Ο βιογραφούμενος, Νικόλαος Αγγελιδάκης, γεννήθηκε το 1960 στην Ελευθερούπολη Καβάλας. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές Διοίκησης Επιχειρήσεων, με δίπλωμα Οικονομικών και Marketing στην Ζυρίχη, ενώ ειδικεύτηκε στις Δημόσιες Σχέσεις και στις Νέες Τεχνολογίες στην Ελβετία και στη Γερμανία. Έπειτα από μακροχρόνια δραστηριότητα, στην Οργάνωση Επιχειρήσεων σε ανάλογες διοικητικές θέσεις, απέκτησε τον τίτλο του Financial Engineer. Σήμερα ασχολείται με τη Συμβουλευτική Επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα είναι Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας – Ελβετίας στη Ζυρίχη. Είναι διαζευγμένος και έχει έναν γιο.
Ο παππούς του, από την πλευρά του πατέρα του, ονομαζόταν Νικόλαος. Είχε μαζί με τα αδέρφια του έναν στολίσκο από καΐκια και ασχολούνταν με την αλιεία. Νυμφεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του, Αλεξάνδρα, το γένος Μουδάτσου και από τον γάμο τους απέκτησαν ένα παιδί, τον Βασίλειο.
Οι ρίζες της οικογένειας Αγγελιδάκη φαίνεται να ξεκινούν από το 1082 μ.Χ., επί αυτοκρατορίας του Αλέξιου Κομνηνού, όταν έγινε η συμφωνία ειρήνης με τη Βενετία και παραχώρηση εμπορικών προνομίων. Μεταξύ άλλων, διακρίθηκε η οικογένεια του Αγγέλου Δούκα, καθώς και η οικογένεια Καλλέργη. Η οικογένεια Αγγέλου Δούκα (Δούκας = τίτλος ευγένειας) τέθηκε επιτηρητής στην Κρήτη, όπου έμενε πλέον μόνιμα και ονομαζόταν τότε “CANEA”, ενώ το Ηράκλειο που ήταν η βάση του Δούκα Αγγέλου λεγόταν “CANTIA”. Επί Τουρκοκρατίας, οι ευγενείς αριστοκράτες και προύχοντες υπέστησαν διώξεις από τους Τούρκους. Η οικογένεια για να σταματήσει τις διώξεις σε βάρος των μελών της αποφάσισε να αλλάξει το ονοματεπώνυμο από Δούκας Άγγελος σε Αγγελουδάκης και τον 17ο – 18ο αιώνα έγινε Αγγελιδάκης, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, η οικογένεια Αγγελιδάκη ασχολούνταν με την ναυτιλία – αλιεία. Για να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και να αυξήσουν τα κέρδη τους, αποφάσισαν να εξαπλωθούν. Άλλοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Θήβας, άλλοι στη Χίο και στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης (ΤΣΕΣΜΕ). Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, τα μέλη της οικογένειας που βρίσκονταν στη Σμύρνη με τα καράβια τους έφυγαν, άλλοι προς την περιοχή της Χαλκιδικής και άλλοι στην πόλη της Καβάλας, μεταξύ αυτών και ο παππούς του βιογραφούμενου, Νικόλαος Αγγελιδάκης. Τις συγκεκριμένες πληροφορίες βρήκε ο βιογραφούμενος από βιβλιογραφία και χειρόγραφα του Βατικανού που είχαν διασωθεί από την εποχή της πτώσης του Βυζαντίου με την βοήθεια του Heraldik Institut της Ζυρίχης. Εκεί βρήκε και τον θυρεό της οικογένειάς του (οικόσημο) που σήμερα είναι κατατεθειμένο στην Ομοσπονδιακή Κεντρική Βιβλιοθήκη της Ελβετίας, στο Τμήμα Ιστορίας (Monumenta Heraldicae), στην πόλη Βίντερτουρ (Winterthur), 25 χλμ. από τη Ζυρίχη.
Ο παππούς Νικόλαος απεβίωσε σε νεαρή ηλικία, μόλις 34 ετών, από καλπάζουσα φυματίωση. Έτσι, η σύζυγός του, η γιαγιά Αλεξάνδρα, έχοντας μείνει χήρα με ένα μωρό παιδί, μόλις δύο ετών, αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί και έτσι απέκτησε εκτός από τον Βασίλειο, άλλα τρία παιδιά.
Ο Βασίλειος Αγγελιδάκης, πατέρας του βιογραφούμενου, γεννήθηκε το 1932 στην Καβάλα. Έζησε σε δύσκολη εποχή με την Βουλγαρική Κατοχή. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με την αλιεία και το 1959 νυμφεύτηκε τη σύντροφο της ζωής του, Μαρία Δημητριάδου, από την Ελευθερούπολη Καβάλας.
Η Μαρία Δημητριάδου γεννήθηκε το 1933 από τον Ελευθέριο Δημητριάδη, με καταγωγή από το Μυριόφυτο Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας της, δάσκαλος βυζαντινής μουσικής, διετέλεσε ιεροψάλτης στην Ελευθερούπολη, στην Καβάλα και τις Σέρρες και ήταν προσωπικός φίλος του Εθνάρχη Κων/νου Καραμανλή. Ο Ελευθέριος μιλούσε πέντε γλώσσες και διετέλεσε κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας προσωπικός διερμηνέας του ήρωα στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα. Ο Ελευθέριος νυμφεύτηκε την Ασημένια, το γένος Σκαρτούλη, από τις Ελευθερές Καβάλας και απέκτησαν εκτός από τη Μαρία άλλα τρία παιδιά.
Η Μαρία Δημητριάδου τελείωσε το Γυμνάσιο και ήθελε να συνεχίσει με σπουδές και να γίνει δασκάλα. Όμως, εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο για τις γυναίκες να φύγουν από το σπίτι τους για σπουδές, με άδεια των γονιών τους. Έτσι, άνοιξε δικό της κατάστημα αποικιακών ειδών και το διατήρησε μέχρι τον γάμο της. Παντρεύτηκε τον Βασίλειο Αγγελιδάκη και απέκτησαν δύο παιδιά, τον βιογραφούμενο Νικόλαο και τον Ελευθέριο.
Ο Ελευθέριος, αδερφός του βιογραφούμενου, αποφοίτησε από την Εμποροβιομηχανική Σχολή Ζυρίχης. Νυμφεύτηκε και απέκτησε απο τον γάμο του δύο αγόρια, τον Αλέξανδρο 2002 και τον Φίλιππο 2005. Σήμερα, ασχολείται με το εμπόριο και τη γαστρονομία, ενώ ζει και εργάζεται στη χώρα της Ελβετίας.
Ο βιογραφούμενος, Νικόλαος Αγγελιδάκης, από μικρός ήταν φιλομαθής. Του άρεσε να διερευνά και να αποκτά νέες γνώσεις, διαβάζοντας πολλά εξωσχολικά βιβλία με θρησκευτικό, ιστορικό και ποικίλο περιεχόμενο. Τελείωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελευθερούπολη Καβάλας και μέχρι σήμερα συναντά τον αγαπημένο του δάσκαλο, Χρήστο Ρέμμο, ο οποίος του μετέδωσε το ήθος, την ευγένεια, την πειθαρχία και την ελληνική εθνική συνείδηση και είναι πλέον συνταξιούχος δάσκαλος, μόνιμος κάτοικος Καβάλας. Κατόπιν, μετακόμισε με τη μητέρα και τον αδερφό του στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του είχε ήδη φύγει μετανάστης στην Ελβετία και εργαζόταν ως μηχανικός-συντηρητής της εταιρείας «Coca Cola», στέλνοντας χρήματα στην Ελλάδα για να ζει η οικογένειά του αξιοπρεπώς.
Ο βιογραφούμενος φοίτησε σε εξατάξιο Γυμνάσιο στην πόλη της Θεσσαλονίκης και μάλιστα, κατά τη διάρκεια της φοίτησής του, σκεφτόταν να γίνει ιερωμένος, όμως τον απέτρεψε η γιαγιά του Ασημένια. Το 1978, τελείωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και σκέφτηκε να συνεχίσει τις σπουδές του στο Ινστιτούτο M.I.T. στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, ήρθε όμως αντιμέτωπος με τις ισχυρές αντιρρήσεις που προέβαλε η μητέρα του, καθώς δεν ήθελε να απομακρυνθεί ο γιος της από την οικογένεια, μιας και ήταν ήδη διασπασμένη. Τότε, έγινε και ο μεγάλος σεισμός της Θεσσαλονίκης του 1978, ο οποίος υπήρξε καταλυτικός για το μέλλον του βιογραφούμενου. Ο πατέρας του άμεσα κάλεσε την οικογένεια στην Ελβετία, ώσπου να ηρεμήσουν τα πράγματα. Ο βιογραφούμενος, όταν πήγε στην Ελβετία και όπως ήταν αεικίνητος, αναζήτησε γρήγορα εργασία και παράλληλα φρόντισε να συνεχίσει τις σπουδές του. Άλλωστε, ήταν ακόμη ανήλικος και ήταν υπό την προστασία του πατέρα του, και συνεπώς μπορούσε να παραμείνει στη χώρα (είχε απεριόριστη άδεια παραμονής). Έτσι, και λαμβάνοντας υπόψη τη διαφορετικότητα των συνθηκών ζωής στην Ελβετία, αποφάσισε να σπουδάσει Οικονομικά στη Ζυρίχη και απέκτησε το πτυχίο του και στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα εργαζόταν σε διάφορες δουλειές, για να συνεισφέρει στα δίδακτρά του. Στον ίδιο τομέα έκανε και το μεταπτυχιακό του. Το 1983, νυμφεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του και παρά το νεαρό της ηλικίας του απέκτησε τον γιο του, τον Βασίλειο – Ιωάννη – Γρηγόριο, ο οποίος γεννήθηκε το 1985.
Ο Βασίλειος – Ιωάννης – Γρηγόριος ήταν ως παιδί ανήσυχος με ζωηρό χαρακτήρα. Φοίτησε στο Τμήμα Οικονομικών στο ΤΕΙ Πειραιά. Υπηρέτησε ως ΕΠΟΠ στο Πολεμικό Ναυτικό για τρία έτη και στη συνέχεια για δύο χρόνια ως ανθυπολοχαγός στα σύνορα, στην Ορεστιάδα. Το 2010, πήγε στην Ελβετία. Νυμφεύτηκε την ελβετίδα Αλεξάνδρια Schafer και τον Ιούλιο του 2016 επέστρεψε στην Ελλάδα. Σήμερα, μαζί με την σύζυγό του ασχολείται με τη γεωπονική και τις φυσικές αγροκαλλιέργειες στα Κουφάλια Θεσσαλονίκης.
Ο βιογραφούμενος, Νικόλαος Αγγελιδάκης, το 1987 απέκτησε και την ελβετική υπηκοότητα και από το 1987 έως το 1991, απασχολήθηκε επαγγελματικά ως στέλεχος σε διάφορες ελβετικές επώνυμες εταιρείες. Το 1992, ξεκίνησε την πρώτη του επιχείρηση, ως ελεύθερος επαγγελματίας, στον τομέα της συμβουλευτικής επιχειρήσεων, με την οποία ασχολείται μέχρι σήμερα. Επίσης διετέλεσε επί τέσσερα συναπτά έτη (1989-1993) μέλος του Προεδρείου του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος Ελβετίας (LDP) στην Ζυρίχη. Το 1996, συνειδητοποιώντας την αναγκαιότητα των Ελληνοελβετικών Διμερών Οικονομικών και Πολιτιστικών Σχέσεων, εμπνεύστηκε τη δημιουργία του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελβετίας – Ελλάδος με έδρα τη Ζυρίχη, του οποίου προΐσταται ως Πρόεδρος μέχρι σήμερα. Το 2008, αποφάσισε να συμμετέχει μετοχικά σε μια διαφημιστική εταιρεία, που ασχολείται με τη διαφήμιση και το μάρκετινγκ. Το 2011, ίδρυσε μαζί με Ελβετούς συνεταίρους και μέλη της γνωστής δυναστείας των Grimaldi, μια χρηματιστηριακή εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων (Wealth & Asset Management). Σήμερα, είναι και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελβετίας, καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελβετίας –Κατάρ. Επίσης είναι Σύμβουλος σε Ελβετικές και Διεθνείς Επιχειρήσεις, σε Ελβετικές και Αμερικανικές Τράπεζες. Στο πλαίσιο δραστηριότητας διεθνών συνεργασιών, παρέχει Συμβουλευτικές Υπηρεσίες μεταξύ άλλων σε Επιχειρηματικούς Συνδέσμους και Επιμελητήρια εντός και εκτός Ελβετίας.
Στην έκδοση 1999/2000, το «AMERICAN BIOGRAFICAL INSTITUTE» των ΗΠΑ, του έκανε τιμητική αναφορά για την προσφορά του στον διεθνή επιχειρηματικό και οικονομικό κόσμο. Επίσης, από το 2005 ο βιογραφούμενος είναι μόνιμο μέλος (Delegate) της «UNECE» (Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη) με τη συμμετοχή του σε διάφορες Κομισιόν στη Γενεύη. Το 2015, του απονεμήθηκαν τιμής ένεκεν οι τίτλοι του Επίτιμου Καθηγητή και Δόκτορα από Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ.
Ο βιογραφούμενος, Νικόλαος Αγγελιδάκης, όταν δεν εργάζεται, αν και είναι εργασιομανής, επιδίδεται στον πολιτιστικό τουρισμό. Έτσι, επισκέπτεται πόλεις και μαθαίνει για την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Επίσης, είναι γνώστης και λάτρης της κλασικής και βυζαντινής μουσικής, της όπερας και του θεάτρου, της ταχύτητας, που βγαίνει από υψηλής κλάσης ευρωπαϊκά οχήματα, αγαπάει τη θάλασσα και είναι κάτοχος διπλώματος ναυσιπλοΐας Ομιλεί άπταιστα την γερμανική γλώσσα και γερμανο-ελβετική διαλέκτο και είναι γνώστης της αγγλικής και ιταλικής γλώσσας. Είναι λάτρης του καλού φαγητού και οίνων (γευσιγνώστης) και κυρίως της μεσογειακής κουζίνας.
Αναφορικά με την Ελβετία: Πιστεύει πως στην υφήλιο υπάρχουν μόνο τρεις κοινωνίες που λειτουργούν άψογα, το μελίσσι, η μυρμηγκοφωλιά και η Ελβετική κοινωνία. Λειτουργούν τόσο καλά, όσο “το Ελβετικό ρολόι”.