Η Συκιά, από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα χωριά της Χαλκιδικής, βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Σιθωνίας και έχει μοναδική θέα στο Άγιο Όρος. Κοντά στο χωριό υπάρχουν αρκετές παραλίες, γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια είναι σε μεγάλη ανάπτυξη ο τουρισμός. Εκτός από τον τουρισμό οι κάτοικοι ασχολούνται επίσης με την αλιεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία.
Θεωρείται ότι η περιοχή κατοικήθηκε από το 1000 π.Χ., ενώ στον κοντινό λόφο με το όνομα Κούκος έχει αποκαλυφθεί παλιός οικισμός και νεκροταφείο που ανάγεται στην Εποχή του Χαλκού και του Σιδήρου.
Το σημερινό χωριό ήταν πιθανότατα μετόχι της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους και τον 13ο αιώνα αναφερόταν ως Λογγός. Με το όνομα Συκιά αναφέρεται σε έγγραφο του 1569 επί Τουρκοκρατίας. Για το όνομα του χωριού υπάρχουν διάφορες εκδοχές, όπως ότι οικοδομήθηκε γύρω από μια γέρικη συκιά, ή ότι αποτελεί παράφραση της αρχαίας πόλης της περιοχής που ονομαζόταν Σίγγος (Σιγγιά-Συκιά), ή ότι σχετίζεται με τη θέση του στη σκιά του Άθω (Άγιο Όρος).
Η Συκιά αποτελούσε μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα σημαντικό οικονομικό και διοικητικό κέντρο της Χαλκιδικής. Οι κάτοικοί της έδωσαν δυναμικό παρών στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, ενώ το 1854 αποτέλεσε το επίκεντρο της αποτυχημένης εξέγερσης του Τσάμη Καρατάσου για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, γεγονός που αποτυπώνεται και σε δημοτικό τραγούδι.
Το χωριό έχει διατηρήσει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και μάλιστα οι 6 γειτονιές της παλιάς συνοικίας έχουν μείνει απαράλλαχτες στον χρόνο και παραμένουν όπως ήταν τον 19ο αιώνα. Αξιοθέατα του χωριού είναι η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου που χτίστηκε τι 1819 και το παλιό σχολείο που χρονολογείται από το 1870. Το επιβλητικό κτίριο του σχολείου είναι χτισμένο με τον εγχώριο γκρίζο γρανιτόλιθο και έχει λιτά και αυστηρά νεοκλασικά στοιχεία δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό σύνολο.
Φωτό: https://www.visit-halkidiki.gr/