To Λιδωρίκι είναι κεφαλοχώρι της Φωκίδας, χτισμένο σε υψόμετρο 700 περίπου μέτρων στους πρόποδες της Γκιώνας, δίπλα στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου και έχει θέα στην οροσειρά των Βαρδουσίων. Είναι έδρα του Δήμου Δωρίδος και κατά την απογραφή του 2011 αριθμούσε 1.012 κατοίκους.
Η ιστορία του Λιδωρικίου αρχίζει από την εποχή των Δωριέων, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή. Στα μεσαιωνικά χρόνια το Λιδωρίκι αποτελούσε το κέντρο της τοπικής αντίστασης κατά των Σλάβων επιδρομέων. Από την εποχή του Λέοντα ΣΤ΄ του Σοφού (865-912 μ.Χ.) η ορθόδοξη Επισκοπή του Λιδωρικίου ανέκοψε τη Λατινική διείσδυση στην περιοχή και οι Λιδωρικιώτες (οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής) αντιστάθηκαν σε Φράγκους, Καταλανούς, Βενετσιάνους. Κατά την Tουρκοκρατία όλη η περιοχή του Λιδωρικίου βρισκόταν σε διαρκή αγώνα με τη δράση πολλών κλεφτών και αμαρτωλών.
Σε μια πρόχειρη φυλακή στο Λιδωρίκι έκλεισαν τον Αθανάσιο Διάκο με τον οπλαρχηγό να καταφέρνει τελικά να σπάσει το ξύλινο παραθυράκι του κελιού του για να ξαναβγεί στο βουνό, ενώ το χωριό αποτέλεσε το πρώτο τουρκικό κέντρο που απελευθερώθηκε από τη Ρούμελη τρεις ημέρες μετά την 25η Μαρτίου 1821 παρότι χρειάστηκε να φτάσει το 1828 προκειμένου να εκδιωχθούν οριστικά οι Τούρκοι από τον Λάμπρο Τζαβέλλα.
Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, τον Αύγουστο του 1944, οι Γερμανοί έκαψαν ολοσχερώς το χωριό και σκότωσαν πέντε ανήμπορους ηλικιωμένους σε αντίποινα για την ήττα που υπέστησαν από αντάρτες του ΕΛΑΣ στις Καρούτες.
Αξιοθέατα του Λιδωρικίου είναι ο Άγιος Γεώργιος, η Παναγία Ζωοδόχου Πηγής με το επιβλητικό καμπαναριό, το φρούριο και τα υπολείμματα της αρχαίας Καλλίπολης που καταστράφηκε το 279 π.Χ. από τους Γαλάτες, το Αρχαιολογικό και Λαογραφικό Μουσείο όπου φυλάσσονται αρκετά ευρήματα των ανασκαφών της Αρχαίας Καλλίπολης, καθώς επίσης το φράγμα και η λίμνη του Μόρνου.
Φωτό: https://fokida.travelfind.gr/el/info/spot/lidoriki