το 1901, ασχολήθηκε με τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Υπήρξε ένας άνθρωπος καλόκαρδος και καλοκάγαθος που βοηθούσε πάντα όσους είχαν ανάγκη.
Ο Κώστας, γεννημένος το 1906, ακολούθησε τον ιατρικό κλάδο. Γι’ αυτόν το επάγγελμα του γιατρού ήταν «λειτούργημα». Ήταν εντελώς αφιλοχρήματος και πολλές φορές αντί να εισπράττει αμοιβή από τους ασθενείς του, τους βοηθούσε οικονομικά. Παντρεύτηκε την Ειρήνη Τρομπέτα κι απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γιάννη, που είναι καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και την Αλέκα, Βιολόγο-Χημικό με μεταπτυχιακές σπουδές στη Χημεία στο Πανεπιστήμιο TUFTS της Βοστώνης. Και τα δυο παιδιά είναι παντρεμένα: ο Γιάννης με την Αντωνία Τζανετάκη, κόρη του πρώην πρωθυπουργού Τζανή Τζανετάκη, πτυχιούχο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτορα του London School of Economics και η Αλέκα με τον Παντελή Νικολακόπουλο, καθηγητή της Φιλοσοφίας στο Ε.Μ.Π.
Ο Νίκος Γιαννίδης, πατέρας του βιογραφούμενου, γεννήθηκε το 1904 στη Νίσυρο. Σε ηλικία 17 ετών, το 1922, πήγε με την οικογένειά του στον Πειραιά, όπου ήταν ήδη εγκατεστημένος ο πατέρας του. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο, σπούδασε στην Εμπορική Σχολή. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία το 1927 ως υπάλληλος στις επιχειρήσεις του εξαδέλφου του Κώστα Μεζά, όπου χάρη στην εργατικότητά του σύντομα εξελίχθηκε σε σημαντικό στέλεχος.
Έχοντας αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία και τεχνογνωσία, ανοίγει δικό του γραφείο το 1932, με αντικείμενο τις μεταφορές εσωτερικού-εξωτερικού, εκτελωνιστικές εργασίες, ασφάλειες σπιτιών και εμπορευμάτων. Επίσης πήρε και αντιπροσωπείες από το Λονδίνο. Δούλεψε σκληρά, πολλές ώρες, για να κρατηθεί στην αγορά και να δημιουργήσει καλό όνομα.
Όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, ο Νίκος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδας κι έφυγε για το μέτωπο, όπου πολέμησε με γενναιότητα και αυταπάρνηση.
Μετά τον πόλεμο, υποχρεώθηκε να ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Ανοίγει καινούργιο γραφείο και με υπομονή, επιμονή και σκληρή δουλειά κατάφερε να ορθοποδήσει. Θέλοντας να επεκτείνει τις δραστηριότητές του, ιδρύει ένα εργοστάσιο παρασκευής πισσοχάρτων σε συνεργασία με κάποιον Ανδρουτσόπουλο. Ο συνεταίρος του όμως σύντομα τον εγκαταλείπει, έτσι ο Νίκος ζητά τη συνεργασία των τριών αδελφών του, του Σταύρου, του Αρμόδιου και του Μήτσου. Ιδρύεται έτσι η Αφοί Γιαννίδη Ο.Ε. με διακριτικό τίτλο ΕΡΜΗΣ Σε λίγο καιρό ο Μήτσος αποχώρησε, διότι είχε την ευθύνη των ξενοδοχείων του και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του στην εταιρεία.
Στη δεκαετία του 1950 επενδύουν σε καινούργια μηχανήματα, κάνοντας το εργοστάσιο μια σύγχρονη μονάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών που παρήγε προϊόντα υψηλής ποιότητας. Έτσι, σε μικρό χρονικό διάστημα καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στην ελληνική αγορά κι από τότε μέχρι σήμερα η πορεία τους είναι συνεχώς ανοδική.
Άνθρωποι με δυναμικό και ανεξάρτητο πνεύμα που δεν έλεγαν ποτέ «όχι» στις προκλήσεις, ο Νίκος Γιαννίδης και τα αδέλφια του μπαίνουν το 1973 στο χώρο της ναυτιλίας. Το πρώτο τους πλοίο ήταν ο «Άγιος Νικόλαος». Σύντομα απέκτησαν άλλα τρία, την «Παναγία Σπηλιανή», τον «Κωστή» και τη «Μητέρα Ειρήνη». Με τη ναυτιλιακή κρίση όμως το 1986 αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα πλοία τους.
Εν τω μεταξύ, ο Νίκος στην προσωπική του ζωή είχε παντρευτεί στις 3 Μαρτίου 1940 την Αλίκη Steinhauer, εγγονή του ταξίαρχου συνοδού ασφαλείας της βασίλισσας Αμαλίας, Λουδοβίκου Steinhauer. Η Αλίκη είχε λάβει δίπλωμα πιάνου από το Εθνικό Ωδείο Αθηνών.
Εργάστηκε για ένα διάστημα παραδίδοντας μαθήματα πιάνου σε μαθητές, μετά το γάμο της όμως αφιερώθηκε στη φροντίδα του σπιτιού και της οικογένειάς της. Στάθηκε άξια σύντροφος στο πλευρό του Νίκου και του συμπαραστάθηκε σε όλες τις δύσκολες στιγμές που συνάντησε, ενθαρρύνοντάς τον πάντοτε στο έργο του.
Ήταν πολύ μορφωμένη και μιλούσε άπταιστα τη Γαλλική και Γερμανική γλώσσα. Συχνά τα βράδια ξεκούραζε τον σύζυγό της τραγουδώντας και παίζοντας στο πιάνο κλασική μουσική.
Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά: τον Γιάννη (1943) και τον Κωνσταντίνο (1946). Το 1963, ύστερα από 23 χρόνια ευτυχισμένης κοινής ζωής, η Αλίκη πεθαίνει. Έξι χρόνια αργότερα, το 1968, ο Νίκος παντρεύεται την Πόπη Βαρουξή, μία από τις υπαλλήλους της εταιρείας του, η οποία υπήρξε πολύ καλή σύζυγος γι’ αυτόν και δεύτερη μητέρα για τα παιδιά του. Ο Νίκος και η Πόπη πέρασαν μια ήρεμη, ευτυχισμένη ζωή ως το 1999, χρονιά θανάτου της Πόπης από ανίατη ασθένεια.
Ο Αρμόδιος, γεννημένος το 1911, ιδρυτικό μέλος μαζί με τους αδερφούς του Σταύρο και Νικόλαο, σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος όμως του στέρησε το πτυχίο. Ασχολήθηκε με τα κοινά και ανέπτυξε σημαντικό κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Παντρεύτηκε τη Σταματίνη Πέππα.
Ο Σταύρος, γεννημένος το 1914, ιδρυτικό μέλος -μαζί με τους αδελφούς του Αρμόδιο και Νικόλαο- του Ομίλου των Επιχειρήσεων Γιαννίδη. Πέρα από την επιχειρηματική του δραστηριότητα, ασχολήθηκε με τα κοινά και κυρίως με τα Νισυριακά θέματα. Παντρεύτηκε την Ευτυχία Λαμπράκη κι απέκτησε μαζί της τρία παιδιά, τον Γιάννη, την Ειρήνη και τον Αρμόδιο-Ηλία.
Πέρα από την πλούσια επιχειρηματική τους δραστηριότητα, ο Νίκος Γιαννίδης και τα αδέλφια του ανέπτυξαν αξιόλογο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, όπως:
- Δωρεά στο Δήμο Μανδρακίου Νισύρου οικοπέδου και ανέγερση εντός αυτού μουσείου με την ονομασία «ΓΙΑΝΝΙΔΕΙΟΣ ΕΣΤΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΣ, ΦΥΛΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΝΙΣΥΡΟΥ». Τα εγκαίνια του Μουσείου έγιναν από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, τιμώντας παράλληλα την οικογένεια Γιαννίδη μέσω του Νικολάου Γιαννίδη, απονέμοντάς του τον τιμητικό τίτλο του «Εντιμολογιώτατου Άρχοντα Ακτουαρίου».
- Δωρεά προς το δήμο Μοσχάτου κτιρίου (πρώην ξενοδοχείου) με αποκλειστικό σκοπό τη δημιουργία του και λειτουργία του ως «ΓΙΑΝΝΙΔΕΙΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΣ ΕΥΓΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΟΣΧΑΤΟΥ» (1996).
- Μεγάλες οικονομικές προσφορές προς Ιερούς Ναούς και φιλανθρωπικά ιδρύματα, όπως ο Ιερός Ναός «Μεταμόρφωσης Μοσχάτου» και η Κοινωνική Μέριμνα Μοσχάτου.
- Συνεχείς οικονομικές προσφορές προς το Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα «ΕΤΑΙΡΙΑ ΝΙΣΥΡΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ». Ιδρυτικά μέλη και ανακηρυχθέντες ως Μεγάλοι Ευεργέτες.
- Ανέγερση κτιρίου με σκοπό τη λειτουργία της «ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΔΗΜΟΥ ΜΑΝΔΡΑΚΙΟΥ ΝΙΣΥΡΟΥ» (1983).
- Δωρεά διαμερίσματος για τη στέγαση των Νισυριακών σωματείων της Αθήνας και του Πειραιά στο κέντρο της Αθήνας και λειτουργούσας ως «ΓΙΑΝΝΙΔΕΙΟΣ ΝΙΣΥΡΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑ ΔΗΜΟΥ ΜΑΝΔΡΑΚΙΟΥ ΝΙΣΥΡΟΥ» (1986).
- Δωρεά οικίας στη Νίσυρο το 1997 σε άπορη οικογένεια.
- Χορηγίες αθλητικών συλλόγων και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Οικονομική συμπαράσταση στους εργαζομένους του Ομίλου Γιαννίδη σε κάθε περίσταση.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το κοινωνικό έργο των Αδελφών Γιαννίδη, ο Δήμος Μοσχάτου προέβη στις 6 Δεκεμβρίου 1999 σε μετονομασία της οδού Πεντέλης -εκεί που βρίσκεται το εργοστάσιο τους- σε οδό Αδελφών Γιαννίδη. Επίσης, στη γενέτειρά τους τη Νίσυρο ο κεντρικός δρόμος της πρωτεύουσας του νησιού μετονομάστηκε σε οδό Αδελφών Γιαννίδη στις 17 Αυγούστου 2003.
Ο Νίκος Γιαννίδης έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών σε ηλικία 98 ετών τον Απρίλιο του 2002 αφού αξιώθηκε να καμαρώσει τα παιδιά του, τον Γιάννη και τον Κωνσταντίνο, αποκατεστημένα επαγγελματικά και οικογενειακά, να συνεχίζουν και να επεκτείνουν το έργο του, τηρώντας πιστά τις αρχές και αξίες που εκείνος τους δίδαξε.
Ο Γιάννης Γιαννίδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1943. Σπούδασε στη Σχολή Αναβρύτων και στη συνέχεια πήγε για σπουδές στη Χημεία στη Γερμανία και την Αγγλία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1969, μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση αναλαμβάνοντας το τμήμα των τεχνικών έργων. Τέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος της «ΠΟΛΥΒΩΤΗΣ Α.Ε.» επί σειρά ετών, μιας εκ των εταιρειών της οικογένειας Νικολάου Γιαννίδη κι είχε αναλάβει τη μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα που είχε ιδρύσει ο πατέρας του στην Κω «ΑΙΟΛΟΣ BEΑCH», κάνοντάς το ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία του νησιού.
Είναι παντρεμένος με τη Λευκοθέα Ράπτη κι έχουν δύο παιδιά: τον Νίκο και τον Δημήτρη. Ο Νίκος σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Παρίσι και επιχειρεί στο εξωτερικό. Ο Δημήτρης σπούδασε στην Αγγλία Διοίκηση Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων στο University of Huddersfield και ασχολείται με την ξενοδοχειακή μονάδα στην Κω.
Ο βιογραφούμενος Κωνσταντίνος Γιαννίδης γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Παρακολούθησε το Δημοτικό και το εξατάξιο Γυμνάσιο στη Σχολή Αναβρύτων, όπου υπήρξε αρχηγός του σχολείου (φύλακας) και του είχε παραχωρηθεί το δωμάτιο που διέμενε ο διάδοχος τότε, τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Μετά την αποφοίτησή του αναχώρησε για την Ιταλία προκειμένου να σπουδάσει χημικός και με μετεγγραφή ήλθε στην Ελλάδα όπου και τελείωσε.
Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας στο Πολεμικό Nαυτικό, το διάστημα 1975-1977, εισέρχεται στην οικογενειακή επιχείρηση. Αρχικά ασχολήθηκε με την παραγωγή των εταιρειών του Ομίλου και με τις πωλήσεις, παρακολουθώντας για κάθε πόστο σεμινάρια και αποκτώντας εμπειρία. Στη συνέχεια ανέλαβε τη διαχείριση του τομέα των οικονομικών. Σταδιακά άρχισε να μπαίνει στο Διοικητικό Συμβούλιο, ως μέλος πρώτα κι έπειτα ως αντιπρόεδρος. Μετά το θάνατο του πατέρα του, τον Απρίλιο 2002, ανέλαβε τη θέση του Προέδρου της εταιρείας.
Ως άνθρωπος είναι εργατικός, δραστήριος και έξυπνος και κινείται πάντα με ταχύτητα και διορατικότητα. Βασικός στόχος του είναι η ανοδική πορεία των επιχειρήσεων του Ομίλου καθώς και η κορυφαία ποιότητα των προϊόντων σε ανταγωνιστικές τιμές, ώστε να αυξάνεται η εργασία των ελληνικών χεριών.
Οι πωλήσεις του Ομίλου αγκαλιάζουν όλη την ελληνική επικράτεια με πάνω από 1.500 σημεία πώλησης. Παράλληλα, ο Όμιλος έχει διεθνή παρουσία με 2 θυγατρικές εταιρείες στην Σερβία και στην Βουλγαρία καθώς και κάνει εξαγωγές σε περισσότερες από 20 χώρες, όπως στη Ρουμανία, στην Κύπρο, στην Τσεχία, στη Μάλτα και στη Ρωσία.
Το εργοστάσιο 56 στρεμμάτων στον Ασπρόπυργο διαθέτει μία πλήρως αυτοματοποιημένη παραγωγή δυναμικότητας 24.000 τόνων ανά έτος και απασχολεί προσωπικό 120 ατόμων περίπου.
Πέρα από τον επιχειρηματικό χώρο, οι δραστηριότητες του Κωνσταντίνου Γιαννίδη επεκτείνονται και στα κοινά, με συμμετοχή σε διάφορες επαγγελματικές ενώσεις. Τέλεσε πρόεδρος καθώς και είναι επίτιμος πρόεδρος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Βιομηχανιών Αττικής-Πειραιά, είναι πρόεδρος του Ελληνοκινεζικού Επιμελητηρίου, ενώ μετέχει στα Δ.Σ. και είναι επίτιμο μέλος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, του Συνδέσμου Εμπορικών Αντιπροσώπων, του Συνδέσμου Παραγωγών Διογκωμένης Πολυστερίνης καθώς και ήταν αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Εργοδοτικών Οργανώσεων των Ευρωπαϊκών Πρωτευουσών (O.P.C.E.).
Είναι επιχειρηματίας που πιστεύει στην πρόοδο της εργασίας και στον εκσυγχρονισμό της, αλλά δίνει βαρύτητα στον άνθρωπο, στο ανθρώπινο δυναμικό του ομίλου. Πιστεύει ότι το ανθρώπινο δυναμικό είναι το «κεφάλαιο» μιας επιτυχημένης επιχείρησης.
Tόσο εκείνος όσο και ο αδελφός του, Γιάννης, είναι άξιοι συνεχιστές του έργου του πατέρα τους, μαζί με τα ξαδέλφια τους, Γιάννη και Αρμόδιο, παιδιά του θείου τους Σταύρου.
Ο Αρμόδιος Γιαννίδης του Σταύρου είναι πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων, Οικονομικών και Marketing. Σήμερα κατέχει τη θέση του Εντεταλμένου Αντιπροέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου. Είναι παντρεμένος με την Δέσποινα Ρήγα και μαζί έχουν δύο παιδιά, τον Σταύρο και την Μαρία.
Ο Γιάννης Γιαννίδης του Σταύρου έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing. Σήμερα κατέχει τη θέση του Διευθύνοντα Συμβούλου στον Όμιλο. Είναι παντρεμένος με την Δέσποινα Οικονομίδου και έχουν τέσσερα παιδιά. Τη Φαίη, τον Χρήστο, τον Σταύρο και τον Μιχάλη.
Η Ειρήνη Γιαννίδη του Σταύρου ασχολείται με εμπορικές δραστηριότητες και έχει δύο κόρες. Την Κατερίνα και την Ευτυχία.
Στην προσωπική του ζωή, ο Κωνσταντίνος Γιαννίδης είναι παντρεμένος από το 1978 με την Παναγιώτα Σακελλαρίου, από τον Βόλο, κι έχουν αποκτήσει ένα γιο, τον Νικόλα.
Ο γιος του βιογραφούμενου, Νικόλας Γιαννίδης σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων, Διεθνείς Επιχειρήσεις και Ευρωπαϊκές Σχέσεις στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδος, είναι μέλος στο Δ.Σ. της εταιρείας και συνεχίζει την επιχειρηματική πορεία του πατέρα του. Είναι παντρεμένος με την Όλγα Νικολέρη και έχουν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο. Επιθυμία τους είναι να μεγαλώσει η οικογένειά τους, συνεχίζοντας έτσι τις οικογενειακές αξίες που έχουν πάρει από τους γονείς τους.
Ο Κωνσταντίνος Γιαννίδης στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με τα χόμπι του στα οποία περιλαμβάνονται η μουσική, το σκάκι καθώς και το χειμερινό και θαλάσσιο σκι.
Συμβουλεύει τους εκπροσώπους της νεότερης γενιάς να κάνουν αυτό που αγαπούν, αν θέλουν να πετύχουν και να το κάνουν σωστά, με πολλή δουλειά, ήθος και εντιμότητα.
