Η Βλασία (Άνω και Κάτω Βλασία) είναι χτισμένη αμφιθεατρικά πάνω στις απότομες πλαγιές του Ερύμανθου. Τα δύο χωριά είναι γεμάτα παλιά πετρόχτιστα αρχοντικά που δένουν με το ορεινό τοπίο και την άγρια φύση που προσφέρει το ελατόδασος. Βρίσκονται 27 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 45 χιλιόμετρα από την Πάτρα.
Η ιστορία του χωριού συνδέεται με το χωριό Άγιος Βλάσιος που βρίσκεται χτισμένο στους βορινούς πρόποδες του Παναιτωλικού όρους, στην Αιτωλοακαρνανία, ψηλά πάνω από τις τεχνητές λίμνες Κρεμαστών και Καστρακίου. Τον 16ο αιώνα, επί Τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι του Αγίου Βλασίου δέχονταν συνεχείς πιέσεις από τους αγάδες και έτσι μία ομάδα κατοίκων αποφάσισε να μετακινηθεί νοτιότερα, αναζητώντας μια καινούρια πατρίδα. Η περιπλάνηση τους έφερε στους πρόποδες του κύριου ορεινού όγκου του Ερύμανθου, όπου αποφάσισαν να εγκατασταθούν αφού εκεί οι συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες, καθώς η Πελοπόννησος μετά τον έκτο βενετοτουρκικό πόλεμο και τη συνθήκη του Κάρλοβιτς τέθηκε υπό την κατοχή των Βενετών από το 1684 έως το 1714. Ο νέος τόπος κατοικίας τους άρχισε να δημιουργείται τις παρυφές ενός πυκνού ελατόδασους, σε έναν απότομο λόφο με κοφτερά βράχια. Πρώτα έχτισαν εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Βλάσιο. Ο αρχικός πυρήνας του χωριού ήταν στο σημείο που βρίσκεται η σημερινή Κάτω Βλασία. Η ανασφάλεια τους ανάγκασε να ακολουθήσουν μια κλιμακωτή οικιστική ανάπτυξη πάνω στο λόφο, στην κορυφή του οποίου δεσπόζει σαν ιδιότυπη ακρόπολη η εκκλησία του Αγίου Βλασίου. Στα ριζά του λόφου ρέει ο ποταμός Σελινούντας, καθιστώντας την πρόσβαση στο λόφο δυσχερή.
Με την πάροδο των χρόνων οι κάτοικοι άρχισαν να αυξάνονται, ενώ μαστόροι από τα ξακουστά Λαγκάδια αλλά και από την Ήπειρο αναλάμβαναν να χτίσουν τα πέτρινα σπίτια τους. Στις αρχές του 18ου αιώνα η Βλασία αριθμούσε περίπου 900 κατοίκους με τη συντριπτική τους πλειοψηφία να είναι κτηνοτρόφοι, αφού τα ορεινά λιβάδια του Ερύμανθου ήταν πρώτης τάξεως βοσκοτόπια. Κάποιοι κάτοικοι τον χειμώνα κατέβαιναν σε πεδινότερα μέρη και το καλοκαίρι επέστρεφαν στο χωριό τους. Οι μόνιμοι κάτοικοι τους ονόμαζαν «μεταβατικούς».
Στη Βλασία υπήρχε από πολύ παλιά ορεινός τουρισμός, καθώς το χωριό ήταν για δεκαετίες πασίγνωστο θέρετρο, ιδανικό για το υγιεινό του κλίμα ιδιαίτερα σε ασθενείς με φυματίωση. Από τη δεκαετία του 1930 πολλοί παραθεριστές ανέβαιναν στην Άνω Βλασία, νοίκιαζαν τα πέτρινα σπιτάκια του χωριού και περνούσαν μέσα στη δροσιά και τα κρύα νερά τα καλοκαίρια τους.
Κοντά στους οικισμούς βρίσκεται χτισμένη η ιστορική Μονή Αγίου Νικολάου Βλασίας, όπου τον Ιούλιο του 1827 ένα στρατιωτικό σώμα από 1.100 περίπου Έλληνες με οπλαρχηγό τον Βασίλειο Πετιμεζά οχυρώθηκε προσπαθώντας να ανακόψει την προέλαση 3.000 Οθωμανών υπό τον Δελή Αχμέτ, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Επίσης, στην περίοδο του Εμφυλίου η Μονή χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο των δυνάμεων του Εθνικού Στρατού και τον Ιούλιο του 1948 έγινε εκεί μάχη με τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού.
Στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη Βλασία, υπάρχουν πολλά αξιοθέατα φυσικής ομορφιάς αλλά και ιστορικού και θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Η περιοχή ενδείκνυται για ορειβασία και πεζοπορία, καθώς η Άνω Βλασία βρίσκεται πάνω στο Εθνικό Μονοπάτι 31 που συνδέει την Πάτρα με την Αρχαία Ολυμπία, ενώ υπάρχουν πολλά μονοπάτια και όμορφες διαδρομές προς διάφορες τοποθεσίες.