Το χωριό Ριζά είναι χτισμένο στους πρόποδες του Λεκατσά και του λόφου Παπαράχη μέσα σε μια ρεματιά, σε υψόμετρο 114 μέτρων στην περιοχή του Ζαλόγγου. Η κοντινή ομώνυμη παραλία εκτείνεται σε μήκος ενός χιλιομέτρου και έχει απαλή κίτρινη άμμο και διάσπαρτα βράχια. Προσφέρει υπέροχη θέα στο Ιόνιο πέλαγος, ηρεμία και χαλάρωση.
Η παλιότερη ονομασία του χωριού ήταν Ρινιάσα. Επί Βενετοκρατίας, το 1443, αναφερόταν ως Arneasa και ήταν τόπος παραγωγής και εμπορίας σιταριού.
Σε ύψωμα κοντά στο χωριό σώζονται τα ερείπια κάστρου του 13ου αιώνα το οποίο είναι γνωστό ως Θωμόκαστρο, από την ονομασία του ιδρυτή του Θωμά, Δεσπότη της Ηπείρου, αλλά και ως κάστρο της Δέσπως ή κάστρο Ριζών. Η θέση του κάστρου επέτρεπε τον έλεγχο της διόδου από τη Νικόπολη και τη σημερινή πόλη της Πρέβεζας με την Πάργα και τη Θεσπρωτία και ήταν κοντά στη θάλασσα ώστε να ελέγχει και τους θαλάσσιους δρόμους προς την Ιταλία και τα Ιόνια νησιά. Την περίοδο, μεταξύ 1359 και 1400, το κάστρο ήταν πιθανότατα υπό Αλβανική κατοχή καθώς είναι γνωστό ότι ο Αλβανός πολέμαρχος Πέτρος Λιόσα είχε αναγνωριστεί ως «Δεσπότης» στην περιοχή και είχε στη δικαιοδοσία του τα κάστρα της Άρτας, των Ρωγών και της Αμφιλοχίας. Τότε ήταν που το κάστρο άλλαξε όνομα και έγινε «Ρινιάσα». Στις 25 Δεκεμβρίου του 1803, μια ομάδα από 500 περίπου Τουρκαλβανούς κατεδίωξαν τους Σουλιώτες, παραβιάζοντας τους όρους της συνθηκολόγησης, και η Δέσπω Μπότση, αρχηγός της οικογένειας μετά τον θάνατο του συζύγου της, για να αποφύγει τους στρατιώτες και να σώσει την οικογένειά της, κλείστηκε στο κάστρο της περιοχής, το κάστρο της Ρινιάσας μαζί με όλες τις νύφες και τα εγγόνια της. Από εκεί, πολέμησε γενναία εναντίον των στρατιωτών, αρνούμενη να παραδοθεί. Όταν τέλειωσαν τα βόλια των όπλων, έβαλε φωτιά στο κάστρο και κάηκε μαζί με την οικογένειά της. Έτσι πήρε την ονομασία το κάστρο της Δέσπως.
Φωτό: https://www.greece.com/ (by sv6bat)