Ο Ιωάννης Φιλιππίδης είναι γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1969. Οι πρόγονοί του ήρθαν πρόσφυγες από τον Πόντο σε χωριό της Δράμας και από τη Σμύρνη στη Μυτιλήνη. Ο ίδιος διατηρεί οικογενειακή επιχείρηση με τα αδέρφια του, με αντικείμενο τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Η επιχείρηση έχει την επωνυμία «Φιλιππίδης Ηλίας ΟΕ-Turbodiesel» με εμπορικές σχέσεις τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Οι ρίζες του βιογραφούμενου, από την πλευρά του πατέρα του, είναι από τον Πόντο. Ο προπάππους του ονομαζόταν Ηλίας και ζούσε στο χωριό Κουτρούσα της Πάφρας του Εύξεινου Πόντου. Ο ίδιος είχε παντρευτεί την Ελισάβετ, με την οποία απέκτησε δύο αγόρια. Το 1907 γεννήθηκε ο Παναγιώτης και μετά ο Κώστας. Ο προπάππους του Γιάννη απεβίωσε στα ορυχεία που τον είχαν στείλει οι Τούρκοι. Από το 1914 που κήρυξε η Τουρκία τη συμμετοχή της στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιστράτευσε υποχρεωτικά όλους τους υπηκόους και τους άνδρες άνω των 45, τους έστελνε στα τάγματα εργασίας για καταναγκαστικές εργασίες. Στα βάθη, λοιπόν, της Τουρκίας, δουλεύοντας κάτω από άθλιες συνθήκες αμέτρητες ώρες, άφησε την τελευταία του πνοή ο προπάππους του βιογραφούμενου. Με τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922, η προγιαγιά ήρθε με τα δύο της αγόρια μόνη και αβοήθητη. Η ταλαιπωρία και η αγωνία της ήταν ανείπωτες. Στο καράβι που είχαν στοιβαχτεί μαζί με άλλους πρόσφυγες, γνώρισε τον Ιωάννη Χουπουτονίδη, που την βοήθησε στις δύσκολες εκείνες ώρες και αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια τρυφερή και ανθρώπινη σχέση. Ο Ιωάννης έγινε ο δεύτερος σύζυγος της προγιαγιάς, την οποία στήριξε πολύ, καθώς υιοθέτησε τα δύο ορφανά της. Από το γάμο τους απέκτησαν και δύο κόρες, τη Σαββάτου και την Κάνη. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον προσφυγικό συνοικισμό που χτίστηκε στις Κρηνίδες της Καβάλας.
Ο παππούς του βιογραφούμενου ήταν γεννημένος το 1907 στην Πάφρα του Πόντου. Τα παιδικά χρόνια της προσφυγιάς ήταν αρκετά δύσκολα. Η οικογένεια προσπαθούσε να επιβιώσει κάτω από σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Ο παππούς Παναγιώτης σκοτώθηκε σε ενέδρα κατά τον εμφύλιο μαζί με άλλα παλικάρια που έχασαν τη ζωή τους. Σήμερα, έχει στηθεί μνημείο προς τιμήν τους στο 3ο χιλιόμετρο Σερρών με Άνω Βρόντους. Από τις Κρηνίδες μετέφεραν τους πρόσφυγες όλου του χωριού στα Λαγυνά της Θεσσαλονίκης. Ο παππούς, όπως και πολλοί συγχωριανοί του, δεν μπορούσαν να συνηθίσουν στον αστικό τρόπο ζωής, μιας και ήταν άνθρωποι της υπαίθρου. Έτσι ο παππούς, μαζί με αρκετούς συγχωριανούς του, έφυγαν και μετεγκαταστάθηκαν στο χωριό Κατάφυτο της Δράμας. Οι εκτάσεις εκεί ήταν άγονες, γεμάτες πέτρες και δεν προσφέρονταν για καλλιέργεια. Όμως, οι άνδρες του χωριού μαζί με τον παππού του βιογραφούμενου πήραν το αλέτρι και τα βόδια και μόνοι τους ξεχέρσωσαν όλα τα χωράφια, με αποτέλεσμα να τα μετατρέψουν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Το χωριό παλιά είχε 3.600 κατοίκους, όμως πλέον είναι ερειπωμένο και οι μόνιμοι κάτοικοί του είναι γύρω στους 75. Το χωριό έχει να υποδείξει σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο γνωστός δεξιός ψάλτης βυζαντινής μουσικής της Μητρόπολης Αθηνών, ο περίφημος Παπαδόπουλος Απόστολος.
Ο παππούς Παναγιώτης παντρεύτηκε το 1929 την εκλεκτή της καρδιάς του, Γεσθημανή Κουρτίδη. Η γιαγιά του προερχόταν από οικογένεια που ήταν πολύ φημισμένη για τη σωματική της δύναμη. Χαρακτηριστικά, λέγεται ότι ο θείος της μητέρας είχε πρόσκληση από τον Αγά της περιοχής να παλέψει με τον πρωταθλητή της Τουρκίας. Όταν ο θείος αποδέχτηκε την πρόσκληση, η αδερφή του που είχε επίσης μεγάλη σωματική δύναμη, αν και γυναίκα, του είπε περιπαιχτικά: «Πού πας βρε Χριστιανέ μου, αφού και εγώ σε βάζω κάτω…!». Εντέλει, ο θείος κέρδισε στη σωματική αντιπαράθεση και ο Δήμαρχος του έκανε δώρο μια τεράστια έκταση γης στο λόφο, ως έπαθλο για τη νίκη του. Η γιαγιά Γεσθημανή ήταν με τη σειρά της μια πολύ δυναμική γυναίκα που παρότι έχασε τον άνδρα της πολύ νέα και απέμεινε χήρα να μεγαλώνει τα ορφανά της, δεν λύγισε ποτέ. Η ίδια ήταν χειροπρακτικός του χωριού.
Η γιαγιά Γεσθημανή με τον παππού απέκτησαν μια πολύτεκνη οικογένεια που αποτελούνταν από επτά παιδιά. Όλα τα παιδιά τους γεννήθηκαν στο χωριό Κατάφυτο της Δράμας, που βρίσκεται σε απόσταση 67 χιλιομέτρων από το κέντρο της Δράμας. Είναι το τελευταίο χωριό του Νομού Δράμας που συνορεύει με το Νομό Σερρών και τη Βουλγαρία. Ο πρώτος γιος ήταν ο Ηλίας, μετά η κόρη τους, η Αναστασία, ένα αβάπτιστο παιδάκι που πέθανε, έπειτα η Ανθούλα, η Ευθυμία, η Αρχοντία και τέλος, ο πατέρας του βιογραφούμενου, Ηλίας, που ονομάστηκε όπως ο μεγάλος του αδερφός, που είχε αποβιώσει. Ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, ο Ηλίας, σε ηλικία 12 ετών, είχε πάει μαζί με το θείο του να μαζέψει καπνά από το χωράφι. Το μεσημέρι, το αγόρι έπεσε να ξεκουραστεί στην υγρή γη, μιας και δούλευαν ασταμάτητα από το ξημέρωμα. Η συνέπεια ήταν να αρρωστήσει από πνευμονία και λόγω έλλειψης της απαραίτητης ιατρικής φροντίδας, απεβίωσε.
Το 1943, εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το χωριό κάηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Βουλγάρους. Όλες οι περιουσίες είχαν καταστραφεί, οι άνθρωποι ταλαιπωρημένοι μεταφέρθηκαν στο χωριό Νιγρίτα Σερρών, μέχρι που έφτασαν στην Ελλάδα τα χρήματα από το σχέδιο Μάρσαλ και αποκαταστάθηκαν τα σπίτια τους. Στη Νιγρίτα Σερρών η κόρη του παππού, η Αναστασία, είχε συνοδέψει μια έγκυο γειτονοπούλα της να πάρει νερό και την έπιασαν οι αντάρτες. Το αθώο κορίτσι βασανίστηκε και βρήκε τραγικό θάνατο σε ηλικία μόλις 13 χρόνων. Οι αγριότητες και τα μίση του αιματηρού Εμφυλίου ήταν πολλά εκείνη την εποχή. Η άλλη κόρη του παππού, η Ανθή, παντρεύτηκε τον Στυλιανό Κουρτίδη, που ήταν μακρινός τους ξάδερφος. Ο ίδιος ήταν μουσικός. Μέχρι το 1965, το ζευγάρι έμεινε στη Θεσσαλονίκη και αργότερα, όπως πολλοί Έλληνες, αποφάσισαν να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην ξενιτειά. Πήγαν ως οικονομικοί μετανάστες στη Γερμανία, όπου δούλεψαν σκληρά. Επέστρεψαν στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση, το 1979. Από το γάμο τους απέκτησαν δύο κόρες, την Πολυξένη και την Αλεξάνδρα. Με τη σειρά της, η Ευθυμία παντρεύτηκε τον Γιώργο Βλάχο, που ήταν γόνος πολύ καλής οικογένειας, με καταγωγή από την Πυλαία της Θεσσαλονίκης. Το ζευγάρι από το γάμο του απέκτησε δύο κόρες, την Αγλαΐα και τη Θεοδώρα. Η Αρχοντή (η νεότερη των κοριτσιών) με τη σειρά της παντρεύτηκε τον Αντώνη Κοσμίδη (κάτοικο Καταφύτου) και απέκτησαν δύο κόρες, τη Γεσθημανή και τη Βασιλική. Η Αρχοντή με τον Αντώνη ακολούθησαν την Ανθή και τον Στέλιο στη Γερμανία και επέστρεψαν μαζί το 1979 στη Θεσσαλονίκη.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου, Ηλίας, ήταν ένας πολύ δυναμικός, ενεργητικός και αυτοδημιούργητος άνδρας. Αρχικά, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στο Κατάφυτο της Δράμας. Παράλληλα, ήταν και ψάλτης μαζί με τον Απόστολο Παπαδόπουλο. Μετά το Δημοτικό πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου τον πρώτο χρόνο έμεινε στην αδερφή του, την Ανθούλα. Έπειτα, μαζί με άλλους πέντε συνομηλίκους του έμεινε σε μία γκαρσονιέρα στο Βαρδάρη της Θεσσαλονίκης. Ο Ηλίας, για να μπορεί να συντηρεί τον εαυτό του και το σπίτι, δούλευε το πρωί ως βοηθός υδραυλικού και το βράδυ πήγαινε σε νυχτερινό Γυμνάσιο.
Το 1959, η γιαγιά Γεσθημανή, κατόπιν συνεννόησης με το γιο της Ηλία, δανείστηκε από μια πλούσια κυρία του χωριού 25 λίρες, για να αγοράσει ένα χωράφι στην Ηλιούπολη της Θεσσαλονίκης. Εκεί ο πατέρας του βιογραφούμενου έκτισε το σπίτι του, στο οποίο έμενε και η μητέρα του. Η γιαγιά Γεσθημανή απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών, στις 15 Ιουλίου 2000 και ετάφη στο εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Κατάφυτο Δράμας. Τις οικονομικές τους υποχρεώσεις που είχαν, τις τακτοποιούσε ο Ηλίας, που δούλευε σκληρά και συνέδραμε η γιαγιά με τη σύνταξη. Το 1966, ο Ηλίας από υδραυλικός έγινε αποθηκάριος σε μια εταιρεία με ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1966, ο Ηλίας παντρεύτηκε τη γυναίκα της ζωής του, τη Δέσποινα Τσουκαλά, την οποία αγάπησε πολύ.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, Δέσποινα, προέρχεται από προσφυγική οικογένεια με προέλευση από τα παράλια της Ιωνίας. Ο πατέρας της ονομαζόταν Ιωάννης Τσουκαλάς, είχε καταγωγή από το Αϊβαλί της Σμύρνης και προερχόταν από οικογένεια αγγειοπλαστών. Αντίστοιχα, η μητέρα της λεγόταν Κωνσταντίνα Παραδείση, με καταγωγή από τη Σμύρνη. Η γιαγιά του βιογραφούμενου, Κωνσταντίνα, προερχόταν από πολύ πλούσια οικογένεια με αστικές καταβολές και μεγάλη περιουσία. Πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οικογένεια μάλλον είχε πληροφορηθεί για το διωγμό και είχαν μεταφερθεί στη Λέσβο. Τα αδέρφια της μητέρας, ο ένας ήταν Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και ο άλλος της Τράπεζας Πίστεως. Η γιαγιά Κωνσταντίνα αποκληρώθηκε από την οικογένειά της εξαιτίας της αγάπης της για τον παππού Ιωάννη. Η οικογένειά της δεν είχε συναινέσει στο γάμο του ζευγαριού, γιατί θεωρούσαν τον παππού κατώτερο κοινωνικά. Παρά τις διαφωνίες, ο έρωτας των νέων κατέληξε σε έναν ευτυχισμένο γάμο, από τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά, τον Χρήστο, τη Δέσποινα και την Εριφύλη.
Οι γονείς του βιογραφούμενου γνωρίστηκαν στο Νυχτερινό Γυμνάσιο της οδού Συγγρού στη Θεσσαλονίκη. Ερωτεύθηκαν πολύ και αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο Ηλίας και η Δέσποινα από το γάμο τους απέκτησαν μια ευτυχισμένη και αγαπημένη οικογένεια που αποτελούνταν από τρία παιδιά. Στις 23 Οκτωβρίου 1967 γεννήθηκε ο Παναγιώτης, έπειτα γεννήθηκε ο βιογραφούμενος και στις 25 Αυγούστου 1979 γεννήθηκε ο Αναστάσης. Τα παιδιά μεγάλωσαν σύμφωνα με τις αρχές που τους είχαν εμφυσήσει οι γονείς τους. Η αγάπη ανάμεσα στα αδέρφια ήταν από τις πρώτιστες αρχές τους. Μεγάλωσαν με ηθικές αξίες και ιδανικά, ώστε να γίνουν ανεξάρτητα άτομα και ηθικοί χαρακτήρες.
Ο πατέρας του βιογραφούμενου είναι ένας πολύ εργατικός και δραστήριος άντρας. Ο ίδιος ήταν πολυτεχνίτης, καταπιανόταν από υδραυλικά μέχρι και χτίσιμο. Το 1966, εργάζεται στην εταιρεία «ΡΟΖΗΣ» ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Το 1967, μεταπήδησε στην εταιρεία «Ηλεκτροντίζελ» ως πωλητής ανταλλακτικών. Με τον άκρατο δυναμισμό και τις ικανότητές του, ο πατέρας καταφέρνει όχι μόνο να γίνει Διευθυντής, αλλά να γίνει και μέτοχος της εταιρείας, έχοντας το 8% του μετοχικού κεφαλαίου. Το 1982, η εταιρεία αγοράζεται από μια μεγαλύτερη εταιρεία, την πολυεθνική «Lucas». Το 1984, από τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Αθήνα αποφασίζεται να απολυθεί. Με την αποζημίωση, ο πατέρας ιδρύει τη δική του εταιρεία, την «Φιλιππίδης Ηλίας ΟΕ» με το λογότυπο «Τούρμπο Ντίζελ». Ο πατέρας του βιογραφούμενου ακόμα και σήμερα είναι ένας απόλυτα ενεργός άνθρωπος, που ασχολείται με το θερμοκήπιο και τον μπαχτσέ του. Έχει 20 οπωροφόρα δέντρα και 150 ρίζες ελαιόδεντρα.
Η μητέρα του βιογραφούμενου, μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο, έπιασε δουλειά στη Ford. Με τη γέννηση του τρίτου παιδιού της, το 1979, αναγκάζεται να παραιτηθεί, προκειμένου να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ανατροφή των παιδιών της. Η ίδια ήταν μια εξαίρετη σύζυγος και στοργική μητέρα. Μεγάλωσε τα παιδιά της με τη βοήθεια της πεθεράς της, που λάτρευε τα εγγόνια της. Φρόντιζε το σπίτι της και ακόμα και σήμερα είναι μια ασυναγώνιστη μαγείρισσα με πεντανόστιμες πικάντικες Σμυρναίικες συνταγές. Η μητέρα του βιογραφούμενου, όπως και ο πατέρας του, έχουν καλλιτεχνικές κλίσεις. Η Δέσποινα είναι αγιογράφος. Η οικογένεια σήμερα είναι πολύ ευτυχισμένη και έχει πλέον διευρυνθεί μετά τους γάμους των παιδιών και την απόκτηση εγγονιών. Από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές τους είναι η παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, όπου μαζεύονται όλοι μαζί και με τη συνοδεία του ακορντεόν που παίζει ο βιογραφούμενος λένε τα κάλαντα στους παππούδες τους.
Ο βιογραφούμενος, όπως και τα αδέρφια του από μικρά, ήταν κοντά στη δουλειά του πατέρα τους. Και οι τρεις τους αποφοίτησαν από το Λύκειο της Ηλιούπολης στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα, ένας-ένας, μετά την αποφοίτησή του, απασχολούνταν στην πατρική επιχείρηση. Έτσι, το 1986, ο Παναγιώτης, ως μεγαλύτερος, ασχολήθηκε αρχικά με τα ανταλλακτικά των αυτοκινήτων και ο βιογραφούμενος με το συνεργείο, το 1997 ακολούθησε και ο μικρότερος αδερφός της οικογένειας, Τάσος. Η γέννηση της εταιρείας έγινε σε ένα μικρό μαγαζί 40 τ.μ. στην οδό Μοναστηριού χωρίς τουαλέτα. Το 2004, μεταφέρθηκαν στη δική τους επιχείρηση σε κτιριακό συγκρότημα συνολικής έκτασης 1.600 τ.μ. στην περιοχή ΚΤΕΟ της Θεσσαλονίκης. Ο πατέρας τους, Ηλίας, ήταν η κεφαλή της επιχείρησης και εκείνος που τους έμαθε τη δουλειά, τον καθημερινό μόχθο και το κουμάντο που χρειάζεται για τη σωστή διαχείριση των επιχειρήσεων.
Όσον αφορά στα αδέρφια του βιογραφούμενου, ο Παναγιώτης παντρεύτηκε τη Βάια Μαργαρίτη που έχει πτυχίο από τη Γυμναστική Ακαδημία και εργάζεται ως προπονήτρια κολύμβησης. Η σύζυγός του έχει διακριθεί στον υγρό στίβο και είναι κάτοχος μεταλλίων. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει τρία αγόρια, τον Ηλία, τον Νικόλα και τον Παρασκευά. Στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με την ξυλογλυπτική και ξυλουργική και κατασκευάζει βοηθητικά έπιπλα για το σπίτι του και για το σπίτι των γονιών τους. Παράλληλα, ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία. Ο Τάσος είναι παντρεμένος με την Ευαγγελία Βέσκου που είναι δικηγόρος. Έχουν αποκτήσει από το γάμο τους πέντε παιδιά. Τα ονόματά τους είναι Δέσποινα, Αθανασία, Ηλίας, Σοφία και Χριστίνα (δίδυμες). Ο αδερφός του βιογραφούμενου είναι λάτρης της τεχνολογίας και ασχολείται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Ο βιογραφούμενος είναι γεννημένος στις 14 Ιουλίου 1969. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, μπήκε στην πατρική επιχείρηση. Αρχικά, επί δύο χρόνια, ήταν πωλητής. Υπηρέτησε στο Ναυτικό για 22 μήνες ως τηλεγραφητής στο αρματαγωγό Ικαρία. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, επέστρεψε στην επιχείρηση και ανέλαβε τη θέση του Τεχνικού Διευθυντή. Το έτος 2020 αποφοίτησε από το εσπερινό ΕΠΑΛ Ευόσμου και με βαθμό 19 & 12/13 πήρε το πτυχίο του μηχανικού οχημάτων, το οποίο χρειάζεται στο συνεργείο αντλιών πετρελαίου που διατηρεί η επιχείρηση. Ο ίδιος παρακολουθεί επισταμένα τις εξελίξεις στο χώρο και ενημερώνεται για τα τεκταινόμενα του χώρου τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Αμερική. Η εταιρεία τους, που είναι αποκλειστική αντιπρόσωπος πολλών επωνύμων εταιρειών, έκανε ένα νέο επιχειρηματικό βήμα με τη συνεργασία της με το εργοστάσιο Kinglong Κίνας, η οποία είναι έκτη σε δύναμη κατασκευής τουριστικών, αστικών και υπεραστικών λεωφορείων. Επιπλέον, επισκευάζουν όλο τον τεχνικό εξοπλισμό των τουρμπινών, αντλιών και μπεκ πετρελαίου. Ο βιογραφούμενος ασχολείται, επίσης, με τις δημόσιες σχέσεις του εξωτερικού.
Όσον αφορά στην προσωπική του ζωή, ο Ιωάννης, από τις 23 Φεβρουαρίου 2002 είναι παντρεμένος με τη Γεωργία Οικονόμου. Η ίδια είναι απόφοιτος της Θεολογικής και Ποιμαντικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως καθηγήτρια στο Καλοχώρι που είναι διορισμένη. Το όνομά της προέρχεται από τον παππού της που ονομαζόταν Κόκκαλης, αλλά η Μητρόπολη Τρίκκης του έδωσε τον τίτλο Οικονόμος ως παπάς και από τότε άλλαξε το επίθετο της οικογένειας σε Οικονόμου. Η σύζυγος του βιογραφούμενου είναι κόρη του δικηγόρου Ελευθέριου Οικονόμου και της Αρσινόης Μπουσιοπούλου που ήταν δασκάλα με καταγωγή από τα Τρίκαλα. Πρόγονος της πεθεράς του βιογραφούμενου ήταν ο Καπετάν Μπούσιος που πολεμούσε δίπλα στον Αθανάσιο Διάκο. Οι γονείς της συζύγου του βιογραφούμενου γνωρίστηκαν και ερωτεύθηκαν στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο πεθερός του απεβίωσε το 1992 και στην κηδεία του ήρθε πολύς κόσμος που είχε βοηθήσει, χωρίς να το γνωρίζουν οι οικείοι του, ήταν εξαίρετος άνθρωπος.
Το ζευγάρι από το γάμο του έχει δημιουργήσει μια αγαπημένη και ευτυχισμένη οικογένεια. Το 2002 γεννήθηκε ο γιος τους Ηλίας, το 2003 ο Ελευθέριος, το 2006 ο Άγγελος και το 2008 η κόρη του ζευγαριού, Μαρία-Γεσθημανή. Τόσο ο Ιωάννης, όσο και η Γεωργία μεγαλώνουν τα παιδιά τους με ιδανικά και ηθικές αξίες, είναι στοργικοί και τρυφεροί γονείς. Ο βιογραφούμενος συμβουλεύει τους νέους να έχουν αγάπη και σεβασμό για το συνάνθρωπο και να είναι εργατικοί, απεχθάνεται τους χασομέρηδες. Μόνο ο αγωνιστής της ζωής πάει μπροστά και προοδεύει.
Ο βιογραφούμενος, στον ελεύθερο χρόνο του, ασχολείται με τη μουσική, την οποία λατρεύει. Από την ηλικία των 9 ετών ξεκίνησε τρομπέτα με μαέστρο του τον Ηλία Νικολαΐδη, στο ωδείο του δήμου Σταυρουπόλεως, ενώ στα 11 άρχισε και το πιάνο. Συμμετείχε στη Φιλαρμονική, σε παρελάσεις, λιτανείες αγίων, στη ναυτική βδομάδα της Μηχανιώνας. Σήμερα, παίζει μόνο για την οικογένεια και τους καλούς του φίλους. Από το 2020 παρακολουθεί μαθήματα Βυζαντινής μουσικής, τα οποία χρειάζεται ώστε να μπορεί να βοηθά στο αναλόγιο της Εκκλησίας Κοίμησης Της Θεοτόκου στο Κατάφυτο Δράμας, μιας και δεν υπάρχει ψάλτης στο χωριό του, το οποίο επισκέπτεται με την οικογένεια του τα Σαββατοκύριακα.
Χριστουγεννιάτικα κάλαντα στο σπίτι του πατέρα μου Ηλία Φιλιππίδη