Είναι ένας σχετικά νέος παραλιακός οικισμός της κοινότητας Σκινιά Μιραμπέλλου, του νομού Λασιθίου. Σήμερα κατοικείται από 40 περίπου άτομα. Στην περιοχή ρέουν άφθονα “βλυχά ” νερά (υφάλμυρα) που δεν πίνονται, αλλά χρησιμοποιούνται για το πότισμα των πρώιμων κηπευτικών, γι’ αυτό και το χωριό ονομάστηκε Βλυχάδια.
Στα βορειοδυτικά του συνοικισμού υπάρχει μια σπηλιά που οι χωριανοί ονομάζουν Αγιασμα, γιατί από κάποιο βράχο της λέγεται ότι βγαίνει άγιο νερό. Τα παλιά χρόνια πίστευαν ότι όποιος έπινε απ’ αυτό το νερό γιατρευόταν. Κάποτε, μάλιστα, λέγεται ότι ένας κουτσός μόλις ήπιε από το αγίασμα, έγινε καλά και πέταξε τα δεκανίκια του. Εδώ, σύμφωνα με την παράδοση, ασκήτεψε κάποιος όσιος και ένα παλιό ιερό εικόνισμα ήταν κρυμμένο ανάμεσα στα βράχια. Σήμερα, η εικόνα αυτή έχει χαθεί.
Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και ένας μεγάλος γκρεμός, που ονομάζεται της Σοφούλας ο Δέτης. Εδώ κρυβόντουσαν τον καιρό της Τουρκοκρατίας, οι κατατρεγμένοι Χριστιανοί που τους κατέβαζαν το φαγητό τους με σκοινιά.
Στα Βλυχάδια ο επισκέπτης θα βρει πλούσιους ψαρότοπους και όμορφες παραλίες για θαλάσσια μπάνια. Στο παραθαλάσσιο αυτό χωριό, συναντάμε επίσης την καινούρια εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.
Φωτογραφία: https://topo.directory