Η γραφική Μεθώνη με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, το επιβλητικό της κάστρο και την όμορφη παραλία της είναι από τους ωραιότερους οικισμούς της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου. Είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια αρχαίας πόλης και το λιμάνι της είχε στρατηγική και εμπορική σημασία με αποτέλεσμα η κυριαρχία της να διεκδικείται από τους ισχυρούς ανά τους αιώνες. Η σύγχρονη Μεθώνη απέχει 10 χιλιόμετρα από την Πύλο και 61 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Καλαμάτα, ενώ ο πληθυσμός της ανέρχεται σε περίπου 1.100 κατοίκους.
Γνωστή στα ομηρικά χρόνια ως Πήδασος, χαρακτηρίζεται από τον Όμηρο αμπελόεσσα και αναφέρεται ως μία από τις επτά πόλεις που είχε τάξει ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου. Ο Παυσανίας αναφέρει την πόλη και ως Μοθώνη από τη μυθική πέτρα Μόθωνα στην οποία βρισκόταν το κάστρο της πόλης ή από την κόρη του Οινέα Μοθώνη.
Στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες και έμεινε στην κυριαρχία τους μέχρι το 338 π.Χ. που απελευθερώθηκε με παρέμβαση του Φιλίππου της Μακεδονίας. Το 191 π.Χ. έγινε μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας και απέκτησε αρκετή δύναμη. Η ακμή της πόλης έφτασε στο απόγειό της κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η στρατηγική της θέση ωστόσο και η μεγάλη σημασία του λιμανιού της για το εμπόριο στάθηκε η αιτία για να διεκδικηθεί από τους Βενετούς, οι οποίοι κατοχύρωσαν την κυριαρχία τους τόσο στη Μεθώνη όσο και στην Κορώνη το 1209 κάνοντας συμφωνία με τον τότε κυρίαρχο της Πελοποννήσου Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο. Εκείνη την εποχή η Μεθώνη οχυρώθηκε και μετατράπηκε σε σημαντικό εμπορικό κέντρο αποτελώντας μάλιστα σημαντικό ενδιάμεσο σταθμό μεταξύ Βενετίας και Αγίων Τόπων.
Η Μεθώνη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών το 1500 και κατελήφθη από τον Βενετό ναύαρχο Μοροζίνι το 1686 μένοντας υπό την κυριαρχία των Βενετών μέχρι το 1715 οπότε η περιοχή ανακτήθηκε από τους Οθωμανούς και άρχισε μια περίοδος παρακμής της πόλης. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης επιχειρήθηκε η κατάληψη της πόλης από τους Έλληνες αγωνιστές αλλά ο οχυρωμένος οθωμανικός πληθυσμός προέβαλε σθεναρή αντίσταση. Τα επόμενα χρόνια η Μεθώνη αποτέλεσε ορμητήριο των Αιγυπτίων και έδρα του Ιμπραήμ Πασά. Η απελευθέρωση της πόλης επετεύχθη στις 7 Οκτωβρίου 1828 από τα γαλλικά στρατεύματα με επικεφαλής τον στρατάρχη Μαιζών. Στη συνέχεια οι Γάλλοι άρχισαν την ανοικοδόμηση της πόλης έξω από τα τείχη του κάστρου.
Η Μεθώνη έχει πολλά σημαντικά αξιοθέατα, αρχαία, βυζαντινά, βενετσιάνικα και τούρκικα, κατάλοιπα της ιστορίας της υπό την κυριαρχία διαφόρων κατακτητών. Ξεχωρίζει το ενετικό της κάστρο που χτίστηκε το 1209 πάνω σε έναν βράχο που εισχωρεί στη θάλασσα και χωρίζεται από την ξηρά με μία τεχνητή τάφρο. Νότια του φρουρίου βρίσκεται ο πύργος Μπούρτζι, χτισμένος σε μία μικρή βραχονησίδα νότια του κάστρου. Συνδέεται με το κύριο φρούριο με μία γέφυρα με καμάρες.
Άλλα αξιοθέατα της Μεθώνης που έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα μνημεία είναι το κτίριο στο οποίο λειτούργησε το πρώτο αλληλοδιδακτικό σχολείο στην Πελοπόννησο που ίδρυσε ο Καποδίστριας το 1830 και το πηγάδι που κατασκευάστηκε κατά την ενετική περίοδο, μεταξύ των ετών 1686-1715, το παλιό Δημοτικό Σχολείο που χτίστηκε το 1901 με δωρεά του Ανδρέα Συγγρού και ο ναός του Αγίου Νικολάου ο οποίος χτίστηκε το 1839 και χαρακτηρίζεται από το επιβλητικό καμπαναριό του, το οποίο ανεγέρθηκε το 1912.
Σημεία ενδιαφέροντος είναι επίσης οι κατακόμβες του Αγίου Ονουφρίου που αποτελεί το παλαιότερο χριστιανικό νεκροταφείο της Πελοποννήσου, ο βυζαντινός ναός του Αγίου Βασιλείου που χρονολογείται μεταξύ 10ου-11ου αιώνα.
Η πιο ξεχωριστή εκδήλωση της Μεθώνης είναι η διατήρηση του εθίμου της Καθαράς Δευτέρας όπου αναπαριστάται «Του Κουτρούλη ο γάμος» με δύο άντρες να ντύνονται νύφη και γαμπρός και μαζί με τις οικογένειες των συμπεθέρων και τους καλεσμένους τους να πηγαίνουν στην κεντρική πλατεία για να γίνει ο «γάμος» με παπά και με κουμπάρο.
Φωτό: https://messinia.mobi/