Ο Κωνσταντίνος Προίκας του Γεωργίου και της Γεωργίας, γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1961 στη Θεσσαλονίκη. Εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Μάιο του 1993 απέκτησε την ειδικότητα του Ωτορινολαρυγγολόγου. Συνέχισε μετεκπαίδευση σε νοσοκομεία της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Από το 1996 εργάζεται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Σήμερα βρίσκεται στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ, στη Β΄ Πανεπιστημιακή Ω.Ρ.Λ. Κλινική με τον βαθμό του Διευθυντού Ε.Σ.Υ.
Ο παππούς από την μεριά του πατέρα του, Κωνσταντίνος Προίκας, είχε καταγωγή από το Πήλιο και συγκεκριμένα από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας. Πολύ μικρός βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου σπούδασε Εμπορικές-Οικονομικές Επιστήμες. Μιλούσε άπταιστα την αγγλική γλώσσα. Το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων το 1912 τον βρίσκει ακόμα σπουδαστή. Διακόπτει την εκπαίδευσή του και κατατάσσεται εθελοντικά στον Ελληνικό Στρατό, όπου πολεμά ως δεκανέας πεζικού σε όλες τις επιχειρήσεις των Βαλκανικών Πολέμων το 1912-1913. Εργάσθηκε στη Θεσσαλονίκη ως τραπεζίτης και μετά την οικονομική κρίση του 1929 έγινε διευθυντής του υποκαταστήματος της Ιωνικής Τραπέζης στην Θεσσαλονίκη.
Η γιαγιά του από την μεριά του πατέρα του, Ελένη Καννή είχε πατέρα Έλληνα από τη Σμύρνη και μητέρα Ιταλίδα από την Τεργέστη. Το 1912, την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Γεώργιος Α΄, η Ελένη Καννή βρισκόταν, ως μαθήτρια του Παρθεναγωγείου, σε επίσκεψη σε ένα πλοίο του γερμανικού στόλου, το οποίο βρισκόταν στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Τότε είχε κατηγορηθεί η γερμανική μυστική υπηρεσία ως υπεύθυνη για την δολοφονία του βασιλιά.
Ο Κωνσταντίνος Προίκας και η Ελένη Καννή παντρεύτηκαν και έζησαν στην Θεσσαλονίκη. Απέκτησαν τρία παιδιά, τη Βεατρίκη, την Παναγιώτα και τον Γεώργιο.
Η Βεατρίκη σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέκτησε την ειδικότητα της Παιδιάτρου. Εργάσθηκε ως ιδιώτης Ιατρός στην Κατερίνη. Η Παναγιώτα σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάσθηκε ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Όταν εργαζόταν στο Αμερικανικό Κολέγιο της Θεσσαλονίκης γνώρισε το σύζυγό της, Αμερικανό δημοσιογράφο του ΝΑΤΟ. Παντρεύτηκαν και έτσι εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το 1955. Εργάσθηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση των Ηνωμένων Πολιτειών ως μαθηματικός. Είχε επισκεφθεί την Ελλάδα αρκετές φορές. Έζησε στην πολιτεία της Νέας Ορλεάνης και του Μισισιπή.
Ο Γεώργιος Προίκας, πατέρας του Κωνσταντίνου, νεαρό παιδί έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στην Θεσσαλονίκη ως Επονίτης. Με την υπ’ αρ. Φ670/3176/570637/1985 απόφαση του Υφυπουργού Εθνικής Αμύνης αναγνωρίσθηκε ως αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου εξορίστηκε ως πολίτης στη Λήμνο και τη Μακρόνησο. Στην Μακρόνησο βρισκόταν στο Ε.Σ.Α.Ι., το Ειδικό Σώμα Αναμορφώσεως Ιδιωτών. Εκεί διοικητής ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης. Έχει αναφέρει πολλές προσωπικές μαρτυρίες για το ποιόν του συγκεκριμένου. Αξίζει να σημειωθεί το εξής. Όταν μετά την μεταπολίτευση ο Ιωαννίδης κατηγορείτο απ’ όλους ως προδότης για το θέμα της Κύπρου, ο Γεώργιος Προίκας γνωρίζοντάς τον, τόνιζε ότι αυτό δεν ήταν αληθές. Ο συγκεκριμένος ήταν ένας παντελώς ανίκανος με χαμηλή οξυδέρκεια και γνώσεις αξιωματικός. Αυτό επιβεβαιώνεται από προσωπικές μαρτυρίες-αναφορές συμμαθητών του από την Σχολή Ευελπίδων της χρονιάς 1939. Για αυτούς τους λόγους οδηγηθήκαμε στην καταστροφή. Μετά την επιστροφή του από την εξορία, το 1950, υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία και ακολούθως, αφού απολύεται, δίνει εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και εισάγεται στην Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1952. Τελειώνοντας τις σπουδές του, διορίστηκε, μετά από εξετάσεις, στην Κτηνιατρική Υπηρεσία του Υπουργείου Γεωργίας. Απεβίωσε τον Ιούλιο του 2011.
Ο παππούς από την μεριά της μητέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Βεζενστεντζής, που γεννήθηκε στη Μενεμένη της Μικράς Ασίας τον 19ο αιώνα. Ήταν έμπορος ειδών διατροφής. Μετά την καταστροφή του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου συνέχισε να εργάζεται ως έμπορος. Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο ίδιος στην οικογένειά του, είχε την άποψη ότι η συμπεριφορά της Ελληνικής διοίκησης και οι ενέργειες του Στρατού προς τον τοπικό πληθυσμό ήταν η σημαντικότερη αιτία της εκδικητικής μανίας των Τούρκων προς το Ελληνικό στοιχείο.
Η γιαγιά από την μεριά της μητέρας του ήταν η Δέσποινα Μιχαηλίδου, που γεννήθηκε και αυτή στη Μενεμένη της Μικράς Ασίας το 1905 ως πρώτο τέκνο της οικογενείας της. Ο πατέρας της, Ανανίας Μιχαηλίδης, ήταν λόγιος Ελληνιστής. Η οικογένεια είχε επτά παιδιά και τα δύο τελευταία, που ήταν κορίτσια, ονομάσθηκαν Νίκη και Δόξα, ως φόρος τιμής της οικογένειας προς τον αγώνα του Ελληνισμού. Την εθνικής διάστασης πράξη του αυτή, την πλήρωσε ο Ανανίας Μιχαηλίδης τον Αύγουστο του 1922 με τη ζωή του. Εκτελέσθηκε από τους Τούρκους. Η σύζυγος του Ανανία Μιχαηλίδη, Μαρία, είχε αποβιώσει κατά τη γέννα του τελευταίου τους παιδιού. Αυτό σήμαινε ότι μέσα στη δίνη της καταστροφής επτά παιδιά μόνα τους, με το μεγαλύτερο ηλικίας 17 ετών και το μικρότερο ενός έτους, έπρεπε να επιβιώσουν. Το μεγάλο παιδί ήταν η Δέσποινα Μιχαηλίδου, η οποία και ανέλαβε το ρόλο της αρχηγού. Έφθασαν στη Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκαν εκεί.
Ο Κωνσταντίνος Βεζενστεντζής και η Δέσποινα Μιχαηλίδου παντρεύτηκαν και έζησαν στη Θεσσαλονίκη. Απέκτησαν τρία παιδιά, τον Κυριάκο, τη Μαρία και τη Γεωργία. Η Μαρία σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και ακολούθως πήρε την ειδικότητα της Παιδιάτρου. Εργάσθηκε ως ιδιώτης Ιατρός στην Θεσσαλονίκη.
Η Γεωργία Βεζενστεντζή, μητέρα του Κωνσταντίνου, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάσθηκε ως εκπαιδευτικός φιλόλογος στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Απεβίωσε τον Απρίλιο του 2019.
Ο Γεώργιος Προίκας και η Γεωργία Βεζενστεντζή παντρεύτηκαν το 1960 στη Θεσσαλονίκη και στις 14 Μαΐου 1961 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Προίκας. Δεν απόκτησαν άλλο τέκνο. Το 1968 εγκαθίσταται η οικογένεια στη Νέα Σμύρνη, όπου ο Κωνσταντίνος Προίκας τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Το 1972 εισάγεται μετά από εξετάσεις στην νεοσυσταθείσα τότε «Πρότυπο Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τίτλος παρέμεινε Σμύρνης και όχι Νέας Σμύρνης. Το 1978 πήρε το Απολυτήριο Λυκείου από την «Ευαγγελική Σχολή». Έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις και εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά το πέρας των σπουδών του το 1985, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στις Ειδικές Δυνάμεις του Στρατού Ξηράς. Ακολούθως εργάσθηκε ως Αγροτικός Ιατρός στο χωριό Βραγκιανά της περιοχής Αργιθέας του Νομού Καρδίτσας. Μετά την ολοκλήρωση του Αγροτικού Ιατρείου ξεκίνησε την εκπαίδευση για την Ειδικότητα της Ωτορινολαρυγγολογίας. Τον Μάιο του 1993 απέκτησε τον τίτλο Ιατρός-Ωτορινολαρυγγολόγος. Συνέχισε μετεκπαίδευση σε νοσοκομεία της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Από το τέλος του 1996 εργάζεται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας σε διάφορα Νοσοκομεία. Σήμερα βρίσκεται στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ, στη Β΄ Πανεπιστημιακή Ω.Ρ.Λ. Κλινική με τον βαθμό του Διευθυντού Ε.Σ.Υ.
Είναι παντρεμένος με την Άννα Σκουλάξενου, Ιατρό Παθολόγο, που εργάζεται στο Ε.Σ.Υ. με τον βαθμό της Διευθύντριας, στην Α΄ Παθολογική Κλινική στο Π.Γ. Νοσοκομείο Νίκαιας ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ. Έχουν αποκτήσει δύο θυγατέρες, την Ελένη που γεννήθηκε το 2005 και την Μυρτώ το 2007. Οι θυγατέρες συνεχίζοντας την πορεία, έχουν εισαχθεί μετά από εξετάσεις στην «Πρότυπο Ιωνίδειο Σχολή» του Πειραιά.