Μετόχι της κοινότητας Βουκολιών Κισάμου, του νομού Χανίων. Είναι κτισμένο σε απόσταση 2,5χμ. νότια των Βουκολιών και σε υψόμ. 310μ. Σήμερα κατοικείται από 61 άτομα, που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Το χωριό βρίσκεται κτισμένο πάνω σ’ ένα ύψωμα, το άνω μέρος του οποίου έχει το σχήμα κεφαλής και γι’ αυτό ίσως του δόθηκε αυτό το όνομα.
Δε μας είναι ακριβώς γνωστό το πότε άρχισε να δημιουργείται. Οι πληροφορίες πιστοποιούν ότι υπήρχε τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Την εποχή εκείνη μάλιστα το κατοικούσαν Τούρκοι και Χριστιανοί. Οι οικογένειες που ζούσαν εδώ υπολογίζονται γύρω στις 50. Λέγεται ότι οι Χριστιανοί υπέφεραν τότε πολλά δεινά, εξευτελισμούς και ταπεινώσεις από τους αλλόπιστους συγχωριανούς τους.
Οι Τούρκοι προσπαθούσαν, με κάθε τρόπο, να κάνουν τους Χριστιανούς να αλλάξουν την πίστη τους και τους εμπόδιζαν να τελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Κάποια φορά, μάλιστα, λέγεται ότι ανάγκασαν και τον ίδιο τον ιερέα του χωριού, τον παπα-Μανόλη, να ομολογήσει ότι απαρνήθηκε την πίστη του. Έτσι, κάποια Κυριακή ανήγγειλε με λύπη στο εκκλησίασμά του αυτή τη μεγάλη απόφαση. Ο ευσεβής αυτός ιερέας από τότε άρχισε να παριστάνει το Μωαμεθανό, αλλά στην ψυχή του διατηρούσε ακόμα άσβηστη τη χριστιανική πίστη. Έτσι πολλές φορές πήγαινε κρυφά τη νύχτα στην εκκλησία και τελούσε τη θεία λειτουργία. Αυτό, όμως, δεν έμεινε για πολύ καιρό κρυφό. Οι Τούρκοι κάποτε το έμαθαν και μια νύχτα, ενώ γινόταν η θεία λειτουργία, ένα πλήθος απ’ αυτούς μπήκε ξαφνικά στο ναό και έσφαξε όλο το εκκλησίασμα, μαζί με τον παπα-Μανόλη. Λέγεται ότι δύο μόνο κάτοικοι του χωριού, που δε βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην εκκλησία γλίτωσαν. Κι αυτοί όμως, μόλις έμαθαν τι είχε συμβεί εγκατέλειψαν το χωριό, προς άγνωστη κατεύθυνση. Στη συνέχεια, οι Τούρκοι έκαψαν την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και οικειοποιήθηκαν τα κτήματα των Χριστιανών.
Αργότερα μετά την Κρητική Επανάσταση, κατά το 1896, όταν οι Τούρκοι ετοιμάζονταν να εγκαταλείψουν το νησί, άρχισαν σιγά σιγά να κατοικούν και πάλι το χωριό Χριστιανοί. Ο πρώτος Χριστιανός που εγκαταστάθηκε εδώ, την εποχή εκείνη, λέγεται ότι ήταν ο Στυλιανός Μπενάκης, που αγόρασε μερικά κτήματα από τους Τούρκους. Αργότερα έφθασαν και πολλοί άλλοι, όπως οι Μπομπολάκηδες, οι Μπουλταδάκηδες και οι Φουντουλάκηδες. Όλοι αυτοί κατόρθωσαν να κτίσουν και πάλι την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, που τη βλέπουμε να στέκει εδώ ακόμα και σήμερα.
*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.