Μενού Κλείσιμο

Καμπανός Χανίων

Ο Καμπανός είναι χωριό και κοινότητα της επαρχίας Σελίνου. Βρίσκεται σε υψόμ. 450μ. και σε απόσταση 52χλμ. νοτιοδυτικά των Χανίων. Είναι ένα γραφικό και όμορφο χωριό, κτισμένο στις δυτικές υπώρειες των Λευκών Ορέων. Περιβάλλεται από πυκνά δάση, με κυπαρίσσια, πεύκα και κουμαριές. Στην κοινότητα υπάγεται και ο οικισμός Μαλάρια.

Το χωριό κατοικούν σήμερα 260 περίπου άτομα, που ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια της ελιάς. Το χωριό είναι κυριολεκτικά κρυμμένο μέσα σε πανύψηλες ελιές. Σ’ όλη την περιοχή υπολογίζεται ότι υπάρχουν 20.000 ελαιόδεντρα, που η παραγωγή τους σε λάδι φτάνει τους 300 τόνους το χρόνο. Εδώ βρίσκονται, ακόμα, τα μεγαλύτερα ελαιόδεντρα, τα λεγόμενα δεκοχτούρες γιατί βγάζουν 18 μίστατα λάδι, δηλαδή 250 περίπου κιλά. Ο Καμπανός παράγει ακόμα κρασί, σιτηρά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Τωμαδάκη, το όνομα του χωριού προήλθε από το καμπανιστό του εδάφους της περιοχής.

Τα 20 χωριά που βρίσκονται στην περιοχή, ανάμεσα στον Καμπανό και τη Σούγια, αποτελούσαν παλιότερα το δήμο Καμπανού. Τότε το χωριό ήταν ξακουστό και ένα από τα καλύτερα χωριά της περιοχής. Διέθετε σχολείο και σταθμό, γι’ αυτό και μαζεύονταν εδώ πολλοί κάτοικοι της γύρω περιοχής. Από το 1924 χωρίστηκε από τα υπόλοιπα χωριά και έγινε ξεχωριστή κοινότητα. Όλη η περιοχή, όπου απλώνονταν τα 20 χωριά του δήμου Καμπανού, λέγεται Λάκκος Σγουράφου.

Η περιοχή πρέπει να είχε ήδη κατοικηθεί από τα βυζαντινά χρόνια, όπως μαρτυρούν οι βυζαντινές εκκλησίες που βρίσκουμε εδώ. Οι σημερινοί κάτοικοι του Καμπανού είναι γνήσιοι Κρητικοί και οι παλιότερες οικογένειές του είναι οι Καστάνηδες, Ζερβουδάκηδες, Τζανουδάκηδες, Παπατζανάκηδες, Κοντινάκηδες, Χατζάκηδες και Μπουλταδάκηδες. Τα δύσκολα χρόνια της γερμανικής επίθεσης, 30 με 40 παλικάρια ξεκίνησαν από το χωριό να αντιμετωπίσουν τον καινούριο κατακτητή και πολλά απ’ αυτά θυσιάστηκαν και έπεσαν στη μάχη για την ελευθερία της πατρίδας τους, της Κρήτης.

Κοντά στο χωριό υπάρχει σήμερα μια τοποθεσία που ονομάζεται Φόνισσα. Λέγεται ότι ξέσπασε κάποτε στην περιοχή φοβερή θεομηνία, που σάρωσε τα πάντα. Το μέρος αυτό έπαθε καθίζηση και από τότε του έδωσαν αυτή την ονομασία, για να θυμίζει τη συμφορά και το μεγάλο κακό που έπεσε στο χωριό.

Στην περιοχή συναντάμε δυο παλιές και πολύ αξιόλογες εκκλησίες, τον Άγιο Πολύκαρπο, όπου διατηρούνται ακόμα μερικά υπολείμματα τοιχογραφιών, και τον Άγιο Ονούφριο, εκκλησία του 15ου αιώνα. Και οι δύο εκκλησίες έχουν τοιχογραφηθεί από τον Γ. Προβατόπουλο. Εδώ βρίσκεται ακόμα μια νεότερη εκκλησία, ο Άγιος Κωνσταντίνος, που είναι κτισμένη κοντά στο ηρώο, στην κεντρική πλατεία του χωριού.

Ο Pendlebury μας αναφέρει ότι, στα 1935, παρατήρησε στην περιοχή αντικείμενα κλασικής και ρωμαϊκής περιόδου, όπως τη λαβή κάποιου μπρούντζινου τρίποδα, ρωμαϊκά νομίσματα, καθώς και τάφους, στις θέσεις Καλογιάννης και Καμίνι.

*Στοιχεία από 15ετή έρευνα 1980-1995.

Φωτογραφία: https://mapio.net