Οικισμός της κοινότητας Νταράτσου, της επαρχίας Κυδωνίας. Απέχει 1.900μ. βορειοανατολικά της κοινότητας. Ο οικισμός αυτός ανήκε στο Γετίμ Αγά ή Γετιμαγαδάκη, που τον είχε περιφράξει με τοίχο.
Θεωρείται πλούσιο θέρετρο με μόνιμους κάτοικους, οι οποίοι στην πλειοψηφία ήσαν πρόσφυγες από τη Μ. Ασία. Οι μοναδικοί Κρητικοί μέχρι το 1960 ήταν οι οικογένειες των Τσισμενάκηδων (Νίκος και Κώστας ) και η οικογένεια των Καρτσωνάκηδων. Ο Μακρύς Τοίχος χωρίζεται σε δύο Μετόχια, τον Πάνω Μακρύ Τοίχο και τον Κάτω Μακρύ Τοίχο. Επί εποχής Τουρκοκρατίας τα δύο αυτά Μετόχια, ήταν Τούρκικα τσιφλίκια Αγάδων. Το 1922, όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών, αποχώρησαν οι Τούρκοι και κατοίκησαν Έλληνες πρόσφυγες από τη Μ. Ασία. Μέχρι το 1970, στην περιοχή το κύριο εισόδημα ήταν οι αγροτικές καλλιέργειες αμπελιών, ελαιών και κηπευτικών. Υπήρχε επίσης, αυξημένη κτηνοτροφία (βουστάσια). Μετά το 1970, τα βουστάσια έκλεισαν προοδευτικά και επικράτησε η καλλιέργεια της ελιάς (είναι και το βασικό εισόδημα) και λίγα κηπευτικά. Πάντως, σήμερα, οι πρώην Μικρασιάτες πρόσφυγες αισθάνονται Κρητικοί.
Παλιότερες οικογένειες είναι οι Ελευθερόπουλοι, οι Κουλουμονδιώτες και οι Σπαρτάληδες.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.