Το Λεπτίνι είναι ένα μικρό ορεινό χωριό της Φαλαισίας με έντονο παραδοσιακό στοιχείο, πλούσια ιστορία και μαγευτική θέα προς το Μάλεβο και την Ξεροβούνα. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 970 μέτρων και υπάγεται στον Δήμο Μεγαλόπολης. Οι λιγοστοί κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Η ιστορία του Λεπτινίου εικάζεται ότι ξεκινά μετά τη μάχη του Ντάρα το 1715 για την ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Τούρκους. Τα γεγονότα της μάχης περιγράφονται στα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη ο οποίος αναφέρει ότι εκεί πολέμησε ο προπάππος του, ο Μπότσικας μαζί με αγωνιστές από το Χρυσοβίτσι, το Λιμποβίτσι και το Αρκουδόρεμα. Με την ανάκτηση της περιοχής από τους Τούρκους, κάποιοι από αυτούς τους πολεμιστές με τις οικογένειές τους και τα ζωντανά τους περιπλανήθηκαν ως την περιοχή του σημερινού Λεπτινίου και έχτισαν σιγά σιγά τον οικισμό τους.
Κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης κάποιοι κάτοικοι του Λεπτινίου ανέβηκαν και ενώθηκαν με την κλεφτουριά του Ταϋγέτου και τους ντόπιους κλεφτοκαπετάνιους, όπως τον περίφημο Ζαχαριά. Kαπετάνιος των Λεπτινιωτών υπήρξε ο Παναγής Κολοβός, που έπεσε στην άλωση της Ντρομπολιτσάς.
Μετά την απελευθέρωση έμεναν στον οικισμό δέκα οικογένειες, αλλά σιγά σιγά αυξήθηκαν και το 1860 το χωριό αριθμούσε 143 κατοίκους, το 1900 έφτασε τους 300 και το 1920 τους 320. Τότε παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη πληθυσμιακή αύξηση, αλλά στη συνέχεια άρχισε η μετανάστευση προς Αμερική, Μεσσηνία και Αθήνα, με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν απομείνει στο χωριό ελάχιστοι κάτοικοι.
Η εκκλησία της Αγίας Μαύρας και του Αγίου Αθανασίου πρωτοχτίστηκε το 1830 αλλά το 1925 αποφασίστηκε να χτιστεί ένας μεγάλος και ευρύχωρος ναός. Με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τους Λεπτινιώτες της Αμερικής αλλά και με πολύ προσωπική δουλειά των κατοίκων χτίστηκε ο νέος ναός της Αγίας Μαύρας που βρίσκεται σήμερα στην μικρή πλακόστρωτη πλατεία του χωριού.