Η Βελιγοστή είναι ένα μικρό χωριό της Φαλαισίας, χτισμένo πάνω σε μικρό λόφο σε υψόμετρο 440 μ., σε καταπράσινο περιβάλλον. Έχει 61 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Παλαιότερα το χωριό ονομαζόταν Σαμαράς. Αποτελεί τοπική κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Φαλαισίας του Δήμου Μεγαλόπολης.
Πολύ κοντά στο χωριό βρισκόταν η αρχαία Αρκαδική πόλη Κρωμίτης, που πήρε την ονομασία της από τον γιο του Λυκάωνος Διός Κρώμνο. Η πόλη αυτή, στην οποία είχε αναφερθεί και ο Παυσανίας, πιστεύεται ότι είναι η μητρόπολη της πόλης Κρώμνος που βρίσκεται στον Εύξεινο Πόντο.
Στον κόμβο της Βελιγοστής, στο σημείο που κατασκευάστηκαν τα διόδια της Εθνικής Οδού Τρίπολης – Καλαμάτας, έχουν βρεθεί λίθινα εργαλεία, τα οποία μαρτυρούν την προϊστορική κατοίκηση της περιοχής, καθώς επίσης και κατάλοιπα κτηρίων της ελληνιστικής εποχής, λιθόκτιστο πηγάδι, κατάλοιπα κεραμικού κλιβάνου και ταφές των Ρωμαϊκών και Βυζαντινών χρόνων.
Στους Βυζαντινούς χρόνους η Βελιγοστή ήταν πολύ σημαντική πόλη χάρη στη θέση της, στο πέρασμα για τη Μεσσηνία και τη Λακωνία. Ίχνη του βυζαντινού οικισμού και του υδραγωγείου είναι ορατά στη σημερινή τοποθεσία της, ενώ εκείνη την εποχή είχε χτιστεί και το κάστρο που αργότερα αξιοποίησαν και οχύρωσαν οι Φράγκοι. Κατά τη Φραγκοκρατία, είχε εκεί την έδρα της η 4η Βαρωνία της Πελοποννήσου με 4 φέουδα. Η Βαρωνία καταστράφηκε περί το 1300, ενώ κατά την Τουρκοκρατία έχασε τη στρατηγική της θέση.
Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η πλατεία που αποτελεί σημείο συνάντησης των κατοίκων. Έχει υπέροχη θέα προς τον ποταμό Καρνίωνα, τη Φαλαισία και τα γύρω βουνά της Αρκαδίας. Εκεί βρίσκεται το ηρώο για τους Βελιγοσταίους πεσόντες υπέρ πατρίδος, κάτω από το μεγάλο πεύκο και τα πλατάνια, μία όμορφη βρύση, καθώς και η κεντρική εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Η εκκλησία είναι έργο Λαγκαδιάνων μαστόρων, φτιαγμένη από το 1870, όπως μαρτυρεί η σκαλισμένη χρονολογία πάνω από την πόρτα της. Εκεί βρίσκεται επίσης το σύγχρονο Κοινοτικό Γραφείο και Ιατρείο στο χώρο που βρισκόταν το παλιό σχολείο.
Λίγο έξω από το χωριό υπάρχει το πέτρινο γεφύρι του ποταμού Καρνίωνα (ή Ξερίλα), παραποτάμου του Αλφειού, τον οποίο αναφέρει στα Αρκαδικά του ο Παυσανίας. Πρόκειται, για ένα εξαιρετικής ομορφιάς και τεχνικής γεφύρι, Ιταλικής αρχιτεκτονικής. Αποτελείται από τρία περίτεχνα και ισομεγέθη ημικυκλικά τόξα, (καμάρες), με καλοχτισμένα βάθρα που ακουμπούν σε μεγάλες στιβαρές και παραλληλόγραμμες βάσεις. Η κατασκευή του έγινε το 1890 και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα καθημερινά για την επικοινωνία και τις μεταφορές με όλα τα χωριά, την γύρω περιοχή και τους γειτονικούς νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας.