H Βυζίτσα είναι ένα γραφικό χωριό του Πηλίου, χτισμένο σε υψόμετρο 500 μέτρων. Έχει ανακηρυχθεί διατηρητέος οικισμός για την έντονη παρουσία τη παραδοσιακής Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής του με τα πανέμορφα αρχοντικά, τα πλακόστρωτα καλντερίμια και τις μαρμάρινες βρύσες του. Βρίσκεται σε απόσταση 30 χιλιόμετρων από την πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας, τον Βόλο, και αριθμεί 255 κατοίκους.
Η ιστορία του χωριού ξεκινά, σύμφωνα με τον Ν. Σ. Γραμμένο, περί το 1650 όταν εγκαταστάθηκαν εκεί Ηπειρώτες, Μοσχοπολίτες, Αρβανίτες, Σλάβοι και Βλάχοι. Οι οικογένειες εγκαταστάθηκαν ανά ομάδες με συγγενικούς ή φιλικούς δεσμούς και τα πρώτα σπίτια ήταν κοντά το ένα στο άλλο και σε σημείο αθέατο από τη θάλασσα. Μέχρι να κτιστούν τα αρχοντικά, οι οικογένειες ζούσαν σε παράσπιτα, ενώ εκτιμάται ότι η ολοκλήρωση του οικισμού έγινε έναν αιώνα μετά τον πρώτο εποικισμό του. Σε αυτή την περίοδο κατασκευάστηκαν δύο ναοί, δρόμοι, η πλατεία και ένα σχολείο. Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν δημητριακά σε γη που σήμερα είναι ακαλλιέργητη, Στη συνέχεια φυτεύτηκαν οπωροφόρα δέντρα, αμπέλια και ελιές. Επίσης αναπτύχθηκε η κτηνοτροφία και η εκτροφή μεταξοσκώληκα.
Πολλά σπίτια του χωριού ανακαινίστηκαν με πρόγραμμα του ΕΟΤ τη δεκαετία του 1980 και μετατράπηκαν σε ξενώνες και ξενοδοχεία. Τα περισσότερα αρχοντικά είναι χτισμένα με ντόπια πέτρα και πλάκες με τη λιθοδομή και τις ξυλοδεσιές να είναι ορατές. Είναι συνήθως τριώροφα με περίπου τετράγωνη κάτοψη. Διαθέτουν εξώστες και χαγιάτια, καλυμμένα με λευκό επίχρισμα. Οι στέγες αποτελούνται από ξύλινα δοκάρια και η τελική τους στρώση αποτελείται από ντόπιες σχιστόπλακες. Χαρακτηριστικό των κτιρίων είναι ότι η πρόσοψη είναι στον νότο και δεν έχουν ανοίγματα στον βορρά. Ο πάνω όροφος χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και για αυτό έχει πολλά παράθυρα. Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται στη βόρεια πλευρά και στη νότια οι χώροι στους οποίους βρισκόταν η οικογένεια κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Η Βυζίτσα, εκτός από τα όμορφα αρχοντικά της, έχει καλοδιατηρημένες εκκλησίες, λιθόκτιστες σκεπαστές κρήνες, πλακόστρωτα καλντερίμια και μια υπέροχη κεντρική πλατεία, που είναι στρωμένη με παραδοσιακές Πηλιορείτικες πλάκες, κατάφυτη με γέρικα πλατάνια και περιτριγυρισμένη από γραφικά καφενεδάκια και ταβερνάκια. Στην πλατεία βρίσκεται και η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής που χτίστηκε το 1725, σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου η οποία χτίστηκε το 1789 από τον Δήμο Ζουπανιώτη και διαθέτει μοναδικές τοιχογραφίες. Στο πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που πραγματοποιείται στις 29 Αυγούστου γίνεται διανομή της παραδοσιακής φάβας σε όλους τους επισκέπτες του χωριού.
Από το χωριό ξεκινούν πολλά όμορφα μονοπάτια που προσφέρουν μοναδικές στιγμές μέσα στη φύση του Πηλίου. Μία από τις πιο εύκολες και σύντομες διαδρομές είναι το παλιό μονοπάτι που ξεκινά από τη Βυζίτσα και τελειώνει στο σιδηροδρομικό σταθμό του «Μουτζούρη» στις γειτονικές Μηλιές. Μια ακόμη διαδρομή ξεκινά από το καλντερίμι δίπλα στη Ζωοδόχο Πηγή, διασχίζει τον πανέμορφο καταρράκτη, τον οικισμό Αργυραίικα και εκτάσεις από ελαιώνες για να καταλήξει στα Καλά Νερά.
Στη Βυζίτσα κατά τους θερινούς μήνες γίνονται και τα πανηγύρια των Αγίων Αναργύρων την 1η Ιουλίου και της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο.