Είναι χωριό και κοινότητα της επαρχίας Κυδωνίας. Βρίσκεται νότια των Χανίων, σε. απόσταση 20χλμ. μέσα σε μια μικρή κοιλάδα κατάφυτη από ελιές και πορτοκαλιές που διασχίζεται από ένα μικρό χείμαρρο.
Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 125μ. Κατοικείται από 265 άτομα. Τα κύρια προϊόντα είναι λάδι, πορτοκάλια και χαρούπια.
Στην κοινότητα Μανολιόπουλου υπάγεται και ο οικισμός Αποθήκες. Η απογραφή του 1813 αναφέρει ότι το Μανολιόπουλο ήταν το 130 χωριό του δήμου Αλικιανού με 124 κατοίκους και το μόνο χριστιανικό χωριό της περιφέρειας.
Η στατιστική Σταυρακάκη του 1881 αναφέρει ότι το χωριό ονομαζόταν Μανουλόπουλο και ήταν χριστιανικό με 122 κατοίκους (66 άνδρες – 56 γυναίκες).
Οι κάτοικοι είναι γνήσιοι Κρητικοί και άποικοι από τα γύρω μέρη. Παλιότερες οικογένειες είναι οι Χατζηδάκηδες, Κουκουλάκηδες, Μαρκουλάκηδες, Φρατζεσκάκηδες, Μαρινάκηδες, Δασκαλάκηδες, Σταματάκηδες και Κατσανεβάκηδες.
Η ιστορία δεν αναφέρει τίποτε για το Μανολιόπουλο. Τα ιστορικά, αρχαιολογικά και άλλα στοιχεία που υπάρχουν είναι ελάχιστα και δεν μπορούν να δώσουν κάποια θετική ιστορική πληροφορία. Η παράδοση διασώζει ορισμένα στοιχεία με το στόμα των πιο ηλικιωμένων.
Σε αγροτική περιοχή που βρίσκεται σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου βορειοδυτικά του σημερινού χωριού υπήρχε το μικρό χωριό Καλύβες. Αυτό καταστράφηκε τελείως από τον Τούρκο διοικητή του Βατόλακου Κυδωνίας Κουτσούκαλη με τη βοήθεια των Τούρκων κατοίκων του κοντινού χωριού Ψαθόγιαννου και όλοι οι κάτοικοί του σφάχτηκαν. Ένας μόνο, που ονομαζόταν Μανόλης, σώθηκε με την οικογένειά του και εγκαταστάθηκε αργότερα στη θέση του σημερινού χωριού, το οποίο ονομάστηκε Μανολιόπουλου από το όνομα του πρώτου κατοίκου του.
Στη Μάχη της Κρήτης έλαβε μέρος όλο το χωριό και τιμήθηκαν με μετάλλια από την Ελληνική Δημοκρατία. Το 1944 κι ενώ οι Γερμανοί βρίσκονταν εκεί, δύο άτομα, ο Σταματάκης Αντώνιος του Νικολάου και ο Φρατζεσκάκης Ιωάννης του Αντωνίου, κατέβασαν τη Γερμανική σημαία και ύψωσαν την Ελληνική.
Στη θέση Μελισσόκηπος, μέσα σε χωράφι, βρέθηκαν πριν 40 περίπου χρόνια γύρω στους 6 συνηθισμένους τάφους που είχαν μέσα μικρά πήλινα δοχεία. Σύμφωνα με μελέτες της αρχαιολογικής υπηρεσίας έχουν ηλικία περίπου 400 χρόνων.
Στην περιοχή Καλύβες, όπου βρίσκονται ελάχιστα δείγματα ερειπίων παλιού χωριού, υπάρχει η μικρή εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Αυτή κτίστηκε στη θέση άλλης παλιάς κατεστραμμένης εκκλησίας. Όταν άνοιγαν τα θεμέλιά της, βρέθηκαν σε βάθος 2-3μ. δεκαπέντε συνηθισμένοι χριστιανικοί τάφοι με ανθρώπινα οστά.
Η Ευαγγελίστρια ήταν παλιά εκκλησία, που ανακαινίστηκε πριν από 60 χρόνια. Η Αγία Ευφημία, που γιορτάζει στις 11 Ιουλίου, κτίστηκε το 1968.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο κεντρικός ναός του χωριού. Κτίστηκε σε ερείπια παλιάς εκκλησίας πριν 65 χρόνια. Από την παλιά εκκλησία διατηρήθηκαν μερικές εικόνες. Σε μια απ’ αυτές, στην εικόνα του Χριστού, η οποία κατά τη γνώμη των ειδικών έχει μεγάλη αξία, αναγράφεται η φράση «Μνήσθητι Δέσποτα του δούλου σου Ευστρατίου Σταματάκη». Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η οικογένειά του αυτός έζησε πριν 200 χρόνια.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα, 1980-1995.