Χωριό και κοινότητα της επαρχίας Σελίνου. Είναι κτισμένο σε μια πλαγιά του βουνού Ράπτης, σε υψόμετρο 640μ. και απόσταση 90χλμ. από τα Χανιά. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του νομού Χανίων και κατοικείται σήμερα από 90 περίπου άτομα.
Στην κοινότητα Σκλαβοπούλας υπάγονται και οι οικισμοί Άγιοι Θεόδωροι, Βαθύρεμα, Κάλαμος, Λαγκαδάς, Χουμουσιανά, Μανιάτικα, Παπαδιανά και Σφακιά.
Οι κάτοικοι της περιοχής ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τα σπουδαιότερα προϊόντα τους είναι το λάδι και το μέλι. Τον καιρό των πειρατών λέγεται ότι οι κουρσάροι άρπαξαν μια όμορφη κοπέλα του χωριού και την έκαναν σκλάβα τους. Από τότε ονομάστηκε το χωριό της Σκλαβοπούλας. Σύμφωνα όμως με μια άλλη εκδοχή που φαίνεται να είναι και η πιο πιθανή, η Σκλαβοπούλα, όπως άλλωστε και πολλά άλλα χωριά της Κρήτης (Σκλάβοι Σητείας, Σκλαβοχώρι πεδιάδας), ιδρύθηκαν από τους Σκλάβους ( = Σλάβους) στρατιώτες του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, που εγκαταστάθηκαν στην Κρήτη μαζί με άλλες εθνότητες όπως Βούλγαρους και Αρμένηδες. Έτσι λοιπόν το χωριό πήρε το όνομα των πρώτων ιδρυτών του.
Δεν μας είναι ακριβώς γνωστό το πότε εμφανίζεται το χωριό. Εάν όμως λάβουμε υπόψη μας το ιστορικό της ίδρυσής του μπορούμε να υποθέσουμε ότι ιδρύθηκε στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, δηλαδή γύρω στον 100 αιώνα. Πάντως αναφέρεται από το Barozzi και το Basilicata, ως Sclavoρula και από τον «Kαστροφύλακα» ως Sclavoρρulla.
Παλιότερα οι πειρατές έκαναν συχνές επιδρομές από το Ελαφονήσι και γι’ αυτό το χωριό κτίστηκε ψηλά, στις πλαγιές του βουνού Ράπτης. Τον καιρό της Τουρκοκρατίας η Σκλαβοπούλα δεν κατοικήθηκε από Τούρκους, παρά μόνο ο οικισμός Λαγκαδάς. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν τα Τούρκικα στρατεύματα πλησίαζαν για πρώτη φορά αυτά τα χώματα, είχαν σαν επικεφαλή τους τον μπαϊρακτάρη, δηλαδή το σημαιοφόρο τους.
Ενώ προχωρούσαν προς το χωριό ένας Σκλαβοπουλιώτης πυροβόλησε τον μπαϊρακτάρη και τον σκότωσε. Προηγουμένως όμως είχε γεμίσει το όπλο του με τη βέργα, όπως έκαναν την εποχή εκείνη, αλλά στη βιασύνη του ξέχασε να τη βγάλει, κι έτσι πετάχτηκε έξω από την κάνη μαζί με τα βόλια και άρχισε να σφυρίζει στον αέρα. Οι Τούρκοι τότε υπέθεσαν ότι οι Έλληνες είχαν καινούργια όπλα και από το φόβο τους διαλύθηκαν αμέσως και άρχισαν να τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις για να σωθούν. Από εκδίκηση όμως λέγεται ότι λίγο αργότερα έκαψαν το όμορφο Ελαφονήσι.
Σήμερα οι κάτοικοι του χωριού είναι γνήσιοι Κρητικοί και πολλοί απ’ αυτούς είναι άποικοι από τις γύρω περιοχές. Πολλοί πολέμησαν στη Μάχη της Κρήτης κατά των Γερμανών και υπερασπίστηκαν τα σπίτια και τις οικογένειές τους. Οι παλιότερες οικογένειες του χωριού είναι οι Φραγκιάδες,Λουράκηδες,Μπουμλάκηδες,Τοράκηδες, Αρτεμάκηδες, Φιλαδητάκηδες, Μαν ιατάκηδες, Περάκηδες, Βλοντάκηδες, Παπαντωνάκηδες και Κολομβάκηδες ή Κολοβάκηδες. Αρτεμάκηδες, Φιλαδητάκηδες, Μανιατάκηδες, Περάκηδες και Βλοντάκηδες.
Στα βορειοδυτικά του χωριού υπάρχει ένα σπήλαιο που ονομάζεται του Μουρτάρη ο Σπήλιος. Εδώ κρυβόταν ο οπλαρχηγός και αρχηγός της επαρχίας Σελίνου Κ.Κριόρης μετά το τέλος τη ς επανάστασης του 1866 – 1869 και γι’ αυτό λέγεται από τους κατοίκους της περιοχής του Κρινιάρη ο Σπήλιος. Στη σπηλιά αυτή οι Τούρκοι ανακάλυψαν τον ήρωα και τον περικύκλωσαν. Τη νύχτα όμως ο Κριάρης και κάτω από δυνατή βροχή έκανε ηρωική έξοδο. Δύο πιστοί σύντροφοί του σκοτώθηκαν και ο ίδιος τραυματίστηκε. Τελικά με τη βοήθεια του γιου του Γιώργου κατάφερε να φθάσει στο χωριό Μουστάκο.
Σε μια περιοχή κοντά στο χωριό, στο φαράγγι των Καρυδών, υπάρχει ένα ακόμα σπήλαιο που ονομάζεται Τριαμαθιά ( = τρία μάτια). Στο σπήλαιο αυτό κατεβαίνει κανείς από σκαλιά και στο εσωτερικό του λέγεται ότι βρέθηκαν οστά και διάφορα άλλα αντικείμενα.
Σύμφωνα με τους θρύλους και τις παραδόσεις του χωριού εδώ ζούσαν οι Τριαμάτηδες. Ήταν κάποια παράξενα όντα που είχαν τρία μάτια και το τρίτο μάτι το είχαν στο σβέρκο. Λέγεται ότι τα όντα αυτά ήταν ανθρωποφάγα και φόβος και τρόμος για τους κατοίκους της περιοχής.
Κάποτε μια γυναίκα του χωριού καθώς γύριζε από το μύλο όπου είχε πάει ν’ αλέσει, την άρπαξαν οι τριαμάτηδες και αφού την έδεσαν την οδήγησαν στη σπηλιά τους. Με έντρομα μάτια αντίκρυσε εκεί ένα καζάνι όπου έβραζαν ανθρώπινο κρέας. Η γυναίκα τότε προφασίστηκε κάτι και ζήτησε να βγει από τη σπηλιά γιατί κατάλαβε ότι θα είχε τη ν ίδια τύχη. Μόλις βγήκε έξω κατάφερε να λυθεί και άρχισε να τρέχει πανικόβλητη προς το χωριό. Ευτυχώς στο δρόμο συνάντησε τους συγχωριανούς της, που την αναζητούσαν και τους εξήγησε τι είχε συμβεί.
Την άλλη μέρα ξεκίνησαν όλοι μαζί οι χωριανοί και συγκεντρώθηκαν έξω από το σπήλαιο, όπου και σκότωσαν τους φοβερούς τριαμάτηδες και απάλλαξαν το χωριό από την παρουσία των ανθρωποφάγων αυτών όντων.
Άλλη μια παράδοση του χωριού σχετική με τους τριαμάτηδες αναφέρει, ότι κάποιος κάτοικος της Σκλαβοπούλας παντρεύτηκε μια όμορφη κοπέλα. Μετά από λίγες μέρες όμως ανακάλυψε ότι ήταν μια τριαμάτισσα και την σκότωσε.
Επίσης κοντά στο Ελαφονήσι, στη θέση Πλίκια, λέγεται ότι ζούσε κάποτε μια οικογένεια. Κάποια μέρα έφθασαν κοντά στο σπίτι πειρατές αλλά βρήκαν μόνο το γέρο πατέρα του σπιτιού γιατί οι γιοι του είχαν πάει κυνήγι, Ο γέρος τους περιποιήθηκε, τους κέρασε μάλιστα και κρασί και έτσι δεν τον πείραξαν. Όταν όμως οι πειρατές έβγαιναν από το σπίτι συναντήθηκαν με τους γιους, που εκείνη τη στιγμή γύριζαν από το κυνήγι. Ο ένας απ’ αυτούς τότε χωρίς ν’ ακούσει τα λόγια του πατέρα του έβγαλε το όπλο του και τους σκότωσε.
Σ’ όλη την περιοχή ο επισκέπτης θα βρει πολλές παλιές εκκλησίες και θα θαυμάσει εξαιρετικά μνημεία βυζαντινής τέχνης. Σημαντική είναι η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μια από τις αρχαιότερες εκκλησίες της Κρήτης με χρονολογία επιγραφής 1290. Σπουδαία είναι και η Κοίμηση της Θεοτόκου που κτίστηκε γύρω στον 120 αιώνα. Δυστυχώς οι περισσότερες από τις τοιχογραφίες της είναι σήμερα κατεστραμμένες. Αξιόλογες αγιογραφίες έχει επίσης και η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα. Και οι τρεις αυτές σπουδαίες εκκλησίες της Σκλαβοπούλας αναστηλώθηκαν πριν από λίγα χρόνια από την αρχαιολογική υπηρεσία.
Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι ο Άγιος Αθανάσιος που κτίστηκε πριν από 25 με 30 χρόνια. Άλλες εκκλησίες του χωριού είναι το Άγιο Πνεύμα και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ηλικίας 150 περίπου χρόνων. Η εκκλησία του Αγίου Πνεύματος έχει ένα καμπαναριό αλλά του λείπουν οι καμπάνες του. Οι χωριανοί λένε ότι το καιρό της Τουρκοκρατίας οι Χριστιανοί έθαψαν τις καμπάνες και δεν τις έχουν βρει ακόμα.
Στην περιοχή του Χασιού τη Κορφή υπάρχει ένα μεγάλο σπήλαιο. που λέγεται ότι έχει έξοδο στην περιοχή της Παλαιοχώρας.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα, 1980-1995.
Φώτο: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1_%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD