Μενού Κλείσιμο

Μαλλωτά

Τα Μαλλωτά είναι μικρό ορεινό χωριό του Νομού Αρκαδίας, αμφιθεατρικά χτισμένο σε κατάφυτη πλαγιά με θέα το λεκανοπέδιο της Μεγαλόπολης και σε απόσταση 7 χλμ από την πόλη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 46 και κύριες ασχολίες τους είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.

Η εποχή ίδρυσης του χωριού είναι άγνωστη, αλλά φαίνεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι επέλεξαν την τοποθεσία σε σημείο που τους εξασφάλιζε νερό από τις πηγές της Παναγιάς και του Αληγιάννη και ανοιχτό ορίζοντα για να βλέπουν τους εχθρούς. Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν Τσαπόγα και πιθανολογείται ότι προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη «Τσαπόγας» που σημαίνει «ψηλοπόδαρος». Υπάρχει ωστόσο και η εκδοχή ότι προέρχεται από πιθανό Τούρκο τοποτηρητή που τον έλεγαν «Τσαπ-Αγά», ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί κατά την πρώτη τουρκική κατάκτηση περί το 1460.

Στην τοποθεσία «Μαλλωτά», που έδωσε και τη σημερινή ονομασία στο χωριό κατά την μετονομασία του το 1930, υπάρχουν ίχνη ερειπίων οικισμού και κατά καιρούς έρχονται στην επιφάνεια αγγεία και κεραμικά άγνωστης εποχής. Κοντά στην τοποθεσία που διασώζονται τα ίχνη του παλιού οικισμού  υπάρχει πηγή από όπου πιθανώς υδρεύονταν οι κάτοικοι του οικισμού. Σε κοντινή απόσταση έχουν ανακαλυφθεί νεκροταφείο και υδραγωγείο δίπλα σε πηγή (κεφαλάρι) που έχει εξαφανιστεί. Στους τοίχους των εκκλησιών Παναγίας και Αγίου Σπυρίδωνα βρίσκονται εντοιχισμένα μαρμάρινα κομμάτια, ενώ στη βρύση του Αληγιάννη ήταν μια ποτίστρα από λαξεμένο μάρμαρο. Αυτά τα μαρμάρινα ευρήματα πιθανόν να προέρχονται από κάποιο αρχαίο ιερό που πρέπει να ήταν γύρω από την πηγή του Αγιο-Θανάση. Επίσης σε αλώνι βρέθηκαν άφθονα ειδώλια και ταναγραίες κόρες (μικρά κομψότατα αγαλματάκια από ψημένο πηλό) και πολλά άλλα κεραμοειδή κομμάτια. Όλα αυτά αποτελούν μαρτυρία ότι προϋπήρξαν οικισμοί στην περιοχή αυτή σε διάφορες εποχές και ύστερα από επιδρομές και κατακτήσεις εχθρών ανασκάπτονταν και ξαναχτίζονταν από τους κατοίκους στο ίδιο ή σε άλλο ασφαλέστερο σημείο.

Τα Μαλλωτά αναφέρονται στις Βενετσιάνικες απογραφές το 1700 και το 1704 σαν Zapaga με 70 κατοίκους. Επόμενη αναφορά υπάρχει το 1823 σε κατάλογο των οικογενειών της επαρχίας Λεονταρίου, στον οποίο αναφέρεται το χωριό σαν Τσιαπόγος με 17 οικογένειες. Το 1836 το Τσαπόγα αναφέρεται στο Γενικό Πίνακα των Δήμων του Κράτους μεταξύ των χωριών που απαρτίζουν το Δήμο με έδρα το Σινάνο.

Στο χωριό ξεχωρίζει η κεντρική εκκλησία της Ευαγγελίστριας, χτισμένη το 1864. Στο κάτω μέρος του χωριού, στη ρεματιά, βρίσκεται η ζωγραφισμένη βρύση του Αληγιάννη.

Κατά την περίοδο της Κατοχής, στις 24-2-1944 εκτελέστηκαν στην τοποθεσία «Βίγλες» Μαλλωτών 212 Έλληνες πατριώτες από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής σε αντίποινα για την εκτέλεση Γερμανών από τους αντάρτες.