Καμαρίνα Πρέβεζας

Η Καμαρίνα είναι ιστορικό ηπειρώτικο χωριό, χτισμένο στους πρόποδες του ηρωικού Ζαλόγγου σε υψόμετρο 400 μέτρων. Στα όριά της βρίσκεται ο βράχος από όπου έπεσαν οι γυναίκες του Σουλίου με τα παιδιά τους για να μην υποδουλωθούν. Αποκαλείται μπαλκόνι της Πρέβεζας χάρη στην υπέροχη θέα που προσφέρει.

Το όνομά της προήλθε πιθανότατα από τη λέξη Καμάρι επειδή ήταν σε περίοπτη θέση και ίσως να ονομάστηκε από τους Βενετούς που κατείχαν τα παράλια της Ηπείρου, κατ’ αντιστοιχία με την Αρχαία Καμαρίνα της Σικελίας που ήταν κι εκείνη χτισμένη σε προνομιακή θέση.

Κοντά στην Καμαρίνα, σε φυσικά οχυρή θέση, σε ένα οροπέδιο με υψόμετρο 550-650 μ., στις πλαγιές του Ζαλόγγου, ήταν χτισμένη η αρχαία πόλη Κασσώπη. Η πρωτεύουσα της Κασσωπαίας χτίστηκε το 340 π.Χ. σε αυτή τη θέση  με σκοπό να προστατεύσει από την εκμετάλλευση των Ηλείων αποίκων, την εύφορη πεδιάδα που απλωνόταν νοτιότερα.  Η Κασσώπη απέκτησε οικονομική δύναμη με το εμπόριο, την κτηνοτροφία και τα προϊόντα της εύφορης πεδιάδας του Αχέροντα. Η μεγάλη ακμή της πόλης σημειώνεται τον 3ο αι. π.Χ., όταν κτίζονται τα μεγάλα δημόσια κτήρια και ανοικοδομούνται πολλά σπίτια. Η πόλη είχε δικό της νομισματοκοπείο  και το νόμισμά της απεικόνιζε τον Δία και αετό σε κεραυνό.  Εκεί το 1803 μετά τη συνθηκολόγηση των Σουλιωτών με τον Αλή Πασά, Σουλιώτισσες χορεύοντας πιασμένες χέρι – χέρι και πετώντας πρώτα τα παιδιά τους στο γκρεμό τα ακολούθησαν τραγουδώντας, για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.  Σύμβολο και μνήμη της θυσίας των Σουλιωτισσών, είναι το μνημείο που έχει στηθεί εκεί, στο οποίο φθάνει κανείς, ανεβαίνοντας τα 410 σκαλιά, ξεκινώντας απ΄ το μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.

Η Καμαρίνα στα χρόνια της σκλαβιάς παρέμεινε ελεύθερο κεφαλοχώρι χωρίς να ανήκει σε κανέναν πασά όπως συνέβαινε με τα περισσότερα χωριά. Αυτό οφείλεται κυρίως στην παρουσία στην περιοχή πολλών αρματωλών κυρίως δε του Γιαννάκη Γεώργη ή Γεωργίτσα (καπετάν Γιαννάκης) από το Σακαρέτσι Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας.

Οι κάτοικοι της Καμαρίνας έδωσαν το παρών σε όλους τους αγώνες του Έθνους, από την Επανάσταση του 1821 μέχρι τους Βαλκανικούς και τον πόλεμο του 40 γι’ αυτό και το χωριό πυρπολήθηκε δύο φορές.

Η κεντρική εκκλησία του χωριού, ο Άγιος Βασίλειος, χτίστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα και περιβάλλεται από μαντρότοιχο ο οποίος ήταν δωρεά του καπετάν Γιαννάκη το 1809. Όλο το οικοδόμημα έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Μεταξύ των άλλων ναών της Καμαρίνας ξεχωρίζει η εκκλησία των Ταξιαρχών που χτἰστηκε τον 8ο αιώνα και λειτούργησε ως μονή μέχρι το τέλος του 18ου περίπου. Η παράδοση αναφέρει ότι κάποιος βοσκός βρήκε πάνω στο Ζάλογγο εικόνα των Ταξιαρχών Γαβριήλ και Μιχαήλ, η οποία ανήκε σε ομώνυμο ναό ευρισκόμενο μεταξύ Λούρου και Παλαιοροφόρου. Όμως μετά την παράδοση της εικόνας, αυτή επέστρεψε με θαυματουργικό τρόπο στο Ζάλογγο. Ο ευσεβής αυτός βοσκός ανήγειρε στο σημείο αυτό, σε ένα μικρό οροπέδιο πάνω στο Ζάλογγο, μικρό ναό ο οποίος εξελίχθηκε σε μεγαλοπρεπή μονή με αυτόν πρώτο ηγούμενο. Ο ναός υπέστη επανειλημμένες λεηλασίες και καταστροφές κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αλλά και κατά τη Γερμανική κατοχή.

Καμάρι του χωριού είναι το λαογραφικό μουσείο του όπου ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να μάθει τα πάντα για τα τα ντόπια επαγγέλματα που τείνουν να εκλείψουν πλέον στον 21ο αιώνα, τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι για την καλλιέργεια της γης και την κτηνοτροφία, τα σκεύη της καθημερινότητας και της διασκέδασής τους, καθώς και να θαυμάσει μια πλούσια συλλογή από υφαντά και παραδοσιακές στολές.

Φωτό: https://www.epirus-tv-news.gr/