Χωριό και κοινότητα της επαρχίας Κυδωνίας. Συνδέεται με τα Χανιά με ασφαλτοστρωμένο δρόμο 8χλμ. Διακλάδωση αριστερά, προ των Φυλακών Αγιάς.
Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 100μ.. Στα 36μ. ύψος αναβλύζουν πηγές από τις οποίες υδρεύονται τα Χανιά με μηχανική ανύψωση. Υπάρχουν και οι πηγές Καλαμώνα, που χρησιμοποιούνται για την άρδευση της περιοχής.
Ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται στα 715 άτομα. Η κύρια παραγωγή είναι διάφορα εσπεριδοειδή, ειδικότερα πορτοκάλια και λάδι. Στην κοινότητα υπάγονται οι οικισμοί: Λυγιδές, Μαρμαράς, Μυλωνιανά και Ποτιστήρια.
Το όνομα του χωριού εξηγείται με μια κάπως απίθανη εκδοχή. Ονομάστηκε, λένε, Βαρύπετρο από παραφθορά του ονόματος κάποιου Τούρκου, που λεγότανε Βάθης Πέτρας.
Το χωριό υπάρχει από τη βυζαντινή ακόμη περίοδο. Στην τοποθεσία Καστέλι έχουν γίνει ανασκαφές και βρέθηκαν τάφοι και πήλινα σκεύη μινωικής εποχής.
Οι κάτοικοι είναι γηγενείς Κρητικοί. Μεταξύ των παλιότερων οικογενειών είναι οι: Ντουντουνάκηδες, Μπουλάκηδες, Κουρνουδάκηδες, Λεβεντάκηδες, Στρογγυλάκηδες, Ανεζάκηδες, Γιαννακάρηδες, Μυλωνάκηδες,Βυζάκηδες.
Το Βαρύπετρο υπήρξε θέατρο συχνών συγκρούσεων. Το Δεκέμβριο του 1821, ενώ οι Τούρκοι βάδιζαν κατά των Λακκιωτών, τους επιτέθηκαν οι επαναστάτες με επικεφαλής τον ταγματάρχη Α. Παναγιώτου, τον Π. Ζερβουδάκη και τον Α. Μαυροθαλασσίτη και τους έτρεψαν σε φυγή. Σκότωσαν πολλούς Τούρκους και πήραν αρκετά λάφυρα. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν συνολικά τριάντα νεκροί και τραυματίες. Το 1823 οι Τούρκοι προξένησαν μεγάλη ζημιά στους επαναστάτες και το 1825 νίκησαν τους Χάληδες. Στο Βαρύπετρο υπάρχει η παλιά εκκλησία του Τιμίου Σταυρού αγιογραφημένη με βυζαντινά. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι παλιά και χρονολογείται προ του 900, Άλλες εκκλησίες είναι η Παναγία και των Αγίων Αποστόλων.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.
