Το Ρούτσι είναι χωριό της Ανατολικής Φαλαισίας του νομού Αρκαδίας. Βρίσκεται ΝΔ της Μεγαλόπολης και στο δρόμο που τη συνδέει με τον δρόμο Σπάρτης-Λεονταρίου. Είναι χτισμένο πάνω σε ύψωμα, σε κατάφυτο φυσικό περιβάλλον. Οι λίγοι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Ο παλαιός οικισμός ήταν στη θέση Μουριές, κάτω ακριβώς από τη γέφυρα του σιδηροδρόμου και λεγόταν Ρούτσι και Παλιόπυργας. Ρούτσι ήταν το χωριό και λίγο πιο έξω ο πύργος κάποιου αγά.
Στην απογραφή του Ενετού Γκριμάνι, το 1700, το Ρούτσι αναφέρεται με πληθυσμό 6 οικογένειες και σύνολο πληθυσμού 35 άτομα.
Το Ρούτσι το έκαψαν πολλές φορές οι Τούρκοι, αφού σε κάθε ξεσηκωμό οι κάτοικοι βοηθούσαν με έμψυχο και άψυχο υλικό τον αγώνα κατά των Τούρκων. Μάλιστα οι γεροντότεροι λένε πως το Ρούτσι και η μονή Χοντάλου προσέφεραν πολλά χρήματα κατά καιρούς. Όταν οι Τούρκοι έκαιγαν το χωριό οι Ρουτσαίοι κατέφευγαν σε άλλα χώρια ή στο πυκνό δάσος, στο σημερινό Ρούτσι και εκεί άρχισαν να φτιάχνουν τις καλύβες τους. Με το πέρασμα του χρόνου ξαναγύρισαν και οι άλλοι από τα γύρω χωριά.
Οι κάτοικοι πολέμησαν επίσης στους απελευθερωτικούς πολέμους του 1897, στους Βαλκανικούς 1912-13, στον πόλεμο του 1922, το 1940 στην Αλβανία και στην περίοδο της Κατοχής αγωνίστηκαν στην Αντίσταση. Κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής το χωριό πυρπολήθηκε τέσσερις φορές από τους Γερμανούς.
Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός. Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι ο Άγιος Σπυρίδων και στον περίβολό του υπάρχει το παλιό σχολείο που έχει ανακαινιστεί και αποτελεί τον χώρο συγκέντρωσης για τα χειμωνιάτικα γλέντια.
Το μεγάλο αντάμωμα των συγχωριανών γίνεται στις 6 Αυγούστου, στην Αγιά Σωτήρα (Μεταμόρφωση του Σωτήρος) όπου συγκεντρώνονται και πολλοί επισκέπτες από τα γύρω χωριά για το παραδοσιακό γλέντι με τραγούδι και χορό.