Χωριό και κοινότητα της επαρχίας Κυδωνίας. Βρίσκεται 19χλμ. δυτικά των Χανίων, σε υψόμετρο 105μ. και έχει 200 κατοίκους. Τα κύρια προϊόντα του είναι κρασί, σταφίδα, λάδι και λίγα πορτοκάλια.
Η τοποθεσία που δεσπόζει σε όλη την περιοχή, προσβάλλεται από όλους τους ανέμους και όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι η ετυμολογία του χωριού στηρίζεται στο ότι το ξαμώνουν (το κτυπούν, το φυσούν) οι άνεμοι.
Στην κοινότητα υπάγονται οι οικισμοί Μαριανά και Κόκκινος Πύργος.
Το χωριό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Οι πρώτοι του κάτοικοι προέρχονταν από το χωριό Λάκκοι Κυδωνίας, έμειναν προσωρινά στο Μάλεμε και στη συνέχεια ήρθαν και κατοίκησαν στο Ξαμουδοχώρι το 1830. Αυτοί αποτελούσαν δυο οικογένειες, τους Μπεπλιδάκηδες και τους Παρασκάκηδες. Από τους Παρασκάκηδες προήλθε η οικογένεια των Μαρακάκηδων, γιατί ένας από τους Παρασκάκηδες άλλαξε το όνομά του και το έκανε Μάρακας.
Οι Τούρκοι έφυγαν οριστικά από το χωριό το 1896. Οι κάτοικοι του χωριού είχαν δημιουργήσει αντάρτικα σώματα με ντόπιους ή ξένους αρχηγούς. Όταν έγινε το κίνημα στους Λάκκους της Κυδωνίας το 1904 και οι 17 που έλαβαν μέρος ήταν από το Ξαμουδοχώρι. Το κίνημα αυτό ονομάστηκε «κίνημα των 17 «. Τα κυριότερα επίσης στελέχη, που τέθηκαν στις διαταγές του Ελευθέριου Βενιζέλου τ ο 1905, κατάγονταν από το Ξαμουδοχώρι.
Το 1912 αρκετοί κάτοικοι του χωριού πήραν μέρος στις μάχες της Βορείου Ηπείρου και της Μακεδονίας. Εκεί σκοτώθηκαν ο Παναγιώτης Παρασκάκης και ο Δημήτρης Παρασκάκης. Στον Α’ «Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησαν επίσης πολλοί κάτοικοι. Τότε σκοτώθηκε ο Αντώνης Παρασκάκης έφεδρος ανθυπολοχαγός. Ο πόλεμος στη Μ. Ασία δεν βρήκε αμέτοχους τους Ξαμουδοχωριανούς, οι οποίοι θρήνησαν ένα θύμα, το Νικόλαο Λαγοuδάκη.
Στον ελληνοϊταλικό και ελληνογερμανικό πόλεμο του 1940-45 έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι Ξαμουδοχωριανοί, επειδή γειτόνευαν με το ηρωικό αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Το 1940-45 στις μάχες της Κρήτης σκοτώθηκαν στο χωριό από βομβαρδισμό οι:Παρασκάκης Νικόλαος του Γεωργίου, Προβατίδης Παναγιώτης του Νικολάου, πρόσφυγας από τη Μ. Ασία ηλικίας 15 χρόνων και ο Εμμανουήλ Ψαράκης από τον οικισμό Μαριανά. Μαζί του, ήταν και ο Μιχάλης Διγενάκης. Το 1945 οι αδελφοί: Μανώλης και Μιχάλης Παρασκάκης του Γεωργίου, ήταν οργανωμένοι στην Εθνική Αντίσταση στην ομάδα Ε.Ο.Κ. Κατείχαν ασύρματο και τροφοδοτούσαν με καύσιμα το υποβρύχιο Παπανικολής. Οι Γερμανοί τους συνέλαβαν και τους μετέφεραν στο Αυστριακό στρατόπεδο Ματ Χάουζεν. Ο Μιχάλης Παρασκάκης, μη αντέχοντας τις κακουχίες και τα βασανιστήρια του στρατοπέδου, πέθανε στους Φούρνους.
Ο αδελφός του, Μανώλης Παρασκάκης, επέστρεψε στο χωριό του, όπου και πέθανε το 1961. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Σοφοκλή Βενιζέλου, αφού γύρισε από το στρατόπεδο της Γερμανίας. Εργάστηκε συνειδητά και βοήθησε στο ανέβασμα του πνευματικού και βιοτικού επιπέδου, του χωριού του.
Το 1948 στον Εμφύλιο πόλεμο σκοτώθηκε ο Ελευθέριος Καρακινός του Μιχαήλ από τους πρόσφυγες της Μ. Ασίας, που κατοίκησαν στο χωριό. Σκοτώθηκε στις 29.9.1948 στη Σκάλα Παραμυθιάς.
Στο Ξαμουδοχώρι υπάρχει μόνο μια εκκλησία, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, παλιά εκκλησία η οποία ανακαινίστηκε.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα, 1980-1995.